< ʻIsaia 32 >
1 Vakai ʻe pule ha tuʻi ʻi he māʻoniʻoni, pea ʻe pule mo e ngaahi houʻeiki ʻi he fai angatonu.
Ciertamente un rey gobierna con justicia y los magistrados actúan justamente.
2 Pea ʻe ʻi ai ʻae tangata ʻo hangē ko e toitoiʻanga mei he matangi, mo e hūfanga mei he afā; pea hangē ko e ngaahi vaitafe ʻi he potu mōmoa, ʻo hangē ko e malumalu ʻo ha maka lahi ʻi he fonua ʻoku puhengia.
Aquel Varón es como un escondedero contra el viento, como un refugio contra el fuerte aguacero, como arroyos de agua en un campo seco y como la sombra de una gran roca en una tierra árida.
3 Pea ʻe ʻikai nenefu ʻae mata ʻokinautolu ʻoku ʻaa, pea ʻe fakafanongo ʻae telinga ʻokinautolu ʻoku ongo.
Entonces los ojos de los que ven no estarán cegados, y los oídos de los que oyen escucharán.
4 Pea ko e loto ʻoe ʻohonoa ʻe tokanga pea maʻu ʻae ʻilo, pea ko e ʻelelo ʻoku leʻoleʻovale ʻe lea vave mo totonu.
El corazón de los necios aprenderá para saber, y la lengua de los tartamudos se apresurará a hablar claramente.
5 ʻE ʻikai toe ui ʻae angakovi ko e angalelei, pe pehē ko e faʻa foaki ʻaia ʻoku manumanu.
El ruin nunca más será llamado generoso, ni tratarán de excelencia al tramposo.
6 He ko e tangata vale te ne lea vale, pea ʻe ngāue kovi hono loto, ke fai kākā, pea lea hala kia Sihova, ke fakamaha ʻae laumālie ʻoe fiekaia, pea taʻofi ʻe ia ʻae inu mei he fieinua.
Pues el necio habla necedad. Su corazón se inclina hacia las perversidades para cometer impiedades, blasfemar contra Yavé, dejar insatisfecho al hambriento y privar de agua al sediento.
7 Ko e ngaahi meʻa ngāue ʻoe angakovi ʻoku kovi: ʻoku ne fakakaukau kovi ke fakafihi ʻae masiva ʻaki ʻae lea loi, pea ke mioʻi ʻae lea totonu ʻae masiva ʻi he fakamaau.
Las armas del canalla son perversas. Trama intrigas perversas para enredar al afligido con calumnia, aunque el pobre defienda lo que es recto.
8 Ka ko e angalelei ʻoku ne fakakaukau ki he ngaahi meʻa lelei; pea ʻi he ngaahi meʻa lelei ʻe fokotuʻumaʻu ia.
Pero el noble inventa planes nobles y está firme en ellos.
9 Mou tuʻu hake, ʻakimoutolu ʻae kau fefine ʻoku nofo fakafiemālie; fanongo ki hoku leʻo, ʻakimoutolu ʻae ngaahi ʻofefine taʻetokanga; fakafanongo ki heʻeku lea.
¡Oh mujeres indolentes, levántense! Escuchen mi voz, hijas confiadas:
10 Te mou ongosia ʻi he ngaahi ʻaho mo e taʻu lahi, ʻakimoutolu ʻae kau fefine taʻetokanga: koeʻuhi ʻe ʻikai hoko ʻae ngaohi ʻoe vaine, ʻe ʻikai hoko hono tānaki.
Dentro de algo más de un año ustedes tendrán espanto, oh confiadas, porque no habrá recolección de uvas ni habrá cosecha.
11 Ke tetetete, ʻakimoutolu ʻae kau fefine ʻoku fakafiemālie; ke mamahi, ʻakimoutolu ʻoku taʻetokanga: vete homou kofu, fakatelefua ʻakimoutolu, pea nonoʻo ʻae tauangaʻa ki homou noʻotanga vala.
¡Tiemblen, oh indolentes! Tiemblen las que viven confiadas. Desnúdense por completo y aten tela áspera a su cintura.
12 Te nau lāunga koeʻuhi ko e mata ʻoe huhu, pea ki he ngaahi ngoue lelei, pea ki he vaine fua.
Golpéense el pecho en duelo por los campos deleitosos, por la viña fructífera.
13 ʻE tupu hake ʻae ngaahi ʻakau talatala mo e talatalaʻāmoa ʻi he fonua ʻo hoku kakai; ʻio, ʻi he ngaahi fale fakafiefia kotoa pē ʻi he kolo ʻoe fiefia:
En las tierras de mi pueblo crecerán espinos y cardos aun en las casas alegres y en la ciudad jubilosa,
14 Koeʻuhi kuo liʻaki ʻae ngaahi fale fakaʻeiʻeiki; ko e kolo ʻoe tokolahi kuo siʻaki; ʻe hoko ʻae ngaahi puke mo e ngaahi fale māʻolunga ko e ngaahi ʻana ʻo taʻengata, ko e fiefiaʻanga ʻoe fanga ʻasi kaivao, ko e keinangaʻanga ʻoe fanga manu;
porque el palacio queda abandonado. Cesa el bullicio de la ciudad. La colina y el atalaya se convierten en cavernas para siempre, en delicia de asnos salvajes y pastizal de rebaños,
15 Kaeʻoua ke huaʻi hifo kiate kitautolu ʻae laumālie mei ʻolunga, pea hoko ʻae toafa ko e ngoue faʻa fua, pea lau ʻae ngoue faʻa fua ko e vao ʻakau.
hasta cuando el Espíritu de lo alto sea derramado sobre nosotros, el desierto se convierta en campo fértil y el campo fértil sea considerado como bosque.
16 Pea ʻe toki nofo ʻae fakamaau ʻi he toafa, pea nofo ʻae māʻoniʻoni ʻi he ngoue faʻa fua.
Entonces la justicia vivirá en el desierto y la equidad residirá en el campo fértil.
17 Pea ko e ngāue ʻoe māʻoniʻoni ko e melino ia; pea ko e fua ʻoe māʻoniʻoni ko e fiemālie mo e nofo lelei ʻo taʻengata.
El efecto de la justicia será paz. El resultado de la equidad será reposo y seguridad perpetuos.
18 Pea ʻe nofo ʻa hoku kakai ʻi he nofoʻanga ʻoe melino, pea ʻi he ngaahi fale tuʻumaʻu, pea ʻi he ngaahi mālōlōʻanga ʻoe fiemālie;
Mi pueblo habitará en un lugar pacífico, en viviendas seguras, en lugares de reposo apacible.
19 Ka e tō ʻae ʻuha maka, pea ʻe fakahinga ʻae vao ʻakau; pea ʻe fakamoʻulaloa ʻaupito ʻae kolo.
Pero caerá granizo cuando el bosque sea talado. La ciudad será completamente abatida.
20 ʻOku monūʻia ʻakimoutolu ʻoku tūtuuʻi ʻi he veʻe vai kotoa pē, pea fekau atu ki ai ʻae vaʻe ʻoe pulu mo e ʻasi.
¡Cuán dichosos son ustedes, los que siembran junto a todas las aguas, los que dejan libres al buey y al asno!