Luke 24
1 Pea ʻi he ʻuluaki[ʻaho ]ʻoe uike, ʻi he kei hengihengi, naʻa nau omi mo e niʻihi kehe ki he fonualoto, ʻo ʻomi ʻae ngaahi ʻakau namu kakala kuo nau teuteu.
Op den eersten dag nu der week, in den vroegen morgen, gingen de vrouwen naar het graf, dragende de specerijen die zij bereid hadden.
2 Pea naʻa nau vakai kuo tekaʻi ʻae maka mei he fonualoto.
En zij vonden den steen van het graf afgewenteld.
3 Pea naʻa nau hū atu, ka naʻe ʻikai te nau ʻilo ʻae sino ʻoe ʻEiki ko Sisu.
En daarin gegaan zijnde, vonden zij het lichaam van den Heere Jezus niet.
4 Pea lolotonga ʻenau puputuʻu lahi ai, vakai, naʻe tuʻu mai kiate kinautolu ʻae ongo tangata naʻe huhulu [hona ]kofu:
En het geschiedde, toen zij daarover in verlegenheid waren, ziet, twee mannen stonden bij haar in schitterende kleeding.
5 Pea ʻi heʻenau manavahē, ʻo tulolo honau mata ki he kelekele, naʻe pehē ʻekinaua kiate kinautolu, “Ko e hā ʻoku mou kumi ai ʻae moʻui ʻi he potu ʻoe mate?
En daar zij bevreesd werden en het aangezicht naar den grond sloegen, zeiden zij tot haar: Wat zoekt gij den levende bij de dooden?
6 ʻOku ʻikai ʻi heni ia, ka kuo tuʻu hake: mou fakamanatu ki heʻene lea kiate kimoutolu, ʻi heʻene kei ʻi Kāleli,
Hij is hier niet, maar Hij is verrezen; gedenkt hoe Hij tot u gesproken heeft als Hij nog in Galilea was,
7 ʻo pehē, ‘ʻE tukuange ʻae Foha ʻoe tangata ki he nima ʻoe kau tangata angahala, pea ʻe tutuki ia ki he ʻakau, pea ʻe toetuʻu ia ʻi hono ʻaho tolu.’”
zeggende: De Zoon des menschen moet overgeleverd worden in de handen van zondige menschen, en gekruisigd worden, en op den derden dag verrijzen.
8 Pea naʻa nau manatu ki heʻene ngaahi lea,
En zij herinnerden zich zijn woorden.
9 ʻO nau liu mai mei he fonualoto, ʻo fakahā ʻae ngaahi meʻa ni kotoa pē ki he toko hongofulu ma tokotaha, mo e kakai kehe kotoa pē.
En zij keerden terug van het graf en boodschapten dit alles aan de elven en aan al de anderen.
10 Pea ko Mele Makitaline, mo Soana, mo Mele [ko e faʻē ]ʻa Semisi, pea mo e niʻihi naʻe ʻiate kinautolu, naʻa nau fakahā ʻae ngaahi meʻa ni ki he kau ʻaposetolo.
Het waren Maria Magdalena, en Johanna, en Maria, de moeder van Jakobus, en de anderen met haar, die dit tot de apostelen zeiden.
11 Pea naʻe tatau ʻenau ngaahi lea kiate kinautolu mo e talanoa launoa, pea naʻe ʻikai te nau tui kiate kinautolu.
En deze woorden schenen hun toe als zot geklap, en zij geloofden haar niet.
12 Pea toki tuʻu ʻa Pita, ʻo lele ki he fonualoto; pea tulolo ia, ʻo mamata ki he u kofu kuo tuku kehe, pea ʻalu ia, ʻo fakatumutumu ʻi hono loto ʻi he meʻa kuo hoko.
Doch Petrus stond op en liep naar het graf; en hij bukte en zag de linnen doeken afzonderlijk liggen; en hij ging heen, zich verwonderende over hetgeen geschied was.
13 Pea vakai, naʻe ʻo ʻa honau toko ua, ʻi he ʻaho ko ia, ki he potu kakai naʻe ui ko ʻEmeasi, naʻe mamaʻo mo Selūsalema, ko e maile ʻe fitu.
En ziet, twee van hen waren dien zelfden dag op weg naar een dorp dat zestig stadiën van Jerusalem lag, met name Emmaüs,
14 Pea naʻa na talanoa ki he ngaahi meʻa ni kotoa pē kuo toki hoko,
en zij bespraken met elkander al hetgeen er was voorgevallen.
