Levitiko 22
1 Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese, ʻo pehē,
Og Herren tala atter til Moses, og sagde:
2 Lea kia ʻElone pea ki hono ngaahi foha, koeʻuhi kenau fakamavae ʻakinautolu mei he ngaahi meʻa māʻoniʻoni ʻae fānau ʻa ʻIsileli, pea ke “ʻOua naʻa nau fakahalaʻi hoku huafa māʻoniʻoni ʻi he ngaahi meʻa ko ia ʻoku nau fakatapui kiate au: Ko au ko Sihova.
«Seg til Aron og sønerne hans at dei lyt sjå seg vel fyre med dei heilage gåvorne som Israels-folket vigjer åt meg, so dei ikkje vanhelgar mitt heilage namn. Eg er Herren!
3 Tala kiate kinautolu, Ko ia ʻiate kimoutolu ʻi homou hako kotoa pē ʻi homou ngaahi toʻutangata, ʻoku ʻalu ki he ngaahi meʻa māʻoniʻoni, ʻaia ʻoku fakatapui ʻe he fānau ʻa ʻIsileli kia Sihova, ka ʻoku ne taʻemaʻa, ʻe motuhi ʻae laumālie ko ia mei hoku ʻao: Ko au ko Sihova.
So skal du segja med deim: «Dersom nokon av ætti dykkar, no eller i framtidi, røyver dei heilage gåvorne som Israels-folket vigjer åt Herren, medan det er noko ureint på honom, so skal han rydjast burt or augnesyni mi. Kom i hug: eg er Herren!
4 “Ko e tangata ko ia ʻi he hako ʻo ʻElone ʻoku kilia, pe mahaki ko e ʻau; ʻoua naʻa kai ia ʻi he ngaahi meʻa māʻoniʻoni, kaeʻoua ke maʻa ia. Pea mo ia ʻoku ala ki ha meʻa taʻemaʻa ʻi he mate, pe ʻi ha tangata ʻoku ʻau noa hono mahaki;
Ingen av etterkomarane hans Aron som er spillsjuk eller hev sådflod, må eta av dei vigde gåvorne, fyrr han er rein att. Kjem ein av deim nær nokon som hev vorte urein av eit lik, eller gjeng sådet frå honom um natti,
5 Pe ha taha ʻoku ala ki ha meʻa totolo, ʻaia ʻe hoko ʻo taʻemaʻa ai, pe ʻi ha tangata ʻaia ʻe hoko ʻo pihia ai, ʻi he mahaki ʻoku taʻemaʻa ai ia;
eller kjem han innåt noko krek som folk vert ureine av, eller noko menneskje som på ein eller annan måte hev vorte ureint,
6 Ko e tangata kuo ala ki ha meʻa pehē ʻe taʻemaʻa ia ʻo aʻu ki he efiafi, pea ʻe ʻikai kai ʻe ia ʻae ngaahi meʻa māʻoniʻoni, kaeʻoua ke kaukau hono sino ʻi he vai.
hev nokon av deim røyvt noko sovore, so er han vera urein alt til kvelds, og må ikkje eta av dei vigde gåvorne, fyrr han hev lauga likamen sin i vatn.
7 Pea ka tō ʻae laʻā, ʻe toki maʻa ia, pea kai ʻe ia ʻae ngaahi meʻa māʻoniʻoni; he koeʻuhi ko ʻene meʻakai ia.
Når soli hev gladt, er han rein att, og sidan kann han eta av dei vigde gåvorne; for det er maten hans.
8 Ko ia ʻoku mate mahaki pe, pe ko ia kuo haehae ʻe he manu, ʻoua naʻa ne kai ia ke fakahala ai ia: Ko au ko Sihova.
Det som er sjølvdaudt eller ihelrive, må han ikkje eta; då vert han urein. Kom i hug: eg er Herren!
9 “Ko ia kenau tauhi ʻeku ngaahi tuʻutuʻuni ni, telia naʻa nau halaia ai, pea mate ai, ʻo kapau ʻoku nau fakahalaʻi ia: Ko au ko Sihova ʻoku ou fakamāʻoniʻoniʻi ʻakinautolu.
Dei skal halda dei bodi eg hev gjeve deim, so dei ikkje ber synd for slike ting og lyt døy for di dei hev vanhelga det som er heilagt. Kom i hug: det er eg, Herren, som hev helga det!
10 “ʻE ʻikai kai ʻe ha muli ki he ngaahi meʻa māʻoniʻoni: ko e ʻāunofo ʻae taulaʻeiki, pe ko e tamaioʻeiki unga ngāue, ʻe ʻikai kai ia ʻi he meʻa māʻoniʻoni.
Ingen framand må eta av det som heilagt er. Ingen som er busete eller leigekar hjå ein prest, må smaka på dei vigde rettarne.
