Saame 14

1 Ki he Takimuʻa, ko e Saame ʻa Tevita. Kuo pehē ʻe he vale ʻi hono loto, “ʻOku ʻikai ha ʻOtua.” Kuo kovi ʻakinautolu, kuo nau fai ʻae ngaahi ngāue fakalielia, ʻoku ʻikai ha tokotaha ʻoku fai lelei.

Til songmeisteren; av David. Dåren segjer i sitt hjarta: «Det er ingen Gud til.» Vond og styggjeleg er deira gjerning; det er ingen som gjer godt.

2 Naʻe ʻafio hifo ʻe Sihova mei he langi ki he fānau ʻae tangata, ke ʻafio pē ʻoku ai ha niʻihi ʻoku ʻilo, mo kumi ki he ʻOtua.

Herren skodar ned frå himmelen på menneskjeborni og vil sjå um der er nokon vitug, nokon som søkjer Gud.

3 Kuo ʻalu hē kotoa pē, kuo nau hoko ʻo fakalielia kotoa pē: ʻoku ʻikai ha tokotaha ʻoku fai lelei, ʻoku ʻikai ʻaupito ha taha.

Dei er alle avvikne, dei er utskjemde alle saman; det er ingen som gjer godt, det finst ikkje ein einaste.

4 “ʻOku ʻikai ha ʻilo ʻiate kinautolu kotoa pē ʻoku fai kovi? ʻAkinautolu ʻoku kai ʻo ʻosi hoku kakai ʻo hangē ko ʻenau kai mā, pea ʻoku ʻikai te nau ui kia Sihova.”

Veit dei då ikkje, alle dei som gjer urett? Dei et upp mitt folk, liksom dei et brød; på Herren kallar dei ikkje.

5 Pea naʻa nau manavahē ai ʻi he manavahē lahi: he ʻoku ʻi he toʻutangata ʻoe māʻoniʻoni ʻae ʻOtua.

Der vert dei storleg rædde; for Gud er hjå den rettferdige ætt.

6 Naʻa mou manukiʻi ʻae fakakaukau ʻoe masiva, ka ko hono hūfanga ʻa Sihova.

Den arme manns råd må de gjerne gjera til skammar; for Herren er hans tilhygge.

7 Ko hai te ne foaki mei Saione ʻae fakamoʻui ki ʻIsileli? ʻOka toe ʻomi ʻe Sihova hono kakai kuo pōpula, ʻe fiefia ai ʻa Sēkope, pea nekeneka ʻa ʻIsileli.

Å, gjev frelsa frå Sion må koma yver Israel! Når Herren vender sitt folks vanlukka, då skal Jakob fagna seg, Israel gleda seg.