Selemaia 18
1 Ko e folofola ʻaia naʻe hoko mai meia Sihova, kia Selemaia, ʻo pehē,
Det Ord, som kom til Jeremias fra HERREN:
2 “Tuʻu hake pea ke ʻalu hifo ki he fale ʻoe tufunga ngaohi ipu, pea te u pule ke ke fanongo ki heʻeku ngaahi lea ʻi ai.”
»Gaa ned til Pottemagerens Hus! Der skal du faa mine Ord at høre.«
3 Pea naʻaku toki ʻalu hifo ki he fale ʻoe tufunga ngaohi ipu, pea vakai, naʻa ne ngāueʻaki ʻae meʻa tākai.
Saa gik jeg ned til Pottemagerens Hus, og se, han var i Arbejde ved Drejeskiven.
4 Pea ko e ipu ʻaia naʻe ngaohi ʻaki ʻae ʻumea, naʻe maumauʻi ia ʻi he nima ʻoe tufunga: ko ia naʻe toe ngaohi ia ko e ipu kehe, ʻo hangē ko e loto ʻoe tufunga ki ai.
Og naar et Kar, han arbejdede paa, mislykkedes, som det kan gaa med Leret i Pottemagerens Haand, begyndte han igen og lavede det om til et andet, som han nu vilde have det gjort.
5 Pea naʻe toki hoko kiate au ʻae folofola ʻa Sihova, ʻo pehē.
Da kom HERRENS Ord til mig:
6 ʻOku pehē ʻe Sihova, “ʻE fale ʻo ʻIsileli, ʻikai te u fai kiate kimoutolu ʻo hangē ko e tufunga ngaohi ipu ni? Vakai, ʻE fale ʻo ʻIsileli, ʻoku mou ʻi hoku nima, ʻo hangē ko e ʻumea ʻi he nima ʻoe tangata tufunga ngaohi ipu.
Skulde jeg ikke kunne gøre med eder, Israels Hus, som denne Pottemager? lyder det fra HERREN. Se, som Leret i Pottemagerens Haand er I i min Haand, Israels Hus.
7 ʻO kau ka lea ki ha kakai, pe ha puleʻanga, ke taʻaki, pe lī ki lalo, pe fakaʻauha ia;
Snart truer jeg et Folk og et Rige med at rykke det op, nedbryde og ødelægge det;
8 Kapau ʻe tafoki ʻae kakai, ʻaia kuo u lea ki ai, mei heʻenau kovi, te u fakatomala ʻi he kovi ʻaia naʻaku loto ke ʻomi kiate kinautolu.
men naar det Folk, jeg har truet, omvender sig fra sin Ondskab, angrer jeg det onde, jeg tænkte at gøre det.
9 Pea kau ka lea ki ha kakai, pea ki ha puleʻanga, ke langa mo fokotuʻu ia;
Og snart lover jeg et Folk og et Rige at opbygge og plante det;
10 Kapau ʻe fai kovi ia ʻi hoku ʻao, pea ʻikai talangofua ki hoku leʻo, pea te u toki fakatomala ʻi he lelei, ʻaia naʻaku pehē te u fai ke nau lelei ai.
men gør det saa, hvad der er ondt i mine Øjne, idet det ikke hører min Røst, angrer jeg det gode, jeg havde lovet at gøre det.
11 “Pea ko eni, ke ke ʻalu, pea ke lea ki he kau tangata ʻo Siuta, pea ki he kakai ʻo Selūsalema, ʻo pehē, ʻOku pehē ʻe Sihova; vakai, ʻoku ou teuteu ha kovi kiate kimoutolu, pea tuʻutuʻuni ha tauhele kiate kimoutolu: mou taki taha tafoki leva mei hono hala kovi, pea ngaohi ke lelei homou ngaahi hala, mo hoʻomou ngaahi faianga.
Og sig nu til Judas Mænd og Jerusalems Borgere: Saa siger HERREN: Se, jeg skaber eder en Ulykke og udtænker et Raad imod eder; vend derfor om, hver fra sin onde Vej, og bedrer eders Veje og eders Gerninger.
12 Pea naʻa nau pehē, ‘ʻOku ʻikai ha ʻamanaki lelei; ka te mau taki taha muimui ki heʻene filioʻi, pea taki taha fai ʻo hangē ko e holi ʻa hono loto kovi.’”
Men de svarer: »Nej! Vi vil følge vore egne Tanker og gøre hver efter sit onde Hjertes Stivsind.«
13 Ko ia ʻoku pehē ʻe Sihova; “Mou fehuʻi eni ki he hiteni, pe ko hai kuo fanongo ki he ngaahi meʻa pehē: kuo fai ʻae meʻa fakalielia ʻaupito ʻaupito ʻe he taʻahine ʻo ʻIsileli.
Derfor, saa siger HERREN: Spørg dog rundt blandt Folkene: Hvo hørte mon sligt? Grufulde Ting har hun øvet, Israels Jomfru.
