ʻIsaia 14
1 Koeʻuhi ʻe ʻaloʻofa ʻa Sihova kia Sēkope, pea te ne fili ʻa ʻIsileli, ʻe fokotuʻu ʻakinautolu ʻi honau fonua: pea ʻe fakataha mo kinautolu ʻae kakai muli, pea te nau pikitai ki he fale ʻo Sēkope.
Thi Herren skal forbarme sig over Jakob og atter udvælge Israel og lade dem bosætte sig i deres Land; og den fremmede skal slutte sig til dem og holde sig til Jakobs Hus.
2 Pea ʻe tataki ʻakinautolu ʻe he kakai, ʻo ʻomi ʻakinautolu ki honau potu: pea ʻe maʻu ʻakinautolu ʻe he fale ʻo ʻIsileli ʻi he fonua ʻo Sihova ko e kau tamaioʻeiki mo e kau kaunanga: pea te nau fakapōpulaʻi ʻakinautolu, naʻa nau pōpula ki ai; pea te nau puleʻi ʻakinautolu naʻe fakamālohiʻi ʻakinautolu.
Og Folkene skulle tage dem og føre dem til deres Hjem, og Israels Hus skal tage hine til Eje som Tjenere og Tjenestepiger i Herrens Land og holde dem fangne, som havde fanget dem selv, og regere over sine Undertrykkere.
3 Pea ʻe hoko ʻo pehē, ʻi he ʻaho ko ia ʻe foaki kiate koe ʻae mālōlō mei hoʻo mamahi, mo hoʻo manavahē, pea mei he pōpula mamahi ʻaia naʻa mou moʻulaloa ki ai.
Og det skal ske paa den Dag, naar Herren skaffer dig Rolighed efter din Møje og din Uro og efter den haarde Trældom, med hvilken man lod dig trælle:
4 Te ke toʻo hake ʻae lea mamafa ni ki he tuʻi ʻo Papilone, ʻo pehē, “Hono ʻikai kuo siʻaki ʻaia naʻe pule fakamālohi! hono ʻikai kuo siʻaki ʻae kolo naʻe faʻa kumi koula!
Da skal du istemme denne Sang imod Kongen af Babel og sige: Hvorledes er Undertrykkeren hørt op! hvorledes er Trykket hørt op!
5 Kuo fesiʻi ʻe Sihova ʻae tokotoko ʻoe angakovi, pea mo e fakaʻilonga ʻoe kau pule.
Herren har sønderbrudt de ugudeliges Stav, Herskernes Spir,
6 Ko ia naʻe taaʻi ʻae kakai ʻi he tuputāmaki ʻaki ʻae tautea taʻetuku, ko ia naʻe puleʻi ʻae ngaahi puleʻanga ʻi he ʻita, kuo fakatangaʻi ia, pea ʻoku ʻikai taʻofi ʻe ha taha.
som slog Folkene i Grumhed med Slag uden Afladelse og regerede over Folkefærd i Vrede, med skaanselløs Forfølgelse.
7 ʻOku mālōlō ʻa māmani kotoa pē, pea fiemālie: ʻoku nau kamata hiva fiefia.
Al Jorden hviler og er stille, de raabe med frydefuldt Skrig.
8 ʻIo, ʻoku fiefia ʻiate koe ʻae ngaahi ʻakau ko e paini, pea mo e ngaahi sita ʻo Lepanoni, ʻonau pehē, Talu hoʻo tō ki lalo koe, kuo ʻikai haʻu kiate kimautolu ha tangata taʻanga.
Cypresserne glæde sig ogsaa over dig, ja, Cedrene paa Libanon, og sige: Fra den Tid, du ligger, kommer ingen op at omhugge os.
9 ʻOku ngaue ʻa hētesi mei lalo maʻau ke fakafetaulaki kiate koe ʻi ho haʻu: ʻoku ne ueʻi ʻae mate maʻau, ʻio, ʻae kau tuʻu ki muʻa kotoa pē ʻo māmani; kuo ne fokotuʻu mei honau nofoʻanga ʻae ngaahi tuʻi kotoa pē ʻoe ngaahi puleʻanga. (Sheol h7585)
Dødsriget her neden til bæver for dig, for at møde dig, naar du kommer, det bringer Dødningerne til at rejse sig for din Skyld, alle Jordens mægtige, det lader alle Folkekongerne staa op fra deres Troner. (Sheol h7585)
10 ʻE lea ʻakinautolu kotoa pē ʻo pehē kiate koe, “Kuo ke hoko ʻo vaivai ʻo hangē ko kimautolu ni? Kuo ke hoko ʻo tatau mo kimautolu ni?”
Alle svare de og sige til dig: Du er og bleven afmægtig som vi, du er bleven os lig!
