Siope 40
1 Pea naʻe folofola pe ʻa Sihova kia Siope, ʻo pehē,
Og Herren svara Job og sagde:
2 “Ko ia ʻoku ne fakakikihi ki he Māfimafi te ne akonaki ia? Ko ia ʻoku ne valokiʻi ʻae ʻOtua, tuku ke ne talia ia.”
«Vil klandraren med Allvald trætta? Lat han som lastar Gud då svara!»
3 Pea naʻe toki tali ʻe Siope kia Sihova, ʻo ne pehē,
Då svara Job Herren og sagde:
4 “Vakai kuo u kovi; ko e hā te u tali ʻaki koe? Te u ʻai hoku nima ki hoku ngutu.
«For ring eg er; kva skal eg svara? Eg handi legg på munnen min.
5 Kuo u lea ʻo tuʻo taha ka ʻe ʻikai te u toe lea: ʻio, kuo tuʻo ua ka ʻe ʻikai te u toe lea atu.”
Ein gong eg tala, no eg tegjer, tvo gong’ - eg gjer det ikkje meir.»
6 Pea naʻe toki folofola ʻa Sihova kia Siope mei he ʻahiohio, ʻo pehē,
Og Herren svara Job or stormen og sagde:
7 “Ko eni, ke ke nonoʻo ho noʻotangavala ʻo taau mo e tangata: pea te u ʻeke kiate koe, pea ke fakahā mai kiate au.
«Spenn som mann ditt beltet på, gjev meg på mine spursmål svar:
8 Te ke fakataʻeʻaongaʻi ʻa ʻeku fakamaau foki? Te ke fakahalaia au, koeʻuhi ke ke māʻoniʻoni koe?
Vil du forspille meg min rett, fordøma meg, so du fær rett?
9 Kuo ke maʻu ʻae nima ʻo hangē ko e ʻOtua? Pe ʻoku ke faʻa mana koe ʻaki ʻae leʻo ʻo hangē ko ia?
Hev du vel slik ein arm som Gud? Kann du som han med røysti dundra?
10 “Ko eni, ke ke teuʻi koe ʻaki ʻae māfimafi mo e ngeia; mo ke kofuʻaki koe ʻae nāunau mo e toulekeleka.
Pryd deg med høgd og herredom, klæd deg i glans og herlegdom,
11 Tufaki ke mamaʻo ʻae tuputāmaki ʻo ho houhau: pea vakai kiate kinautolu taki taha kotoa pē ʻoku laukau, ʻo fakavaivai ia.
Lat so din vreide strøyma fram, sjå kvar ein stolt og audmyk han!
12 Vakai kiate ia kotoa pē ʻoku fielahi, pea ʻohifo ia ki lalo; pea molomoloki hifo ʻae kau angahala ʻi honau potu.
Så kvar ein stolt og bøyg han ned, og slå til jord dei gudlause!
13 Fakafufū ʻakinautolu fakataha ʻi he efu; pea nonoʻo honau mata ʻi he lilo.
Og gøym deim alle under jordi, bitt deira andlit fast i løynd!
14 Pea te u toki fakamoʻoni kiate koe, ʻe faʻa fakamoʻui koe ʻe ho nima toʻomataʻu ʻoʻou.
So skal eg og lovprisa deg, som siger med di høgre vann.
15 “Ko eni, ke ke vakai ki he Piʻimote, ʻaia kuo u ngaohi mo koe; ʻoku ne kai mohuku ʻo hangē ko e fanga pulu:
Sjå elvhesten! Eg hev skapt han liksom deg; som ein ukse et han gras.
16 Vakai, ʻoku ʻi hono fasiʻatuʻa ʻa hono mālohi, mo ʻene mafai ʻoku ʻi he pito ʻo hono kete.
Sjå då krafti i hans lender, i bukmusklarne hans styrke!
17 ʻOku ne ueʻi hono iku ʻo hangē ko e sita: ko e uoua ʻo hono tenga ʻoku fefihitaki fakataha.
Halen gjer han stiv som ceder, fast bogsenarne er tvinna.
18 Ko hono ngaahi hui ʻoku tatau mo e ngaahi konga palasa mālohi; ʻoku tatau hono ngaahi hui mo e ngaahi vaʻa ʻaione.
Knokarne er koparrøyrer, beini som jarnstenger er.
19 Ko e lahi ia ʻoe ngaahi ngāue ʻae ʻOtua: ko ia naʻa ne ngaohi ia ʻoku ne faʻa fai ke fakaofi ʻene heletā kiate ia.
Av Guds verk er han det fyrste, av sin skapar fekk han sverd.
20 Ko e moʻoni, ʻoku tupu hake ʻi he ngaahi moʻunga ʻae meʻakai maʻana, ʻaia ʻoku fakavā ai ʻae ngaahi manu kotoa pē ʻoe ngoue.
Bergi ber åt honom for, alle villdyr leikar der.
21 ʻOku tokoto ia ʻi he lolo ʻakau malumalu, ʻi he lilolilo ʻoe kaho, mo e ngaahi ano.
Under lotusbusk han kviler, løyner seg i røyr og sev.
22 Ko e ngaahi ʻakau malumalu ʻoku ʻufiʻufi ia ʻaki honau ata; ʻoku tuʻu takatakai ʻiate ia ʻae ngaahi uilou ʻoe vaitafe.
Lotusbusk gjev honom skugge, piletre umkransar honom.
23 Vakai, ʻoku ne inu ʻae vaitafe ʻo maha, pea ʻikai toʻotoʻo: ʻoku tui ia te ne faʻa mimisi hake ʻa Sioatani ki hono ngutu.
Strid gjeng elvi, ei han ottast; trygg er han um so sjølve Jordan fossar imot hans gap.
24 ʻOku ne maʻu ia ʻaki hono mata: ʻoku ne tuiʻi ʻae ngaahi tauhele ʻaki hono iku.
Kann ein tak han so han ser det, draga snara gjenom snuten?
