< Malakai 1 >

1 Ko e tala mamafa, ko e folofola ʻa Sihova ʻia Malakai, ki ʻIsileli.
La palabra del Señor a Israel por Malaquías.
2 ‌ʻOku pehē ʻe Sihova, “kuo u ʻofa kiate kimoutolu.” Ka ʻoku mou pehē, “Kuo ke ʻofa ʻi he hā kiate kimautolu? ʻIkai ko e taʻokete ʻo Sēkope ʻa ʻIsoa?” ʻOku pehē ʻe Sihova: “Ka naʻaku ʻofa kia Sēkope,
Has sido amado por mí, dice el Señor. Pero tú dices: ¿Dónde estaba tu amor por nosotros? ¿No era el hermano de Esaú, Jacob? dice el Señor: pero Jacob fue amado por mí,
3 pea ne u fehiʻa kia ʻIsoa, pea naʻaku ʻai ke lala hono ngaahi moʻunga, mo hono tofiʻa ko e toafa ki he fanga ngata.”
Y Esaú fue odiado, y envié destrucción a sus montañas, y di su herencia a las bestias del desierto.
4 Ka koeʻuhi ʻoku pehē ʻe ʻItomi, “Kuo fakamasiva ʻakimoutolu, ka te mau liliu mai mo langa hake ʻae ngaahi potu ʻoku lala;” ʻoku pehē ʻe Sihova ʻoe ngaahi kautau, “Te nau langa hake, ka te u holoki hifo ia ʻeau; pea tenau ui ʻakinautolu, ‘Ko e mata fonua ʻoe angahala,’ pea, ‘Ko e kakai ʻoku houhau ki ai ʻa Sihova ʻo taʻengata.’”
Aunque Edom dice: Estamos aplastados, pero volveremos, construyendo las ruinas; esto es lo que ha dicho el Señor de los ejércitos: pueden levantar edificios, pero los derribaré; y serán nombrados La tierra del mal, y el pueblo contra el cual el Señor guarda su ira para siempre.
5 Pea ʻe mamata ʻa homou mata, pea temou pehē, “ʻE fakaongoongolelei ʻa Sihova mei he ngataʻanga ʻo ʻIsileli.”
Y tus ojos lo verán; y dirás: El Señor es grande incluso fuera de los límites de Israel.
6 “ʻOku fakaʻapaʻapa ʻae foha ki heʻene tamai, mo e tamaioʻeiki ki heʻene ʻeiki: pea ka ko e tamai au, pea kofaʻā ʻa hoku ongoongolelei? Pea ka ko e ʻeiki au, kofaʻā ia ʻae manavahē kiate au? ʻOku pehē ʻe Sihova ʻoe ngaahi kautau kiate kimoutolu, ʻE kau taulaʻeiki, ʻoku paetaku ki hoku huafa. Pea ʻoku mou pehē, ‘Ko e hā ʻemau paetaku ki ho huafa?’
Un hijo honra a su padre, y un criado teme a su amo: si yo soy padre, ¿dónde está mi honor? y si soy un maestro, ¿dónde está el miedo a mí? te dice el Señor de los ejércitos, oh sacerdotes, que no valoran mi nombre. Y ustedes dicen: ¿Cómo no le hemos dado valor a su nombre?
7 ‌ʻOku mou feilaulau ʻaki ʻae ma fakalielia ʻi hoku feilaulauʻanga; pea ʻoku mou pehē, ‘Kuo mau fakalieliaʻi koe ʻi he hā?’ ʻI hoʻomou pehē, ‘Ko e meʻa vaʻinga pe ʻae keinangaʻanga ʻa Sihova.’
Pusiste pan inmundo en mi altar. Y ustedes dicen: ¿Cómo lo hemos hecho impuro? Por tu dicho, la mesa del Señor no tiene valor.
8 Pea kapau ʻoku mou ʻomi ʻae kui ʻo feilaulauʻaki, ʻikai ʻoku kovi ia? Pea kapau ʻoku mou feilaulau ʻaki ʻaia ʻoku ketu mo ia ʻoku mahaki, ʻikai ko e kovi ia? Ko eni, ʻatu ia kiate ia ʻoku puleʻi koe; ʻe fiemālie ai ia kiate koe, pe te ne maʻu lelei koe?” ʻOku pehē ʻe Sihova ʻoe ngaahi kautau.
