< Loma 1 >

1 Ko au Paula ko e tamaioʻeiki ʻa Sisu Kalaisi, kuo fili ko e ʻaposetolo, mo vaheʻi ki he ongoongolelei ʻae ʻOtua,
Esta carta viene de Pablo, siervo de Jesucristo. Fui llamado por Dios para ser apóstol. Él me designó para anunciar la buena noticia
2 (ʻAia naʻa ne fakaʻilo ʻi muʻa ʻi heʻene kau palōfita ʻi he ngaahi tohi māʻoniʻoni, )
que anteriormente había prometido a través de sus profetas en las Sagradas Escrituras.
3 ‌ʻOku kau ki hono ʻAlo ko Sisu Kalaisi ko hotau ʻEiki, ʻaia naʻe fakatupu hono sino ʻi he hako ʻo Tevita;
La buena noticia es sobre su Hijo, cuyo antepasado fue David,
4 Pea fakahā fakapapau ʻaki ʻae mālohi, ʻi he toetuʻu mei he mate, ko e ʻAlo ia ʻoe ʻOtua, ʻo fakatatau ki he laumālie ʻoe māʻoniʻoni:
pero que fue revelado como Hijo de Dios por medio de su resurrección de los muertos por el poder del Espíritu Santo. Él es Jesucristo, nuestro Señor.
5 ‌ʻAia kuo mau maʻu ai ʻae ʻaloʻofa mo e ngāue fakaʻaposetolo, ke ai ha talangofua ki he tui ʻi he ngaahi puleʻanga kotoa pē, koeʻuhi ko hono huafa:
Fue a través de él que recibí el privilegio de convertirme en apóstol para llamar a todas las naciones a creer en él y obedecerle.
6 Pea ʻoku mou ʻiate kinautolu foki ko e fili ʻe Sisu Kalaisi:
Ustedes también hacen parte de los que fueron llamados a pertenecer a Jesucristo.
7 Kiate kimoutolu kotoa pē ʻoku ʻi Loma, ʻoku ʻofeina ʻe he ʻOtua, kuo ui ke māʻoniʻoni: ke ʻiate kimoutolu ʻae ʻaloʻofa mo e monūʻia mei he ʻOtua ko ʻetau Tamai, pea mo e ʻEiki ko Sisu Kalaisi.
Les escribo a todos ustedes que están en Roma, que son amados de Dios y están llamados para ser su pueblo especial. ¡Gracia y paz a ustedes de parte de Dios nuestro Padre y del Señor Jesucristo!
8 ‌ʻOku ou fuofua fakafetaʻi ki hoku ʻOtua ʻia Sisu Kalaisi koeʻuhi ko kimoutolu kotoa pē, he ʻoku ongoongoa hoʻomou tui ʻi māmani kotoa pē.
Permítanme comenzar diciendo que agradezco a mi Dios por medio de Jesucristo por todos ustedes, porque en todo el mundo se habla acerca de la forma en que ustedes creen en Dios.
9 He ko e ʻOtua, ʻaia ʻoku ou tauhi ʻaki hoku laumālie ʻi he ongoongolelei ʻo hono ʻAlo, ko hoku fakamoʻoni ia, ʻoku ou fakamanatuʻi maʻuaipē ʻakimoutolu ʻi heʻeku ngaahi lotu;
Siempre estoy orando por ustedes, tal como Dios mismo puede confirmarlo, el Dios al cual sirvo con todo mi corazón al compartir la buena noticia de su Hijo.
10 ‌ʻO kole taʻetuku, ʻo kapau ʻe mafai, ke u lavaʻi eni ha fononga lelei kiate kimoutolu ʻi he finangalo ʻoe ʻOtua.
En mis oraciones siempre le pido que pronto pueda ir a verlos, si es su voluntad.
11 He ʻoku ou holi lahi ke mamata kiate kimoutolu, koeʻuhi ke u ʻatu kiate kimoutolu ha foaki fakalaumālie, ko e meʻa ke fakatuʻumaʻu aipē ʻakimoutolu;
Realmente deseo visitarlos y compartir con ustedes una bendición espiritual para fortalecerlos.
12 Koeʻuhi ke tau fiemālie fakataha mo kimoutolu, ʻi he tui pe taha ʻamoutolu mo au.
Así podemos animarnos unos a otros por medio de la fe que cada uno tiene en Dios, tanto la fe de ustedes como la mía.
