Hiva ʻa Solomone 8
1 ʻAmusiaange ʻeau kuo ke tatau mo ha tuongaʻane kiate au, ʻaia naʻe fakahuhu ʻi he ongo huhu ʻo ʻeku faʻē! Koeʻuhi ʻo kau ka ʻilo koe ʻituʻa. ke u ʻuma kiate koe, ʻo ʻikai mā ai.
Obyżeś był jako bratem moim, pożywając piersi matki mojej! abym cię znalazłszy na dworzu, pocałowała cię, a nie była wzgardzona.
2 Ka ne pehē, te u tataki koe mo ʻomi koe ki he fale ʻo ʻeku faʻē, pea te ne ako kiate au: te u fakainu koe ʻi he uaine namu lelei, kuo huʻi ʻaki ʻeau ʻae huhuʻa melie ʻoe pomikanite.
Prowadziłabym cię, i wprowadziła do domu matki mojej, gdziebyś mię uczył; a jabym ci dała pić wino przyprawne i moszcz z jabłek moich granatowych.
3 Pea ʻe ʻi lalo ʻi hoku ʻulu ʻa hono nima toʻohema, pea fāʻufua au ʻe hono nima toʻomataʻu.
Lewica jego pod głową moją, a prawicą swoją obłapia mię.
4 ʻE ngaahi ʻofefine ʻo Selūsalema, ʻoku ou fekau kiate kimoutolu, ke ʻoua naʻa mou ueʻi pe fafangu ʻa hoku ʻofaʻanga, kaeʻoua ke faʻiteliha pe ia.
Poprzysięgam was, córki Jeruzalemskie! abyście nie budziły ani przerywały snu miłego mego, dokąd nie zechce.
5 Ko hai eni ʻoku haʻu mei he toafa, ʻoku faʻaki kiate ia ʻoku ne ʻofa ai? Naʻaku hiki hake koe ʻi he lolo moli: naʻe fanauʻi koe ʻi ai ʻe hoʻo faʻē, naʻe fanauʻi ʻi ai koe ʻe ia naʻa ne fāʻeleʻi koe.
Któraż to jest, co występuje z puszczy, podparłszy się miłego swego? Pod jabłonią wzbudziłam cię, tam cię poczęła matka twoja, tam cię poczęła rodzicielka twoja.
6 ʻAi au ki ho loto ʻo hangē ko e fakamaʻu ʻo ha tohi, pea hangē ko e mama ki ho nima; he ʻoku mālohi ʻae ʻofa ʻo tatau mo e mate; ʻoku ongongataʻa ʻae fuaʻa ʻo hangē ko e faʻitoka: ko hono malala ʻoku hangē ko e malalaʻi afi, ʻaia ʻoku ulo kakaha. (Sheol h7585)
Przyłóż mię jako pieczęć na serce swoje, jako sygnet do ramienia swego! albowiem miłość mocna jest jako śmierć, twarda jako grób zawistna miłość; węgle jej jako węgle ogniste i jako płomień gwałtowny. (Sheol h7585)
7 ʻOku ʻikai faʻa tāmateʻi ʻae ʻofa ʻaki ʻae vai lahi, pea ʻe ʻikai mate ia ʻi he ngaahi vaitafe ʻoku lahi: pea kapau ʻe foaki ʻe ha tangata ʻae koloa kotoa pē ʻi hono fale ka ne maʻu ai ʻae ʻofa, ʻe lau pe ia ko e meʻa vaʻinga.
Wody wielkie nie mogłyby zagasić tej miłości, ani rzeki zatopić; choćby kto wszystkę majętność domu swego dał za takową miłość, byłby pewnie wzgardzony.
8 ʻOku ai homau tehina, pea ʻoku teʻeki hunuki hono huhu: pea ko e hā te mau fai ʻoka hoko ʻae ʻaho ke alea ki ai?
Mamy sistrę maluczką, która jeszcze nie ma piersi. Cóż uczynimy z siostrą naszą w dzień, którego o niej mowa będzie?
9 Kapau ko e ʻā ia, te mau fokotuʻu ki ai ha fale siliva: pea kapau ko e matapā ia, te mau teuteu ʻaki ia ʻae laupapa ko e sita.
Jeźliże jest murem, zbudujmyż na niej pałac srebrny; a jeźli jest drzwiami, oprawmyż ją deszczkami cedrowymi.
10 Ko au ko e ʻā, pea tatau mo e fale māʻolunga ʻa hoku huhu: ko ia ia naʻaku tatau ai ʻi hono ʻao mo ha taha kuo maʻu ʻae fiemālie.
Jam jest mur, a piersi moje jako wieże. Wtenczas byłam przed oczyma jego, jako ta, która znajduje pokój.
11 Naʻe ia Solomone ʻae ngoue vaine ʻi Peali-Hamone: pea naʻa ne tuku ʻene ngoue vaine ki he kau tauhi: pea naʻe fekau ke ʻomi taki taha ʻae konga siliva ʻe afe, ko e totongi ki hono ngaahi fua.
Winnicę miał Salomon w Baalhamon, którą winnicę najął stróżom, aby każdy przynosił za owoc jej tysiąc srebrników.
12 ʻOku ʻi hoku ʻao ʻa ʻeku ngoue vaine ʻaʻaku: pea ko koe ʻe Solomone, te ke maʻu mei ai ʻae konga siliva ʻe afe, kae tuku kiate kinautolu ʻoku tauhi hono fua ʻae uangeau.
Ale winnica moja, którą mam, jest przedemną. Miej sobie tysiąc srebrników, Salomonie, a dwieście ci którzy strzegą owocu jej.
13 ʻA koe ʻoku nofo ʻi he ngaahi ngoue, pea ʻoku ongoʻi ho leʻo ʻe ho kāinga: tuku au foki ke u fanongo ai.
O ty, która mieszkasz w ogrodach! przyjaciele słyuchają głosu twego; ozwijże mi się!
14 Fai vave ʻa hoku ʻofaʻanga, pea ke tatau koe mo e kāseli pe ko e hainite mui he ngaahi moʻunga ʻoe kakala.
Pospiesz się, miły mój! a bądź podobnym sarnie, albo młodemu jelonkowi na górach ziół wonnych.
