< Loma 7 >

1 ‌ʻE Kāinga, ʻikai ʻoku mou ʻilo, (he ʻoku ou lea kiate kinautolu ʻoku ʻilo ʻae fono, ) koeʻuhi ʻoku puleʻi ʻe fono ʻae tangata ʻi he lolotonga pe ʻene moʻui?
Hermanos y hermanas, (hablo para personas que conocen la ley), ¿no ven que la ley tiene autoridad sobre alguien solo mientras esta persona esté viva?
2 He ko e fefine ʻaia ʻoku ai hono husepāniti, kuo noʻotaki ʻe he fono ki hono husepāniti ʻi he lolotonga ʻene moʻui; pea kapau kuo mate hono husepāniti, kuo movete ai ia mei he fono ʻo hono husepāniti.
Por ejemplo, una mujer casada está sujeta por ley a su esposo mientras él esté vivo, pero si muere, ella queda libre de esta obligación legal con él.
3 Pea ko ia, kapau ʻe mali ia mo e tangata kehe, ʻi he lolotonga ʻae moʻui ʻa hono husepāniti, ʻe ui ia ko e tono tangata: pea kapau ʻe mate hono husepāniti, kuo tauʻatāina ai ia mei he fono ko ia; pea kapau ʻe mali ia mo ha tangata kehe, ʻoku ʻikai ko e tono tangata ia.
De modo que si ella vive con otro hombre mientras su esposo está vivo, ella estaría cometiendo adulterio. Sin embargo, si su esposo muere y ella se casa con otro hombre, entonces ella no sería culpable de adulterio.
4 Ko ia, ʻe hoku kāinga, kuo mate foki ʻakimoutolu ki he fono ʻi he sino ʻo Kalaisi; koeʻuhi ke mou mali mo ha taha, [ʻio], kiate ia kuo fokotuʻu mei he mate, koeʻuhi ke tupu ʻiate kitautolu ʻae fua ki he ʻOtua.
Del mismo modo, mis amigos, ustedes han muerto para la ley mediante el cuerpo de Cristo, y ahora ustedes le pertenecen a otro, a Cristo, quien ha resucitado de los muertos para que nosotros pudiéramos vivir una vida productiva para Dios.
5 He naʻe lolotonga ʻetau ʻi he anga fakakakano, ko e ngaahi holi ʻoe angahala, ʻaia naʻe mei he fono, ne ngāue ia ʻi hotau ngaahi kupuʻi sino, ke fakatupu ʻae fua ki he mate.
Cuando éramos controlados por la vieja naturaleza, nuestros deseos pecaminosos (tal como los revela la ley) obraban dentro de nosotros y traían como resultado la muerte.
6 Ka ko eni, kuo fakahaofi ʻakitautolu mei he fono, he kuo mate ia ne tau moʻua ki ai; koeʻuhi ke tau tauhi ʻi he fakafoʻou ʻoe loto, kae ʻikai ʻi he mataʻi tohi kuo motuʻa.
Pero ahora hemos sido libertados de la ley, y hemos muerto a lo que nos encadenaba, a fin de que podamos servir de un nuevo modo, en el Espíritu, y no a la manera de la antigua letra de la ley.
7 Pea ka ko ia, pea te tau pehē ko e hā? Ko e angahala ʻae fono? ʻIkai ʻaupito. He ka ne taʻeʻoua ʻae fono, ne ʻikai te u ʻilo ʻae angahala: he naʻe ʻikai te u ʻilo ʻae holi kovi, ʻo ka ne ʻikai pehē ʻe he fono, “ʻOua naʻa ke manumanu.”
¿Qué concluimos entonces? ¿Que la ley es pecado? ¡Por supuesto que no! Pues yo no habría conocido lo que era el pecado si no fuera porque la ley lo define. Yo no me habría dado cuenta de que el deseo de tener las cosas de otras personas estaba mal si no fuera porque la ley dice: “No desees para ti lo que le pertenece a otro”.
8 Ka ko e angahala, ʻi heʻene meʻa ngāueʻaki ʻae fono, ne fakatupu ʻiate au ʻae ngaahi holi kovi kotoa pē. He naʻe mate ʻae angahala ʻi he ʻikai ai ʻae fono.
Pero a través de este mandamiento el pecado encontró la manera de despertar en mí todo tipo de deseos egoístas. Porque sin la ley, el pecado está muerto.
9 He naʻaku moʻui ʻi muʻa taʻeʻiaiʻaefono: kae ʻi he hoko mai ʻae fekau, ne ake ʻae angahala, pea u mate ai.
Yo solía vivir sin darme cuenta de lo que la ley realmente significaba, pero cuando comprendí las implicaciones de ese mandamiento, entonces el pecado volvió a la vida y morí.
10 Pea ko e fekau naʻe tuʻutuʻuni ko e moʻuiʻanga, ne u ʻiloʻi ia ko e mateʻanga.
Descubrí que el mismo mandamiento que tenía como propósito traerme vida, me trajo muerte en lugar de ello,
11 He ko e angahala, ʻi heʻene meʻa ngāueʻaki ʻae fekau, ne kākaaʻi au, pea ne tāmateʻi ʻaki au.
porque el pecado encontró su camino a través del mandamiento para engañarme, y lo usó para matarme.
