Saame 105
1 Mou ʻatu ʻae fakafetaʻi kia Sihova; ui ki hono huafa: fakahā ʻene ngaahi ngāue ʻi he ʻao ʻoe kakai.
Prisa Herren, kalla på hans namn! Kunngjer millom folkeslagi hans storverk!
2 Hiva kiate ia, hiva ʻaki ʻae ngaahi saame kiate ia: mou talanoa ʻaki ʻene ngaahi ngāue fakaofo kotoa pē.
Syng for honom, syng honom lov! tala um alle hans under.
3 Mou vikiviki ʻi hono huafa māʻoniʻoni: tuku ke fiefia ʻae loto ʻokinautolu ʻoku nau kumi kia Sihova.
Rosa dykk av hans heilage namn, hjarta glede seg hjå deim som søkjer Herren!
4 Kumi kia Sihova, mo hono mālohi: kumi maʻuaipē ki hono fofonga.
Spør etter Herren og hans magt, søk hans åsyn alltid!
5 Manatu ki heʻene ngaahi ngāue fakaofo ʻaia kuo ne fai; ʻa ʻene ngaahi mana, mo e ngaahi fakamaau ʻa hono fofonga;
Kom i hug hans under som han hev gjort, hans undergjerningar og domsordi frå hans munn,
6 ʻAkimoutolu ʻae hako ʻo ʻEpalahame ko ʻene tamaioʻeiki, ʻakimoutolu ʻae fānau ʻa Sēkope ʻaia kuo ne fili.
de, etterkomarar av Abraham, hans tenar, søner åt Jakob, hans utvalde!
7 Ko ia, ko Sihova ko hotau ʻOtua, ʻoku ʻi māmani kotoa pē ʻa ʻene ngaahi fakamaau.
Han er Herren, vår Gud, yver all jordi gjeng hans domar.
8 Kuo manatu ʻe ia ki heʻene fuakava ʻo lauikuonga, ko e folofola ʻaia naʻa ne fekau ki he toʻutangata ʻe taha afe.
Han kjem æveleg i hug si pakt, det ord han sette fast for tusund ætter,
9 ʻA e fuakava ʻaia naʻa ne fai mo ʻEpalahame, pea mo ʻene fuakava kia ʻAisake;
den pakt han gjorde med Abraham, og sin eid til Isak;
10 Pea ne fokotuʻumaʻu ia kia Sēkope ko e fono, pea kia ʻIsileli ko e fuakava taʻengata:
og han gjorde det til ein rett for Jakob, for Israel ei æveleg pakt,
11 ʻO ne pehē, “Te u foaki kiate koe ʻae fonua ko Kēnani, ko e fuofua ʻo homou tofiʻa:”
med di han sagde: «Deg vil eg gjeva Kana’ans land til arvlut.»
12 ʻI he lolotonga naʻe tokosiʻi pe honau kau tangata; ʻio, ko e tokosiʻi ʻaupito, mo e kau muli ʻi ai.
Då dei var ein liten flokk, få og framande der,
13 Lolotonga ʻa ʻenau ʻalu mei he faʻahinga ʻe taha ki ha faʻahinga kehe, pea mei he puleʻanga ʻe taha ki he kakai kehe;
og dei vandra frå folk til folk, frå eitt rike til eit anna folk,
14 Naʻe ʻikai tuku ʻe ia ke fai kovi ʻe ha tangata ʻe taha kiate kinautolu: ʻio, naʻa ne valoki ʻae ngaahi tuʻi koeʻuhi ko kinautolu;
let han ingen mann få gjera valdsverk mot deim, og han refste kongar for deira skuld:
15 ʻO ne pehē, “ʻOua naʻa ala kiate ia kuo u pani, pea ʻoua naʻa fai kovi ki heʻeku kau palōfita.”
«Rør ikkje dei eg hev salva, og gjer ikkje vondt med mine profetar!»