15 Pea lolotonga ʻae fai ʻena talanoa mo ʻena fakakaukau, mo ʻene ʻunuʻunu atu ʻa Sisu, ʻo fononga mo kinaua.
En terwijl zij samen spraken en redetwistten, geschiedde het dat Jezus zelf naderde en met hen ging.
16 Ka naʻe taʻofi ʻa hona mata, ke ʻoua naʻa na ʻilo ia.
Doch hun oogen werden gehouden, dat zij Hem niet herkenden.
17 Pea pehē ʻe ia kiate kinaua, “Ko e talanoa hā ia ʻoku mo fetalanoaʻaki ʻi hoʻomo fononga, pea mo mamahi ai?”
Hij nu zeide tot hen: Wat voor reden zijn dit, die gij al wandelende met malkander wisselt? en waarom ziet gij zoo droevig?
18 Pea ko e tokotaha, ko Kaliopasi hono hingoa, naʻe lea ʻo pehē kiate ia, naʻa ko Koe pe ʻoku nofo ʻi Selūsalema pea ʻoku ʻikai te ke ʻilo ʻae ngaahi meʻa kuo hoko ʻi ai ʻi he ngaahi ʻaho ni?
De een nu, wiens naam was Kleopas, antwoordde en zeide tot Hem: Gij alleen zijt dan een vreemdeling in Jerusalem, en weet niet wat daar dezer dagen geschied is?
19 Pea pehē ʻe ia kiate kinaua, “Ko e hā ʻae meʻa?” Pea na pehē kiate ia, “Kia Sisu ʻo Nāsaleti, ko e palōfita naʻe mālohi ʻi he ngāue mo e lea ʻi he ʻao ʻoe ʻOtua mo e kakai kotoa pē:
En Hij zeide tot hen: Wat dan? Zij zeiden tot Hem: Wel, met Jezus den Nazarener, die een profeet was, machtig in werk en woord, voor God en het geheele volk,
20 Pea mo e tukuange ia ʻe homau kau taulaʻeiki lahi mo e kau fakamaau ke tāmateʻi, pea kuo tutuki ia ki he ʻakau.
en hoe onze overpriesters en oversten Hem hebben overgeleverd tot de doodstraf en Hem gekruisigd hebben;
21 Ka naʻa mau falala ko ia ia te ne huhuʻi ʻa ʻIsileli: kaeʻumaʻā eni kotoa pē, ko hono ʻaho tolu eni talu hono fai ʻae ngaahi meʻa ni.
wij nu hoopten dat Hij het was die Israël zou verlossen; doch bij dit alles is het vandaag de derde dag dat dit geschied is;
22 ʻIo, pea fakaofo kiate kimautolu ʻe homau kau fefine niʻihi, naʻa nau ʻalu hengihengi ki he fonualoto;
maar ook eenige vrouwen uit ons hebben ons doen verschrikken, die vroeg in den morgen naar het graf zijn geweest,
23 Pea ʻi he ʻikai te nau ʻilo hono sino, naʻa nau haʻu, ʻo pehē, kuo nau mamata foki ki he kau ʻāngelo, pea nau pehē, kuo moʻui ia.
en daar zij zijn lichaam niet vonden, kwamen zij zeggen dat haar engelen waren verschenen, die zeiden dat Hij leeft;
24 Pea ko homau niʻihi naʻe ʻalu ki he fonualoto, ʻonau ʻilo ʻo hangē pe ko ia naʻe fakahā ʻe he kau fefine: ka naʻe ʻikai te nau mamata kiate ia.”
en sommigen van de onzen gingen heen naar het graf en vonden het juist zooals de vrouwen hadden gezegd; maar Hem zagen zij niet!
25 Pea toki pehē ʻe ia kiate kinaua, “ʻAe kau vale, mo loto tuai ke tui ki he meʻa kotoa pē naʻe lea ʻaki ʻe he kau palōfita:
En Jezus zeide tot hen: O, gij onverstandigen en tragen van hart, om te gelooven in alles wat de profeten gezegd hebben!
26 He ʻikai naʻe totonu kia Kalaisi ke kātaki ʻae ngaahi meʻa ni, pea hū ai ki hono nāunau?”
Moest dan de Christus dit niet lijden en in zijn glorie ingaan?
