Siope 27

1 Ka naʻe fai pe ʻe Siope ʻene lea mamafa, ʻo ne pehē,

Addidit quoque Iob, assumens parabolam suam, et dixit:

2 “ʻI he moʻui ʻae ʻOtua, ʻaia ʻoku ne taʻefiefakamaauʻi au; mo e Māfimafi, kuo ne fakamamahiʻi hoku laumālie;

Vivit Deus, qui abstulit iudicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam,

3 Lolotonga ʻoku ʻiate au ʻeku mānava, pea ʻi hoku avaʻi ihu ʻae mānava ʻae ʻOtua;

Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis,

4 ‌ʻE ʻikai lea ʻaki ʻae angahala ʻe hoku loungutu, pe lea ʻaki ʻae kākā ʻe hoku ʻelelo.

Non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium.

5 ‌ʻE ʻikai ʻaupito te u fakatonuhiaʻi ʻakimoutolu: te u mate pē ka ʻe ʻikai te u tukuange ʻeku angatonu meiate au.

Absit a me ut iustos vos esse iudicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.

6 ‌ʻOku ou kuku maʻu ʻeku māʻoniʻoni, ʻe ʻikai te u tukuange ia: ʻe ʻikai valokiʻi au ʻe hoku loto ʻi heʻeku moʻui ni.

Iustificationem meam, quam cœpi tenere, non deseram: neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.

7 “Tuku ke tatau hoku fili mo e angahala, mo ia ʻoku angatuʻu kiate au ke tatau mo e taʻemāʻoniʻoni.

Sit ut impius, inimicus meus: et adversarius meus, quasi iniquus.

8 He neongo ʻene maʻumeʻa, ko e hā ʻae ʻamanaki ʻoe mālualoi, ʻoka toʻo atu ʻe he ʻOtua hono laumālie?

Quæ est enim spes hypocritæ si avare rapiat, et non liberet Deus animam eius?

9 ‌ʻE ongoʻi ʻe he ʻOtua ʻa ʻene tangi ʻoka hoko ʻae mamahi kiate ia?

Numquid Deus audiet clamorem eius cum venerit super eum angustia?

10 He te ne fakafiefiaʻi ia ʻi he Māfimafi? ʻE ui maʻuaipē ʻe ia ki he ʻOtua?

Aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore?

11 Te u akonekina ʻakimoutolu ʻaki ʻae nima ʻoe ʻOtua: ʻe ʻikai te u fufū ʻaia ʻoku ʻi he Māfimafi.

Docebo vos per manum Dei quæ Omnipotens habeat, nec abscondam.

12 “Vakai, kuo mamata ki ai ʻakimoutolu kotoa pē; pea ko e hā ʻoku mou launoa pehē ai fau?

Ecce, vos omnes nostis, et quid sine causa vana loquimini?

13 Ko eni ʻae ʻinasi ʻoe tangata fai kovi mei he ʻOtua, mo e tofiʻa ʻe maʻu ʻe he kau fakamālohi mei he Māfimafi.

Hæc est pars hominis impii apud Deum, et hæreditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.

14 Kapau ʻe fakatokolahiʻi ʻene fānau, ko e meʻa ia ki he heletā: pea ʻe ʻikai mākona ʻi he mā ʻa hono hako.

Si multiplicati fuerint filii eius, in gladio erunt, et nepotes eius non saturabuntur pane.

15 Ko kinautolu ʻoku toe ʻiate ia, ʻe tanu ʻi he mate: pea ʻe ʻikai tangi ʻa hono ngaahi uaifi.

Qui reliqui fuerint ex eo, sepelientur in interitu, et viduæ illius non plorabunt.

16 Neongo ʻene fokotuʻu siliva ʻo hangē ko e efu, pea teuteu ʻae ngaahi kofu ʻo hangē ko e ʻumea;

Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum præparaverit vestimenta:

17 ‌ʻE teuteu pe ʻe ia, ka ʻe ʻai ia ʻe he angatonu, pea ʻe vahevahe ʻae siliva ʻe he taʻeangahala.

Præparabit quidem, sed iustus vestietur illis: et argentum innocens dividet.

18 ‌ʻOku langa ʻe ia hono fale ʻo hangē ko e ʻunufe, pea hangē ko e fale leʻo ʻoku langa hake ʻe he leʻo.

Ædificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum.

19 ‌ʻE tokoto hifo ʻae tangata koloaʻia, ka ʻe ʻikai tānaki ia: ʻoku ne fakaʻā hono mata, pea ne ʻikai leva.

Dives cum dormierit, nihil secum auferet: aperiet oculos suos, et nihil inveniet.

20 ‌ʻOku lōmekina ia ʻi he ilifia ʻo hangē ha vai, ʻoku kaihaʻasi ia ʻe he afā ʻi he pō.

Apprehendet eum quasi aqua inopia, nocte opprimet eum tempestas.

21 ‌ʻOku ʻave ia ʻe he matangi hahake, pea ʻoku mole atu ia: pea hangē ko e afā ʻoku fakapuna ia mei hono potu.

Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.

22 ‌ʻE haʻaki ia kiate ia ʻo ʻikai taʻofi, ʻoku holi ia ke hao atu mei hono mālohi.

Et mittet super eum, et non parcet: de manu eius fugiens fugiet.

23 Ka ʻe pasipasi ʻe ia hono nima kiate ia, ʻo seseʻe ia mei hono potu.

Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum eius.