ʻIsaia 55

1 “Vakai mai, ʻakimoutolu kotoa pē ʻoku fieinu, haʻu ki he ngaahi vai, pea mo ia ʻoku ʻikai haʻane paʻanga; mou haʻu, ʻo fakatau, pea kai; ʻio, haʻu ʻo fakatau uaine mo e huʻahuhu taʻehapaʻanga pea taʻehatotongi.

Ho vi, ĉiuj soifantoj, iru al la akvo, kaj vi, kiuj ne havas monon; iru, aĉetu, kaj manĝu; iru, aĉetu sen mono kaj sen pago vinon kaj lakton.

2 Ko e hā ʻoku mou ʻatu ai ʻae paʻanga ki he meʻa ʻoku ʻikai ko e mā? Mo hoʻomou ngāue ki he meʻa ʻoku ʻikai fakamākona? Mou fanongo ʻo tokanga kiate au, pea mou kai ʻaia ʻoku lelei, pea tuku ke fiefia homou laumālie ʻi he meʻakai lelei lahi.

Kial vi donas monon por tio, kio ne estas pano? kaj vian laboron por tio, kio ne satigas? aŭskultu do Min, kaj manĝu bonaĵon, kaj via animo ĝuu grasaĵon.

3 Fakatokangaʻi homou telinga, pea haʻu kiate au fanongo, pea ʻe moʻui homou laumālie, pea te u fai ʻae fuakava taʻengata mo kimoutolu, ʻio, ʻae ngaahi ʻaloʻofa tuʻumaʻu kia Tevita.

Klinu vian orelon, kaj venu al Mi; aŭskultu, por ke vivu via animo; kaj Mi faros kun vi interligon eternan pri la fidindaj korfavoroj, promesitaj al David.

4 Vakai, kuo u foaki ia ko e fakamoʻoni ki he kakai, ko e takimuʻa mo e pule ki he kakai.

Jen Mi starigis lin kiel atestanton por la nacioj, kiel princon kaj ordonanton por la gentoj.

5 Vakai, te ke ui ʻae puleʻanga ʻoku ʻikai te ke ʻilo ni, pea ko e ngaahi puleʻanga ʻoku ʻikai te nau ʻilo koe te nau lele kiate koe koeʻuhi ko Sihova ko ho ʻOtua, pea koeʻuhi ko e tokotaha māʻoniʻoni ʻo ʻIsileli; he kuo ne fakaongoongoleleiʻi koe.”

Jen vi vokos popolon, kiun vi ne konas; kaj popolo, kiu vin ne konas, alkuros al vi, pro la Eternulo, via Dio, kaj pro la Sanktulo de Izrael, ĉar Li faris vin glora.

6 Mou kumi kia Sihova ʻi he lolotonga ʻoku faʻa ʻilo ia, ui kiate ia ʻi heʻene kei ofi:

Serĉu la Eternulon, dum Li estas trovebla; voku Lin, dum Li estas proksime.

7 Tuku ke liʻaki ʻe he angahala hono hala, mo e tangata taʻemāʻoniʻoni ʻene ngaahi mahalo: pea tuku ke ne foki kia Sihova, pea te ne ʻaloʻofa kiate ia; pea ki hotau ʻOtua, he te ne fakamolemole ʻo lahi ʻaupito.

Malpiulo forlasu sian vojon, kaj krimulo siajn intencojn, kaj li returnu sin al la Eternulo, kaj ĉi Tiu lin kompatos, kaj al nia Dio, ĉar Li multe pardonas.

8 He ʻoku pehē ʻe Sihova, “ʻOku ʻikai ko hoʻomou ngaahi mahalo ʻa ʻeku mahalo, pea ʻoku ʻikai ko homou ngaahi hala ʻa hoku ngaahi hala.

Ĉar Miaj pensoj ne estas viaj pensoj, kaj viaj vojoj ne estas Miaj vojoj, diras la Eternulo.

9 He ʻoku hangē ʻoku māʻolunga hake ʻae ngaahi langi mei he māmani, ʻoku pehē hono māʻolunga ʻo hoku ngaahi hala, pea mo ʻeku mahalo ʻi hoʻomou ngaahi mahalo.

Kiom la ĉielo estas pli alte ol la tero, tiom Miaj vojoj estas pli alte ol viaj vojoj, kaj Miaj pensoj ol viaj pensoj.

10 Pea hangē ʻoku ʻalu hifo ʻae ʻuha, mo e ʻuha hinehina mei he langi, pea ʻikai toe foki ki ai, ka ʻoku fakaviviku ʻae kelekele, pea ngaohi ia ke tupu mo fua, koeʻuhi ke ʻomi mei ai ʻae tenga ki he tangata tūtuuʻi, pea mo e mā kiate ia ʻoku kai.

Ĉar kiel la pluvo kaj la neĝo falas de la ĉielo kaj ne revenas tien, sed malsoifigas la teron kaj naskigas kaj produktigas ĝin kaj donas semon al la semanto kaj panon al la manĝanto:

11 ‌ʻE pehē ʻeku folofola ʻaia ʻoku ʻalu atu ʻi hoku fofonga: ʻe ʻikai foki taʻefua kiate au, ka e lavaʻi ia ʻaia ʻoku ou faʻiteliha ki ai, pea ʻe monūʻia ia ʻi he meʻa ʻoku ou fekau ia ki ai.

tiel estos Mia vorto, kiu eliras el Mia buŝo; ĝi ne revenos al Mi vane, sed plenumos Mian volon, kaj sukcesos en tio, por kio Mi ĝin sendis.

12 He te mou ʻalu atu ʻi he fiefia, pea ʻe taki atu ʻakimoutolu ʻi he fiemālie: ʻe pā ʻae hiva ʻi homou ʻao mei he ngaahi moʻunga mo e potu tafungofunga, pea ʻe pasipasi nima ʻe he ngaahi ʻakau kotoa pē ʻoe vao.

Kun ĝojo vi eliros, kaj kun paco vi estos kondukataj; la montoj kaj montetoj sonigos antaŭ vi kanton, kaj ĉiuj arboj de la kampo plaŭdos per la manoj.

13 ‌ʻE tupu hake ʻae ʻakau ko e fea ko e fetongi ʻoe ʻakau talatala, pea ʻe tupu ʻae maile ko e fetongi ʻoe talatalaʻāmoa: pea ʻe hoko ia ko e meʻa fakamanatu kia Sihova, ko e fakaʻilonga taʻengata ʻaia ʻe ʻikai ʻauha.”

Anstataŭ pikarbetaĵo elkreskos cipreso, anstataŭ urtiko elkreskos mirto; kaj tio estos gloro por la Eternulo, eterna signo, kiu ne ekstermiĝos.