< ʻIsaia 2 >

1 Ko e folofola naʻe hā mai kia ʻIsaia ko e foha ʻo ʻAmosi ʻoku kau ki Siuta mo Selūsalema.
Der Dinge Zustand, den Isaias, des Amos Sohn, in Juda und Jerusalem geschaut:
2 Pea ʻe hoko ʻi he ngaahi ʻaho ʻamui, ʻe fokotuʻumaʻu ʻae moʻunga ʻoe fale ʻo Sihova ʻi he tumutumu ʻoe ngaahi moʻunga, ʻe hiki hake ia ke māʻolunga ʻi he ngaahi moʻunga; pea ʻe tafe ki ai ʻae ngaahi puleʻanga kotoa pē.
In ferner Zukunft wird der Berg, auf dem das Haus des Herrn gebaut ist, an der Spitze aller Berge stehen; er übertrifft die andern Hügel, und alle Heidenvölker strömen freudig zu ihm hin.
3 Pea ʻe ʻalu ʻae kakai tokolahi mo nau pehē, “Mou haʻu, ke tau ʻalu hake ki he moʻunga ʻo Sihova, ki he fale ʻoe ʻOtua ʻo Sēkope; pea te ne akonakiʻi ʻakitautolu ʻi hono ngaahi hala, pea te tau ʻaʻeva ʻi hono ngaahi hala: koeʻuhi ʻe ʻalu atu ʻi Saione ʻae fono, pea mo e folofola ʻa Sihova mei Selūsalema.
Und große Völker kommen, also sprechend: "Auf! Wallen wir zum Berg des Herrn, zum Haus des Jakobsgottes! Belehre er uns über seine Wege! Auf seinen Pfaden laßt uns wandeln." Weit über Sion geht die Lehre dann hinaus, und aus Jerusalem das Wort des Herrn.
4 Pea te ne fakamaau ʻi he lotolotonga ʻoe ngaahi puleʻanga, mo ne valokiʻi ʻae kakai tokolahi: pea te nau tuki ʻa ʻenau ngaahi heletā ko e ngaahi huo, pea mo honau ngaahi tao ko e ngaahi hele ʻauhani: ʻe ʻikai hiki ʻe ha puleʻanga ʻae heletā ki ha puleʻanga, pea ʻe ʻikai te nau toe ako ki he tau.
Und bei den Heiden hält das Jakobshaus Gericht und spricht bei großen Völkern Recht. Zu Pflügen schmieden sie die Schwerter, zu Winzermessern ihre Lanzen. Kein Heidenvolk zückt gegen andere das Schwert; das Kriegshandwerk hat keine Schüler mehr. -
5 ‌ʻAe fale ʻo Sēkope, mou haʻu, ke tau ʻaʻeva ʻi he maama ʻo Sihova.
O Jakobshaus! Auf! Wandeln wir im Licht des Herrn.
6 Ko e moʻoni kuo ke liʻaki hoʻo kakai ko e fale ʻo Sēkope, koeʻuhi kuo fakatokolahi ʻakinautolu mei he potu hahake, pea ʻoku ai honau kikite ʻo hangē ko e kakai Filisitia, pea ʻoku nau fakafiemālieʻi ʻakinautolu ʻi he fānau ʻae kakai muli.
Du hast, fürwahr, dein Volk, du Jakobshaus, darniedersinken lassen. Denn voll sind sie von Geistersehern und von Gauklern, wie die Philister, und ihr Ergötzen haben sie an fremden Kindern. -
7 ‌ʻOku fonu foki ʻa honau fonua ʻi he siliva mo e koula, pea ʻoku ʻikai hano ngataʻanga ʻo ʻenau koloa; pea ʻoku fonu foki ʻa honau fonua ʻi he fanga hoosi, pea ʻoku ʻikai hano ngataʻanga ʻo ʻenau saliote;
Sein Land ist angefüllt von Silber und von Gold, kein Ende seiner Schätze. Sein Land von Rossen voll, kein Ende seiner Wagen!
8 ‌ʻOku pito foki ʻa honau fonua ʻi he ngaahi tamapua; ʻoku nau lotu ki he ngāue ʻa honau nima, ʻaia kuo ngaohi ʻe honau louhiʻi nima:
Sein Land ist voller Götzen. Man betet an das Machwerk seiner Hände, das ihre Finger selbst gemacht.
9 Pea ʻoku punou ʻae tangata lāuvale, pea mo e ʻeiki ʻoku ne fakavaivai ia: pea ʻe ʻikai te ke fakamolemole ʻakinautolu.
Die Menschen beugen sich; es beugen sich die Leute tief davor. - Verzeih es ihnen nicht!
