Siope 8
1 Pea naʻe toki tali ʻe Pilitati mei Suaa, ʻo ne pehē,
Så tog Sjuhiten Bildad til Orde og sagde:
2 ʻE fēfē hono fuoloa ʻo hoʻo lea pehē pe? Pea tatau mo e matangi mālohi ʻae ngaahi lea ʻa ho ngutu?
"Hvor længe taler du så, hvor længe skal Mundens Uvejr rase?
3 He ʻoku fakahala ʻe he ʻOtua ʻae fakamaau? Pe fakahalaʻi ʻe he Māfimafi ʻae angatonu?
Mon Gud vel bøjer Retten, bøjer den Almægtige Retfærd?
4 Kapau kuo angahala ʻa hoʻo fānau kiate ia, pea kuo ne liʻaki ʻakinautolu ko e meʻa ʻi heʻenau fai hala;
Har dine Sønner syndet imod ham, og gav han dem deres Brøde i Vold,
5 Kapau te ke kumi vave ki he ʻOtua, pea fai hoʻo faʻa hū tāumaʻu ki he Māfimafi;
så søg du nu hen til Gud og bed hans Almagt om Nåde!
6 Kapau kuo ke maʻa mo angatonu ko e moʻoni ʻe ʻā hake ia maʻau, pea te ne ngaohi ke monūʻia ʻae nofoʻanga ʻo hoʻo māʻoniʻoni.
Såfremt du er ren og oprigtig, ja, da vil han våge over dig, genrejse din Retfærds Bolig;
7 Neongo ʻae siʻi ʻa ho kamataʻanga, ka ʻe fakalahi ʻaupito ho ikuʻanga.
din fordums Lykke vil synes ringe, såre stor skal din Fremtid blive.
8 “Ko eni, ʻoku ou kole kiate koe, ke ke fehuʻi ki he kuonga ʻi muʻa, pea ke teuʻi koe ke ke ʻeke ki heʻenau ngaahi tamai:
Thi spørg dog den befarne Slægt, læg Mærke til Fædrenes Granskning!
9 (He ʻoku ʻoe ʻaneafi pe ʻakinautolu, pea taʻeʻilo ha meʻa, koeʻuhi ʻoku tatau hotau ngaahi ʻaho ʻi māmani mo e ʻata: )
Vi er fra i Går, og intet ved vi, en Skygge er vore Dage på Jord.
10 ʻIkai ʻe akonakiʻi koe ʻekinautolu, ʻo tala kiate koe, pea hua ʻaki mai ʻae ngaahi lea mei honau loto?
Mon ej de kan lære dig, sige dig det og give dig Svar af Hjertet:
11 “ʻE faʻa tupu ʻae mohuku ʻoe anovai ka ʻi he kelepulu pe? ʻE faʻa tupu ʻae kaho ka ʻi he vai pe?
Vokser der Siv, hvor der ikke er Sump, gror Nilgræs frem, hvor der ikke er Vand?
12 He ʻoku lolotonga ʻene kei mata, ʻo ʻikai tā, ʻoku tomuʻa mae ia ʻi he ʻakau kotoa pē.
Endnu i Grøde, uden at høstes, visner det før alt andet Græs.
13 ʻOku pehē pe ʻae ʻaluʻanga ʻokinautolu ʻoku fakangaloʻi ʻae ʻOtua; pea ko e ʻamanaki ʻae mālualoi ʻe ʻauha ia:
Så går det enhver, der glemmer Gud, en vanhelliges Håb slår fejl:
14 Ko ʻene ʻamanaki ʻe tuʻusi ia, pea ko ʻene falalaʻanga ko e matamata kupenga ʻoe hina.
som Sommerspind er hans Tilflugt, hans Tillid er Spindelvæv;
15 ʻE faʻaki ia ki hono fale, ka ʻe ʻikai tuʻu ia: ʻe puke maʻu ʻe ia ki ai, ka ʻe ʻikai te ne tolonga.”
han støtter sig til sit Hus, det falder, han klynger sig til det, ej står det fast.
16 ʻOku maʻuiʻui ia ʻi he mata ʻoe laʻā, pea tupu hono vaʻa ʻi heʻene ngoue.
I Solskinnet vokser han frodigt, hans Ranker breder sig Haven over,
17 Ko hono ngaahi aka ʻoku fefihifihitaki ʻi he tafungofunga, ʻo ʻiloʻi ʻae potu makamaka.
i Stendynger fletter hans Rødder sig ind, han hager sig fast mellem Sten;
18 Kapau te ne fakaʻauha ia mei hono potu, pea ʻe toki fakafisi ia, ʻo pehē, ‘naʻe ʻikai te u mamata kiate koe.’
men rives han bort fra sit Sted, fornægter det ham: "Jeg har ikke set dig!"
19 Vakai, ko e fiefia eni ʻa hono hala, pea ʻe toe tupu ʻae niʻihi mei he kelekele.
Se, det er Glæden, han har af sin Vej, og af Jorden fremspirer en anden!
20 “Vakai, ʻe ʻikai siʻaki ʻe he ʻOtua ha taha haohaoa, pea ʻe ʻikai tokoniʻi ʻe ia ʻae kau fai kovi:
Se, Gud agter ej den uskyldige ringe, han holder ej fast ved de ondes Hånd.
21 Kaeʻoua ke ne fakapito ho ngutu ʻi he kata, mo ho loungutu ʻi he fiefia.
End skal han fylde din Mund med Latter og dine Læber med Jubel;
22 Ko kinautolu ʻoku fehiʻa kiate koe ʻe fakakofuʻaki ʻae mā; pea ʻe fakaʻauha ʻae nofoʻanga ʻoe angahala.”
dine Avindsmænd skal klædes i Skam og gudløses Telt ej findes mer!
