Hepelū 6
1 Ko ia foki, ke tuku ki mui ʻae ngaahi ʻuluaki akonaki ʻa Kalaisi, ka tau fai atu ki he haohaoa; ke ʻoua naʻa toe ai ʻae tuʻunga ʻae fakatomala mei he ngaahi ngaue mate, pea mo e tui ki he ʻOtua,
Daarom willen we de aanvangsleer over Christus laten rusten en tot het volmaakte overgaan, zonder opnieuw een grondslag te leggen van: bekering uit dode werken, geloof in God,
2 ʻAe akonaki ʻoe ngaahi papitaiso, mo e hilifaki ʻoe nima, mo e toetuʻu ʻoe mate, mo e fakamaau taʻengata. (aiōnios g166)
de leer over doopsels, handoplegging, opstanding der doden en eeuwig oordeel. (aiōnios g166)
3 Pea te tau fai eni, ʻo kapau ʻe lelei ki he ʻOtua.
En dit gaan we nu ondernemen, zo God het wil.
4 He koeʻuhi ʻe ʻikai ʻaupito mafai kiate kinautolu naʻe muʻaki māmangia, mo nau kamata ʻae foaki mei ʻolunga, pea nau maʻu mo e Laumālie Māʻoniʻoni,
Want het is toch onmogelijk, om hen, die eenmaal verlicht zijn geweest, de hemelse gaven hebben gesmaakt, den heiligen Geest hebben ontvangen,
5 Pea kuo nau kamata ʻae folofola lelei ʻae ʻOtua, mo e ngaahi mālohi ʻoe maama ʻe haʻu, (aiōn g165)
het heerlijk woord Gods en de krachten der toekomstige wereld hebben geproefd, (aiōn g165)
6 Pea kuo nau hinga atu, [ʻe ʻikai mafai ]ke toe fakafoʻou ʻakinautolu ki he fakatomala; he ʻoku nau toe tutuki ki he ʻakau ʻekinautolu pe ʻae ʻAlo ʻoe ʻOtua, ʻo fai fakahāhā pe ʻa hono fakamaaʻi.
maar afgevallen zijn: het is onmogelijk, om hen een tweede maal tot bekering op te wekken, daar ze, zover het hùn betreft, den Zoon van God opnieuw hebben gekruisigd en bespot.
7 He ko e kelekele ʻoku ne inumia ʻae ʻuha ʻoku faʻa tō ki ai, pea tupu mei ai ʻae ʻakau ʻoku taau mo kinautolu ʻoku tauhi ia, ʻoku tāpuekina ia mei he ʻOtua:
De bodem immers, die de overvloedig neervallende regen heeft opgezogen, en nuttig gewas voortbrengt voor hen, door wie hij werd bebouwd, hij ontvangt zegen van God;
8 Ka ko ia ʻoku tupu mei ai ʻae ʻakau talatala mo e talatalaʻāmoa, kuo siʻaki, pea kuo ofi ki he malaʻia; ko hono ngataʻanga ʻo ia ko e vela.
maar zo hij doornen en distels voortbrengt, dan wordt hij afgekeurd en is de vloek nabij, die uitloopt op verbranding.
9 Ka ko kimoutolu, ʻe kāinga, neongo ʻoku pehē ni ʻemau lea, ka ʻoku mau ʻamanaki ki he ngaahi meʻa lelei lahi ʻiate kimoutolu, mo e ngaahi meʻa ʻoku hoa mo e fakamoʻui.
Maar al spreken we zó, geliefden, toch zijn we over u van iets beters overtuigd, iets dat tot zaligheid strekt.
10 He ʻoku ʻikai taʻeangatonu ʻae ʻOtua, ke ne fakangaloʻi hoʻomou ngaue mo e feinga ʻofa, ʻaia kuo mou fakahā ki hono huafa, ʻi hoʻomou tauhiʻi ʻae kāinga māʻoniʻoni, mo hoʻomou ngaue.
Want God is niet onrechtvaardig; en Hij zal dus uw arbeid niet vergeten noch de liefde, die gij om zijn Naam hebt getoond door het dienen der heiligen vroeger en thans.
11 Pea ko homau loto, ke taki taha fakahā ʻekimoutolu ʻae faʻa fakakukafi ko ia ki he ʻilo pau ʻoe ʻamanaki lelei ʻo aʻu ki he ngataʻanga:
We wensen echter, dat gij allen dezelfde ijver aan de dag blijft leggen, om de volle zekerheid der hoop te bewaren ten einde toe;
12 Ke ʻoua naʻa mou fakapikopiko, ka ʻe faʻifaʻitaki kiate kinautolu kuo nau lavaʻi ʻi he tui mo e faʻa kātaki ʻae ngaahi talaʻofa.
en dat gij niet traag moogt worden, maar navolgers van hen, die door geloof en volharding de belofte hebben verkregen.
13 He naʻe talaʻofa ʻae ʻOtua kia ʻEpalahame, pea koeʻuhi kuo ʻikai ha taha ʻe lahi hake ke ne fuakava ai, ne ne fuakava ʻiate ia pe,
Want toen God aan Abraham de belofte deed, zwoer Hij bij Zichzelf, daar Hij bij geen hogere kon zweren en Hij sprak:
14 ʻo pehē, “Ko e moʻoni ʻi he fakamonūʻia te u fakamonūʻiaʻi koe, pea ʻi he fakatokolahi te u fakatokolahiʻi koe.”
"Voorwaar, rijk zal Ik u zegenen, Overvloedig u vermenigvuldigen,"
15 Pea kuo hili ʻene kātaki fuoloa, ne maʻu ʻe ia ʻae talaʻofa.
en zo verkreeg Abraham de vervulling der belofte door volharding.
16 He ko e moʻoni ʻoku fuakava ʻae kakai ʻi he lahi hake: pea ko e fuakava ke fakamoʻoni ʻaki, ko e fakangata ia ʻoe fakakikihi kotoa pē kiate kinautolu.
De mensen toch zweren bij hem die hoger staat, en de eed dient hun tot bevestiging, en sluit verdere tegenspraak uit.
17 Pea ʻi he meʻa ni, kuo finangalo ʻae ʻOtua ke fakahā ʻo lahi ki he kakai naʻe talaʻofa ki ai ʻae taʻefaʻaliliu ʻo ʻene folofola, pea ne fakamoʻoni ʻaki ia ʻae fuakava:
Daarom ook heeft God een eed tot waarborg gegeven, toen Hij aan de erfgenamen der belofte nog duidelijker de onveranderlijkheid van zijn Raadsbesluit wilde tonen;
18 Koeʻuhi ʻi he meʻa taʻefaʻaliliu ʻe ua, ʻaia kuo ʻikai ai ʻaupito faʻa loi ʻae ʻOtua, ke maʻu ʻekitautolu ʻae fiemālie lahi, ʻakitautolu kuo feholaki ki he hūfanga, ke puke ki he ʻamanaki lelei kuo tuku ʻi hotau ʻao:
opdat wij door twee onwrikbare zaken, waardoor het God onmogelijk is te bedriegen, een krachtige aansporing zouden ontvangen, om onze toevlucht te nemen en ons vast te klampen aan de hoop op wat ons is weggelegd.
19 ʻAia kuo tau maʻu ʻo hangē ko e taula ʻoe laumālie, pea ʻoku maʻu mo taʻengāue, pea ʻoku tau ia ki he [potu ]ʻi loto puipui;
Haar toch behouden we als een veilig en zeker anker onzer ziel, vastzittend in het binnenste achter het Voorhangsel,
