Saame 120

1 Ko e Hiva ʻae ʻalu hake. Naʻaku tangi kia Sihova ʻi heʻeku mamahi, pea naʻa ne ongoʻi au.

Sang til Festrejserne. Jeg raabte til HERREN i Nød, og han svarede mig.

2 ‌ʻE Sihova, fakahaofi hoku laumālie mei he loungutu loi, pea mei he ʻelelo kākā.

HERRE, udfri min Sjæl fra Løgnelæber, fra den falske Tunge!

3 Ko e hā ʻe ʻatu kiate koe? He ko e hā ʻe fai kiate koe, ʻa koe ko e ʻelelo kākā?

Der ramme dig dette og hint, du falske Tunge!

4 ‌ʻAe ngaahi ngahau māsila ʻae tangata mālohi, mo e ngaahi malalaʻi afi ʻoe sunipa.

Den stærkes Pile er hvæsset ved glødende Gyvel.

5 ‌ʻOku ou malaʻia, ko e meʻa ʻi heʻeku ʻāunofo ʻi Meseki, koeʻuhi ko ʻeku nofo ʻi he ngaahi fale fehikitaki ʻo Keta!

Ve mig, at jeg maa leve som fremmed i Mesjek, bo iblandt Kedars Telte!

6 Kuo nofo ʻo fuoloa ʻa hoku laumālie fakataha mo ia ʻoku ne fehiʻa ki he melino.

Min Sjæl har længe nok boet blandt Folk, som hader Fred.

7 ‌ʻOku ou loto ki he melino: ka ʻi heʻeku lea ʻoku nau fie tau.

Jeg vil Fred; men taler jeg, vil de Krig!