14 ʻE liʻaki koā ʻae ʻuha hinehina ʻo Lepanoni, ʻaia ʻoku tafe mei he makatuʻu ki he ngoue? Pe ʻe liʻaki ʻae vaitafe momoko ʻoku tafe mai, maʻae vai kehe ʻoku keli pe?
Forlader Libanons Sne den Almægtiges Klippe, eller udtørres Bjergenes kølige, rislende Vande,
15 Koeʻuhi kuo fakangalongaloʻi au ʻe hoku kakai, kuo nau tutu ʻae meʻa namu kakala ki he meʻa vaʻinga, pea kuo nau fakahinga ʻakinautolu ʻi honau ngaahi hala mei he ngaahi hala motuʻa, ka nau ʻeveʻeva ʻi he hala, mo e ʻalunga naʻe ʻikai tanu hake;
siden mit Folk har glemt mig og ofrer til Løgn? De snubler paa deres Veje, de ældgamle Spor, og vandrer ad Stier, en Vej, der ikke er højnet,
16 Ke fakalala honau fonua, pea ngaohi ia ko e manukiʻanga; pea ʻe ofo ai ʻakinautolu kotoa pē ʻoku ʻalu ki ai, pea kalokalo honau ʻulu.
for at gøre deres Land til Gru, til evig Spot; hver farende Mand skal grue og ryste paa Hovedet.
17 Te u fakamovetevete ʻakinautolu ʻi he ʻao ʻoe fili ʻo hangē ko e matangi hahake; pea ʻe ʻikai te u fakahā hoku ʻao, ka te u fulituʻa kiate kinautolu ʻi he ʻaho ʻo ʻenau tuʻutāmaki.”
Som en Østenstorm splitter jeg dem for Fjendens Ansigt, jeg viser dem Ryg, ej Aasyn paa Vanheldets Dag.
18 Pea naʻa nau toki pehē, “Ko eni ke tau fakakaukau ha meʻa kia Selemaia; koeʻuhi ʻe ʻikai mole ʻae fono mei he taulaʻeiki, pe ko e fakakaukau mei he tangata poto, pe ko e lea mei he palōfita. Mou haʻu, ke tau tā ia ʻi hono ʻelelo, pea ʻoua naʻa tau tokanga ki heʻene ngaahi lea.”
De sagde: »Kom, vi spinder Rænker imod Jeremias! Thi ej glipper Loven for Præsten, ej Raadet for den vise, ej Ordet for Profeten. Kom, lad os slaa ham med Tungen og lure paa alle hans Ord!«
19 “Tokanga mai kiate au, ʻE Sihova, pea fanongo ki he leʻo ʻonautolu ʻoku fakamamahiʻi au.
Lyt, o Herre, til mig og hør min Modparts Ord!
20 ʻE totongi koā ʻaki ʻae kovi ki he lelei? He kuo nau keli ʻae luo ki hoku laumālie. Ke ke manatu naʻaku tuʻu ʻi ho ʻao, ke hūfia ʻakinautolu, pea ke fakaafe ho houhau meiate kinautolu.
Skal godt gengældes med ondt? De grov jo min Sjæl en Grav. Kom i Hu, at jeg stod for dit Aasyn for at tale til Bedste for dem og vende din Vrede fra dem!
21 Ko ia tukuange ʻenau fānau ki he honge, pea lilingi honau [toto ]ʻi he mālohi ʻoe heletā; pea tuku ke mole ʻae fānau ʻa honau ngaahi fefine, pea mate honau husepāniti; pea tuku ke tāmateʻi honau kau tangata: pea ke ke tāmateʻi ʻaki honau kau talavou ʻae heletā ʻi he tau.
Giv derfor deres Sønner til Hunger, styrt dem i Sværdets Vold; Barnløshed og Enkestand ramme deres Kvinder, deres Mænd vorde slagne af Døden, deres ungdom sværdslagne i Krig;
22 Tuku ke ongo mai ʻae kaila mei honau ngaahi fale, ʻoka ke ka ʻomi fakafokifā pe ha kau tau kiate kinautolu; he kuo nau keli ha luo ke maʻu ai au, pea ʻai fakafufū ha tauhele ki hoku vaʻe.
lad der høres et Skrig fra Husene, naar du lader en Mordbande brat komme over dem. Thi de grov en Grav for at fange mig og lagde Snarer for min Fod.
23 Ka ko koe, ʻE Sihova, ʻoku ke ʻafioʻi ʻenau fakakaukau kotoa pē kiate au ke tāmateʻi au: ʻoua naʻa fakamolemole ʻenau hia, pea ʻoua naʻa tāmateʻi ʻenau angahala mei ho ʻao, kae tuku ke ʻauha ʻakinautolu ʻi ho ʻao; ke ke fai pehē kiate kinautolu ʻi he ʻaho ʻo ho houhau.”
Ja du, o HERRE, du kender alle deres Dødsraad imod mig. Tilgiv ikke deres Brøde, slet ikke deres Synd for dit Aasyn, lad dem komme til Fald for dit Aasyn, faa med dig at gøre i din Vredes Stund!
