< Hosea 7 >

1 ‌ʻI he ʻeku tokanga ke fakamoʻui ʻa ʻIsileli, naʻe toki hā ʻae angahala ʻa ʻIfalemi, pea mo e angakovi ʻa Samēlia: he ʻoku nau fai kākā; pea ʻoku hū ki loto ʻae kaihaʻa, pea ʻoku maumau ʻituʻa ʻe he fakataha ʻoe kau kaihaʻa.
Cuando Yo curaba a Israel se descubrió la iniquidad de Efraín y salieron a la luz las maldades de Samaria. Porque obran con engaño. El ladrón se mete por dentro, y la pandilla despoja por fuera.
2 Pea ʻoku ʻikai te nau tokanga ʻi honau loto, ʻoku ou manatu ki heʻenau angakovi kotoa pē: ko eni, ʻoku kāpui ʻakinautolu ʻe heʻenau faianga ʻanautolu; ʻoku ʻi hoku ʻao ia.
No reflexionan en su corazón que Yo tengo presentes todas sus perversidades. Sus propias acciones los cercaron y están delante de Mí.
3 ‌ʻOku nau fakafiefiaʻi ʻae tuʻi ʻi heʻenau angakovi, pea mo e houʻeiki ʻi heʻenau ngaahi loi.
Alegran al rey con sus maldades, y a los príncipes con sus mentiras.
4 Ko e kau feʻauaki ʻakinautolu kotoa pē: ʻo hangē ko e ngotoʻumu kuo fakaʻafu ʻe he tangata taʻo mā, ʻoku ne tuku ia hili ʻene natu ʻae mā, kaeʻoua ke tupu.
Todos ellos son adúlteros. Son como horno encendido que el panadero solo deja de atizar desde el amasado hasta la fermentación.
5 ‌ʻI he ʻaho ʻo hotau tuʻi kuo fakakona ia ʻe he houʻeiki ʻaki ʻae ngaahi hina uaine; naʻa ne mafao hono nima mo e kau manuki.
El día de nuestro rey, al calor del vino, los príncipes lo contaminaron. Él extendió su mano a los escarnecedores,
6 Kuo nau teuteu honau loto hangē ko e ngotoʻumu, ʻi heʻenau kei lama: ʻoku mohe ʻi he pō kotoa ʻenau tangata taʻo mā; ʻi he pongipongi ʻoku vela ia hangē ko e afi ulo.
Porque como a un horno acercaron su corazón a la intriga. Toda la noche dormita su ira. Por la mañana arde como llama de fuego.
7 ‌ʻOku nau vela kotoa pē hangē ko e ngotoʻumu; kuo nau kai ʻo ʻosi ʻenau kau fakamaau; kuo hinga honau ngaahi tuʻi kotoa pē: ʻoku ʻikai ha tokotaha ʻiate kinautolu ʻoku ui kiate au.
Todos arden como un horno, devoran a sus gobernantes. Todos sus reyes van a la caída. Pero entre ellos no hay quien clame a Mí.
8 Kuo fakataha ia mo e kakai ʻa ʻIfalemi; ko e foʻi mā taʻefokihi ʻa ʻIfalemi.
Efraín se mezcló con los pueblos. Efraín es una torta no volteada.
9 Kuo kai hono mālohi ʻe he kau muli, ka ʻoku ʻikai te ne ʻilo; ʻio, ko e louʻulu hinehina ʻoku ʻiate ia ʻi heni mo ʻena, ka ʻoku ʻikai te ne ʻilo ia.
Le socavan su fuerza los extraños, pero él no se da cuenta. El cabello cano se esparce en él, pero él no se da cuenta.
10 Pea ko e fielahi ʻa ʻIsileli, ʻoku fakatōhifo ia ʻi hono ʻao: pea ʻoku ʻikai te nau tafoki kia Sihova ko honau ʻOtua, pe kumi kiate ia ʻi he ngaahi meʻa ni kotoa pē.
La propia soberbia de Israel testifica en contra suya, pero ellos no se vuelven a Yavé su ʼElohim. A pesar de todo, no lo buscan.
11 “ʻOku hangē foki ʻa ʻIfalemi ko e lupe vale ʻoku ʻikai hano loto: ʻoku nau ui ki ʻIsipite, pea nau ʻalu ki ʻAsilia.
Efraín es una paloma ingenua y atolondrada. Claman a Egipto, acuden a Asiria.
12 ‌ʻOka nau ka ʻalu te u fola hoku kupenga kiate kinautolu; te u ʻomi ʻakinautolu ki lalo ʻo hangē ko e fanga manupuna ʻoe langi: te u tautea ʻakinautolu, ʻo fakatatau mo e fanongo ʻa ʻenau fakataha.
Tan pronto como Yo eche mi red sobre ellos, y como a pájaros los haré caer. Los atraparé tan pronto como escuche la bandada.
13 Malaʻia kiate kinautolu! He kuo nau hola meiate au: fakaʻauha ʻakinautolu! Koeʻuhi kuo nau talangataʻa kiate au: neongo ʻa ʻeku huhuʻi ʻakinautolu, kuo nau lea loi kiate au.
¡Ay de ellos, porque se apartaron de Mí! ¡Destrucción sobre ellos, porque se rebelaron contra Mí! ¿Los redimiré cuando ellos me calumnian?
14 Pea ʻoku ʻikai te nau tangi kiate au, ʻaki honau loto ʻi heʻenau kaila ʻi honau mohenga: ʻoku nau fakataha ʻakinautolu ki he koane mo e uaine, pea ʻoku nau angatuʻu kiate au.
Aun cuando gimen en sus camas no claman a Mí de corazón. Se apartan de Mí y se reúnen para el trigo y para el vino.
15 Neongo ʻeku nonoʻo mo fakamālohi honau nima, ka ʻoku nau filioʻi kovi kiate au.
Aunque Yo adiestré y fortalecí sus brazos, ellos piensan mal contra Mí.
16 ‌ʻOku nau tafoki, kae ʻikai ki he Fungani Māʻolunga: ʻoku nau hangē ko e kaufana kākā: ʻe tō ʻi he heletā honau houʻeiki, ko e meʻa ʻi he ʻita ʻa honau ʻelelo; ko honau manuki eni ʻi he fonua ko ʻIsipite.
Se vuelven, pero no a ʼElyón. Son como arco que yerra. Sus príncipes pues caerán a espada por la ira de su propia lengua. Esto será su escarnio en la tierra de Egipto.

< Hosea 7 >