27 Pea kamata ia meia Mōsese, ʻo hoko ki he kau palōfita kotoa pē, ʻa ʻene fakamatala kiate kinaua mei he tohi ʻae ngaahi meʻa kotoa pē ʻoku kau kiate ia.
En Hij begon van Mozes en van al de profeten, en verklaarde hun in al de Schriften wat er van Hem geschreven stond.
28 Pea kuo nau ofi ki he potu kakai naʻa nau ō ki ai; pea naʻe fai ʻe ia ʻo hangē naʻe fie ʻalu atu pe.
En zij kwamen bij het dorp waar zij naar toe gingen, en Hij deed alsof Hij verder zou gaan.
29 Ka naʻa na taʻofi ia, ʻo pehē, “Ke tau nonofo; he kuo ofi ʻae poʻuli, pea kuo tei ʻosi ʻae ʻaho.” Pea naʻe hū ia ki loto, ke nau nonofo.
En zij drongen Hem, zeggende: Blijf bij ons, want het is tegen den avond en de dag is al gedaald! En Hij ging binnen, om bij hen te blijven.
30 Pea naʻe hoko ʻo pehē, ʻi heʻenau nofo mo ia ʻi he kai, naʻe toʻo ʻe ia ʻae mā, ʻo ne tāpuaki, pea ne tofi ʻo ʻatu kiate kinaua.
En het geschiedde, toen Hij met hen aanlag, en het brood nam en dankte, en het brak om hun te geven,
31 Pea ʻā ai hona mata, ʻo na ʻilo ia pea ʻiloange, kuo mole ia ʻi hona ʻao.
dat hun oogen werden geopend, en dat zij Hem herkenden; en Hij verdween uit hun midden.
32 Pea naʻa na fepehēʻaki, “ʻIkai naʻe vela hota loto ʻiate kitaua, ʻi heʻene talanoa mai ʻi he hala kiate kitaua, mo ʻene fakahā ʻae tohi kiate kitaua?”
En zij zeiden tot elkander: Was ons hart niet brandende in ons, toen Hij op den weg tot ons sprak, en toen Hij voor ons de Schriften opende?
33 Pea na tuʻu hake ʻi he feituʻu ʻaho ko ia, ʻo liu mai ki Selūsalema, ʻo na ʻilo ʻae toko hongofulu ma tokotaha kuo kātoa, mo kinautolu naʻe ʻiate kinautolu,
En terzelfder ure opstaande, keerden zij terug naar Jerusalem, en zij vonden de elven en die met hen waren, samen vergaderd,
34 ʻonau pehē, “Kuo toetuʻu moʻoni ʻae ʻEiki, pea kuo fakahā ia kia Saimone.”
die zeiden: Waarlijk, de Heere is verrezen, en aan Simon verschenen!
35 Pea tala ʻekinaua ʻae ngaahi meʻa [naʻe fai ]ʻi he hala, pea mo ʻena ʻilo ia ʻi he tofi ʻoe mā.
En zij vertelden wat op den weg was geschied en hoe Hij hun was bekend geworden in het breken van het brood.
36 Pea lolotonga ʻenau lea pehē, mo e tuʻu ʻa Sisu ʻi honau haʻohaʻonga, ʻo ne pehē kiate kinautolu, “Fiemālie pe ʻakimoutolu.”
Toen zij nu hierover spraken, stond Jezus zelf in hun midden en zeide tot hen: Vrede zij ulieden!
37 Pea naʻa nau tāfuʻua mo ilifia, ʻo mahalo kuo nau mamata ki ha laumālie.
En zij, bevreesd en verschrikt geworden zijnde, meenden een geest te zien.
38 Pea pehē ʻe ia kiate kinautolu, “Ko e hā ʻoku mou ilifia ai? Pea ko e hā ʻoku tupu ai ʻae ngaahi mahalo ʻi homou loto?
En Hij zeide tot hen: Wat zijt gij ontroerd, en waarom klimmen er bedenkingen op in uw hart?
39 Vakai ki hoku nima mo hoku vaʻe, ko au pe ia: ala mai kiate au, pea mou vakai; he ʻoku ʻikai kakano mo hui ha laumālie, ʻo hangē ko ia ʻoku mou ʻilo ni ʻiate au.”