10 Ke ke hū ki he ʻanaʻi maka, mo fakafufū koe ʻi he efu, ʻi he manavahē kia Sihova, mo e nāunau ʻo ʻene māfimafi.
Sie sollen auf die Felsen klettern und sich im Staub verkriechen vor dem Schrecken des Herrn, vor seiner hoheitsvollen Herrscherwürde!
11 ‌ʻE fakavaivai ʻae mata laukau ʻoe tangata, pea ʻe fakahifo ki lalo mo e fielahi ʻae kakai, ka ko Sihova pe ʻe hiki hake ʻi he ʻaho ko ia.
Dann sinkt der Menschen stolzer Blick; der Leute Hochmut wird erniedrigt. Erhaben ist allein der Herr an jenem Tage.
12 He ko e ʻaho ʻo Sihova ʻoe ngaahi kautau ʻe hoko kiate kinautolu kotoa pē ʻoku laukau mo fielahi, pea kiate kinautolu kotoa pē kuo hiki hake; pea ʻe fakavaivaiʻi hifo ia:
Der Herr der Heeresscharen hat einen Tag bestimmt für jeden Stolzen, Hohen, für jeden Hocherhabenen und Wohlbestellten.
13 Pea ki he ngaahi sita kotoa pē ʻo Lepanoni, ʻoku hako mo māʻolunga, pea ki he ngaahi oke kotoa pē ʻo Pesani,
Für alle Zedern Libanons, die hohen und die stolzen, für alle Basanseichen,
14 Pea ki he ngaahi moʻunga māʻolunga kotoa pē, pea ki he ngaahi tafungofunga kotoa pē kuo hiki hake,
für alle hohen Berge, für alle Hügel, die hochragenden,
15 Pea ki he ngaahi fale māʻolunga kotoa pē, pea ki he ngaahi puke kotoa pē kuo ʻāaʻi,
für jeden hohen Turm, für jede feste Mauer,
16 Pea ki he ngaahi vaka kotoa pē ʻo Tasisi, pea ki he ngaahi meʻa fakatātā kotoa pē ʻoku matamatalelei.
für alle Tarsisschiffe und alle andern Schiffe in der Welt.
17 Pea ʻe tuku hifo ai ʻae fieʻeiki ʻae tangata, pea ʻe fakavaivaiʻi mo e fielahi ʻae kakai: ka ko Sihova pe ʻe hiki hake ʻi he ʻaho ko ia.
Da wird der Menschen Stolz gebeugt; der Leute Hochmut wird erniedrigt. Erhaben ist allein der Herr an jenem Tage.
18 Pea ʻe fakaʻauha ʻe ia ʻae ngaahi tamapua kotoa pē,
Fort müssen alle Götzen.
19 Pea te nau hū ki he ngaahi ʻana maka, mo e ngaahi luo ʻi he kelekele, ʻi he manavahē kia Sihova, mo e nāunau ʻo ʻene māfimafi, ʻoka tuʻu hake ia ke lulu fakamanavahēʻi ʻa māmani.
In Felsenhöhlen kriechen sie und in der Erde Löcher vor des Herren Schrecken, vor seiner hoheitsvollen Herrscherwürde, erhebt er sich, der Erde Schrecken einzuflößen. -
20 ‌ʻI he ʻaho ko ia ʻe lī ʻe he tangata ki he ngaahi mole mo e fanga peka, ʻa ʻene ngaahi tamapua siliva, mo ʻene ngaahi tamapua koula, ʻaia naʻe taki taha ngaohi maʻana ke lotu ki ai;
An jenem Tage schleudert jeder fort die silbernen und goldnen Götzen, die er zur Anbetung gefertigt, in die Löcher der Ratten und der Fledermäuse.
21 Ke nau ʻalu ki he ngaahi ʻana maka, pea mo e tumutumu ʻoe ngaahi maka hangatāmaki, ʻi he manavahē kia Sihova, pea mo e nāunau ʻo ʻene māfimafi, ʻoka tuʻu hake ia ke lulu fakamanavahēʻi ʻa māmani.
In Bergesklüfte, Felsenrisse verkriechen sie sich vor des Herrn Schrecken, vor seiner hoheitsvollen Herrscherwürde, erhebt er sich, der Erde Schrecken einzuflößen. -
22 Tuku hoʻomou falala ki he tangata, ʻaia ʻoku ʻi hono avaʻi ihu ʻa ʻene mānava: he ko e hā ha meʻa ʻoku faʻa fai ʻe ia?
Sagt euch deswegen von den Menschen los, in deren Nase nur ein Hauch! Wofür sind sie zu achten?

< ʻIsaia 2 >