Hiva ʻa Solomone 8
1 ʻAmusiaange ʻeau kuo ke tatau mo ha tuongaʻane kiate au, ʻaia naʻe fakahuhu ʻi he ongo huhu ʻo ʻeku faʻē! Koeʻuhi ʻo kau ka ʻilo koe ʻituʻa. ke u ʻuma kiate koe, ʻo ʻikai mā ai.
O gdybyś był dla mnie jak brat, który ssał piersi mojej matki! Wtedy spotykałabym cię na dworze, całowałabym cię, a nie byłabym wzgardzona.
2 Ka ne pehē, te u tataki koe mo ʻomi koe ki he fale ʻo ʻeku faʻē, pea te ne ako kiate au: te u fakainu koe ʻi he uaine namu lelei, kuo huʻi ʻaki ʻeau ʻae huhuʻa melie ʻoe pomikanite.
Powiodłabym cię i wprowadziła do domu swojej matki, gdzie byś mnie uczył. A ja dałabym ci do picia wino korzenne, moszcz ze swoich granatów.
3 Pea ʻe ʻi lalo ʻi hoku ʻulu ʻa hono nima toʻohema, pea fāʻufua au ʻe hono nima toʻomataʻu.
Jego lewa ręka byłaby pod moją głową, a prawa ręka objęłaby mnie.
4 ʻE ngaahi ʻofefine ʻo Selūsalema, ʻoku ou fekau kiate kimoutolu, ke ʻoua naʻa mou ueʻi pe fafangu ʻa hoku ʻofaʻanga, kaeʻoua ke faʻiteliha pe ia.
Zaklinam was, córki Jerozolimy: Nie budźcie mego umiłowanego ani nie przerywajcie [jego snu], dopóki on nie zechce.
5 Ko hai eni ʻoku haʻu mei he toafa, ʻoku faʻaki kiate ia ʻoku ne ʻofa ai? Naʻaku hiki hake koe ʻi he lolo moli: naʻe fanauʻi koe ʻi ai ʻe hoʻo faʻē, naʻe fanauʻi ʻi ai koe ʻe ia naʻa ne fāʻeleʻi koe.
Kim jest ta, która wyłania się z pustyni, wsparta na swym umiłowanym? Pod jabłonią cię wzbudziłam. Tam cię urodziła twoja matka, tam cię urodziła twoja rodzicielka.
6 ʻAi au ki ho loto ʻo hangē ko e fakamaʻu ʻo ha tohi, pea hangē ko e mama ki ho nima; he ʻoku mālohi ʻae ʻofa ʻo tatau mo e mate; ʻoku ongongataʻa ʻae fuaʻa ʻo hangē ko e faʻitoka: ko hono malala ʻoku hangē ko e malalaʻi afi, ʻaia ʻoku ulo kakaha. (Sheol h7585)
Przyłóż mnie do swego serca jak pieczęć, jak pieczęć na swoim ramieniu. Miłość bowiem jest silna jak śmierć, zawiść twarda jak grób. Jej żar [jak] żar ognia i [jak] żarliwy płomień. (Sheol h7585)
7 ʻOku ʻikai faʻa tāmateʻi ʻae ʻofa ʻaki ʻae vai lahi, pea ʻe ʻikai mate ia ʻi he ngaahi vaitafe ʻoku lahi: pea kapau ʻe foaki ʻe ha tangata ʻae koloa kotoa pē ʻi hono fale ka ne maʻu ai ʻae ʻofa, ʻe lau pe ia ko e meʻa vaʻinga.
Wielkie wody nie zdołają zagasić miłości ani rzeki jej zatopić. Choćby ktoś oddał cały majątek swego domu za taką miłość, byłby z pewnością wzgardzony.
8 ʻOku ai homau tehina, pea ʻoku teʻeki hunuki hono huhu: pea ko e hā te mau fai ʻoka hoko ʻae ʻaho ke alea ki ai?
Mamy małą siostrę, która jeszcze nie ma piersi. Cóż uczynimy z naszą siostrą w dniu, w którym będą o nią zabiegać?
9 Kapau ko e ʻā ia, te mau fokotuʻu ki ai ha fale siliva: pea kapau ko e matapā ia, te mau teuteu ʻaki ia ʻae laupapa ko e sita.
Jeśli jest murem, zbudujemy na niej srebrny pałac; a jeśli drzwiami, oprawimy ją deskami z cedru.
10 Ko au ko e ʻā, pea tatau mo e fale māʻolunga ʻa hoku huhu: ko ia ia naʻaku tatau ai ʻi hono ʻao mo ha taha kuo maʻu ʻae fiemālie.
Ja [jestem] murem, a moje piersi jak wieże. Odtąd byłam w jego oczach jak ta, która znalazła pokój.
11 Naʻe ia Solomone ʻae ngoue vaine ʻi Peali-Hamone: pea naʻa ne tuku ʻene ngoue vaine ki he kau tauhi: pea naʻe fekau ke ʻomi taki taha ʻae konga siliva ʻe afe, ko e totongi ki hono ngaahi fua.
Salomon miał winnicę w Baal-Hamon, [którą] najął stróżom; każdy miał przynosić za jej owoc tysiąc srebrników.
12 ʻOku ʻi hoku ʻao ʻa ʻeku ngoue vaine ʻaʻaku: pea ko koe ʻe Solomone, te ke maʻu mei ai ʻae konga siliva ʻe afe, kae tuku kiate kinautolu ʻoku tauhi hono fua ʻae uangeau.
Ale moja winnica, którą mam, [jest] przede mną. Miej ty sobie tysiąc srebrników, Salomonie, a dwieście [niech wezmą] ci, którzy strzegą jej owocu.
13 ʻA koe ʻoku nofo ʻi he ngaahi ngoue, pea ʻoku ongoʻi ho leʻo ʻe ho kāinga: tuku au foki ke u fanongo ai.
O ty, która mieszkasz w ogrodach, przyjaciele słuchają twego głosu; daj mi go usłyszeć.
14 Fai vave ʻa hoku ʻofaʻanga, pea ke tatau koe mo e kāseli pe ko e hainite mui he ngaahi moʻunga ʻoe kakala.
Pospiesz się, mój umiłowany, i bądź podobny do sarny albo młodego jelenia na górach wonności.
