Siope 29

1 Ka naʻe fai ai pe ʻe Siope ʻene lea mamafa, ʻo ne pehē,

Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

2 “Taumaiā kuo u tatau eni mo e ngaahi māhina kuo hili ange, ʻo hangē ko e ngaahi ʻaho naʻe maluʻi ai au ʻe he ʻOtua;

Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

3 ‌ʻI he kei ulo ʻa ʻene maama ki hoku ʻulu, pea u ʻalu mo ʻene maama ʻi he fakapoʻuli;

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

4 ‌ʻO hangē ko ʻeku nofo ʻi he ngaahi ʻaho ʻo ʻeku monūʻia, ʻi he fakataha ʻae kakai ʻoe ʻOtua ʻi hoku fale;

Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

5 ‌ʻI he kei ʻiate au ʻae Māfimafi, pea ʻiate au mo ʻeku fānau;

Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

6 ‌ʻI he tafe ʻae pota ʻi hoku hala, pea lilingi mai ʻe he maka ʻae lolo lahi ʻaupito;

Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

7 ‌ʻI heʻeku ʻalu atu ʻi he loto kolo ki he matapā, pea teuʻi hoku nofoʻanga ʻi he hala lahi!

Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

8 Naʻe sio kiate au ʻae kau talavou, ʻonau toitoi: pea tutuʻu ki ʻolunga ʻae kau mātuʻa.

Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

9 Naʻe taʻofi ʻe he ngaahi ʻeiki ʻenau alea, ʻo ʻai honau nima ki honau ngutu.

Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

10 Naʻe longo pe ʻae houʻeiki, pea piki honau ʻelelo ki honau ʻoʻaoʻingutu.

Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

11 ‌ʻI he ongoʻi au ʻe he telinga, ne ne tāpuakiʻi au; pea ʻi he mamata ʻae mata kiate au, naʻa ne fakamoʻoniʻi au:

Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

12 He naʻaku fakahaofia ʻae masiva naʻe tangi, ʻae tamai mate, mo ia naʻe ʻikai hano tokoni.

Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

13 Ko e tāpuaki ʻo ia naʻe meimei mate ne hoko kiate au: pea naʻaku fakafiefiaʻi ke hiva ʻae loto ʻoe fefine kuo mate hono husepāniti.

Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

14 Ne u ai ʻae māʻoniʻoni, pea ne ʻufiʻufi ʻaki au: naʻe tatau ʻeku fakamaau mo e pulupulu mo e pale.

W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

15 Ko e mata au ki he kui, mo e vaʻe ki he ketu.

Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

16 Ko e tamai au ki he masiva: pea ko e meʻa naʻe ʻikai te u ʻiloʻi ne u kumi lahi ki ai.

Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

17 Naʻaku fesiʻi ʻae kouʻahe ʻoe fai kovi, ʻo toʻo ʻae meʻa faʻao mei hono nifo.

I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

18 Pea u toki pehē, ‘Te u mate ʻi hoku pununga, pea te u fakalahi hoku ngaahi ʻaho ke hangē ko e ʻoneʻone.

Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

19 Naʻe mafola hoku aka ʻi he ngaahi veʻe vai, pea toka ʻae hahau ki hoku vaʻa ʻi he pō kotoa.

Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

20 Ko hoku ongoongolelei naʻe maʻuiʻui pe, pea naʻe fakafoʻou ʻeku kaufana ʻi hoku nima.’

Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

21 “Naʻe fakafanongo ʻae kakai kiate au, ʻo tatali, pea fakalongo pē ʻi heʻeku akonaki.

Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

22 Hili ʻeku lea naʻe ʻikai te nau tali; pea naʻe tō ʻeku lea kiate kinautolu.

Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

23 Pea naʻa nau tatali kiate au ʻo hangē ki he ʻuha: pea nau fakamanga lahi honau ngutu ʻo hangē ki he ʻuha mui.

Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

24 Ne u kata kiate kinautolu, pea ʻikai te nau faʻa tui; pea ko e maama ʻo hoku mata naʻe ʻikai ke nau lī ki lalo.

Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

25 Naʻaku fili honau hala, ʻo nofo ko e ʻeiki, ne u nofo ʻo hangē ha tuʻi ʻi he kautau, pea hangē ha taha ʻoku ne fakafiemālieʻi ʻae kakai mamahi.

Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.