Fakahā 13

1 Pea ne u tuʻu ʻi he ʻoneʻone ʻoe tahi, pea u mamata ʻoku ʻalu hake mei he tahi ʻae manu fekai, naʻe fitu hono ʻulu pea naʻe ʻi ai ʻae nifo ʻe hongofulu, pea naʻe ʻi hono ngaahi nifo ʻae pale ʻe hongofulu, pea ʻi hono ngaahi ʻulu ʻae hingoa ko Taukae ʻOtua.

Og drekinn nam staðar á ströndinni. Í sýn minni sá ég nú einkennilegt dýr, sem reis upp úr hafinu. Það hafði sjö höfuð og tíu horn og á hornunum voru tíu kórónur. Á hvert höfuð um sig voru skráð guðlöstunar nöfn. Nöfn þessi áttu að ögra Guði og smána hann.

2 Pea ko e manu fekai ʻaia ne u mamata ai, naʻe tatau mo e lēpati, pea ko hono vaʻe naʻe hangē ko e vaʻe ʻo ha pea, pea ko hono ngutu naʻe hangē ko e ngutu ʻo ha laione: pea naʻe ʻatu ki ai ʻe he fuʻu ngata ʻa ʻene mālohi ʻaʻana, mo hono nofoʻanga, mo e pule lahi.

Dýrið líktist hlébarða, en samt hafði það bjarnarfætur og ljónsgin. Drekinn gaf dýrinu mátt sinn, hásæti og mikið vald.

3 Pea ne u mamata naʻe hangē kuo lavea ʻo mate hono foʻi ʻulu ʻe taha; ka naʻe toe moʻui pe hono lavea fakamate: pea naʻe fakatumutumu ʻa māmani kotoa pē ʻo muimui ʻi he manu fekai.

Ég sá að eitt höfuð dýrsins virtist helsært – en svo varð það alheilt! Allur heimurinn varð gagntekinn undrun og fylgdi dýrinu með óttablandinni lotningu.

4 Pea naʻa nau hū ki he fuʻu ngata ʻaia ne ne ʻatu ʻae mālohi ki he manu fekai: ʻonau hū ki he manu fekai, ʻonau pehē, “Ko hai ʻoku tatau mo e manu fekai? Ko hai ʻoku faʻa fai ke tauʻi ia?”

Fólkið tilbað drekann fyrir að gefa dýrinu slíkt vald og það tilbað einnig þetta einkennilega dýr. „Hver getur jafnast á við það eða barist við það?“hrópuðu menn.

5 Pea naʻe foaki kiate ia ʻae ngutu ke lea fie lahi, mo taukae ki he ʻOtua; pea naʻe tuku kiate ia ʻae pule ke fai ʻae tau ʻi he māhina ʻe fāngofulu ma ua,

Þá hvatti drekinn dýrið til að lastmæla Drottni, og hann gaf því vald til starfa á jörðinni í fjörutíu og tvo mánuði.

6 Pea ne faai hono ngutu ʻi he lea taukae ki he ʻOtua, ke lauʻikovi hono huafa, mo hono fale fehikitaki, mo kinautolu ʻoku nofo ʻi he langi.

Allan þann tíma formælti það nafni Guðs, musteri hans og öllum þeim sem á himni búa.

7 Pea naʻe tuku kiate ia ke ne tauʻi ʻae kakai māʻoniʻoni, pea ke ne ikuna ʻakinautolu: pea naʻe tuku kiate ia ʻae pule ki he ngaahi faʻahinga, mo e ngaahi lea, mo e ngaahi puleʻanga kotoa pē.

Drekinn gaf dýrinu vald til að berjast gegn mönnum Guðs og sigra þá, og til að stjórna öllum þjóðum og þjóðarbrotum, hvar sem er á jörðinni.

8 Pea ʻe hū kiate ia ʻakinautolu kotoa pē ʻoku nofo ʻi māmani, ʻakinautolu ʻoku ʻikai tohi honau hingoa ʻi he tohi ʻoe moʻui ʻoe Lami, ʻaia naʻe tāmateʻi talu mei he fakatupu ʻo māmani.

Og allir menn tilbáðu dýrið, allir þeir sem ekki höfðu verið skráðir í lífsbók lambsins frá upphafi heimsins – þess lambs sem slátrað var.

9 Kapau ʻoku telinga ha taha, pea fakafanongo ia.

Sá sem hefur eyra, hann heyri!

