Tangilāulau 4
1 Hono ʻikai kuo hoko ʻo nenefu ʻae koula! Hono ʻikai liliu ʻae fungani koula! ʻAe ngaahi maka ʻoe potu tapu kuo lilingi ʻi he muʻa hala kotoa pē.
Aleph. Hoe is het goud zo verdonkerd, het goede fijne goud zo veranderd! Hoe zijn de stenen des heiligdoms vooraan op alle straten verworpen!
2 ʻAe ngaahi foha mahuʻinga ʻo Saione, ʻaia ʻoku tatau mo e fungani koula, ʻoku fēfē ʻae lau ʻakinautolu ʻo hangē ko e ngaahi ipu kelekele, ʻae ngāue ʻae tufunga ngaohi ipu!
Beth. De kostelijke kinderen Sions, tegen fijn goud geschat, hoe zijn zij nu gelijk gerekend aan de aarden flessen, het werk van de handen eens pottenbakkers!
3 ʻIo, naʻa mo e ngaahi ika lalahi ʻoe tahi ʻoku nau ʻatu ʻae huhu ʻonau fakahuhu honau ʻuhiki: ka kuo hoko ʻo taʻeʻofa ʻae ʻofefine ʻo hoku kakai, ʻo hangē ko e fanga ʻositalesi ʻi he toafa.
Gimel. Zelfs laten de zeekalveren de borsten neder, zij zogen hun welpen; maar de dochter mijns volks is als een wrede geworden, gelijk de struisen in de woestijn.
4 Ko e ʻelelo ʻoe tamasiʻi huhu ʻoku piki ki hono ʻaoʻingutu ʻi he fieinu; ʻoku kole mā ʻe he tamaiki iiki, pea ʻoku ʻikai ke tofi ʻe ha tangata kiate kinautolu.
Daleth. De tong van het zoogkind kleeft aan zijn gehemelte van dorst; de kinderkens eisen brood, er is niemand, die het hun mededeelt.
5 ʻAkinautolu naʻe faʻa kai lelei ʻoku nau paea ʻi he ngaahi hala: ʻakinautolu naʻe kofu kulokula ʻi heʻenau tupu hake, ʻoku fāʻufua ʻae tuʻunga ʻotoʻota.
He. Die lekkernijen aten, versmachten nu op de straten; die in karmozijn opgetrokken zijn, omhelzen den drek.
6 He ʻoku lahi ʻae tautea ki he angahala ʻae ʻofefine ʻo hoku kakai ʻi he tautea ʻoe angahala ʻa Sotoma, ʻaia naʻe fulihi ʻo hangē ʻi ha kemo pe taha pea naʻe ʻikai faʻa ala ʻae nima ki ai.
Vau. En de ongerechtigheid der dochter mijns volks is groter dan de zonden van Sodom, dat als in een ogenblik omgekeerd werd, en geen handen hadden arbeid over haar.
7 Naʻe maʻa lahi hake ʻa hono houʻeiki ʻi he ʻuha hinehina, nau nau hinehina lahi ʻi he huʻahuhu, ko honau sino naʻe kula lahi ʻi he ngaahi lupi, ko honau ngingila naʻe hangē ko e safaia.
Zain. Haar bijzondersten waren reiner dan de sneeuw, zij waren witter dan melk; zij waren roder van lichaam dan robijnen, gladder dan een saffier.
8 ʻOku ʻuliʻuli honau mata ʻi he maka fefie; ʻoku ʻikai ke kei ʻiloʻi ʻakinautolu ʻi he ngaahi hala: ʻoku piki ʻa honau kili ki honau ngaahi hui, ʻoku feʻufeʻu ia, kuo hoko ia ʻo hangē ha vaʻa ʻakau.
Cheth. Maar nu is hun gedaante verduisterd van zwartigheid, men kent hen niet op de straten; hun huid kleeft aan hun beenderen, zij is verdord, zij is geworden als een hout.
9 ʻOku lelei ʻakinautolu ʻoku mate ʻo tāmateʻi ʻaki ʻae heletā, ʻiate kinautolu ʻoku mate ʻi he honge; he ʻoku fakaʻauʻausino ʻakinautolu ni, kuo tāmateʻi ʻi heʻenau masiva ʻi he ngaahi fua ʻoe ngoue.
Teth. De verslagenen van het zwaard zijn gelukkiger dan de verslagenen van den honger; want die vlieten daarhenen, als doorstoken zijnde, omdat er geen vruchten der velden zijn.
10 Kuo taʻo ʻe he nima ʻoe kau fefine angaʻofa ʻenau fānau ʻanautolu: ko ʻenau meʻakai ʻakinautolu ʻi he fakaʻauha ʻoe ʻofefine ʻo hoku kakai.
Jod. De handen der barmhartige vrouwen hebben haar kinderen gekookt; zij zijn haar tot spijze geworden in de verbreking der dochter mijns volks.
11 Kuo fai ʻe he ʻEiki ʻa hono houhau; kuo ne huaʻi hono houhau vela, pea kuo ne tutu ha afi ʻi Saione, pea kuo fakaʻauha ai ʻa hono ngaahi tuʻunga.
Caph. De HEERE heeft Zijn grimmigheid volbracht, Hij heeft de hittigheid Zijns toorns uitgestort; en Hij heeft te Sion een vuur aangestoken, hetwelk haar fondamenten verteerd heeft.
