< Selemaia 2 >

1 Pea naʻe toe hoko ʻae folofola ʻa Sihova kiate au, ʻo pehē,
Und des HERRN Wort geschah zu mir und sprach:
2 “ʻAlu ʻo kalanga ki he telinga ʻo Selūsalema, ʻo pehē, ‘ʻOku pehē mai ʻe Sihova; “ʻOku ou manatuʻi koe, ko e angalelei naʻe fai kiate koe ʻi hoʻo kei siʻi, mo e ʻofa naʻe fakahā ʻi hoʻo fakanofo, ʻi hoʻo muimui kiate au ʻi he toafa, ʻi he fonua naʻe ʻikai tūtuuʻi.
Gehe hin und predige öffentlich zu Jerusalem und sprich: So spricht der HERR: Ich gedenke, da du eine freundliche, junge Dirne und eine liebe Braut warst, da du mir folgtest in der Wüste, in dem Lande, da man nichts sät,
3 Naʻe fakatapui ʻa ʻIsileli kia Sihova, ko e ʻuluaki fua ʻo hono tupu: ʻe halaia ʻakinautolu kotoa pē ʻoku fakaʻauha ia;’” ʻoku pehē ʻe Sihova, “ʻE hoko ʻae kovi kiate kinautolu.”
da Israel des HERRN eigen war und seine erste Frucht. Wer sie fressen wollte, mußte Schuld haben, und Unglück mußte über ihn kommen, spricht der HERR.
4 ‌ʻE fale ʻo Sēkope, pea mo e faʻahinga kotoa pē ʻoe fale ʻo ʻIsileli, mou fanongo ki he folofola ʻa Sihova.
Hört des HERRN Wort, ihr vom Hause Jakob und alle Geschlechter vom Hause Israel.
5 ʻOku pehē ʻe Sihova, “Ko e hā ʻae kovi kuo ʻiloʻi ʻe hoʻomou ngaahi tamai ʻiate au, koeʻuhi kuo nau liʻaki au, pea muimui ki he meʻa noa pe, pea kuo nau hoko ʻo vale?
So spricht der HERR: Was haben doch eure Väter Unrechtes an mir gefunden, daß sie von mir wichen und hingen an den unnützen Götzen, da sie doch nichts erlangten?
6 Pea naʻe ʻikai te nau pehē, ‘Ko e fē ʻa Sihova, ʻaia naʻa ne ʻomi ʻakimautolu mei he fonua ko ʻIsipite, ʻaia naʻa ne tataki ʻakimautolu ʻi he toafa; ʻi he fonua lala pea luoluo, ʻi he fonua mōmoa, mo e malumalu ʻoe mate, ʻi he fonua kuo ʻikai fononga ki ai ha tangata, pea ʻoku ʻikai nofo ai ha tangata?’
und dachten nie einmal: Wo ist der HERR, der uns aus Ägyptenland führte und leitete uns in der Wüste, im wilden, ungebahnten Lande, im dürren und finstern Lande, in dem Lande, da niemand wandelte noch ein Mensch wohnte?
7 Pea naʻaku ʻomi ʻakimoutolu ki he fonua mahu, ke kai hono fua, mo hono lelei ʻo ia; ka ʻi hoʻomou hū ki ai, kuo mou fakakoviʻi hoku fonua, pea ngaohi hoku tofiʻa ko e meʻa fakalielia.
Und ich brachte euch in ein gutes Land, daß ihr äßet seine Früchte und Güter. Und da ihr hineinkamt, verunreinigtet ihr mein Land und machtet mir mein Erbe zum Greuel.
8 Naʻe ʻikai pehē ʻe he kau taulaʻeiki, ‘Ko e fē ʻa Sihova?’ Pea naʻe ʻikai ʻiloʻi au ʻekinautolu naʻe maheni ai ʻi he fono: pea naʻe angatuʻu kiate au ʻae kau tauhi foki, pea naʻe kikite ʻae kau palōfita ʻi he hingoa ʻo Peali, pea nau muimui ki he ngaahi meʻa taʻeʻaonga.”
Die Priester gedachten nicht: Wo ist der HERR? und die das Gesetz treiben, achteten mein nicht, und die Hirten führten die Leute von mir, und die Propheten weissagten durch Baal und hingen an den unnützen Götzen.
9 Ko ia ʻoku pehē mai ʻe Sihova, “Te u toe lea kiate kimoutolu, pea te u kole ki hoʻomou fānau, pea mo e fānau ʻa hoʻomou fānau.
Darum muß ich noch immer mit euch und mit euren Kindeskindern hadern, spricht der HERR.
