< ʻIsaia 42 >
1 “Vakai ki heʻeku tamaioʻeiki, ʻaia ʻoku ou poupou; ʻaia kuo u fili, pea ʻoku fiefia ʻiate ia hoku laumālie; kuo u tuku hoku laumālie kiate ia: te ne fakahā ʻae fakamaau ki he ngaahi Senitaile.
Voici mon serviteur, que je soutiens, mon élu, en qui mon âme se complaît; j’ai mis mon esprit sur lui; il répandra la justice parmi les nations.
2 ʻE ʻikai te ne tangi, pe hiki hake hono leʻo, pe fakaongo atu ia ʻi he hala.
Il ne criera point, il ne parlera pas haut, il ne fera pas entendre sa voix dans les rues.
3 ʻE ʻikai te ne fesiʻi ha kaho kuo volu, pe tāmateʻi ʻae maama ʻoku kohu: te ne ʻomi ʻae fakamaau ki he moʻoni.
Il ne brisera pas le roseau froissé, et n’éteindra pas la mèche prête à mourir. Il annoncera la justice en vérité;
4 ʻE ʻikai te ne vaivai pe manavasiʻi, kaeʻoua ke ne fokotuʻu ʻae fakamaau ʻi māmani: pea ʻe tatali ʻae ngaahi motu ki heʻene fono.”
il ne faiblira pas et ne se laissera pas abattre, jusqu’à ce qu’il ait établi la justice sur la terre, et les îles seront dans l’attente de sa loi.
5 ʻOku pehē ʻe he ʻOtua ko Sihova, ʻaia naʻa ne fakatupu ʻae ngaahi langi, pea folahi atu ia; ko ia naʻe mafola atu ʻae fonua, pea mo ia ʻoku tupu ai; ko ia ʻoku foaki ʻae mānava ki he kakai ʻi he funga ʻo ia, mo e laumālie kiate kinautolu ʻoku ʻeveʻeva ʻi ai:
Ainsi parle le Dieu Yahweh, qui a créé les cieux et les a déployés, qui a étendu la terre et ses productions, qui donne la respiration au peuple qui l’habite; et le souffle à ceux qui la parcourent:
6 “Ko au ko Sihova naʻaku ui koe ʻi he māʻoniʻoni, pea te u puke ho nima, pea tauhi koe, pea foaki koe ko e fuakava ʻoe kakai, ko e maama ki he ngaahi Senitaile;
Moi, Yahweh, je t’ai appelé dans la justice, et je t’ai pris par la main; je te garde et je fais de toi l’alliance du peuple, la lumière des nations;
7 Ke fakaʻā ʻae mata ʻoe kui, ke ʻomi ʻae kau pōpula mei he fale fakapōpula, pea ko kinautolu ʻoku nofo ʻi he poʻuli mei he fale fakapōpula.
Pour ouvrir les yeux des aveugles; pour faire sortir de prison les captifs, du cachot ceux qui sont assis dans les ténèbres.
8 “Ko au ko Sihova: ko hoku huafa ia: pea ko hoku nāunau ʻe ʻikai te u foaki ki ha taha, pe ko hoku fakamālō ki he ngaahi tamapua kuo tongi.
Je suis Yahweh; c’est là mon nom, et je ne donnerai pas ma gloire à un autre, ni mon honneur aux idoles,
9 Vakai, kuo hoko ʻae ngaahi meʻa muʻa, pea ʻoku ou fakahā ʻae ngaahi meʻa foʻou: ʻi he teʻeki ke hoko ʻoku ou fakahā ia kiate kimoutolu.
Voici que les premières choses sont arrivées, et j’en annonce de nouvelles; avant qu’elles éclosent, je vous les fais entendre.
10 Hiva kia Sihova ʻaki ʻae hiva foʻou, pea mo hono fakamālō mei he ngataʻanga ʻo māmani, ʻakimoutolu ʻoku ʻalu hifo ki he tahi, pea mo ia kotoa pē ʻoku ʻi ai; ʻae ngaahi motu, mo e kakai ʻoku nofo ai.
Chantez à Yahweh un cantique nouveau; Chantez sa louange aux extrémités de la terre, vous qui naviguez sur la mer et qui la peuplez, vous, îles, et vos habitants!
11 Tuku ke hiki hake honau leʻo ʻe he toafa mo e ngaahi kolo, ʻae ngaahi nofoʻanga ʻoku ʻi Keta: tuku ke hiva ʻae ngaahi kakai ʻoe maka, tuku ke nau kalanga mei he tumutumu ʻoe ngaahi moʻunga.
Que le désert et ses villes élèvent la voix, les campements habités par Cédar! Que les habitants de Séla tressaillent d’allégresse; que du sommet des montagnes, ils poussent des cris de joie!
12 Tuku ke nau ʻatu ʻae ongoongolelei kia Sihova, pea fakahā hono fakamālō ʻi he ngaahi motu.
Qu’ils rendent gloire à Yahweh, qu’ils publient sa louange dans les îles!
13 ʻE hāʻele atu ʻa Sihova ʻo hangē ko e tangata mālohi ʻaupito, te ne ueʻi hono houhau ʻo hangē ko e tangata ʻoku toʻa lahi: te ne kalanga, ʻio, ʻo kalanga mālohi, te ne lavaʻi hono ngaahi fili.
Car Yahweh sort comme un héros; comme un guerrier, il réveille son ardeur; il pousse le cri de guerre, un cri éclatant; il déploie sa force contre ses ennemis.
14 “Kuo fuoloa mo ʻeku fakalongo pe; naʻaku nofo pe, ʻo taʻofi au: ka te u tangi ni ʻo hangē ha fefine langā; te u fakaʻauha mo maumauʻi hifo fakataha.