16 Pea naʻa ne ui foki ke hoko ʻae honge ki he fonua: naʻa ne fesiʻi ʻae tokotoko kotoa pē ʻoe mā,
Og han kalla hunger inn yver landet, kvar studnad av brød braut han sund.
17 Naʻa ne fekau ʻae tangata ke muʻomuʻa ʻiate kinautolu, ʻio, ko Siosefa ʻaia naʻe fakatau ke tamaioʻeiki:
Han sende ein mann fyre deim, til træl vart Josef seld.
18 Pea naʻa nau fakamamahiʻi hono vaʻe ʻaki ʻae ngaahi haʻi: naʻe tuia ia ʻe he ukamea:
Dei plåga hans føter i lekkjor, i jarn vart han lagd,
19 ʻO aʻu ki he ʻaho naʻe hoko ai ʻene lea: naʻe ʻahiʻahiʻi ia ʻe he folofola ʻa Sihova.
til den tid då hans ord slo til, då Herrens ord viste at han var uskuldig.
20 Naʻe fekau ʻe he tuʻi ke vete ia; ʻio, ʻe he pule ʻoe kakai, pea naʻa ne tukuange ia ke tauʻatāina pe.
Då sende kongen bod og løyste honom, Herren yver folkeslag gav honom fri.
21 Naʻa ne fakanofo ia ko e ʻeiki ʻo hono fale, mo e pule ʻo ʻene koloa kotoa pē:
Han sette honom til herre yver sitt hus, til å råda yver all hans eigedom;
22 Ke haʻisia hono ngaahi ʻeiki ko ʻene faʻiteliha; mo akonakiʻi ʻa ʻene kau mātuʻa ʻi he poto.
so han skulde binda hans hovdingar etter sin vilje og læra hans eldste visdom.
23 Naʻe haʻu foki ʻa ʻIsileli ki ʻIsipite pea naʻe ʻāunofo ʻa Sēkope ʻi he fonua ʻo Hami.
Og Israel kom til Egyptarland, og Jakob budde som gjest i Khams land.
24 Pea naʻa ne fakatupu ʻo tokolahi ʻaupito ʻa hono kakai; pea ne ngaohi ʻakinautolu kenau mālohi hake ʻi honau ngaahi fili.
Og han let folket sitt aukast mykje og gjorde det sterkare enn fiendarne.
25 Naʻa ne liliu honau loto kenau fehiʻa ki hono kakai, kenau fai kākā ki heʻene kau tamaioʻeiki.
Deira hjarto vende han um, so dei hata hans folk og lagde løynderåder upp mot hans tenarar.
26 Naʻa ne fekau atu ʻa Mōsese ko ʻene tamaioʻeiki; mo ʻElone ʻaia naʻa ne fili.
Han sende Moses, sin tenar, Aron som han hadde valt ut.
27 Naʻa ne fakahā hono ngaahi fakaʻilonga ʻiate kinautolu, mo e ngaahi meʻa mana ʻi he fonua ʻo Hami.
Dei gjorde hans teikn imillom deim og under i Khams land.
28 Naʻe fekau ʻe ia ki he fakapoʻuli, pea ngaohi ia ko e poʻuli; pea naʻe ʻikai angatuʻu ʻakinautolu ki heʻene folofola.
Han sende myrker og gjorde det myrkt, og dei var ikkje ulyduge imot hans ord.
29 Naʻa ne liliu honau ngaahi vai ko e toto, mo tāmateʻi ʻenau ika.
Han gjorde vatni deira til blod, og han drap deira fiskar.
30 Naʻe tupu ʻi honau fonua ʻae fanga poto ʻo lahi ʻaupito, ʻi he ngaahi loki ʻo honau ngaahi tuʻi.
Deira land kom til å kreka av froskar, jamvel i salarne til deira kongar.