10 Koeʻuhi, ke mou ʻalu ki he ngaahi motu ʻo Kitimi, ʻo mamata; pea fekau ki Keta, pea fakakaukau lahi, pea vakai, pe ʻoku ai ha meʻa pehē.
Gehet hin in die Inseln Chittim und schauet, und sendet nach Kedar und merket mit Fleiß und schauet, ob's daselbst so zugeht!
11 ‌ʻOku ai ha kakai kuo fetongi honau ngaahi ʻotua, ʻaia naʻe ʻikai ko e ʻotua? Ka kuo fetongi ʻa hoku kakai honau nāunau ki he meʻa taʻeʻaonga.”
Ob die Heiden ihre Götter ändern, wiewohl sie doch nicht Götter sind! Und mein Volk hat doch seine Herrlichkeit verändert um einen unnützen Götzen.
12 ‌ʻOku pehē mai ʻe Sihova, “ʻE ngaahi langi mou ofo ki he meʻa ni, pea mou manavahē fakailifia; pea tetetete lahi ʻaupito,
Sollte sich doch der Himmel davor entsetzen, erschrecken und sehr erbeben, spricht der HERR.
13 “He kuo fai ʻe hoku kakai ʻae meʻa kovi ʻe ua: kuo nau liʻaki au ko e matavai moʻui, pea kuo nau tā kiate kinautolu ʻae ngaahi ʻaiʻanga vai, ko e ngaahi ʻaiʻanga vai mafōfoa, ʻaia ʻoku ʻikai faʻa maʻu ai ha vai.
Denn mein Volk tut eine zwiefache Sünde: mich, die lebendige Quelle, verlassen sie und machen sich hier und da ausgehauenen Brunnen, die doch löcherig sind und kein Wasser geben.
14 “Ko e tamaioʻeiki ʻa ʻIsileli? Pe ko e hako ia ʻoe tamaioʻeiki? Ka ko e hā kuo fakamālohi ai ia?
Ist denn Israel ein Knecht oder Leibeigen, daß er jedermanns Raub sein muß?
15 Naʻe ngungulu kiate ia ʻae fanga laione mui, kuo nau tangi ʻaki ʻae leʻo lahi, kuo nau fakalala ʻae fonua: kuo tutu hono ngaahi kolo pea ʻoku ʻikai ha kakai.
Denn Löwen brüllen über ihn und schreien und verwüsten sein Land, und seine Städte werden verbrannt, daß niemand darin wohnt.
16 Pea kuo fakavolu foki ho tumuʻaki, ʻe he fānau ʻo Nofi mo Tapanesi.
Dazu zerschlagen die von Noph und Thachpanhes dir den Kopf.
17 “ʻIkai kuo hoko ʻae meʻa ni kiate koe ʻiate koe pe, ʻi hoʻo liʻaki ʻa Sihova ko ho ʻOtua, ʻi heʻene tataki koe ʻi he hala?
Solches machst du dir selbst, weil du den HERRN, deinen Gott, verläßt, so oft er dich den rechten Weg leiten will.
18 Pea ko eni, ko e hā ʻaʻau te ke ʻalu ai ʻi he hala ki ʻIsipite, ke inu ʻi he ngaahi vai ʻo Sihoa? Pea ko e hā te ke ʻalu ai koe ʻi he hala ki ʻAsilia, ke inu ʻi he vai ʻoe vaitafe?
Was hilft's dir, daß du nach Ägypten ziehst und willst vom Wasser Sihor trinken? Und was hilft's dir, daß du nach Assyrien ziehst und willst vom Wasser des Euphrat trinken?
19 “ʻE tautea koe ʻe hoʻo angahala ʻaʻau, pea ʻe valokiʻi koe ʻe hoʻo fakaholomui: ko ia ke ke ʻilo mo vakai, ko e meʻa kovi mo fakamamahi, ʻa hoʻo liʻaki ʻa Sihova ko ho ʻOtua, pea ʻoku ʻikai te ke manavahē kiate au,” ʻoku pehē ʻe he ʻEiki ko Sihova ʻoe ngaahi kautau.
Es ist deiner Bosheit Schuld, daß du so gestäupt wirst, und deines Ungehorsams, daß du so gestraft wirst. Also mußt du innewerden und erfahren, was es für Jammer und Herzeleid bringt, den HERRN, deinen Gott, verlassen und ihn nicht fürchten, spricht der Herr HERR Zebaoth.
