< Siope 6 >

1 Ka naʻe leaange ʻa Siope, ʻo ne pehē,
Då tok Job til ords og svara:
2 “Taumaiā kuo fakatatau totonu ʻa ʻeku mamahi, pea ke ʻai kātoa ʻeku mamahi ki he meʻa fakatatau!
«Um dei mitt mismod vega vilde og få ulukka mi på vegti,
3 He ko eni, ʻe mamafa lahi ia ki he ʻoneʻone ʻoe tahi: ko ia kuo fōngia hifo ai ʻeku ngaahi lea.
det tyngjer meir enn havsens sand; difor var ordi mine ville.
4 He ʻoku ʻi loto ʻiate au ʻae ngaahi ngahau ʻoe Māfimafi, ko hono kona ʻo ia ʻoku ne inumia hoku laumālie: ʻoku tuʻu tali tau pe kiate au ʻae ngaahi fakailifia ʻae ʻOtua.
For Allvalds pilar sit i meg, mi ånd lyt suga deira gift; Guds rædslor reiser seg til åtak.
5 He ʻoku tangi ʻae ʻasi kai vao ʻoka maʻu ʻe ia ʻae mohuku? Pe ʻoku tangi ʻae pulu ʻi heʻene kai?
Skrik asnet vel i grøne eng? Og rautar uksen ved sitt for?
6 ‌ʻE faʻa kai ʻae meʻa ifoifonoa taʻehamāsima? Pe ʻoku ai ha ifo ʻi he nāunau ʻoe foʻi manu?
Kven et det smerne utan salt? Kven finn vel smak i eggjekvite?
7 Ko e ngaahi meʻa naʻe fehiʻa hoku laumālie ke ala ki ai, ko ʻeku meʻakai mamahi ia.
Det byd meg mot å røra slikt, det er som min utskjemde mat.
8 “Taumaiā ke u lavaʻi ʻeku kole; pea tuku mai ʻe he ʻOtua ʻae meʻa ʻoku ou holi ki ai!
Å, fekk eg uppfyllt bøni mi! Gav Gud meg det eg vonar på!
9 ‌ʻIo, ke lelei ki he ʻOtua ke tāmateʻi au; ke ne tukuange hono nima, ʻo motuhi au!
Ja, vild’ han berre knusa meg, med hand si min livstråd slita!
10 Pehē te u toki maʻu ai ʻae fiemālie; ʻio, te u tali mālohi au ki he mamahi ke ʻoua naʻa ne mamae; he naʻe ʻikai te u fufū ʻae ngaahi folofola ʻae tokotaha māʻoniʻoni.
Då hadde endå eg mi trøyst; trass pina skulde glad eg hoppa! - Den Heilage sitt ord eg held på.
11 He ko e hā hoku mālohi, koeʻuhi ke u ʻamanaki ʻeau; pea ko e hā hoku ngataʻanga, koeʻuhi ke u fakatolonga ai pe ʻeku moʻui?
Kva er mi kraft, at eg skuld’ vona? Mi framtid, at eg skulde tola?
12 He ko e mālohi ʻoe ngaahi maka ʻa hoku mālohi? Pe ko e palasa ʻa hoku kakano?
Er krafti mi som steinen sterk? Er kanskje kroppen min av kopar?
13 ‌ʻIkai ʻoku ʻiate au haku tokoni? Pea kuo kapusi ʻaupito ʻae poto ʻiate au?
Mi hjelp hev heilt forlate meg; all kvart stydjepunkt er frå meg teke.
14 “ʻOka mamahi ha taha [ʻoku ngali ]ke ʻofa kiate ia ʻa hono kāinga; ka ʻoku ne liʻaki ʻe ia ʻae manavahē ki he Māfimafi.
Ein rådlaus treng av venen kjærleik, um enn han ottast Allvald ei.
15 Kuo fai kākā ʻa hoku kāinga ʻo hangē ko ha vaitafe, pea hangē ko e ʻoho ʻoe vai ʻoku nau mole atu;
Som bekken brørne mine sveik, lik bekkjefar som turkar ut.
16 He ʻoku ʻuliʻuli ia koeʻuhi ko e ʻaisi, ʻaia ʻoku lilo ʻi ai ʻae ʻuha hinehina:
Fyrst gruggast dei av bråna is, og snø som blandar seg uti,
17 ‌ʻOka māmāfana ia, ʻoku nau mole: pea ʻoka ʻaʻafu, ʻoku ʻauha leva ia mei hono potu.
men minkar so i sumarsoli, og kverv til slutt burt i sumarhiten.
18 Ko e ngaahi hala ʻo honau tafeʻanga kuo fakakehe; ʻoku fakaʻaʻau ʻo ʻikai, pea mole.
Vegfarande vik av til deim, men kjem til øydemark og døyr.
19 Naʻe kumi lahi ʻe he kakai ʻo Tima, ko e kau fononga ʻo Sipa naʻa nau tatali ki ai.
Kjøpmenn frå Tema skoda dit, flokkar frå Saba vonar trygt;
20 Naʻa nau puputuʻu koeʻuhi naʻa nau ʻamanaki; naʻa nau haʻu ki ai, pea mā.
men svikne vert dei i si von; dei narra vert når dei kjem fram.
21 He ko e meʻa noa pe foki ʻakimoutolu; ʻoku mou mamata ki hoku lī ki lalo, pea ʻoku mou ilifia.
So hev de vorte reint til inkjes, de rædsla såg, og rædde vart!
22 He ne u pehē, ‘Tokoni mai?’ Pe, ‘Foaki mai ha meʻa mei hoʻomou koloa?’
Hev eg då bede dykk um noko? Bad eg dykk løysa meg med gods?
23 Pe, ‘Fakamoʻui au mei he nima ʻoe fili? Pe, ‘Huhuʻi au mei he nima ʻoe mālohi?’
og frelsa meg frå fiendvald og kjøpa meg frå røvarar?
24 “Akonakiʻi au, pea te u longo pe: pea mou fai ke u ʻilo pe kuo u hē ʻi he hā.
Gjev meg eit svar, so skal eg tegja; seg meg kva eg hev synda med!
25 Hono ʻikai mālohi ʻae ngaahi lea totonu! Ka ʻoku valokiʻi ʻae hā ʻe hoʻomou valoki?
Eit rettvis ord er lækjebot; men last frå dykk er inkje verdt.
26 He ʻoku mou pehē ke valokiʻi ʻae ngaahi lea, mo e ngaahi tala ʻo ha taha kuo tuʻutāmaki, ʻoku hangē ha matangi?
Du lastar meg for ordi mine; men vonlaus mann so mangt kann segja.
27 ‌ʻIo, ʻoku mou lemohekina ʻae tamai mate, pea mou keli ha luo ki homou kāinga.
De kastar lut um farlaust barn, og handel driv um dykkar ven.
28 Ko ia, mou fiemālie, ʻo vakai kiate au; he ʻoku ʻilongofua kiate kimoutolu ʻo kapau ʻoku ou kākā.
Vilde de berre sjå på meg! Trur de eg lyg dykk upp i augo?
29 ‌ʻOku ou kole, mou toe fakakaukau he ʻoku ʻi ai ʻeku māʻoniʻoni.
Vend um, lat ikkje urett skje! Vend um, enn hev eg rett i dette.
30 He ʻoku ai ha angahala ʻi hoku ʻelelo? ʻIkai ʻe faʻa ʻilo ʻe hoku ngutu ʻae ngaahi meʻa kovi?
Finst det vel fals på tunga mi? Kann ei min gom ulukka smaka?

< Siope 6 >