ʻIsaia 3
1 Vakai, he ko e ʻEiki ko Sihova ʻoe ngaahi kautau, ʻoku ne toʻo atu mei Selūsalema pea mo Siuta ʻae falalaʻanga mo e tokoni, ʻae tokoni kotoa pē ʻoe meʻakai, mo e tokoni kotoa pē ʻoe vai,
For sjå Herren, Allhers-Herren, skal taka burt frå Jerusalem og Juda kvar studnad og stav, kvar studnad av mat, og kvar studnad av vatn,
2 Ko e tangata mālohi, pea mo e tangata tau, ko e fakamaau, pea mo e palōfita, ʻae fakamākukanga, pea mo e mātuʻa,
kjempa og stridsmann, domar og profet, spåmann og styresmann,
3 Ko e ʻeikitau ʻae toko nimangofulu, pea mo e tangata ongoongolelei, pea mo e tangata akonaki poto, pea mo e tangata poto ʻi he faiva, pea mo e tangata lea mālie.
femtimanns-førar og vyrdingsmann, rådsherre og handverksmeister og trollkunnig mann.
4 Pea te u fakanofo ʻae tamaiki ko honau houʻeiki, pea ʻe pule kiate kinautolu ʻae kau valevale.
Og eg skal gjeva deim unggutar til styrarar, og gutehått skal råda yver deim.
5 Pea ʻe fefakamamahiʻaki ʻae kakai ʻiate kinautolu, pea mo honau kaungāʻapi: ʻe anga fielahi ʻae tamasiʻi ki he motuʻa, mo e angakovi kiate ia ʻoku ongoongolelei.
Og folket - den eine skal plåga den andre, kvar ein sin granne. Guten skal setja seg upp imot den gamle, fanten imot fagnamannen.
6 Pea ʻe puke ʻe ha tangata ʻa hono tokoua ʻi he fale ʻo ʻene tamai, ʻo ne pehē, “ʻOku ʻiate koe ʻae ngaahi kofu, ke ke hoko ko homau pule, pea toʻo ʻe ho nima ʻa ʻemau malaʻia ni:”
Når det då hender, at ein fær tak i ein annan i huset åt far hans, og segjer: «Du eig då ein klædnad, ver du styraren vår! Tak då rådvelde yver dette fallande riket!»
7 ʻI he ʻaho ko ia te ne fuakava, ʻo pehē, “ʻE ʻikai te u hoko ko e fakamoʻui; he ʻoku ʻikai ha mā pe ha kofu ʻi hoku fale: ʻoua naʻa ngaohi au ko e pule ʻoe kakai.”
då skal han svara og segja: «Eg er ingen sårlækjar, i mitt hus er korkje brød eller klæde; gjer ikkje meg til styrar yver folket!»
8 He kuo malaʻia ʻa Selūsalema, pea kuo hinga mo Siuta: he ko honau ʻelelo mo ʻenau faianga ʻoku kovi kia Sihova, ke fakahouhauʻi ʻae fofonga ʻo ʻene ʻafio.
For Jerusalem snåvar og Juda fell, av di dei i ord og gjerd stend Herren imot, og er tråssuge framfor hans herlegdoms åsyn.
9 Ko e anga ʻo honau mata ko e fakaʻilonga ʻonautolu; pea ʻoku nau fakahā ʻa ʻenau angahala ʻo hangē ko Sotoma, ʻoku ʻikai te nau fufū ia. ʻE malaʻia honau laumālie! He kuo nau fakahoko ʻae kovi kiate kinautolu.
Sjølve andlitssvipen deira vitnar imot deim, og liksom i Sodoma talar dei utan dulsmål um syndi si. Ve deira sjæl! For dei valdar seg sjølv ulukka.
10 Mou pehē ki he māʻoniʻoni, “E hoko pe ʻae lelei:’ he te nau kai ʻae fua ʻo ʻenau faianga.
Seg um den rettferdige at det skal ganga honom godt; frukti av si gjerning skal han njota.
11 ʻE malaʻia ʻae angahala! ʻE hoko ʻae kovi kiate ia: he ko e totongi ʻo hono nima ʻe ange kiate ia.
Men usæl den ugudlege! honom skal det ganga ille; hans eigne gjerningar hemnar seg på honom sjølv.
12 Ka ko hoku kakai, kuo fakamālohiʻi ʻakinautolu ʻe he tamaiki, pea ʻoku puleʻi ʻakinautolu ʻe he kau fefine. ʻE hoku kakai, ʻoku fakahalaʻi koe ʻe hoʻo kau takimuʻa, ʻonau fakakehe ʻae ʻaluʻanga ʻo ho ngaahi hala.