20 “He talu mei muʻa kuo u maumauʻi hoʻo haʻamonga, pea motuhi ho ngaahi haʻi; pea naʻa ke pehē, ‘ʻE ʻikai te u fai kovi;’ ka kuo ke ʻeveʻeva ʻi he ngaahi moʻunga māʻolunga kotoa pē, pea ʻi he lolo ʻakau mata kotoa pē ʻo fai angahala.
Denn du hast immerdar dein Joch zerbrochen und deine Bande zerrissen und gesagt: Ich will nicht unterworfen sein! sondern auf allen hohen Hügeln und unter allen grünen Bäumen liefst du den Götzen nach.
21 Ka naʻaku tō koe, ko e vaine lelei, ko e tenga lelei ʻaupito: pea ʻoku fēfē ai haʻo liliu ko e ʻakau kovi, ko e vaine kehe kiate au?”
Ich aber hatte dich gepflanzt zu einem süßen Weinstock, einen ganz rechtschaffenen Samen. Wie bist du mir denn geraten zu einem bitteren, wilden Weinstock?
22 He ʻoku pehē mai ʻe he ʻEiki ko Sihova, “Kapau te ke fufulu koe ʻaki ʻae naita, pea toʻo kiate koe ʻae koa lahi, ka ʻoku kei ʻilonga ʻa hoʻo hia ʻi hoku ʻao.
Und wenn du dich gleich mit Lauge wüschest und nähmest viel Seife dazu, so gleißt doch deine Untugend desto mehr vor mir, spricht der Herr HERR.
23 “ʻE fēfē koā ʻa hoʻo pehē, ‘ʻOku ʻikai te u ʻuli, ʻoku ʻikai te u muimui kia Peali’? Vakai ki hoʻo ʻulungāanga ʻi he teleʻa, ke ke ʻilo ʻaia kuo ke fai: ko e kāmeli veʻe vave koe, ʻoku feʻaluʻaki ʻi hono ngaahi hala;
Wie darfst du denn sagen: Ich bin nicht unrein, ich hänge nicht an den Baalim? Siehe an, wie du es treibst im Tal, und bedenke, wie du es ausgerichtet hast.
24 Ko e ʻasi hehengi ʻoku maheni ai mo e toafa, ʻaia ʻoku ne folohifo ʻae matangi ʻi heʻene holi; pea ʻi heʻene pehē ko hai ʻoku faʻa fakafoki ia? ʻE ʻikai kumi fakafiuʻi ia ʻe ha taha; ka te nau ʻilo ia ʻi hono māhina.
Du läufst umher wie eine Kamelstute in der Brunst, und wie ein Wild in der Wüste pflegt, wenn es vor großer Brunst lechzt und läuft, daß es niemand aufhalten kann. Wer's wissen will, darf nicht weit laufen; am Feiertage sieht man es wohl.
25 “Taʻofi ho vaʻe mei he taʻetopuvaʻe, pea mo ho kia mei he fieinu: ka naʻa ke pehē, ‘ʻOku ʻikai ha ʻamanaki:’ ʻoku ʻikai; he kuo u ʻofa ki he kau muli, pea te u muimui pe kiate kinautolu.’
Schone doch deiner Füße, daß sie nicht bloß, und deines Halses das er nicht durstig werde. Aber du sprichst: Da wird nichts draus; ich muß mit den Fremden buhlen und ihnen nachlaufen.
26 Hangē ʻoku mā ʻae kaihaʻa ʻi hono ʻiloʻi ia, ʻoku pehē ʻae mā ʻae fale ʻo ʻIsileli; ko kinautolu, mo honau ngaahi tuʻi, mo honau houʻeiki, mo honau kau taulaʻeiki, mo honau kau palōfita.
Wie ein Dieb zu Schanden wird, wenn er ergriffen wird, also wird das Haus Israel zu Schanden werden samt ihren Königen, Fürsten, Priestern und Propheten,
27 Ko kinautolu ʻoku pehē ki he ʻakau, ‘Ko ʻeku tamai koe;’ pea ki he maka, ‘Naʻa ke fāʻeleʻi au:’ he kuo nau fulituʻa kiate au, pea ʻoku ʻikai hanga mai honau mata: ka ʻi he ʻaho ʻo ʻenau mamahi te nau lea, ʻo pehē mai, ‘Tuʻu hake, ʻo fakamoʻui ʻakimoutolu.’
die zum Holz sagen: Du bist mein Vater, und zum Stein: Du hast mich gezeugt. Denn sie kehren mir den Rücken zu und nicht das Angesicht. Aber wenn die Not hergeht, sprechen sie: Auf, und hilf uns!
