Saame 59
1 Ki he Takimuʻa, ʻAli-Tasikiti, ko e Saame mahuʻinga ʻa Tevita, ʻi he fekau ʻa Saula ke nau leʻohi ʻae fale ke tāmateʻi ia. ʻE hoku ʻOtua, ke ke fakahaofi au mei hoku ngaahi fili: maluʻi au meiate kinautolu ʻoku tuʻu hake kiate au.
Til Sangmesteren. Al-tasjhet. Af David. En Miktam, da Saul udsendte Folk, som skulle vogte Huset for at dræbe ham.
2 Ke ke fakahaofi au mei he kau fai kovi mo ke fakamoʻui au mei he kau tangata pani toto.
Fri mig fra mine Fjender, min Gud, bjærg mig fra dem, der rejser sig mod mig;
3 Vakai, ʻoku nau tatali ʻo lama ki hoku laumālie: ʻE Sihova, kuo kātoa fakataha ʻae kau mālohi kiate au: ka ʻoku ʻikai ʻi heʻeku talangataʻa, pe ko ʻeku angahala.
fri mig fra Udaadsmænd, frels mig fra blodstænkte Mænd!
4 ʻOku nau feleleʻi ʻo teuʻi ʻakinautolu, ka ʻoku ʻikai haʻaku kovi: ke ke ʻā ke tokoni au, pea ke ʻafioʻi.
Thi se, de lurer efter min Sjæl, stærke Mænd stimler sammen imod mig, uden at jeg har Skyld eller Brøde.
5 Pea ko koe, ʻE Sihova, ko e ʻOtua, ʻoe ngaahi tokolahi, ko e ʻOtua ʻo ʻIsileli, ke ke ʻā hake ʻo ʻahiʻahi ki he hiteni kotoa pē: ʻoua naʻa ke ʻaloʻofa ki he kau angakovi kākā. (Sila)
Uden at jeg har forbrudt mig, HERRE, stormer de frem og stiller sig op. Vaagn op og kom mig i Møde, se til!
6 ʻOku nau liu mai ʻi he efiafi: ʻoku nau longoaʻa ʻo hangē ko e kulī, pea ʻalu fakatakamilo ʻi he kolo.
Du er jo HERREN, Hærskarers Gud, Israels Gud. Vaagn op og hjemsøg alle Folkene, skaan ej een af de troløse Niddinger! (Sela)
7 Vakai, ʻoku nau hake ʻi honau ngutu: ʻoku ʻi honau loungutu ʻae ngaahi heletā: he ʻoku nau pehē, “ko hai ʻoku ne fanongo?”
Ved Aften kommer de tilbage, hyler som Hunde og stryger gennem Byen!
8 Ka ko koe, ʻE Sihova, te ke kata kiate kinautolu; te ke manuki ki he hiteni kotoa pē.
Se, deres Mund løber over, paa deres Læber er Sværd, thi: »Hvem skulde høre det?«
9 Pea koeʻuhi ko ʻene mālohi ko ia te u tatali ai kiate koe: he ko hoku hūfanga ʻae ʻOtua.
Men du, o HERRE, du ler ad dem, du spotter alle Folk,
10 Ko e ʻOtua ʻoku ʻaloʻofa kiate au te ne tokoni au: ʻe tuku kiate au ʻe he ʻOtua ke u mamata ki heʻeku holi ki hoku ngaahi fili.
dig vil jeg lovsynge, du, min Styrke, thi Gud er mit Værn;
11 ʻOua naʻa ke tāmateʻi ʻakinautolu, telia naʻa ngalo ʻi hoku kakai; fakahēʻi ʻakinautolu ke mamaʻo ʻi ho mālohi; pea ʻohifo ki lalo ʻakinautolu, ʻE ʻEiki, ko homau fakaū.
med Naade kommer min Gud mig i Møde, Gud lader mig se mine Fjender med Fryd!
12 Ko e meʻa ʻi he angahala ʻa honau ngutu, mo e ngaahi lea ʻa honau loungutu, tuku ke moʻua ai ʻakinautolu ʻi heʻenau laukau: koeʻuhi ko e kape mo e loi ʻoku nau lea ʻaki.
Slaa dem ikke ihjel, at ikke mit Folk skal glemme, gør dem hjemløse med din Vælde og styrt dem,
13 Fakaʻauha ʻakinautolu ʻi he houhau, fakaʻauha ʻakinautolu ke ʻoua naʻa kei ai ʻakinautolu: pea tuku ke ʻilo ʻekinautolu ʻoku pule, ʻae ʻOtua, ʻia Sēkope, ʻo aʻu ki he ngaahi ngataʻanga ʻo māmani. (Sila)
giv dem hen, o Herre, i Mundens Synd, i Læbernes Ord, og lad dem hildes i deres Hovmod for de Eder og Løgne, de siger;
14 Pea tuku kenau liu mai ʻi he efiafi; tuku kenau longoaʻa ʻo hangē ko e kulī, ʻo ʻalu fakatakamilo ʻi he kolo.
udryd dem i Vrede, gør Ende paa dem, saa man kan kende til Jordens Ender, at Gud er Hersker i Jakob! (Sela)
15 Tuku kenau ʻalu ʻo hē fano ai pē ʻo kumi kai, pea lāunga ʻo kapau ʻe ʻikai tenau mākona.
Ved Aften kommer de tilbage, hyler som Hunde og stryger gennem Byen,
16 Ka te u hiva au ki ho mālohi; ʻio, te u hiva mālohi ʻi hoʻo ʻaloʻofa ʻi he pongipongi: he ko hoku ungaʻanga koe, mo e hūfanga kiate au ʻi he ʻaho ʻo ʻeku mamahi.
vanker rundt efter Føde og knurrer, naar de ikke mættes.
17 ʻE hoku mālohi, te u hiva kiate koe: he ko hoku kalofanga ʻae ʻOtua, ko e ʻOtua ʻoku ʻaloʻofa kiate au.
Men jeg, jeg vil synge om din Styrke, juble hver Morgen over din Naade; thi du blev mig et Værn, en Tilflugt paa Nødens Dag. Dig vil jeg lovsynge, du, min Styrke, thi Gud er mit Værn, min naadige Gud.