Longtemps je me suis tu, j’ai gardé le silence, je me suis contenu; comme la femme qui enfante, je gémis, je soupire et je suis haletant.
15 Te u ngaohi ke lala ʻae ngaahi moʻunga mo e potu tafungofunga, pea fakamōmoa ʻae ngaahi ʻakau iiki; pea te u ngaohi ʻae ngaahi vaitafe ko e ngaahi motu, pea te u fakamōmoa mo e ngaahi anovai.
Je désolerai les montagnes et les collines, et je dessécherai toute leur verdure; je changerai les fleuves en îles, et je mettrai les lacs à sec.
16 Pea te u ʻomi ʻae kui ʻi he hala naʻe ʻikai te nau ʻilo; te u tataki ʻakinautolu ʻi he ngaahi hala naʻe ʻikai te nau ʻilo ki ai: te u ngaohi ʻae poʻuli ko e maama ʻi honau ʻao, mo e ngaahi meʻa pikopiko ke totonu. Ko e ngaahi meʻa ni te u fai kiate kinautolu, ka e ʻikai liʻaki ʻakinautolu.
Je conduirai les aveugles par un chemin qu’ils ne connaissent pas, je les mènerai par des sentiers qu’ils ignorent; je changerai devant eux les ténèbres en lumière, et les lieux montueux en plaine. Ces paroles, je les accomplirai; et je n’y manquerai point.
17 “ʻE fakafoki ki mui ʻakinautolu, ʻe mā lahi, ʻakinautolu ʻoku falala ki he ngaahi tamapua kuo tongi, ʻakinautolu ʻoku pehē ki he ngaahi fakatātā kuo haka, ‘Ko homau ʻotua ʻakimoutolu.’
Ils reculeront, ils seront couverts de honte, ceux qui se confient dans les idoles, qui disent aux images fondues: « Vous êtes nos dieux! »
18 “Fanongo, ʻakimoutolu ʻoku tuli; pea sio, ʻakimoutolu ʻoku kui, koeʻuhi ke mou ʻā.
Sourds, entendez; aveugles, ouvrez les yeux pour voir!
19 Ko hai ʻoku kui, ka ko ʻeku tamaioʻeiki? Pe tuli, ʻo hangē ko ʻeku talafekau ʻaia naʻaku fekau? Ko hai ʻoku kui ʻo hangē ko ia ʻoku haohaoa, pea kui ʻo hangē ko e tamaioʻeiki ʻa Sihova?
Qui est aveugle, sinon mon serviteur, et sourd comme mon messager que j’envoie? Qui est aveugle comme celui dont j’avais fait mon ami, aveugle comme le serviteur de Yahweh?
20 ʻOku ke mamata ki he ngaahi meʻa lahi, ka ʻoku ʻikai te ke tokangaʻi ia; ʻo fakaava ʻae telinga, ka ʻoku ʻikai te ke fanongo.
Tu as vu beaucoup de choses, et tu n’as rien retenu; il a eu ses oreilles ouvertes, et il n’a rien entendu.
21 ʻOku fiemālie lahi ʻa Sihova koeʻuhi ko ʻene māʻoniʻoni ʻaʻana; te ne hakeakiʻi ʻae fono, pea ngaohi ke ongoongolelei ia.
Yahweh a daigné, à cause de sa justice, donner une loi grande et magnifique.
22 Ka ko e kakai eni kuo faʻao ʻenau ngaahi meʻa, pea kuo vetea ʻakinautolu; kuo moʻua ʻakinautolu kotoa pē ʻi he ngaahi luo, pea kuo fufū ʻakinautolu ʻi he ngaahi fale fakapōpula: ʻoku pau ke pōpula ʻakinautolu, pea ʻe ʻikai ha taha ke fakamoʻui; kuo faʻao ʻakinautolu, pea ʻoku ʻikai pehē ʻe ha taha, ‘Ke toe ʻomi.’
Et voilà ce peuple pillé et dépouillé! On les a tous enchaînés dans des cavernes, ils ont été enfermés dans des cachots; ils sont au pillage, et personne qui les délivre; dépouillés, et personne qui dise: « Restitue! »
23 Ko hai ʻiate kimoutolu te ne tokanga ki he meʻa ni? Ko hai te ne fakafanongo pea ongoʻi ʻi he kuonga ʻe hoko mai?
Qui de vous prêtera l’oreille à ces choses, y prendra garde et écoutera désormais?
24 Ko hai naʻe tuku ʻa Sēkope ke vetea, pea mo ʻIsileli ki he kau kaihaʻa? ʻIkai ko Sihova, ʻaia kuo tau fai hala ki ai? He naʻe ʻikai te nau fie ʻeveʻeva ʻi hono ngaahi hala, pea naʻe ʻikai te nau talangofua ki heʻene fono.
Qui a livré Jacob au pillage, et Israël aux spoliateurs? N’est-ce pas Yahweh, lui contre qui nous avons péché, lui dont ils n’ont pas voulu suivre les voies, et dont ils n’ont pas écouté la loi?
25 Ko ia kuo ne lilingi kiate ia ʻae kakaha ʻo hono houhau, pea mo e mālohi ʻoe tau: pea kuo ne tutu ia ʻo takatakai, ka naʻe ʻikai te ne faʻa ʻilo; pea naʻe vela ia, ka naʻe ʻikai tokanga hono loto ki ai.”
Il a versé sur eux le feu de son courroux, et les fureurs de la guerre; elle s’est allumée tout autour de lui, et il n’a pas compris; elle l’a consumé, et il n’y a pas pris garde!