Ziet mijn handen en mijn voeten, want Ik ben het zelf; betast Mij en ziet; want een geest heeft geen vleesch en beenen, zooals gij Mij ziet hebben.
40 Pea hili ʻene lea ko ia, naʻa ne toki fakahā kiate kinautolu ʻa hono nima mo hono vaʻe.
En dit zeggende toonde Hij hun de handen en voeten.
41 Pea ʻi he teʻeki ai te nau tui, ko e meʻa ʻi he fiefia, ka nau ofo pe, pea pehē ʻe ia kiate kinautolu, “ʻOku ʻi heni ha meʻakai?”
Toen zij nu van blijdschap nog niet geloofden en zich verwonderden, zeide Hij tot hen: Hebt gij hier iets te eten?
42 Pea nau ange kiate ia ʻae konga ika kuo tunu, mo e ngeʻesi hone.
Zij nu gaven Hem een stuk gebakken visch en van een honigraat.
43 Pea ne toʻo [ia], ʻo kai ʻi honau ʻao.
En Hij nam het en at het op voor hun oogen.
44 Pea pehē ʻe ia kiate kinautolu, “Ko eni ʻae ngaahi lea naʻaku lea ʻaki kiate kimoutolu ʻi heʻeku kei ʻiate kimoutolu, koeʻuhi ke fakamoʻoni ʻae ngaahi meʻa kotoa pē, ʻaia kuo tohi kiate au, ʻi he fono ʻa Mōsese, mo e kau palōfita, mo e ngaahi Saame.”
En Hij zeide tot hen: Dit zijn mijn woorden, die Ik tot u sprak, toen Ik nog met ulieden was; want alles moet vervuld worden wat in de wet van Mozes en de Profeten en Psalmen van Mij geschreven is.
45 Pea toki toʻo ʻe ia ʻa honau loto, koeʻuhi ke nau ʻilo ʻae ngaahi tohi,
Toen opende Hij hun verstand om de Schriften te verstaan,
46 ʻo ne pehē kiate kinautolu, “Kuo pehē ʻae tohi, pea ʻoku taau mo Kalaisi ke mamahi pehē, pea toetuʻu mei he mate ʻi hono ʻaho tolu:
en zeide tot hen: Alzoo is er geschreven, dat de Christus zou lijden en uit de dooden verrijzen ten derden dage,
47 Pea ke malangaʻaki ʻae fakatomala, mo e fakamolemole ʻoe angahala ʻi hono hingoa, ʻi he puleʻanga kotoa pē, ʻo fuofua fai ʻi Selūsalema.
en dat er in zijn Naam zou gepredikt worden boetvaardigheid tot vergiffenis van zonden aan al de volken, te beginnen van Jerusalem.
48 Pea ko e kau fakamoʻoni ʻakimoutolu ʻoe ngaahi meʻa ni.
Gij nu zijt getuigen van deze dingen.
49 Pea vakai, te u fekau kiate kimoutolu ʻae talaʻofa ʻa ʻeku Tamai: ka mou tatali ʻi he kolo ko Selūsalema, kaeʻoua ke mou maʻu ʻae mālohi mei ʻolunga.”
En ziet, Ik zend de belofte mijns Vaders op ulieden; maar blijft gij in de stad Jerusalem totdat gij zult bekleed zijn met kracht uit de hoogte!
50 Pea ne tataki atu ʻakinautolu ʻo aʻu ki Pētani, pea naʻa ne hiki hake hono nima, ʻo tāpuaki ʻakinautolu.
En Hij leidde hen naar buiten tot aan Bethanië, en hief zijn handen op en zegende hen.
51 Pea ʻiloange ʻi he lolotonga ʻene tāpuaki ʻakinautolu, naʻe mavahe ia meiate kinautolu, pea fua hake ia ki he langi.
En terwijl Hij hen zegende, geschiedde het dat Hij van hen scheidde en naar den hemel werd opgenomen.
52 Pea naʻa nau hū kiate ia, pea liu mai ki Selūsalema ʻi he fiefia lahi:
En zij aanbaden Hem en keerden terug naar Jerusalem met groote vreugde.
53 Mo nau nofomaʻu ʻi he falelotu lahi, ʻo fakamālō mo fakafetaʻi ki he ʻOtua. ʻEmeni.
En zij waren altijd in den tempel, lovende en prijzende God. Amen.
