Fakahā 8

1 Pea kuo vete ʻe ia ʻa hono fitu ʻoe meʻa fakamaʻu, naʻe ai ʻae fakalongo pē ʻi he langi ʻi he vaeua mālieʻanga ʻoe feituʻulaʻā ʻe taha.

Þegar lambið hafði rofið sjöunda innsiglið, varð þögn á himni um það bil hálfa stund.

2 Pea ne u mamata ki he ʻāngelo ʻe toko fitu naʻe tutuʻu ʻi he ʻao ʻoe ʻOtua; pea naʻe ʻatu kiate kinautolu ʻae meʻa lea ʻe fitu.

Eftir það sá ég að englunum sjö, sem standa frammi fyrir Guði, voru fengnir sjö lúðrar.

3 Pea naʻe haʻu ʻae ʻāngelo ʻe taha, ʻo tuʻu ʻi he ʻesifeilaulau, kuo ʻiate ia ʻae ʻaiʻanga afi koula; pea naʻe ʻatu ʻo lahi ʻae ʻakau namu kakala kiate ia, koeʻuhi ke ne ʻatu ia fakataha mo e ngaahi lotu ʻoe kakai māʻoniʻoni kotoa pē, ʻi he ʻesifeilaulau koula, ʻaia naʻe tuʻu ʻi he muʻa nofoʻa fakaʻeiʻeiki.

Þá kom enn einn engill, hélt sá á glóðarkeri úr gulli, og tók hann sér stöðu við altarið. Honum var fengið mikið af reykelsi, sem hann blandaði við bænir Guðs barna, til að fórna á gullaltarinu frammi fyrir hásætinu.

4 Pea naʻe ʻalu hake ki he ʻao ʻoe ʻOtua mei he nima ʻoe ʻāngelo ʻae kohu ʻoe ʻakau namu kakala, pea mo e ngaahi lotu ʻoe kakai māʻoniʻoni.

Ilmurinn af reykelsinu blandaðist bænunum og steig upp til Guðs úr hendi engilsins sem stóð við altarið.

5 Pea naʻe ʻave ʻe he ʻāngelo ʻae ʻaiʻanga afi, pea ne fakapito ia ʻaki ʻae afi mei he ʻesifeilaulau, ʻo ne lī ia ki he fonua: pea naʻe ai ʻae ngaahi leʻo, mo e mana, mo e ʻuhila, mo e mofuike.

Engillinn fyllti nú glóðarkerið af eldi frá altarinu og fleygði því niður á jörðina. Þá komu þrumur og eldingar og jörðin nötraði.

6 Pea ko e ʻāngelo ʻe toko fitu naʻe ʻi ai ʻae meʻa lea ʻe fitu, naʻa nau teuteu ke ifi.

Englarnir sjö bjuggu sig síðan undir að blása í lúðrana.

7 Naʻe ifi ʻe he ʻuluaki ʻāngelo, pea naʻe hoko ai ʻae ʻuha maka mo e afi ʻoku afu ʻaki ʻae toto, pea naʻe lī ia ki he fonua: pea naʻe vela ʻo ʻosi ʻa hono tolu ʻoe vahe ʻoe ngaahi ʻakau, pea naʻe vela ʻo ʻosi ʻae mohuku mata kotoa pē.

Fyrsti engillinn blés og kom þá hagl og eldur, blóði blandað, og var því varpað niður á jörðina. Eldurinn læsti sig um þriðjung jarðarinnar og þriðjungur trjánna brann, og grasið eyddist.

8 Pea ifi ʻe hono ua ʻoe ʻāngelo, pea hangē naʻe lī ai ki tahi ha fuʻu moʻunga ʻoku vela ʻi he afi: pea naʻe liliu ʻo toto ʻa hono tolu ʻoe vahe ʻoe tahi;

Næsti engill þeytti lúðurinn og þá var einhverju, sem líktist stóru brennandi fjalli, varpað í hafið og eyddi það þriðjungi allra skipa. Þriðjungur hafsins varð rauður sem blóð og þriðjungur fiskanna drapst.

9 Pea ko hono tolu ʻoe vahe ʻoe ngaahi meʻa naʻe moʻui ʻi he tahi, naʻe mate ia; pea naʻe maumau hono tolu ʻoe vahe ʻoe ngaahi vaka.

10 Pea ifi ʻe hono tolu ʻoe ʻāngelo, pea naʻe tō hifo ʻae fetuʻu lahi mei he langi, ʻoku ulo ʻo hangē ha tūhulu, pea naʻe tō ia ki hono tolu ʻoe vahe ʻoe ngaahi vaitafe, pea ki he ngaahi matavai;

Nú blés þriðji engillinn í sinn lúður og þá féll stór brennandi stjarna af himni. Kom hún yfir þriðjung allra fljóta og yfir uppsprettur vatnanna.

11 Pea ko e hingoa ʻoe fetuʻu naʻe ui ko “Konaʻiʻī:” pea naʻe fakakona ai hono tolu ʻoe vahe ʻoe ngaahi vai; pea naʻe mate ʻae kakai tokolahi ʻi he ngaahi vai, koeʻuhi naʻe fakakona ia.

Stjarnan var kölluð „Remma, “því að hún mengaði þriðjung alls vatns á jörðinni og margir dóu.

12 Pea naʻe ifi ʻe hono fā ʻoe ʻāngelo, pea tā hono tolu ʻoe vahe ʻoe laʻā, mo hono tolu ʻoe vahe ʻoe māhina, mo hono tolu ʻoe vahe ʻoe ngaahi fetuʻu; ko ia ne fakapoʻuli ai hono tolu ʻoe vahe ʻokinautolu, pea naʻe ʻikai maama ʻae ʻaho ʻi hono tolu ʻo hono vahe, pea naʻe pehē pe mo e pō foki.

Fjórði engillinn blés og jafnskjótt myrkvaðist þriðjungur sólarinnar, sömuleiðis þriðjungur tunglsins og stjarnanna. Við þetta minnkaði dagsbirtan um þriðjung og nóttin varð enn dimmari en áður.

13 Pea ne u vakai, peau ongoʻi ʻoku puna ʻae ʻāngelo ʻe taha ʻi he loto langi, ʻo ne pehē ʻaki ʻae leʻo lahi, “Malaʻia, malaʻia, malaʻia, ki he kakai ʻoku nofo ʻi he maama, koeʻuhi ʻi hono toe ʻoe leʻo ʻoe meʻa lea ʻoe ʻāngelo ʻe toko tolu, ʻoku teʻeki ai ifi!”

Meðan ég var að virða þetta fyrir mér, sá ég örn sem flaug um himininn, og sagði hann hárri röddu: „Vei! Vei! Vei, íbúum jarðarinnar, því að þegar englarnir, sem eftir eru, hafa blásið í lúðra sína munu hryllilegir atburðir gerast og þeir eru skammt undan.“