< Siope 26 >
1 Ka naʻe tali ʻe Siope, ʻo ne pehē,
Da antwortete Hiob folgendermaßen:
2 “ʻOku fēfē ʻa hoʻo tokoni ki he taʻemālohi? ʻOku fakamoʻui fēfē ʻe koe ʻae nima vaivai?
»Wie hast du doch dem Schwachen beigestanden und den kraftlosen Arm gestützt!
3 ʻOku fēfē ʻa hoʻo fakapotoʻi ʻae taʻepoto? Pea fēfē ʻa hoʻo fakahā lahi ʻae meʻa ʻoku totonu?
Wie gut hast du doch den Unweisen beraten und tiefes Wissen in Fülle kundgetan!
4 Ko hoʻo lea mai kia hai? Pea ko e laumālie ʻo hai kuo haʻu meiate koe?
Wem hast du einen Lehrvortrag gehalten, und wessen Odem ist dir entströmt?«
5 “Ko e kakai mālohi kuo mate, mo kinautolu ʻoku nau nonofo, ʻoku nau feinga ki lalo ʻi he ngaahi vai.
»Die Schatten erzittern (vor Gott) tief unter den Wassern und deren Bewohnern;
6 ʻOku vavanga ʻae maama fufū ʻi hono ʻao, pea ʻoku ʻikai ha ʻufiʻufi ʻoe potu fakaʻauha. (Sheol )
nackt liegt das Totenreich vor ihm da und unverhüllt der Abgrund. (Sheol )
7 ʻOku ne folahi atu ʻe ia ʻae potu fakatokelau ʻi he atāloa, pea ne tautau ʻa māmani ki he ʻatā noa pe.
Er spannt den Norden (der Erde) über der Leere aus, hängt die Erde an dem Nichts auf.
8 ʻOku ne haʻihaʻi ʻae ngaahi vai ʻi hono ngaahi ʻao matolu; pea ʻoku ʻikai mahaehae ai ʻae ʻao.
Er bindet die Wasser in seine Wolken ein, ohne daß das Gewölk unter ihrer Last zerplatzt.
9 ʻOku ne taʻofi atu ʻa hono muʻa ʻafioʻanga, ʻo ne folahi ʻene ʻao ki ai.
Er verhüllt den Anblick seines Thrones, indem er sein Gewölk über ihn ausbreitet.
10 ʻOku ne takatakai ʻae moana ʻo ʻai hono ngataʻanga, kaeʻoua ke ʻosi ʻae ʻaho mo e pō.
Eine Grenzlinie hat er über den weiten Wassern abgezirkelt bis zur äußersten Grenze, wo das Licht mit der Finsternis zusammentrifft.
11 ʻOku ngalulu ʻae ngaahi pou ʻoe langi, pea ofo ʻi heʻene valoki.
Die Säulen des Himmels geraten ins Wanken und beben infolge seines Scheltens.
12 ʻOku ne fakalaolao ʻae tahi ʻaki hono mālohi, pea ʻi heʻene poto ʻoku ne tā hifo ʻae laukau.
Durch seine Kraft beruhigt er das Meer, und durch seine Klugheit hat er Rahab zerschmettert.
13 Ko hono laumālie kuo ne teuteu ʻaki ʻae ngaahi langi; pea kuo ngaohi ʻe hono nima ʻae ngata pikopiko.
Durch seinen Hauch gewinnt der Himmel Heiterkeit; durchbohrt hat seine Hand den flüchtigen Drachen.
14 Vakai, ko e meʻa niʻihi pe eni ʻi hono ngaahi hala: ka ʻikai ko e meʻa siʻi ʻaupito ʻiate ia ʻoku tau fanongo ai? Pea ko e mana ʻo hono mālohi ko hai te ne faʻa ʻiloʻi?”
Siehe, das sind nur die Säume seines Waltens, und welch ein leises Flüstern nur ist es, das wir von ihm vernehmen! Doch die Donnersprache seiner Machterweise – wer versteht diese?«