< Saame 118 >

1 Mou ʻatu ʻae fakafetaʻi kia Sihova he ʻoku angalelei ia: koeʻuhi ʻoku tolonga ʻo taʻengata ʻa ʻene ʻaloʻofa.
Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!
2 Ke lea ni ʻe ʻIsileli, “ʻOku tolonga ʻo taʻengata ʻa ʻene ʻaloʻofa.”
Israel segje: «Æveleg varer hans miskunn!»
3 Ke lea ni ʻae fale ʻo ʻElone, “ʻOku tolonga ʻo taʻengata ʻa ʻene ʻaloʻofa.”
Arons hus segje: «Æveleg varer hans miskunn!»
4 Tuku ke lea ni ʻakinautolu ʻoku nau manavahē kia Sihova, ʻoku tolonga ʻo taʻengata ʻa ʻene ʻaloʻofa.
Dei som ottast Herren, segje: «Æveleg varer hans miskunn!»
5 Naʻaku ui kia Sihova ʻi he mamahi: pea naʻe talia au ʻe Sihova, mo ne tuku au ki he potu ʻataʻatā.
Ut or trengsla ropa eg på Herren, Herren svara meg og førde meg ut i det frie.
6 ‌ʻOku kau maʻaku ʻa Sihova; ʻe ʻikai te u manavahē ko e hā ʻe faʻa fai ʻe he tangata kiate au.
Herren er med meg, eg ræddast inkje, kva kann menneskje gjera meg?
7 ‌ʻOku fai maʻaku ʻa Sihova mo kinautolu ʻoku nau tokoni au: ko ia te u mamata ai kiate kinautolu ʻoku nau fehiʻa kiate au.
Herren er med meg og hjelper meg, og eg skal sjå med lyst på deim som hatar meg.
8 ‌ʻOku lelei lahi ʻae falala kia Sihova ʻi he falala ki he tangata.
Det er betre å fly til Herren enn å lita på menneskje.
9 ‌ʻOku lelei lahi ʻae falala kia Sihova ʻi he falala ki he ngaahi ʻeiki.
Det er betre å fly til Herren enn å lita på hovdingar.
10 Naʻe kāpui au ʻe he ngaahi puleʻanga kotoa pē: ka ʻi he huafa ʻo Sihova te u fakaʻauha ʻakinautolu.
Alle heidningar kringset meg; i Herrens namn skal eg hogga deim ned.
11 Naʻa nau takatakai au; ʻio, naʻa nau kāpui au: ka ʻi he huafa ʻo Sihova te u fakaʻauha ʻakinautolu.
Dei kringset, ja, kringrenner meg; i Herrens namn skal eg hogga deim ned.
12 Naʻa nau kāpui au ʻo hangē ko e fanga pi; kuo tāmateʻi ʻakinautolu ʻo hangē ko e afi ʻi he ʻakau talatala: he te u fakaʻauha ʻakinautolu ʻi he huafa ʻo Sihova.
Dei kringset meg som bior; dei sloknar som eld i klunger, i Herrens namn skal eg hogga deim ned.
13 Kuo ke tekeʻi mālohi au koeʻuhi ke u hinga ai: ka naʻe tokoni au ʻe Sihova
Hardt støytte du meg, at eg skulde falla; men Herren hjelpte meg.
14 Ko hoku mālohi ʻa Sihova mo ʻeku hiva, pea kuo hoko ia ko hoku fakamoʻui.
Min styrke og lovsong er Herren, og han vart meg til frelsa.
15 Ko e lea ʻoe fiefia mo e fakamoʻui ʻoku ʻi he ngaahi fale fehikitaki ʻoe angatonu: ʻoku fai mālohi ʻae nima toʻomataʻu ʻo Sihova.
Rop av fagnad og frelsa er å høyra i tjeldi åt dei rettferdige; Herrens høgre hand gjer storverk.
16 Kuo hiki hake ʻae nima toʻomataʻu ʻo Sihova: ʻoku fai mālohi ʻae nima toʻomataʻu ʻo Sihova.
Herrens høgre hand upphøgjer, Herrens høgre hand gjer storverk.
17 ‌ʻE ʻikai te u mate, kae moʻui, ʻo fakahā ʻae ngaahi ngāue ʻa Sihova.
Eg skal ikkje døy, men liva og fortelja Herrens gjerningar.
18 Kuo tautea fakamamahiʻi au ʻe Sihova: ka ʻoku teʻeki ai te ne tukuange au ki he mate.
Hardt tukta Herren meg, men til dauden gav han meg ikkje.
19 Toʻo kiate au ʻae ngaahi matapā ʻoe māʻoniʻoni: te u hū ai, pea u fakamālō kia Sihova:
Lat upp for meg rettferds portar! Eg vil ganga inn gjenom deim, eg vil prisa Herren.
20 Ko e matapā eni ʻo Sihova, ʻaia ʻe hū ai ʻae angatonu.
Dette er Herrens port, dei rettferdige skal ganga der.
21 Te u fakamālō kiate koe: he kuo ke ongoʻi au, pea kuo ke hoko ko hoku fakamoʻui.
Eg takkar deg av di du svara meg og vart meg til frelsa.
22 Ko e maka naʻe liʻaki ʻe he kau tufunga kuo hoko ia ko e fungani maka ʻoe tuliki.
Den steinen som bygningsmennerne skaut ut, hev vorte ein hyrnestein.
23 Ko e ngāue eni ʻa Sihova; pea ko e meʻa fakaofo ʻi hotau ʻao.
Frå Herren er det kome, dette, det er underlegt for våre augo.
24 Ko e ʻaho eni kuo ngaohi ʻe Sihova; te tau fiefia pea nekeneka ai.
Dette er dagen som Herren hev gjort, lat oss fegnast og gleda oss no!
25 ‌ʻE Sihova, ʻoku ou kole kiate koe, ke ke fakamoʻui ni: ʻE Sihova, ʻoku ou kole kiate koe, ke ke tuku mai ni ʻae monūʻia.
Å Herre, frels då! Å Herre, lat det då lukkast!
26 Ke monūʻia ia ʻoku haʻu ʻi he huafa ʻo Sihova: kuo mau tāpuekina ʻakimoutolu mei he fale ʻo Sihova.
Velsigna vere den som kjem i Herrens namn! Me velsignar dykk frå Herrens hus.
27 Ko e ʻOtua ko Sihova ia, ʻaia kuo ne fakahā ʻae maama kiate kitautolu: mou nonoʻo ʻae feilaulau ʻaki ʻae ngaahi afo ki he ngaahi nifo, ʻoe feilaulauʻanga.
Herren er Gud, og han let det verta ljost for oss. Bitt høgtidsofferet med reip alt inn til horni på altaret!
28 Ko koe ko hoku ʻOtua, pea te u fakamālō kiate koe: ko koe ko hoku ʻOtua, te u fakahikihikiʻi koe.
Min Gud er du, og eg vil prisa deg, min Gud, eg vil upphøgja deg.
29 Mou ʻatu ʻae fakafetaʻi kia Sihova he ʻoku angalelei ia: koeʻuhi ʻoku tolonga ʻo taʻengata ʻa ʻene ʻaloʻofa.
Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!

< Saame 118 >