10 Ko ia ʻoku ne tataki ki he pōpula, ʻe moʻua ia ki he pōpula: ko ia ʻoku ne tāmateʻi ʻaki ʻae heletā, ʻoku totonu ke tāmateʻi ʻaki ia ʻae heletā. Ko eni ʻae faʻa kātaki mo e tui ʻae kakai māʻoniʻoni.

Sá, sem ætlað er að fara í útlegð, mun fara í útlegð og sá, sem ætlað er að falla fyrir sverði, verður felldur með sverði. Í þessu reynir á trú og þolgæði hinna kristnu.

11 Pea ne u mamata ki he manu fekai ʻe taha ʻoku ʻalu hake ʻi he fonua; pea naʻe ʻiate ia ʻae nifoʻi ʻulu ʻe ua, naʻe hangē ia ko e lami, pea naʻa ne lea ʻo hangē ha fuʻu ngata.

Nú sá ég annað undarlegt dýr, það kom upp úr jörðinni. Á höfði þess voru tvö lítil horn, eins og lambshorn, en rödd þess var ógnþrungin líkt og rödd drekans.

12 Pea ʻoku fai ʻe ia ʻae pule kotoa pē ʻoe ʻuluaki manu fekai naʻe muʻa ʻiate ia, ʻo ne fai ke hū ʻa māmani mo kinautolu ʻoku nofo ai ki he ʻuluaki manu fekai, ʻi heʻene moʻui ʻa hono lavea. Naʻa ne mei mate ai.

Dýr þetta fer með allt vald fyrra dýrsins, sem læknaðist, og fær allan heiminn til að tilbiðja það.

13 Pea ʻoku fai ʻe ia ʻae ngaahi meʻa fakaofo lahi, ʻo ne fai ke ʻalu hifo ʻae afi mei he langi ki he fonua, ʻi he ʻao ʻoe kakai,

Það vinnur ótrúleg kraftaverk. Það lætur til dæmis eld falla til jarðar af himni í augsýn allra.

14 Pea ne kākaaʻi ʻakinautolu ʻoku nofo ʻi māmani, ʻaki ʻae ngaahi meʻa mana ko ia naʻe tuku kiate ia ʻae mālohi ke fai ʻi he ʻao ʻoe manu fekai; ʻo ne pehē kiate kinautolu ʻoku nofo ʻi mamani, ke nau ngaohi ha fakatātā ki he manufekai, ʻaia naʻe lavea ʻi he heletā, kae moʻui pe.

Með þessum kraftaverkum leiðir það íbúa heimsins í villu. Þegar fyrra dýrið er nálægt til að fylgjast með, getur hitt gert öll þessi furðuverk. Nú skipaði dýrið íbúum heimsins að búa til stóra styttu af fyrra dýrinu – því sem verið hafði sært, en læknast.

15 Pea naʻe tuku kiate ia ke ne foaki ʻae moʻui ki he fakatātā ʻoe manu fekai, ke lea ai ʻae fakatātā ʻoe manu fekai, pea pule ke tāmateʻi ʻakinautolu ʻe ʻikai te nau hū ki he fakatātā ʻoe manu fekai.

Þegar því verki var lokið var dýrinu leyft að blása lífi í styttuna og láta hana tala. Styttan skipaði svo fyrir að hver sá, sem neitaði að tilbiðja hana, skyldi deyja!

16 Pea naʻa ne puleʻi kotoa pē, ʻae iiki mo e lalahi, ʻae maʻumeʻa mo e masiva, ʻae tauʻatāina mo e pōpula, ke nau maʻu ʻae fakaʻilonga ʻi honau nima toʻomataʻu, pe ʻi honau foʻi laʻē:

Styttan krafðist þess að allir, bæði stórir og smáir, ríkir og fátækir, ánauðugir og frjálsir, skyldu auðkenndir sérstöku merki á hægri hönd eða enni.

17 Pea ke ʻoua naʻa fakatau mai pe fakatau atu ʻe ha taha, ka ko ia pe kuo ʻi ai ʻae fakaʻilonga, pe ʻae hingoa ʻoe manu fekai, pe ko e lau ʻo hono hingoa.

Sá sem ekki hafði þetta merki – sem var einkennisstafur eða nafn dýrsins – fékk enga vinnu og jafnvel ekki að versla í neinni búð.

18 Ko eni ʻae poto. Ko ia ʻoku ʻi ai ʻae ʻilo, ke ne lau hono lau ʻoe manu fekai: he ko e lau ia ʻoe tangata; pea ko hono lau ko e onongeau ma onongofulu ma ono.

Þetta er erfitt að skilja, en þeir sem geta, reikni einkennisstafi dýrsins: Tala þess er 666.