13 Pea ko eni, ʻe kāinga, ʻoku ʻikai te u loto ke mou taʻeʻilo, naʻe liunga lahi ʻeku tokanga ke u ʻalu atu kiate kimoutolu, koeʻuhi ke u maʻu ha fua ʻiate kimoutolu foki, ʻo hangē ko e ngaahi Senitaile kehekehe, ka kuo taʻofia au.
Quiero que sepan, mis hermanos y hermanas, que a menudo he hecho planes para visitarlos, pero me fue imposible hacerlo hasta hora. Quiero ver buenos frutos espirituales entre ustedes así como los he visto entre otros pueblos.
14 Ko e tuku totongi au ki he kakai Kiliki, mo e kakai muli; ki he poto, mo e taʻepoto.
Porque tengo la obligación de trabajar tanto para los civilizados como los incivilizados, tanto para los educados como los no educados.
15 Ko ia ʻoku ou loto ke u malangaʻaki ʻae ongoongolelei kiate kimoutolu ʻoku ʻi Loma foki, ʻo fakatatau ki heʻeku faʻa fai.
Es por eso que en verdad tengo un gran deseo de ir a Roma y compartir la buena noticia con ustedes.
16 He ʻoku ʻikai te u mā ʻi he ongoongolelei ʻo Kalaisi: he ko e mālohi ia ʻoe ʻOtua ki he fakamoʻui kiate kinautolu kotoa pē ʻoku tui; ʻo muʻomuʻa ki he Siu, pea ki he Kiliki foki.
Sin lugar a dudas, no me avergüenzo de la buena noticia, porque es poder de Dios para salvar a todos los que creen en él, primero a los judíos, y luego a todos los demás también.
17 He ʻoku fakamatala ai ʻae fakatonuhiaʻi ʻe he ʻOtua ʻi he tui ki he tui; ʻo hangē ko ia kuo tohi, “Ko e tonuhia ʻe moʻui ʻi he tui.”
Porque en la buena noticia Dios se revela como bueno y justo, fiel desde el principio hasta el fin. Tal como lo dice la Escritura: “Los que son justos viven por la fe en él”.
18 He ʻoku fakahā mei he langi ʻae houhau ʻoe ʻOtua ki he taʻelotu mo e taʻemāʻoniʻoni kotoa pē ʻoe kakai, ʻakinautolu ʻoku taʻofi ki he moʻoni ʻi he taʻemāʻoniʻoni;
La hostilidad de Dios se revela dese el cielo contra aquellos que son impíos e injustos, contra aquellos que sofocan la verdad con sus malas obras.
19 Koeʻuhi ko ia ʻoku ʻilongofua ʻi he ʻOtua kuo hā ia ʻiate kinautolu; he kuo fakahā ia ʻe he ʻOtua kiate kinautolu;
Lo que puede llegar a saberse de Dios es obvio, porque él se los ha mostrado claramente.
20 He ko e ngaahi meʻa taʻehāmai ʻaʻana, ʻaia ko ʻene māfimafi taʻengata mo hono ʻOtua, kuo ʻilongofua ia ʻi hono ngaohi ʻo māmani, ʻoku ʻiloʻi ia mei he ngaahi meʻa kuo ngaohi; ko ia ʻoku ʻikai ai hanau haoʻanga: (aïdios g126)
Desde la creación del mundo, los aspectos invisibles de Dios—su poder y divinidad eternos—son claramente visibles en lo que él hizo. Tales personas no tienen excusa, (aïdios g126)
21 Koeʻuhi ʻi heʻenau ʻilo ʻae ʻOtua, naʻe ʻikai te nau fakaʻapaʻapa pe fakafetaʻi, ke taau mo e ʻOtua; ka naʻe hoko ʻo vale ʻenau ngaahi mahalo, pea fakapoʻuli mo honau loto vale.
porque aunque conocieron a Dios, no lo alabaron ni le agradecieron, sino que su pensamiento respecto a Dios se convirtió en necedad, y la oscuridad llenó sus mentes vacías.
22 Pea ʻi heʻenau pole ko e poto ʻakinautolu, naʻa nau liliu ai ko e vale,
Y aunque aseguraban ser sabios, se volvieron necios.
23 ‌ʻO nau fetongi ʻae nāunau ʻoe ʻOtua taʻefaʻaʻauʻauha ʻaki ʻae fakatātā kuo ngaohi ke tatau pe mo e tangata ʻoku faʻa ʻauʻauha, mo e fanga manupuna, mo e fanga manu veʻe fā, mo e ngaahi meʻa totolo.
