Saame 2
1 Ko e hā ʻoku matalili ai ʻae hiteni? Pea fakalaulauloto ʻae kakai ki he meʻa noa pē?
Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa, Neden boş düzenler kurar bu halklar?
2 ʻOku tuʻu hake fakataha ʻae ngaahi tuʻi ʻo māmani, pea fakakaukau fakataha ʻae kau pule kia Sihova mo ia kuo ne pani, ʻo pehē,
Dünyanın kralları saf bağlıyor, Hükümdarlar birleşiyor RAB'be ve meshettiği krala karşı.
3 “Ke tau motuhi ʻena ngaahi haʻi pea liʻaki ʻena ngaahi afo ʻiate kitautolu.”
“Koparalım onların kayışlarını” diyorlar, “Atalım üzerimizden bağlarını.”
4 Ko ia ʻoku nofo ʻi he ngaahi langi ʻe kata ia: ʻe manuki ʻa Sihova kiate kinautolu.
Göklerde oturan Rab gülüyor, Onlarla eğleniyor.
5 Pea te ne toki folofola kiate kinautolu ʻi hono houhau, pea fakamamahiʻi ʻakinautolu ʻi hono tuputāmaki lahi.
Sonra öfkeyle uyarıyor onları, Gazabıyla dehşete düşürüyor
6 Ka kuo u fakanofo ʻeku tuʻi ki Saione, ko e moʻunga ʻo ʻeku māʻoniʻoni.
Ve, “Ben kralımı Kutsal dağım Siyon'a oturttum” diyor.
7 “Te u fakahā ʻae tuʻutuʻuni:” naʻe pehē ʻe Sihova kiate au, “Ko hoku ʻAlo koe kuo u fakatupu koe ʻi he ʻaho ni.
RAB'bin bildirisini ilan edeceğim: Bana, “Sen benim oğlumsun” dedi, “Bugün ben sana baba oldum.
8 Ke ke lea kiate au, pea te u foaki ʻae ngaahi hiteni ko ho tofiʻa, mo e ngaahi ngataʻanga kotoa pē ʻo māmani moʻou.
Dile benden, miras olarak sana ulusları, Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.
9 Te ke maumauʻi ʻakinautolu ʻaki ʻae vaʻa ukamea; pea te ke laiki ke lailai ʻakinautolu ʻo hangē ko e ipu ʻumea.
Demir çomakla kıracaksın onları, Çömlek gibi parçalayacaksın.”
10 Pea ko eni, ke poto ʻakimoutolu ʻae ngaahi tuʻi: pea maʻu ʻae akonaki ʻakimoutolu ʻae kau fakamaau ʻo māmani.
Ey krallar, akıllı olun! Ey dünya önderleri, ders alın!
11 Tauhi ʻa Sihova ʻi he manavahē, pea fiefia ʻi he tetetete.
RAB'be korkuyla hizmet edin, Titreyerek sevinin.
12 ʻUma ki he ʻAlo, telia naʻa houhau ia, pea te mou ʻauha mei he hala, ʻoka tupu siʻi pe hono houhau. ʻOku monūʻia ʻakinautolu kotoa pē ʻoku falala kiate ia.
Oğulu öpün ki öfkelenmesin, Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz. Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir. Ne mutlu O'na sığınanlara!