12 Pea ko eni, ʻoku māʻoniʻoni ʻae fono, pea māʻoniʻoni, mo angatonu, mo lelei ʻae fekau.
Sin embargo, la ley es santa, y el mandamiento es santo, justo y recto.
13 Pea ka ko ia, pea kuo hoko ʻaia ʻoku lelei ko e mateʻanga kiate au? ʻIkai ʻaupito. Ka ko e angahala, koeʻuhi ke hā ai ia ko e angahala, ne ne meʻa ngāueʻaki ʻaia ʻoku lelei, ke u mate ai au; koeʻuhi ke hā ʻi he fekau ko e angahala ko e fungani ʻi he meʻa ʻoku kovi.
Ahora, ¿acaso podría matarme algo que es bueno? ¡Por supuesto que no! Pero el pecado se muestra como pecado usando lo bueno para causar mi muerte. Así que por medio del mandamiento se revela cuán malo es el pecado realmente.
14 He ʻoku tau ʻilo ʻoku fakalaumālie ʻae fono: ka ʻoku ou fakakakano, kuo fakatau au ke moʻulaloa ki he angahala.
Comprendemos que la ley es espiritual, pero yo soy totalmente humano, un esclavo del pecado.
15 He ko ia ʻoku ou fai, ʻoku ʻikai te u loto ki ai: pea ko ia ʻoku ou loto ki ai, ko ia ʻoku ʻikai te u fai; ka ko ia ʻoku ou fehiʻa ki ai, ko ia ia ʻoku ou fai.
Realmente no entiendo lo que hago. ¡Hago las cosas que no quiero hacer, y lo que odio hacer es precisamente lo que hago!
16 Pea kapau ʻoku ou fai ʻaia ʻoku ʻikai te u loto ki ai, ʻoku ou fakamoʻoni ki he fono ʻoku lelei ia.
Pero si digo que hago lo que no quiero hacer, esto demuestra que yo admito que la ley es buena.
17 Pea ko eni, ʻoku ʻikai ko au ʻoku kei fai ia, ka ko e angahala ʻoku ne nofoʻia au.
De modo que ya no soy yo quien hace esto, sino el pecado que vive en mí
18 He ʻoku ou ʻilo ʻoku ʻikai ha meʻa lelei ʻe nofoʻia au ʻi hoku kakano: ʻoku ʻiate au ʻae loto fiefai; ka ko hono mafai ʻo ia ʻoku lelei ʻoku ʻikai te u ʻiloʻi.
porque yo sé que no hay nada bueno en mí en lo que tiene que ver con mi naturaleza humana pecaminosa. Aunque quiero hacer el bien, simplemente no puedo hacerlo.
19 He ko e lelei ʻoku ou loto ki ai, ʻoku ʻikai te u fai: ka ko e kovi ʻoku ʻikai te u loto ki ai, ko ia ia ʻoku ou fai.
¡El bien que quiero hacer no lo hago; mientras que el mal que no quiero hacer es lo que termino haciendo!
20 Pea ko eni, kapau ʻoku ou fai ʻaia ʻoku ʻikai te u loto ki ai, pea ʻoku ʻikai ko au pē ʻoku kei fai ia, ka ko e angahala ʻoku ne nofoʻia au.
Sin embargo, si hago lo que no quiero, entonces ya no soy yo quien lo hace, sino el pecado que vive en mí.
21 Ko ia ʻoku ou ʻiloʻi ha fono ʻiate au, koeʻuhi ʻo kau ka fie fai lelei, ʻoku ofi kiate au ʻae kovi.
Este es el principio que he descubierto: si quiero hacer lo bueno, el mal también está siempre ahí.
22 He ʻoku mālie ʻae tangata ʻi loto ʻiate au ʻi he fono ʻae ʻOtua.
Mi ser interior se deleita en la ley de Dios,
23 Ka ʻoku ou mamata ki he fono ʻe taha ʻi hoku ngaahi kupuʻi sino, ʻoku ne tauʻi ʻae fono ʻo hoku loto, mo ne fakapōpulaʻi au ki he fono ʻoe angahala ʻaia ʻoku ʻi hoku ngaahi kupuʻi sino.
pero veo que hay una ley distinta que obra dentro de mí y que está en guerra con la ley que mi mente ha decidido seguir, convirtiéndome en un prisionero de la ley de pecado que está dentro de mí.
24 ‌ʻOiauē, ko au, ko e tangata malaʻia! Ko hai te ne fakamoʻui au mei he sino ʻoe mate ni?
¡Cuán miserable soy! ¿Quién me rescatará de este cuerpo que causa mi muerte? ¡Gracias a Dios, porque él me salva a través de Jesucristo, nuestro Señor!
25 ‌ʻOku ou fakafetaʻi ki he ʻOtua ʻia Sisu Kalaisi ko hotau ʻEiki. Pea ko eni, ʻoku ou tauhi ʻeau ʻaki ʻae loto ʻae fono ʻae ʻOtua; ka ko e fono ʻoe angahala ʻaki ʻae kakano.
La situación es esta: Aunque yo mismo elijo en mi mente obedecer la ley de Dios, mi naturaleza humana obedece la ley del pecado.

< Loma 7 >