11 Pea kapau ʻe fakatau ha tokotaha ʻe he taulaʻeiki ʻaki ʻene paʻanga, ʻe ngofua ʻene kai ʻaʻana, pea mo ia kuo fānau ʻi hono fale: te na kai ʻi heʻene meʻakai.
Men hev presten kjøpt seg ein tenar for pengar, so kann han eta av deim; like eins dei tenarane som er fødd i huset hjå presten: dei kann eta av maten hans.
12 Pea kapau ʻoku mali ʻae ʻofefine ʻoe taulaʻeiki mo e tangata kehe, ʻe ʻikai ngofua ʻa ʻene kai ʻaʻana ʻi he meʻa ʻatu ʻoe ngaahi meʻa māʻoniʻoni.
Når ei prestedotter er gift med ein framand mann, so må ho ikkje eta av dei heilage offergåvorne.
13 Pea kapau ko e fefine paea ʻae ʻofefine ʻoe taulaʻeiki, pe kuo fakamāvaeʻi pea ʻikai haʻane tamasiʻi, pea kuo toe ʻomi ia ki he fale ʻo ʻene tamai, ʻo hangē ko ʻene kei siʻi, ʻe kai ia ʻi he meʻakai ʻa ʻene tamai: kaeʻoua naʻa kai ia ʻe ha muli.
Men hev ho vorte enkja, eller er skild frå mannen, og ikkje hev born, og ho so kjem attende til far sin og bur i huset heime hjå honom liksom i ungdomen, so kann ho eta av maten åt far sin; men ingen uskyld må eta av den maten.
14 “Pea kapau ʻe kai faainoa pe ʻe ha tangata ʻae meʻa māʻoniʻoni, te ne fakalahi ʻaki ia hono nima ʻoe vahe ʻo ia, pea ʻatu ia ki he taulaʻeiki fakataha mo e meʻa māʻoniʻoni.
Hev nokon ete uviljande av dei vigde gåvorne, so skal han gjeva presten lika for det, og leggja attåt femteparten av verdet.
15 Pea ʻe ʻikai tenau fakahalaʻi ʻae ngaahi meʻa māʻoniʻoni ʻae fānau ʻa ʻIsileli, ʻaia ʻoku nau ʻatu kia Sihova:
De må ikkje vanhelga dei heilage gåvorne frå Israels-folket - det som dei vigjer åt Herren -
16 Pe tuku ʻakinautolu ke fua ʻae hia ʻae fai hala, ʻi heʻenau kai ʻenau ngaahi meʻa māʻoniʻoni: he ko au ko Sihova ʻoku ou fakamāʻoniʻoniʻi ʻakinautolu.”
og lata deim føra syndeskuld yver seg med å eta av dei heilage retterne dykkar. Kom i hug: det er eg, Herren, som helgar deim!»»
17 Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese, ʻo pehē,
Og Herren tala atter til Moses, og sagde:
18 Lea kia ʻElone, pea ki hono ngaahi foha, pea ki he fānau kotoa pē ʻa ʻIsileli, pea ke pehē kiate kinautolu, ʻilonga ʻae tangata ʻi he fale ʻo ʻIsileli, pe ʻi he ngaahi muli ʻi ʻIsileli, ʻoku loto ke ʻatu ʻene meʻaʻofa ʻi heʻene ngaahi fuakava, pea ki heʻene ngaahi meʻa ʻoku ʻatu loto ʻataʻatā pe, ʻaia ʻoku nau ʻatu kia Sihova ko e feilaulau tutu:
«Tala til Aron og sønerne hans og til heile Israels-folket, og seg til deim: «Når nokon av Israels-ætti eller av dei framande i Israel kjem med ei offergåva, anten det er ei som er utlova, eller ei gåva i godvilje som dei vil bera fram til brennoffer åt Herren,
19 Ke mou ʻatu ʻo fai loto lelei pe, ʻae manu tangata taʻehanomele mei he fanga pulu pe ko e fanga sipi, pe ko e fanga kosi.
då lyt offeret vera so at de kann tekkjast Herren med det: ein lytelaus ukse eller ver eller bukk.
20 Ka ko ia ʻoku ai hano mele, ʻoua naʻa mou ʻatu ia; koeʻuhi ʻe ʻikai leleiʻia ai ʻakimoutolu.
Noko som det er lyte på, må de ikkje bera fram; for det tekkjest de ikkje Herren med.
21 Pea ko ia ʻoku ne ʻatu kia Sihova ʻae feilaulau ʻoe ngaahi meʻa fakamelino ke fakahoko ʻaki ʻene fuakava, pea ko e meʻa ʻatu loto lelei ʻi he fanga pulu, pe ʻi he fanga sipi, ke haohaoa ia koeʻuhi ke maʻu lelei ia; ʻoua naʻa ʻi ai hano mele.
