Saame 94

1 ‌ʻE Sihova ko e ʻOtua, ʻoku ʻaʻau ʻae totongi; ʻE ʻOtua, ʻoku ʻaʻau ʻae totongi: ke ke ulo mai.

HERRE, du Hævnens Gud, du Hævnens Gud, træd frem i Glans;

2 Ke ke hiki hake koe, ʻa koe ko e fakamaau ʻo māmani; ʻange ʻae totongi ki he laukau.

staa op, du Jordens Dommer, øv Gengæld mod de hovmodige!

3 ‌ʻE Sihova, ʻe fēfē hono fuoloa ʻoe fielahi ʻae angahala, ʻe fēfē hono fuoloa ʻoe polepole ʻae angahala?

Hvor længe skal gudløse, HERRE, hvor længe skal gudløse juble?

4 ‌ʻE fēfē hono fuoloa ʻo ʻenau fakahā mo lea ʻaki ʻae ngaahi meʻa faingataʻa? Pea vikiviki ai ʻae kakai kotoa pē ʻoku fai kovi?

De fører tøjlesløs Tale, hver Udaadsmand ter sig som Herre;

5 ‌ʻE Sihova, ʻoku nau fesiʻi ʻo lailaiki ho kakai, mo fakamamahiʻi ho tofiʻa.

de underkuer, o HERRE, dit Folk og undertrykker din Arvelod;

6 ‌ʻOku nau tāmateʻi ʻae muli mo e fefine kuo mate hono husepāniti, pea fakapoongi ʻae tamai mate.

de myrder Enke og fremmed, faderløse slaar de ihjel;

7 Ka ʻoku nau pehē, “ʻE ʻikai ʻafioʻi ʻe Sihova, ʻe ʻikai tokanga ki ai ʻe he ʻOtua ʻo Sēkope.”

de siger: »HERREN kan ikke se, Jakobs Gud kan intet mærke!«

8 Mou ʻilo ʻekimoutolu ʻoku anga fakamanu ʻi he kakai: pea ko kimoutolu ʻae kau vale, te mou poto ʻafē?

Forstaa dog, I Taaber blandt Folket! Naar bliver I kloge, I Daarer?

9 Ko ia naʻa ne ngaohi ʻae telinga, ʻikai te ne fanongo? Ko ia naʻa ne ngaohi ʻae mata, ʻikai te ne ʻafioʻi?

Skulde han, som plantede Øret, ej høre, han, som dannede Øjet, ej se?

10 Ko ia ʻoku ne tautea ʻae hiteni, ʻikai te ne tautea? Ko ia ʻoku ne akonakiʻi ʻae tangata ke poto, ʻikai te ne ʻiloʻi?

Skulde Folkenes Tugtemester ej revse, han som lærer Mennesket indsigt?

11 ‌ʻOku ʻiloʻi ʻe Sihova ʻae ngaahi mahalo ʻae tangata, ʻoku nau vaʻinga pē.

HERREN kender Menneskets Tanker, thi de er kun Tomhed.

12 ‌ʻE Sihova, ʻoku monūʻia ʻae tangata ʻoku ke tautea, mo ke ako kiate ia ʻaki hoʻo fono;

Salig den Mand, du tugter, HERRE, og vejleder ved din Lov

13 Koeʻuhi te ke foaki kiate ia ʻae mālōlō mei he ngaahi ʻaho ʻoe mamahi, kaeʻoua ke keli ʻae luo ki he kau angahala.

for at give ham Ro for onde Dage, indtil der graves en Grav til den gudløse;

14 Koeʻuhi ʻe ʻikai liʻaki ʻe Sihova hono kakai, pea ʻe ʻikai te ne fakatukutukuʻi hono tofiʻa.

thi HERREN bortstøder ikke sit Folk og svigter ikke sin Arvelod.

15 Ka ʻe foki ʻae fakamaau ki he māʻoniʻoni: pea ʻe angimui ki ai ʻakinautolu kotoa pē ʻoku angatonu ʻi loto.

Den retfærdige kommer igen til sin Ret, en Fremtid har hver oprigtig af Hjertet.

16 Ko hai ʻe tuʻu hake maʻaku ʻo taʻofi ʻae kau fai kovi? Pe ko hai ʻe tuʻu hake maʻaku ʻo taʻofi ʻakinautolu ʻoku ngāue ʻi he angahala?

Hvo staar mig bi mod Ugerningsmænd? hvo hjælper mig mod Udaadsmænd?

17 Ka ne ʻikai tokoni au ʻe Sihova, pehē, kuo vave ʻae nofo ʻa hoku laumālie ʻi he fakalongo pē.

Var HERREN ikke min Hjælp, snart hviled min Sjæl i det stille.

18 ‌ʻI heʻeku pehē, “ʻOku hekea hoku vaʻe;” ko hoʻo ʻaloʻofa, ʻE Sihova, naʻe poupou hake au.

Naar jeg tænkte: »Nu vakler min Fod«, støtted din Naade mig, HERRE;

19 ‌ʻI hono lahi ʻo ʻeku ngaahi mahalo ʻiate au, ʻoku fakafiefiaʻi au ʻi hoʻo ngaahi meʻa fakafiemālie.

da mit Hjerte var fuldt af ængstede Tanker, husvaled din Trøst min Sjæl.

20 ‌ʻE feohi koā mo koe ʻae nofoʻa ʻoe angahala, ʻaia ʻoku fakatupu ʻae pauʻu ʻaki ʻae fono?

Staar du i Pagt med Fordærvelsens Domstol, der skaber Uret i Lovens Navn?

21 ‌ʻOku nau fakataha ʻo angatuʻu ki he laumālie ʻoe angatonu, mo fakahalaia ʻae toto tonuhia.

Jager de end den retfærdiges Liv og dømmer uskyldigt Blod,

22 Ka ko hoku ungakiʻi ʻa Sihova pea ko hoku ʻOtua ko e maka ia ʻo hoku hūfanga.

HERREN er dog mit Bjærgested, min Gud er min Tilflugtsklippe;

23 Pea ʻe ʻomi ʻe ia kiate kinautolu ʻa ʻenau hia, pea te ne fakaʻauha ʻakinautolu ʻi heʻenau angahala; ʻio, ko Sihova ko hotau ʻOtua te ne fakaʻauha ʻakinautolu.

han vender deres Uret imod dem selv, udsletter dem for deres Ondskab; dem udsletter HERREN vor Gud.