11 Kuo fakahifo hoʻo laukau ki he faʻitoka, pea mo e longoaʻa ʻo hoʻo ngaahi meʻa lea: kuo fofola ʻi lalo ʻiate koe ʻae fanga kelemutu, pea kafu ʻaki koe ʻae fanga kelemutu. (Sheol h7585)
Din Højhed med dine Psaltres Brusen er nedkastet til Dødsriget; Orme bredes under dig, og Maddiker bedække dig. (Sheol h7585)
12 “ʻE Lusifā, ko e foha ʻoe pongipongi! Hono ʻikai tō hifo koe mei he langi! Hono ʻikai tuʻusi ki lalo koe ki he kelekele, ʻa koe ne ke fakavaivaiʻi ʻae ngaahi puleʻanga!”
Hvorledes er du falden ned fra Himmelen, du Morgenstjerne, du Morgenrødens Søn? hvorledes er du nedhugget til Jorden, du, som nedtraadte Folkefærd?
13 He naʻa ke pehē ʻi ho loto, “Te u ʻalu hake ki he langi, te u fokotuʻu ke māʻolunga hake ʻa hoku nofoʻanga ʻi he ngaahi fetuʻu ʻoe ʻOtua: pea te u nofo ʻi he moʻunga ʻoe fakatahaʻanga, ʻi he ngaahi potu tokelau:
Og du sagde i dit Hjerte: Jeg vil stige op til Himmelen, ophøje min Trone over Guds Stjerner, og jeg vil sidde paa Forsamlingsbjerget, yderst imod Norden;
14 Te u ʻalu hake ke māʻolunga ʻi he ngaahi ʻao; te u tatau mo ia ʻoku māʻolunga taha pe.”
jeg vil fare op over de højeste Skyer, jeg vil være den Højeste lig!
Men til Dødsriget skal du nedfare, til Hulens nederste Steder! (Sheol h7585)
16 Ko kinautolu ʻe mamata kiate koe te nau sio fakamamaʻu kiate koe, pea fakalaulauloto kiate koe, ʻo pehē, ‘Ko e tangata koā eni naʻe ngaohi ke tetetete ai ʻa māmani, ʻaia naʻe lulululu ʻae ngaahi puleʻanga;
Hvo dig ser, skal stirre paa dig, de skulle betragte dig og sige: Mon denne være den Mand, som bragte Jorden til at bæve? som bragte Rigerne til at skælve?
17 ʻAia naʻa ne ngaohi ʻa māmani ke hangē ko ha toafa, pea ne fakaʻauha hono ngaahi kolo; ʻaia naʻe ʻikai fakaava ʻae fale ʻo ʻene kau pōpula?’”
som gjorde Jorderige til en Ørk og nedbrød dets Stæder? som ikke løste sine bundne for at lade dem gaa hjem?
18 ʻOku takoto ʻi he nāunau ʻae tuʻi kotoa pē ʻoe ngaahi puleʻanga, ʻio, ʻakinautolu kotoa pē, taki taha ʻi hono fale.
Alle Folkenes Konger, de ligge alle med Ære, hver i sit Hus;
19 Ka kuo lī koe mei ho fonualoto ʻo hangē ko e vaʻa fakalielia, pea hangē ko e kofu ʻokinautolu kuo tāmateʻi, ʻaia kuo hokaʻi ʻaki ʻae heletā, ʻaia ʻoku ʻalu hifo ki he ngaahi maka ʻoe luo; pea hangē ko e ʻangaʻanga kuo malamalaki ʻi he lalo vaʻe.
men du, du er henslængt, uden Grav, som en vederstyggelig Kvist, bedækket med ihjelslagne, som ere gennemborede med Sværd, som fore ned i Stenhulens Dyb; du er som et nedtraadt Aadsel.
20 ʻE ʻikai fai fakataha ho tanu mo kinautolu, koeʻuhi kuo ke fakaʻauha ho fonua, pea tāmateʻi mo hoʻo kakai: ʻe ʻikai ʻaupito ongoongolelei ʻae hako ʻoe fai meʻa kovi.
Du skal ikke forenes med dem ved Begravelse; thi du har ødelagt dit Land, ihjelslaget dit Folk; de ondes Sæd skal ikke nævnes evindelig.
21 Teuʻi ʻae fakapō ki heʻene fānau koeʻuhi ko e hia ʻa ʻenau ngaahi tamai; ke ʻoua naʻa nau tuʻu hake, pe maʻu ʻae fonua, pe ʻufiʻufi ʻaki ʻae funga ʻo māmani ʻae ngaahi kolo.
Bereder hans Børn et Blodbad for deres Fædres Misgerning, at de ikke rejse sig, hverken til at arve Jorden eller til at fylde Jorderiges Kreds med Stæder.