Og når nokon ber fram eit takkoffer åt Herren av storfeet eller småfeet, anten det er ein lovnad han vil løysa, eller det er ei gåva i godvilje, so lyt det vera eit lytelaust dyr, dersom offeret skal tekkjast Herren; det må ikkje finnast nokor veila på det.
22 Ko e kui, pe ko e fasi, pe ko e mutu, pe ko e meʻa fufula, pe ko e kamaa, pe ko e mongumangu, ʻoua naʻa mou ʻatu mei ai kia Sihova, pe fai ʻaki ia ha feilaulau tutu ʻaki ʻae afi ki he funga feilaulauʻanga ʻo Sihova.
Dyr som er blinde eller beinbrotne eller skamførde, eller som hev verksår eller skabb eller gardorm, deim må de ikkje bera fram for Herren og leggja på altaret hans til offermat.
23 Ko e pulu pe ko e lami ʻoku ʻi ai ha meʻa kovi, pe ʻoku taʻehaohaoa ʻi ha meʻa ʻe taha, ʻe ngofua ke ʻatu ia ko e feilaulau loto ʻataʻatā ia: ka ʻe ʻikai maʻu lelei ia ʻi he fuakava.
Ein ukse eller sau som hev for lange eller for stutte lemer, kann du hava til eit offer i godvilje; men til lovoffer høver dei ikkje.
24 ʻOua naʻa mou ʻatu kia Sihova ʻaia kuo fakavolu, pe kuo taʻomia, pe kuo mafesi, pe kuo mahifi; pea ʻoua naʻa mou fai ha feilaulau ʻaki ia ʻi homou fonua.
Gjelde dyr, anten dei er klakka eller kruste eller rivne eller skorne, skal de ikkje bera fram for Herren. Ikkje skal de gjera slikt i dykkar eige land,
25 Pea ʻoua naʻa ke ʻatu ʻi he nima ʻo ha muli ʻae meʻakai ʻa homou ʻOtua ʻi he ngaahi meʻa ni; koeʻuhi ʻoku ʻi ai ʻenau kovi, pea ʻoku ʻi ai ʻae ngaahi mele: ʻe ʻikai ʻaonga ia maʻamoutolu.
og ikkje skal de kjøpa sovorne dyr av framande, og bera dei fram til mat for dykkar Gud; for dei er utskjemde, det er lytedyr: med slike offer vinn de ikkje Guds nåde.»»
26 Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese, ʻo pehē,
Og Herren tala endå meir til Moses, og sagde:
27 ʻOka fanauʻi ha pulu, pe ha sipi, pe ha kosi, tuku ia ke ʻaho fitu mo ʻene faʻē: pea mei he ʻaho valu ʻo fai ai pe ʻe maʻu lelei pe ia ko e feilaulau kuo ngaohi ʻaki ʻae afi kia Sihova.
«Når ein kalv eller eit lamb eller eit kid er tilkome, skal dei fylgja mor si sju dagar; men frå den åttande dagen og sidan vil Herren tekkjast med deim, i fall de ber dei fram til offermat.
28 Pea kapau ko ha pulu fefine ia pe ha sipi fefine, ʻoua naʻa mou tāmateʻi ia mo hono ʻuhiki ʻi he ʻaho pe taha.
Kui og kalven hennar eller søya og lambet hennar skal de ikkje slagta på ein dag.
29 Pea ka mou ka loto ke ʻatu ha feilaulau fakafetaʻi kia Sihova, ʻatu ia ʻi he loto ʻataʻatā lelei pe.
Når de ber fram eit lov- og takkoffer, skal de gjera det so at Herren hev hugnad av dykk:
30 ʻI he ʻaho pe ko ia ʻe kai ia ke ʻosi ʻoua naʻa mou tuku hono toe ki he ʻapongipongi; Ko au ko Sihova.
De skal eta det upp same dagen, og ikkje leiva noko av det til morgons. Kom i hug: eg er Herren!
31 “Ko ia ke mou tauhi ai ʻeku ngaahi fekau, mo fai ki ai; Ko au ko Sihova.
So haldt då bodi mine, og liv etter deim! Eg er Herren:
32 Pea ʻoua naʻa mou fakahalaʻi hoku huafa māʻoniʻoni; kae ʻapasia kiate au ʻae fānau ʻa ʻIsileli: Ko au ko Sihova ʻaia ʻoku ou fakatapui ʻakimoutolu;
Vanhelga ikkje mitt heilage namn, men lat det helgast hjå Israels-folket! Kom ihug: eg er Herren, som hev helga dykk,
33 Naʻaku ʻomi ʻakimoutolu mei he fonua ko ʻIsipite, ke hoko ko homou ʻOtua: Ko au ko Sihova.”
og som fylgde dykk ut or Egyptarlandet og vil vera dykkar Gud - eg, Herren.»