Styraren yver mitt folk er eit barn, og kvinnor råder yver det. Mitt folk, førarane dine fører deg vilt, og gjer vegen du skal fara til villstig.
13 ʻOku tuʻu hake ʻa Sihova ke folofola, ʻoku tuʻu ia ke fakamaau ʻae kakai.
Herren hev stige fram, han vil føra sak, han stend og vil døma folki.
14 ʻE fakamaau ʻe Sihova ʻae kau mātuʻa ʻo hono kakai, pea mo honau houʻeiki: “he kuo mou kai ʻo ʻosi ʻae ngoue vaine; ʻoku ʻi homou fale ʻae koloa kuo faʻao mei he kakai masiva.
Herren held rettargang med sitt folks styresmenner og hovdingar: «De hev plundra vinhagen! Ran frå fatigmannen er i husi dykkar!
15 ʻOku pehē ʻe Sihova ko e ʻEiki ʻoe ngaahi kautau, “Ko e hā hono ʻuhinga ʻo hoʻomou taʻomia ʻa hoku kakai, ʻo momosi ʻae mata ʻoe masiva?”
Korleis kann de soleis skamfara mitt folk og trakka dei fatige under fot?» segjer Herren, Allhers-Herren.
16 Pea ʻoku pehē ʻe Sihova, “Koeʻuhi ʻoku fielahi ʻae ngaahi ʻofefine ʻo Saione, mo nau ʻaʻeva fakamofutofuta mo e mata holi kovi, mo ʻalu fakatekiteki pe, mo fakapakihi honau vaʻe:
Og Herren segjer: «Av di Sions døtter briskar seg og gjeng med bratt nakke og spelar med augo, og gjeng og trippar og ringlar med fotringarne sine,
17 Ko ia ʻe taaʻi ʻe he ʻEiki ʻae tumuʻaki ʻoe ngaahi ʻofefine ʻo Saione ʻaki ʻae pala, pea ʻe fakatelefuaʻi ʻakinautolu ʻe Sihova.”
so skal Herren gjera kruna skurvut på Sions døtter, og Herren skal nækja deira blygsla.
18 ʻI he ʻaho ko ia ʻe toʻo ʻe Sihova ʻiate kinautolu ʻae teunga tatangi ʻo honau vaʻe, mo e meʻa fau ʻoe ʻulu, mo ʻenau teunga ʻo hangē ko e māhina,
På den dagen tek Herren frå deim all stasen deira: Fotringar, panneband, halssylgjor,
19 ʻAe kahoa, pea mo e ngaahi vesa, pea mo e ngaahi pūlou,
øyredobbor, armband, slør,
20 ʻAe ngaahi tatā, pea mo e teunga ʻo honau vaʻe, mo e ngaahi fua mo e ʻaiʻanga kakala, pea mo e ngaahi hau ki honau telinga,
hovudpryda, fotkjedor, belte, lukteflaskor, amulettar,
21 ʻAe ngaahi mama, mo e teunga ʻoe ihu,
fingergull, naseringar,
22 Mo e tuului ʻo honau kofu, pea mo e kofutuʻa, pea mo e ngaahi pulupulu, pea mo e ngaahi kato paʻanga,
høgtidsbunader, kåpor, kasteplagg, pungar,
23 ʻAe ngaahi sioʻata, pea mo e kofu lineni, pea mo e ngaahi kofu ʻoe ʻulu, pea mo e ngaahi pūlou.
speglar, serkjer, huvor, flor.
24 Pea ʻe hoko ʻo pehē, ʻe fetongi ʻaki ʻae namu kakala ʻae namukū; pea ʻe fetongi ʻaki ʻae noʻo lelei ʻae noʻo mahae; pea ʻe liliu ʻae ʻulu lau lelei ko e tula; pea ʻe fetongi ʻae kofu fatafata ʻaki ʻae kofu ʻoe tauangaʻa; pea ʻe fetongi ʻaki ʻae hoihoifua ʻae fohia ʻi he laʻā.
Og det skal verta illtev i staden for godange, reip i staden for belte, fleinskalle i staden for flettor, sekkjety i staden for høgtidstidsbunad og svidmerke i staden for vænleik.
25 ʻE tō ho kau tangata ʻi he heletā, mo hoʻo kau mālohi ʻi he tau.
Mennerne dine skal falla for sverd og kjemporne dine i krig.
26 Pea ʻe mamahi mo tangi hono ngaahi matapā; pea ʻi heʻene lala te ne nofo ʻi he kelekele.
Og portarne hennar skal gråta og låta, og einsleg sit ho att i gruset.»