12 Naʻe ʻikai ke meimei tui ʻae ngaahi tuʻi, mo e ngaahi kakai ʻo māmani, ʻe faʻa hū ʻae kau fili ʻi he ngaahi matapā ʻo Selūsalema.
Lamed. De koningen der aarde zouden het niet geloofd hebben, noch al de inwoners der wereld, dat de tegenpartijder en vijand tot de poorten van Jeruzalem zou ingaan.
13 Ko e meʻa ʻi he angahala ʻo ʻene kau palōfita, pea mo e ngaahi hia ʻo ʻene kau taulaʻeiki, ʻaia kuo lilingi ʻae toto ʻoe kau māʻoniʻoni ʻi hono lotolotonga,
Mem. Het is vanwege de zonden harer profeten, en de misdaden harer priesteren, die in het midden van haar het bloed der rechtvaardigen vergoten hebben.
14 Ko ia kuo nau he ʻo hangē ko e kau tangata kui ʻi he ngaahi hala, kuo nau fakaʻuliʻi ʻakinautolu ʻaki ʻae toto, ko ia naʻe ʻikai faʻa ala ʻae kakai ki honau ngaahi kofu.
Nun. Zij zwierven als blinden op de straten, zij waren met bloed besmet, zodat men niet kon zien, of men raakte hun klederen aan.
15 Naʻa nau kalanga kiate kinautolu, “Mou ō!; ʻoku ʻuli ia!; ʻAlu pe, ʻAlu pe, ʻoua naʻa ala!:” ʻi heʻenau hola, mo ʻenau ʻalu hēhē, naʻa nau pehē ʻi he kakai hiteni, “ʻE ʻikai te nau kei nofo ai.”
Samech. Zij riepen tot hen: Wijkt, hier is een onreine, wijkt, wijkt, roert niet aan! Zekerlijk, zij zijn weggevlogen, ja, weggezworven; zij zeiden onder de heidenen: Zij zullen er niet langer wonen.
16 Kuo fakamavahevahe ʻakinautolu ʻe he houhau ʻa Sihova; ʻe ʻikai te ne kei tokangaʻi ʻakinautolu: naʻe ʻikai te nau fakaʻapaʻapaʻi ʻae kau taulaʻeiki, naʻe ʻikai te nau tokoni ki he kau mātuʻa.
Pe. Des HEEREN aangezicht heeft ze verdeeld. Hij zal ze voortaan niet meer aanzien; zij hebben het aangezicht der priesteren niet geeerd, zij hebben den ouden geen genade bewezen.
17 Ka koeʻuhi ko kitautolu, naʻe vaivai hotau mata ko e meʻa ʻi heʻetau tokoni vaʻinga: ʻi heʻetau leʻo kuo tau leʻo ki ha puleʻanga, ʻaia naʻe ʻikai ke faʻa lava ke fakamoʻui ʻakitautolu.
Ain. Nog bezweken ons onze ogen, ziende naar onze ijdele hulp; wij gaapten met ons gapen op een volk, dat niet kon verlossen.
18 ʻOku nau tuli ʻi heʻetau lakaʻanga, pea ʻoku ʻikai te tau faʻa ʻalu ʻi he ngaahi hala: ʻoku ofi hotau ngataʻanga, kuo kakato hotau ngaahi ʻaho; he kuo hoko hotau ngataʻanga.
Tsade. Zij hebben onze gangen nagespeurd, dat wij op onze straten niet gaan konden; ons einde is genaderd, onze dagen zijn vervuld, ja, ons einde is gekomen.
19 ʻOku veʻe vave hotau kau fakatanga ʻi he fanga ʻikale ʻoe langi: naʻa nau tuli kitautolu ʻi he ngaahi moʻunga; naʻa nau malumu kiate kitautolu ʻi he toafa.
Koph. Onze vervolgers zijn sneller geweest dan de arenden des hemels; zij hebben ons op de bergen hittiglijk vervolgd, in de woestijn hebben zij ons lagen gelegd.
20 Ko e mānava ʻa hotau avaʻi ihu, ko e pani ʻo Sihova, naʻe moʻua ʻi heʻenau ngaahi luo, ʻaia naʻa tau pehē ki ai, “ʻI heʻene maluʻi te tau moʻui ʻi he lotolotonga ʻoe hiteni.”
Resch. De adem onzer neuzen, de gezalfde des HEEREN, is gevangen in hun groeven; van welken wij zeiden: Wij zullen onder zijn schaduw leven onder de heidenen!
21 Ke ke fiefia mo nekeneka, ʻi he fonua ko Usa; ʻe aʻu atu kiate koe foki ʻae ipu: he te ke konā koe, pea te ke fakatelefua koe.
Schin. Wees vrolijk, en verblijd u, gij dochter Edoms, die in het land Uz woont! doch de beker zal ook tot u komen, gij zult dronken worden, en ontbloot worden.
22 Kuo kakato ʻae tautea ʻa hoʻo hia, ʻe ʻofefine ʻo Saione; ʻe ʻikai te ne toe ʻave koe ki he pōpula: ka te ne ʻaʻahi ʻa hoʻo hia, ʻe ʻofefine ʻo ʻItomi, pea te ne fakaʻilo hoʻo ngaahi angahala.
Thau. Uw ongerechtigheid heeft een einde, o gij dochter Sions! Hij zal u niet meer gevankelijk doen wegvoeren; maar uw ongerechtigheid, o gij dochter Edoms! zal Hij bezoeken; Hij zal uw zonden ontdekken.