22 He ʻoku pehē ʻe Sihova ʻoe ngaahi kautau, “Te u tuʻu hake kiate kinautolu, pea tuʻusi mei Papilone ʻae hingoa, mo hono toenga [kakai], mo e foha, pea mo e fānau ʻa hono foha, ʻoku pehē ʻe Sihova.
Thi jeg vil staa op imod dem, siger den Herre Zebaoth, og udrydde Babels Navn og hans overblevne og Søn og Sønnesøn, siger Herren.
23 ʻOku pehē foki ʻe Sihova ʻoe ngaahi kautau, Te u ngaohi ia ko e potu ʻoe pitani, mo e ngaahi luo vai; pea te u tafi kituʻaniu ia ʻaki ʻae meʻa tafi ʻoe fakaʻauha.”
Og jeg vil gøre den til Bo for Pindsvin og til Vandsumpe og feje den bort med Ødelæggelsens Kost, siger den Herre Zebaoth.
24 Kuo fuakava ʻa Sihova ʻoe ngaahi kautau, ʻo pehē, “Ko e moʻoni ʻe hoko ʻo hangē ko ia kuo u fifili ki ai, pea hangē ko ia kuo u tuʻutuʻuni, ko ia pe ʻe tuʻu maʻu:
Den Herre Zebaoth har svoret og sagt: Sandelig, som jeg har tænkt, skal det ske, og som jeg har besluttet, skal det staa fast:
25 Ke u laiki ʻae tangata ʻAsilia ʻi hoku fonua pea te u malaki hifo ia ʻi hoku ngaahi moʻunga: pea ʻe toki mahuʻi ʻiate kinautolu ʻa ʻene haʻamonga, pea hiki mo ʻene kavenga mei honau uma.
At jeg skal sønderknuse Assur i mit Land og nedtræde ham paa mine Bjerge, saa at hans Aag skal tages fra dem, og hans Byrde vige fra deres Skuldre!
26 Ko eni ʻae meʻa kuo tuʻutuʻuni ki māmani kotoa pē: pea ko eni ʻae nima kuo mafao atu ki he ngaahi puleʻanga kotoa pē.”
Dette er det Raad, som er besluttet over den hele Jord, og dette er den Haand, som er udrakt over alle Folkefærd.
27 He kuo finangalo ki ai ʻa Sihova ʻoe ngaahi kautau, pea ko hai te ne taʻofi ia? Pea kuo mafao atu hono nima, pea ko hai te ne fakafoki ia?
Thi den Herre Zebaoth har besluttet det, og hvo vil gøre det til intet? og hans Haand er udrakt, og hvo vil afvende den?
28 ʻI he taʻu naʻe pekia ai ʻae tuʻi ko ʻAhasi naʻe fakahā ʻae tala mamafa ni.
I det Aar, der Kong Akas døde, skete denne Profeti.
29 “ʻOua naʻa ke fiefia, ʻe Filisitia kotoa, koeʻuhi kuo fesiʻi ʻae meʻa tā ʻo ia naʻa ne taaʻi koe: koeʻuhi ʻe tupu mai mei he tefito ʻoe ngata ʻae ngata fekai lahi, pea ko hono fua ʻo ia ko e ngata vela ʻoku puna.
Glæd dig ikke, du ganske Filisterland! at hans Stav, som slog dig, er sønderbrudt; thi af Slangens Rod skal udgaa en Basilisk, og dens Frugt skal blive en flyvende Drage.
30 Pea ʻe mākona ʻae ʻuluaki fānau ʻae paea, pea ʻe tokoto ʻi he fiemālie ʻae masiva: pea te u tāmateʻi ho tefito ʻaki ʻae honge, pea te ne taaʻi ho toenga[kakai].
Og de førstefødte af de ringe skulle finde Næring og de fattige ligge tryggelig; men jeg vil døde din Rod med Hunger, og man skal ihjelslaa de overblevne af dig.
31 Tangi, ʻae matapā, tāngiloa, ʻae kolo; ʻa koe, ko Filisitia kotoa, kuo mole ʻi he manavahē: koeʻuhi ʻe haʻu mei he tokelau ʻae ʻohuafi, pea ʻe ʻikai he ha tokotaha ʻi heʻene ngaahi kautau.
Hyl, Port! skrig, Stad! vær mistrøstig, du ganske Filisterland! thi der skal komme en Røg af Norden, og der er ingen Efternøler i hans Skarer.
32 Pea ko e hā ha lea ʻe tali ʻaki ʻe ha tokotaha ki he kau talafekau mei he puleʻanga? ʻA eni, Kuo langa hake ʻe Sihova ʻa Saione, pea ʻe falala ki ai ʻae kau masiva ʻa hono kakai.”
Og hvad skal man svare Folkets Bud? — At Herren har grundfæstet Zion, og at de elendige af hans Folk skulle have Tilflugt i den.
