Saame 107
1 “Mou ʻatu ʻae fakafetaʻi kia Sihova, he ʻoku angalelei ia: koeʻuhi ʻoku tolonga ʻo taʻengata ʻa ʻene ʻaloʻofa.”
Halleluja! Lov HERREN, thi han er god, thi hans Miskundhed varer evindelig!
2 Ke lea pehē ʻe he kakai kuo huhuʻi ʻe Sihova, ʻakinautolu kuo ne huhuʻi mei he nima ʻoe fili;
Saa skal HERRENS genløste sige, de, han løste af Fjendens Haand
3 Pea tānaki ʻakinautolu mei he ngaahi fonua, mei he potu hahake, pea mei he potu lulunga, mei he potu tokelau, pea mei he feituʻu tonga.
og samlede ind fra Landene, fra Øst og Vest, fra Nord og fra Havet.
4 Naʻa nau ʻalu fano pē ʻi he toafa ʻi he hala liʻaki; naʻe ʻikai tenau ʻilo ha kolo ke nofo ai.
I den øde Ørk for de vild, fandt ikke Vej til beboet By,
5 Pea ʻi he fiekaia mo e fieinua, naʻe pongia ai honau laumālie ʻiate kinautolu.
de led baade Sult og Tørst, deres Sjæl var ved at vansmægte;
6 Pea naʻa nau toki tangi kia Sihova ʻi heʻenau tuʻutāmaki, pea ne ne fakamoʻui ʻakinautolu mei heʻenau ngaahi mamahi.
men de raabte til HERREN i Nøden, han frelste dem af deres Trængsler
7 Pea naʻa ne tataki atu ʻakinautolu ʻi he hala totonu, koeʻuhi kenau hoko ki he kolo naʻe kakai.
og førte dem ad rette Vej, saa de kom til beboet By.
8 Taumaiā ke fakamālō ʻae kakai kia Sihova koeʻuhi ko ʻene ʻaloʻofa, pea koeʻuhi ko ʻene ngaahi ngāue fakaofo ki he fānau ʻae tangata!
Lad dem takke HERREN for hans Miskundhed, for hans Underværker mod Menneskens Børn.
9 He ʻoku ne fakamākona ʻae laumālie ʻoku holi, mo ne fakapito ʻaki ʻae lelei ʻae laumālie ʻoku fiekaia.
Thi han mætted den vansmægtende Sjæl og fyldte den sultne med godt.
10 Ko kinautolu ʻoku nofo ʻi he fakapoʻuli pea mo e ʻata ʻae mate, kuo haʻi ʻaki ʻae mamahi mo e ukamea;
De sad i Mulm og Mørke, bundne i Pine og Jern,
11 Koeʻuhi naʻa nau angatuʻu ki he ngaahi folofola ʻae ʻOtua, mo nau fehiʻa ki he akonaki ʻae fungani Māʻolunga:
fordi de havde staaet Guds Ord imod og ringeagtet den Højestes Raad.
12 Ko ia naʻa ne fakavaivaiʻi honau loto ʻi he ngāue; naʻa nau tō ki lalo, pea naʻe ʻikai ha taha ke tokoni.
Deres Hjerte var knuget af Kummer, de faldt, der var ingen, som hjalp;
13 Pea naʻa nau toki tangi kia Sihova ʻi heʻenau tuʻutāmaki, pea ne fakamoʻui ʻakinautolu mei heʻenau ngaahi mamahi.
men de raabte til HERREN i Nøden, han frelste dem af deres Trængsler,
14 Naʻa ne ʻomi ʻakinautolu mei he fakapoʻuli mo e ʻata ʻoe mate, ʻo ne motuhi honau ngaahi haʻi.
førte dem ud af Mørket og Mulmet og sønderrev deres Baand.
15 Taumaiā ke fakamālō ʻae kakai kia Sihova koeʻuhi ko ʻene ʻaloʻofa, pea koeʻuhi ko ʻene ngaahi ngāue fakaofo ki he fānau ʻae tangata!
Lad dem takke HERREN for hans Miskundhed, for hans Underværker mod Menneskens Børn.
16 He kuo ne maumauʻi ʻae ngaahi matapā palasa, pea ne tutuʻu ʻae ngaahi ukamea fakamaʻu.
Thi han sprængte Døre af Kobber og sønderslog Slaaer af Jern.
17 ʻOku mamahi ʻae kau vale koeʻuhi ko ʻenau talangataʻa, pea mo ʻenau ngaahi hia.
De sygnede hen for Synd og led for Brødes Skyld,
18 ʻOku fehiʻa honau laumālie ki he meʻakai kotoa pē; pea ʻoku nau fakaʻaʻau ki he ngaahi matapā ʻoe mate.
de væmmedes ved al Slags Mad, de kom Dødens Porte nær;
19 Pea ʻoku nau toki tangi kia Sihova ʻi heʻenau tuʻutāmaki, pea ʻoku ne fakamoʻui ʻakinautolu mei heʻenau ngaahi mamahi.
men de raabte til HERREN i Nøden, han frelste dem af deres Trængsler,
20 Naʻa ne fekau ʻene folofola, pea ne fakamoʻui ʻakinautolu, mo ne fakahaofi ʻakinautolu mei heʻenau ngaahi meʻa fakaʻauha.
sendte sit Ord og lægede dem og frelste deres Liv fra Graven.
21 Taumaiā ke fakamālō ʻae kakai kia Sihova koeʻuhi ko ʻene ʻaloʻofa, pea koeʻuhi ko ʻene ngaahi ngāue fakaofo ki he fānau ʻae tangata!