Cambiaron la gloria del Dios inmortal por ídolos, imágenes de seres, aves, animales y reptiles.
24 Ko ia naʻe fakatukutukuʻi ai ʻe he ʻOtua ʻakinautolu ki he fakalielia ʻi he ngaahi holi kovi ʻa honau loto, ke fefakalieliaʻi honau sino ʻiate kinautolu:
Así que Dios los dejó a merced de los malos deseos de sus mentes depravadas, y ellos se hicieron, unos a otros, cosas vergonzosas y degradantes.
25 Ko e meʻa ʻi heʻenau fetongi ʻae ʻOtua moʻoni ʻaki ʻae loi, pea naʻe lahi hake ʻenau hū mo tauhi ki he meʻa kuo ngaohi, kae siʻaki ʻae Tupuʻanga, ʻaia ʻoku monūʻia ʻo taʻengata, ʻEmeni. (aiōn g165)
Cambiaron la verdad de Dios por una mentira, adorando y sirviendo criaturas en lugar del Creador, quien es digno de alabanza por siempre. Amén. (aiōn g165)
26 Ko ia naʻe fakatukutukuʻi ai ʻakinautolu ʻe he ʻOtua ki he ngaahi holi kovi: he naʻa mo ʻenau kau fefine, naʻa nau liaki ʻaia ʻoku totonu, kae fai ʻaia ʻoku taʻetaau mo ʻetau anga:
Por eso Dios los dejó a merced de sus malos deseos. Sus mujeres cambiaron el sexo natural por lo que no es natural,
27 Pea pehē foki ʻe he kau tangata, ʻenau siʻaki ʻae kau fefine, ʻonau vela ʻi heʻenau feholi kovi ʻaki ʻiate kinautolu; ʻo fefaiʻaki ʻe he kau tangata ʻaia ʻoku taʻengali, pea naʻa nau maʻu kiate kinautolu ʻae totongi totonu ʻo ʻenau fai hala ko ia.
y del mismo modo los hombres renunciaron al sexo con mujeres y ardieron en lujuria unos con otros. Los hombres hicieron cosas indecentes unos con otros, y como resultado de ello sufrieron las consecuencias inevitables de sus perversiones.
28 Pea ʻi he ʻikai te nau loto ke ke ʻiloʻi ʻae ʻOtua, naʻe fakatukutukuʻi ʻakinautolu ʻe he ʻOtua ki he loto kovi, ke fai ʻae ngaahi meʻa ko ia ʻoku ʻikai ngali;
Como no consideraron la importancia de conocer a Dios, él los dejó a merced de su forma de pensar inútil e infiel, y dejó que hicieran lo que nunca debe hacerse.
29 Kuo fakafonu ʻaki ʻae taʻemāʻoniʻoni kotoa pē, mo e feʻauaki, mo e angakovi, mo e manumanu, mo e fakafasifasi; ʻo fonu ʻi he meheka, mo e fakapō, mo e feʻiteʻitani, mo e kākā, mo e fasituʻu;
Se llenaron de toda clase de perversiones: maldad, avaricia, odio, envidia, asesinatos, peleas, engaño, malicia, y chisme.
30 Ko e kau fefanafanahi kovi, mo e kau fakakovi, mo e kau fehiʻa ki he ʻOtua, mo e fakamālohi, mo e laukau, mo e kau polepole, mo e kau fakatupu ʻoe ngaahi meʻa kovi, mo e talangataʻa ki he mātuʻa:
Son traidores y odian a Dios. Son arrogantes, orgullosos y jactanciosos. Idean nuevas formas de pecar. Se rebelan contra sus padres.
31 Ko e taʻepoto, ko e kau maumau fuakava, mo taʻemaʻu ʻae ʻofa fakafeʻofoʻofani; ko e angafakamolokau, mo e taʻemanavaʻofa:
No quieren entender, no cumplen sus promesas, no muestran ningún tipo de bondad o compasión.
32 ‌ʻAkinautolu ʻoku nau ʻilo ʻae tuʻutuʻuni ʻae ʻOtua, kuo totonu ke mate ʻakinautolu ʻoku fai ʻae ngaahi meʻa pehē, pea ʻoku ʻikai ke ngata ʻi heʻenau fai pehē pe, ka ʻoku nau kau mālie foki mo kinautolu ʻoku fai ia.
Aunque conocen claramente la voluntad de Dios, hacen cosas que merecen la muerte. Y no solo hacen estas cosas sino que apoyan a otros para que las hagan.

< Loma 1 >