31 Naʻe folofola ia, pea naʻe haʻu ʻae ngaahi lango kehekehe, mo e fanga kutu ʻi honau fonua.
Han tala, og det kom flugesvermar og my i heile landet deira.
32 Naʻa ne ʻomi ʻae ʻuha maka kiate kinautolu ko e fetongi ʻoe ʻuha, mo e afi ʻoku ulo ʻi honau fonua.
Han gav deim hagl for regn, logande eld i landet deira,
33 Naʻa ne taaʻi foki ʻenau ngaahi vaine, mo ʻenau ngaahi ʻakau ko e fiki; pea fesiʻi ʻae ngaahi ʻakau ʻo honau fonua.
og han slo ned deira vintre og fiketre og braut trei sund i landet deira.
34 Naʻa ne folofola, pea naʻe haʻu ai ʻae fanga heʻe, mo e ngaahi ʻunufe ʻoku taʻefaʻalaua.
Han tala, og det kom engsprettor og grashoppar i uteljande mengd,
35 Pea naʻa nau kai ke ʻosi ʻae ngaahi ʻakau kotoa pē ʻi honau fonua, pea nau fakaʻauha ʻae fua ʻo ʻenau ngoue.
og dei åt upp all grode i deira land, og dei åt upp frukti av marki deira.
36 Naʻa ne taaʻi foki ʻae ʻuluaki fānau kotoa pē ʻi honau fonua, ko e fungani ʻo ʻenau mālohi kotoa pē.
Og han slo alt fyrstefødt i landet deira, fyrstegrøda av all deira kraft.
37 Naʻa ne ʻomi foki ʻakinautolu mo e siliva mo e koula: pea naʻe ʻikai ai ha tokotaha naʻe vaivai ʻi honau ngaahi faʻahinga.
Og han førde deim ut med sylv og gull, og det var ingen i hans ætter som snåva.
38 Naʻe fiefia ʻa ʻIsipite ʻi heʻenau ʻalu hē naʻe tō kiate kinautolu ʻae manavahē koeʻuhi ko kinautolu.
Egyptarland gledde seg då dei drog ut; for rædsla for deim hadde falle yver deim.
39 Naʻa ne fofola ʻae ʻao ko e fakamalu pea mo e afi ke fakamaama ʻi he pō.
Han breidde ut ei sky til skyggje og eld til å lysa um natti.
40 Naʻe kole ʻe he kakai, pea naʻa ne ʻomi ʻae fanga manupuna, mo ne fakamākona ʻaki ʻakinautolu ʻae mā ʻoe langi.
Dei kravde, og han let vaktlar koma, og med himmelbrød metta han deim.
41 Naʻa ne fakaava ʻae maka, pea ʻoho mai ʻae ngaahi vai; pea naʻe tafe ia ʻi he ngaahi potu mōmoa ʻo hangē ko e vaitafe.
Han opna berget og vatn rann ut, det gjekk som ei elv gjenom turrlendet.
42 He naʻa ne manatu ki heʻene talaʻofa māʻoniʻoni, mo ʻEpalahame ko ʻene tamaioʻeiki.
For han kom i hug sitt heilage ord, Abraham, sin tenar,
43 Pea ne ʻomi hono kakai ʻi he fiefia, mo kinautolu kuo ne fili ʻi he nekeneka:
og han førde sitt folk ut med gleda, sine utvalde med fagnadrop,
44 Pea ne foaki kiate kinautolu ʻae ngaahi fonua ʻoe hiteni, pea naʻa nau maʻu ʻae ngāue ʻae kakai
og han gav deim landi åt heidningarne, og folkeslags arbeid tok dei til eigedom,
45 Koeʻuhi kenau tokanga ki heʻene ngaahi tuʻutuʻuni, mo tauhi ʻene ngaahi fekau. Mou fakamālō kia Sihova.
at dei skulde halda hans fyresegner og taka vare på hans lover. Halleluja!