Lad dem takke HERREN for hans Miskundhed, for hans Underværker mod Menneskens Børn
22 Pea tuku kenau feilaulau ʻaki ʻae ngaahi feilaulau ʻoe fakafetaʻi, mo fakahā ʻene ngaahi ngāue ʻi he fiefia.
og ofre Lovprisningsofre og med Jubel forkynde hans Gerninger.
23 Ko kinautolu ʻoku ʻalu hifo ki he tahi ʻi he ngaahi vaka, mo fai ʻae ngāue ʻi he ngaahi vai lahi;
De for ud paa Havet i Skibe, drev Handel paa vældige Vande,
24 ʻOku nau mamata ki he ngaahi ngāue ʻa Sihova, mo ʻene ngaahi meʻa fakaofo ʻi he moana.
blev Vidne til HERRENS Gerninger, hans Underværker i Dybet;
25 He ʻoku fekau ʻe ia, pea ʻoku fakatupu ʻae matangi mālohi, ʻaia ʻoku tupu hake ai hono ngaahi peau.
han bød, og et Stormvejr rejste sig, Bølgerne taarnedes op;
26 ʻOku nau ʻalu hake ki he langi, ʻoku nau toe ʻalu hifo ki he ngaahi loloto: kuo vela ʻo vai honau laumālie koeʻuhi ko e mamahi.
mod Himlen steg de, i Dybet sank de, i Ulykken svandt deres Mod;
27 ʻOku nau tasipa, pea luelue ʻo hangē ko e tangata konā, pea kuo mole honau poto kotoa pē.
de tumled og raved som drukne, borte var al deres Visdom;
28 ʻOku nau toki tangi kia Sihova ʻi heʻenau tuʻutāmaki, pea ʻoku ne ʻomi ʻakinautolu mei heʻenau ngaahi mamahi.
men de raabte til HERREN i Nøden, han frelste dem af deres Trængsler,
29 ʻOku ne ngaohi ʻae afā ke tofukī, ko ia ʻoku ʻikai ngaue ai hono peau.
skiftede Stormen til Stille, saa Havets Bølger tav;
30 Pea ʻoku nau toki fiefia koeʻuhi ʻoku nau fiemālie ai; pea ʻoku ne ʻomi ʻakinautolu ki he taulanga kuo nau holi ki ai.
og glade blev de, fordi det stilned; han førte dem til Havnen, de søgte.
31 Taumaiā ke fakamālō ʻae kakai kia Sihova koeʻuhi ko ʻene ʻaloʻofa, pea koeʻuhi ko ʻene ngaahi ngāue fakaofo ki he fānau ʻae tangata!
Lad dem takke HERREN for hans Miskundhed, for hans Underværker mod Menneskens Børn,
32 Tuku kenau fakahikihiki ʻa ʻene ʻafio ʻi he fakataha ʻoe kakai, mo fakamālō
ophøje ham i Folkets Forsamling og prise ham i de Ældstes Kreds!
33 ʻOku liliu ʻe ia ʻae ngaahi vaitafe ko e toafa, mo e ngaahi matavai ko e kelekele mōmoa;
Floder gør han til Ørken og Kilder til øde Land,
34 Mo e fonua mahu ko e hongea, koeʻuhi ko e angakovi ʻae kakai ʻoku nofo ai.
til Saltsteppe frugtbart Land for Ondskabens Skyld hos dem, som bor der.
35 ʻOku ne liliu ʻae toafa ko e ano vai, mo e fonua mōmoa ko e ngaahi matavai.
Ørken gør han til Vanddrag, det tørre Land til Kilder;
36 Pea ʻoku ne pule ke nofo ai ʻae fiekaia, koeʻuhi kenau teuteu ʻae kolo ke nofo ai;
der lader han sultne bo, saa de grunder en By at bo i,
37 Mo tūtuuʻi ʻae ngaahi ngoue, pea tō ʻae ngaahi ngoue vaine, ʻaia ʻoku faʻa ʻomi ʻae ngaahi fua kuo tupu.
tilsaar Marker og planter Vin og høster Afgrødens Frugt.
38 ʻOku ne fakamonūʻia foki ʻakinautolu, ko ia kuo nau tupu ʻo tokolahi ʻaupito; pea ʻoku ʻikai te ne tuku ke fakaʻaʻau ke siʻi ʻenau fanga manu.
Han velsigner dem, de bliver mange, han lader det ikke skorte paa Kvæg.
39 Pea ʻoku toe fakaʻaʻau ke tokosiʻi mo vaivai ʻakinautolu ʻi he fakamālohi, mo e mahaki, mo e mamahi.
De bliver faa og segner under Modgangs og Kummers Tryk,
40 ʻOku ne lilingi ʻae manuki ki he ngaahi ʻeiki, pea ʻoku ne pule kenau ʻalu fano ʻi he toafa, ʻaia ʻoku ʻikai ha hala ʻi ai.
han udøser Haan over Fyrster og lader dem rave i vejløst Øde.
41 Ka ʻoku ne hiki hake ʻae masiva mei he mamahi, pea ʻoku ne ngaohi maʻana ʻae ngaahi kāinga ʻo hangē ko e fanga sipi.
Men han løfter den fattige op af hans Nød og gør deres Slægter som Hjorde;
42 ʻE mamata ki ai ʻae angatonu, pea fiefia; pea ʻe tāpuni ʻe he angahala kotoa pē hono ngutu.
de oprigtige ser det og glædes, men al Ondskab lukker sin Mund.
43 Ko hai ʻoku poto, pea tokanga ki he ngaahi meʻa ni, tenau ʻiloʻi ʻae ʻaloʻofa ongongofua ʻa Sihova.
Hvo som er viis, han mærke sig det og lægge sig HERRENS Naade paa Sinde!
