Hosea 8
1 “ʻAi ʻae meʻalea ki ho ngutu. Te ne haʻu ʻo hangē ko e ʻikale ki he fale ʻo Sihova, koeʻuhi kuo nau maumauʻi ʻeku fuakava, pea fai talangataʻa ki heʻeku fono.
[Przyłóż] trąbę do ust [i mów]: [Oto przyleci] na dom PANA jak orzeł, gdyż złamali moje przymierze i przekroczyli moje Prawo.
2 ʻE tangi ʻa ʻIsileli kiate au, ʻo pehē, ‘ʻE hoku ʻOtua, ʻoku mau ʻilo koe.’
Izrael będzie wołać do mnie: Mój Boże, znamy cię.
3 Kuo liʻaki ʻe ʻIsileli ʻae meʻa ʻoku lelei: ʻe tuli ia ʻe he fili.
[Ale] Izrael odrzucił dobro. Wróg będzie go ścigać.
4 Kuo nau fakanofo ʻae ngaahi tuʻi, kae ʻikai ʻiate au: kuo nau tuʻutuʻuni ʻae ngaahi ʻeiki, pea naʻe ʻikai te u ʻilo: kuo nau ngaohi ʻaki ʻa ʻenau siliva mo ʻenau koula ʻae tamapua, koeʻuhi ka nau ʻauha.
Oni ustanawiają królów, ale beze mnie; wybierają książąt, [lecz] bez mojej wiedzy. Ze swego srebra i złota czynią sobie bożki na własną zgubę.
5 Ko hoʻo ʻuhiki pulu, ʻE Samēlia, kuo ne liʻaki koe; kuo tupu ʻeku ʻita kiate kinautolu: ʻe fēfē hono fuoloa, ka nau hoko ʻo taʻehalaia?
Twój cielec cię odrzucił, Samario! Mój gniew zapłonął przeciwko nim. Jak długo [jeszcze] nie będą oczyszczeni?
6 He naʻe meia ʻIsileli foki ia: ko e tufunga naʻa ne ngaohi ia; ko ia ʻoku ʻikai ko e ʻOtua ia: ka ko e pulu siʻi ʻa Samēlia, ʻe maumauʻi ia ke fakaikiiki.
On bowiem jest z Izraela, rzemieślnik go wykonał, nie jest więc Bogiem. Cielec Samarii obróci się w proch.
7 He kuo nau tūtuuʻi ʻae matangi, pea te nau utu ʻae ʻahiohio: ʻoku ʻikai hano muka: ʻe ʻikai maʻu ha mahoaʻa mei hono fua: ka ai ha fua, ʻe kai ia ʻo ʻosi ʻe he kau muli.
Oni bowiem posiali wiatr, będą zbierać wicher. Nie ma żadnego źdźbła. Kłos nie wyda mąki, a choćby wydał, obcy ją zjedzą.
8 Kuo fōngia hifo ʻa ʻIsileli: te nau hoko ni ʻi he lotolotonga ʻoe Senitaile, ʻo hangē ko e ipu ʻoku ʻikai ʻi ai ha fiemālie.
Izrael będzie pożarty, wkrótce staną się wśród pogan jak naczynie, z którego nie ma żadnej pociechy.
9 He kuo nau ʻalu hake ki ʻAsilia, ha ʻasi kai vao tokotaha pe: kuo unga ʻe ʻIfalemi ʻae kau mamana.
Uciekli bowiem do Asyrii [jak] dziki samotny osioł. Efraim najął [sobie] kochanków.
10 ʻIo, neongo kuo nau unga ʻi he ngaahi puleʻanga, te u tānaki ni ʻakinautolu, pea te nau mamahi siʻi, koeʻuhi ko e kavenga ʻae tuʻi ʻoe ngaahi ʻeiki.
A chociaż najęli spośród narodów, [ja] ich wkrótce zbiorę i ucierpią nieco z powodu brzemienia króla książąt.
11 Koeʻuhi kuo ngaohi ʻe ʻIfalemi ʻae ngaahi feilaulauʻanga lahi ke angahala, ʻe ai ʻae ngaahi feilaulauʻanga ke angahala ai.
Ponieważ Efraim pomnożył ołtarze, by grzeszyć, [te] ołtarze staną się dla niego [powodem] grzechu.
12 Kuo u tohi kiate ia ʻae ngaahi meʻa lahi ʻa ʻeku fono, ka naʻe lau ia hangē ha meʻa kehe.
Wypisałem mu wielkie rzeczy z mojego Prawa, [ale] on je uważał za coś obcego.
13 ʻOku nau feilaulau ʻaki ʻae kakano, ko e ngaahi feilaulau ʻo ʻeku ngaahi hifo, pea kai; ka ʻoku ʻikai ke maʻu ia ʻe Sihova, he te ne manatu ni ʻenau hia, pea totongi ki heʻenau ngaahi angahala: te nau liliu atu ki ʻIsipite.
Z ofiar moich darów składają w ofierze mięso i jedzą [je, ale] PAN tego nie przyjmuje. Już wspomina ich nieprawość i ukarze ich za grzechy. Powrócą do Egiptu.
14 He kuo fakangaloʻi ʻe ʻIsileli ʻa hono Tupuʻanga, pea ʻoku ne langa ʻae ngaahi fale fakaʻeiki; pea kuo fakalahi ʻe Siuta ʻae ngaahi kolo kuo ʻāʻi: ka te u fekau ʻae afi ki hono ngaahi kolo, pea te ne kai ʻae ngaahi fale fakaʻeiʻeiki ʻi ai.”
Zapomniał Izrael o swoim Stwórcy i pobudował świątynie, a Juda rozmnożył miasta warowne. Ale ja poślę ogień na jego miasta, który pożre jego pałace.