28 “Kā ko e fē ho ngaahi ʻotua kuo ke ngaohi moʻou? Ke tuʻu hake ʻakinautolu, kapau te nau faʻa fakamoʻui koe ʻi he ʻaho ʻoe mamahi: he ʻoku hangē ko hono lahi ʻo hoʻo ngaahi kolo, ʻE Siuta, ʻoku pehē hono tokolahi ʻo ho ngaahi ʻotua.
Wo sind aber dann deine Götter, die du dir gemacht hast? Heiße sie aufstehen; laß sehen, ob sie dir helfen können in deiner Not! Denn so manche Stadt, so manchen Gott hast du, Juda.
29 “Ko e hā te mou tukuakiʻi ai au? ʻOku pehē ʻe Sihova, “Kuo angatuʻu kiate au ʻakimoutolu kotoa pē.”
Was wollt ihr noch recht haben wider mich? Ihr seid alle von mir abgefallen, spricht der HERR.
30 “Kuo taʻeʻaonga ʻeku taaʻi hoʻomou fānau; he ʻoku ʻikai te nau poto ai: kuo fakaʻauha homou kau palōfita, ʻaki hoʻomou heletā ʻamoutolu, ʻo hangē ko e laione fakaʻauha.
Alle Schläge sind verloren an euren Kindern; sie lassen sich doch nicht ziehen. Denn euer Schwert frißt eure Propheten wie ein wütiger Löwe.
31 ‌ʻAe toʻutangata, mou tokanga ki he folofola ʻa Sihova. He naʻaku hoko ko e toafa ki ʻIsileli? Pe ko e fonua fakapoʻuli? Pea ko e hā ʻoku pehē ai ʻa hoku kakai, ‘Ko e houʻeiki ʻakimautolu; pea ʻe ʻikai te mau toe haʻu kiate koe?’
Du böse Art, merke auf des HERRN Wort! Bin ich denn für Israel eine Wüste oder ödes Land? Warum spricht denn mein Volk: Wir sind die Herren und müssen dir nicht nachlaufen?
32 “ʻE faʻa fakangaloʻi ʻe he tāupoʻou ʻa ʻene teunga, pe ko e taʻahine taʻane ʻa ʻene teuteu? Kā kuo fakangalongaloʻi au ʻe hoku kakai ʻi he ngaahi ʻaho taʻefaʻalaua.
Vergißt doch eine Jungfrau ihres Schmuckes nicht, noch eine Braut ihres Schleiers; aber mein Volk vergißt mein ewiglich.
33 Ko e hā ʻoku ke teuteu ai ho hala ke kumi ʻae ʻofa? Ko ia kuo ke akonaki ʻaki ho ngaahi hala ki he kau angahala foki.
Was beschönst du viel dein Tun, daß ich dir gnädig sein soll? Unter solchem Schein treibst du je mehr und mehr Bosheit.
34 Kuo ʻiloʻi foki ʻae toto ʻoe ngaahi laumālie taʻehalaia ʻi he kapa ʻo ho kofu: ʻoku ʻikai te u ʻilo ia ʻi he kumi lahi, ka ʻoku fakahāhā pe ia ʻiate kinautolu ni kotoa pē.
Überdas findet man Blut der armen und unschuldigen Seelen bei dir an allen Orten, und das ist nicht heimlich, sondern offenbar an diesen Orten.
35 “Ka ʻoku ke pehē ʻe koe, ‘ʻOku ou taʻehalaia, pea ko ia ʻe fakaafe ʻa hono houhau ʻiate au.’ “Vakai, te u fakamaauʻi koe, koeʻuhi ʻoku ke pehē, ‘Naʻe ʻikai te ke fai kovi.’
Doch sprichst du: Ich bin unschuldig; er wende seinen Zorn von mir. Siehe, ich will mit dir rechten, daß du sprichst: Ich habe nicht gesündigt.
36 Ko e hā ʻoku ke ʻalu fano ai pe ke fetongi ho hala? Te ke mā foki ki ʻIsipite, ʻo hangē ko hoʻo mā ki ʻAsilia.
Wie weichst du doch so gern und läufst jetzt dahin, jetzt hierher! Aber du wirst an Ägypten zu Schanden werden, wie du an Assyrien zu Schanden geworden bist.
37 ‌ʻIo, te ke ʻalu meiate ia, kuo ʻai ho nima ki ho ʻulu: he kuo liʻaki ʻe Sihova ho ngaahi falalaʻanga, pea ʻe ʻikai te ke monūʻia ai.”
Denn du mußt von dort auch wegziehen und deine Hände über dem Haupt zusammenschlagen; denn der Herr wird deine Hoffnung trügen lassen, und nichts wird dir bei ihnen gelingen.

< Selemaia 2 >