Y cuando das lo que es ciego por una ofrenda, ¡no es malo! y cuando das lo que está dañado y enfermo, ¡no es malo! Dáselo ahora a tu gobernante; ¿estará satisfecho con ustedes o tendrá su aprobación? dice el Señor de los ejércitos.
9 Pea ko eni, ʻoku ou tala kiate kimoutolu, “Fakakolekole ki he ʻOtua koeʻuhi ke ne ʻaloʻofa mai kiate kitautolu: ʻoku mei homou nima ʻae meʻa ni: pea te ne maʻu lelei hamou taha?” ʻOku pehē ʻe Sihova ʻoe ngaahi kautau.
Y ahora, imploren la gracia de Dios para que él tenga misericordia de nosotros; con tal ofrenda de su parte; ¿dará su aprobación a alguno de ustedes? dice el Señor de los ejércitos.
10 “He ko hai koā ha taha ʻiate kimoutolu te ne fie tāpuni ha matapā taʻetotongi? Pea naʻa mo e tutu ʻae afi ʻi he funga feilaulauʻanga ʻoʻoku ʻoku ʻikai fai taʻetotongi. ʻOku ʻikai te u leleiʻia ʻiate kimoutolu,” ʻoku pehē ʻe Sihova ʻoe ngaahi kautau, “pea ʻe ʻikai te u maʻu ha feilaulau mei homou nima.
¡Si tan solo hubiera uno entre ustedes que cerrara las puertas del altar, para que no pudieran encender el fuego de mi altar en balde! No me complazco en ustedes, dice el Señor de los ejércitos, y no tomaré una ofrenda de sus manos.
11 Koeʻuhi ʻe lahi ʻa hoku huafa ʻi he lotolotonga ʻoe ngaahi Senitaile, mei he hopo hake ʻae laʻā ʻo aʻu ki heʻene tō hifo; pea ʻe ʻomi ʻae fakanamu kakala ki hoku huafa mei he potu kotoa pē, mo e feilaulau maʻa; koeʻuhi ʻe ongoongo lahi ʻa hoku huafa ʻi he lotolotonga ʻoe hiteni,” ʻoku pehē ʻe Sihova ʻoe ngaahi kautau.
Porque, desde que sale el sol hasta que se pone, mi nombre es grande entre los gentiles; y en todo lugar se ofrecerá incienso a mi nombre, y una ofrenda limpia; porque mi nombre es grande entre los gentiles, dice el Señor de los ejércitos.
12 “Ka kuo mou fakalieliaʻi ia, ʻi hoʻomou pehē, ‘ʻOku taʻemaʻa ʻae keinangaʻanga ʻa Sihova, ʻaia mo hono ngaahi fua, pea ko e meʻa fakalielia ʻa hono meʻakai.’
Pero ustedes la profanan al decir: La mesa del Señor se ha vuelto inmunda, su fruto, su comida es menospreciada.
13 Naʻa mou pehē foki, ‘Vakai, tā ko e meʻa fakafiu!’ Pea kuo mou kuhu ki ai;” ʻoku pehē ʻe Sihova ʻoe ngaahi kautau; “pea naʻa mou ʻomi ʻaia naʻe lavea, pea mo e ketu, pea mo e mahaki; naʻe pehē pe ʻa hoʻomou ʻomi ʻae feilaulau: pea ʻe totonu koā ʻa ʻeku maʻu ia mei homou nima?” ʻOku pehē ʻe Sihova.
Y ustedes dices: ¡Mira, qué fastidio es! y me desprecian, dice el Señor de los ejércitos; y has dado lo que ha sido robado, y lo que está dañado en sus pies y enfermo; esta es la ofrenda que dan: ¿me agradará esto de sus manos? dice el Señor.
14 “Ka ʻe malaʻia kiate ia ʻoku kākā, ʻaia ʻoku ʻi heʻene fanga manu ʻae manu tangata, pea kuo ne fuakava, ka ʻoku ne feilaulau ʻaki ʻae meʻa fakalielia kia Sihova:” he ʻoku pehē mai ʻe Sihova ʻoe ngaahi kautau, “Ko au ko e Tuʻi lahi, pea ʻoku fakailifia ʻa hoku huafa ʻi he lotolotonga ʻoe hiteni.”
Ay! del hombre falso que tiene un macho en su rebaño, y hace su juramento, y le da al Señor una cosa dañada; porque yo soy un gran Rey, dice el Señor de los ejércitos, y mi nombre es para ser temido entre los gentiles.

< Malakai 1 >