Hapakuki 1

1 Ko e tala mamafa ʻaia naʻe mamata ki ai ʻae palōfita ko Hapakuki.

Η όρασις, την οποίαν είδεν Αββακούμ ο προφήτης.

2 ‌ʻE Sihova, ʻe fēfē hono fuoloa ʻo ʻeku tangi, kae ʻikai te ke fanongo! ʻIo, ʻa ʻeku tangi kalanga kiate koe, koeʻuhi ko e fakamālohi, kae ʻikai te ke fakamoʻui!

Έως πότε, Κύριε, θέλω κράζει, και δεν θέλεις εισακούει; θέλω βοά προς σε, Αδικία· και δεν θέλεις σώζει;

3 Ko e hā ʻoku ke fakahā ai kiate au ʻae angahala, pea pule ke u mamata ki he mamahi? He ʻoku ʻi hoku ʻao ʻae maumau mo e fakamālohi: pea ʻoku ai ʻaia ʻoku fakatupu ʻae fekeʻikeʻi, mo e fakakikihi.

Διά τι με κάμνεις να βλέπω ανομίαν και να θεωρώ ταλαιπωρίαν και αρπαγήν και αδικίαν έμπροσθέν μου; και υπάρχουσι διεγείροντες έριδα και φιλονεικίαν.

4 Ko ia ʻoku vaivai ai ʻae fono, pea ʻoku ʻikai ʻaupito ke ʻalu atu ʻae fakamaau: he kuo kāpui ʻae māʻoniʻoni ʻe he angahala; ko ia kuo ʻalu atu ai ʻae fakamaau taʻetotonu.

Διά τούτο ο νόμος είναι αργός, και δεν εξέρχεται κρίσις τελεία· επειδή ο ασεβής καταδυναστεύει τον δίκαιον, διά τούτο εξέρχεταί κρίσις διεστραμμένη.

5 “Vakai, ʻakimoutolu ʻi he ngaahi hiteni, pea tokanga, mo ofo lahi: he te u fai ha ngāue ʻi homou ngaahi ʻaho, ʻe ʻikai te mou tui ki ai, ʻo kapau ʻe tala ia kiate kimoutolu.

Ιδέτε μεταξύ των εθνών και επιβλέψατε και θαυμάσατε μεγάλως, διότι εγώ θέλω πράξει έργον εν ταις ημέραις σας, το οποίον δεν θέλετε πιστεύσει, εάν τις διηγηθή αυτό.

6 He vakai, ʻoku ou fokotuʻu hake ʻae kakai Kalitia, ko e puleʻanga fakaʻita mo fakatoʻotoʻo, ʻaia ʻe ʻalu atu ki he māukupu ʻoe fonua, ke maʻu ʻae ngaahi potu nofoʻanga ʻoku ʻikai ʻonautolu.

Διότι, ιδού, εγώ εξεγείρω τους Χαλδαίους, το έθνος το πικρόν και ορμητικόν, το οποίον θέλει διέλθει το πλάτος του τόπου, διά να κληρονομήση κατοικίας ουχί εαυτού.

7 ‌ʻOku fakailifia mo fakamanavahē ʻakinautolu: ko ʻenau fakamaau mo e nāunau ʻe ʻalu atu ʻiate kinautolu.

Είναι φοβεροί και τρομεροί· η κρίσις αυτών και η εξουσία αυτών θέλει προέρχεσθαι εξ αυτών.

8 ‌ʻOku veʻe vave foki ʻa ʻenau fanga hoosi ʻi he fanga lēpati, pea ʻoku fekai ʻi he fanga ulofi ʻoe efiafi: pea ko honau kau tangata heka hoosi, ʻe mafola ʻakinautolu, pea ʻe haʻu ʻakinautolu mei he mamaʻo: te nau puna ʻo hangē ko e ʻikale ʻoku fakavave ke kai.

Και οι ίπποι αυτών είναι ταχύτεροι παρδάλεων και οξύτεροι λύκων της εσπέρας· και οι ιππείς αυτών θέλουσι διαχυθή και οι ιππείς αυτών θέλουσιν ελθεί από μακρόθεν· θέλουσι πετάξει ως αετός σπεύδων εις βρώσιν,

9 ‌ʻE haʻu ʻakinautolu kotoa pē ko e fakamālohi: ʻe kokomo hake ʻe honau mata, ʻo hangē ko e matangi hahake, pea te nau tānaki ʻae pōpula, ʻo hangē ko e ʻoneʻone.

πάντες θέλουσιν ελθεί επί αρπαγή· η όψις των προσώπων αυτών είναι ως ο ανατολικός άνεμος, και θέλουσι συνάξει τους αιχμαλώτους ως άμμον.

10 Pea te nau manuki ki he ngaahi tuʻi, pea ʻe hoko ʻae houʻeiki ko e manukiʻanga kiate kinautolu: te nau taukaea ʻae ngaahi potu mālohi kotoa pē; he te nau fokotuʻu hake ʻae kelekele, ʻo maʻu ia.

Και θέλουσι περιπαίζει τους βασιλείς, και οι άρχοντες θέλουσιν είσθαι παίγνιον εις αυτούς· θέλουσιν εμπαίζει παν οχύρωμα· διότι θέλουσιν επισωρεύσει χώμα και θέλουσι κυριεύσει αυτό.

11 Pea ʻe toki liliu ai hono loto, pea te ne ʻalu atu, mo fai talangataʻa, ʻo tuki hono mālohi ni ki hono ʻotua.”

Τότε το πνεύμα αυτού θέλει αλλοιωθή, και θέλει υπερβή παν όριον και θέλει ασεβεί, αποδίδων την ισχύν αυτού ταύτην εις τον θεόν αυτού.

12 ʻIkai ʻoku ke talu mei muʻa koe, ʻE Sihova, ko hoku ʻOtua, ko ʻeku tokotaha māʻoniʻoni? ʻE ʻikai te mau mate. ʻE Sihova, kuo ke tuʻutuʻuni ʻakinautolu maʻa e fakamaau; pea kuo ke fokotuʻu ʻakinautolu maʻa e tautea, ʻE ʻOtua māfimafi.

Δεν είσαι συ απ' αιώνος, Κύριε Θεέ μου, ο Άγιός μου; δεν θέλομεν αποθάνει. Συ, Κύριε, διέταξας αυτούς διά κρίσιν· και συ, Ισχυρέ, κατέστησας αυτούς εις παιδείαν ημών.

13 ‌ʻOku ke fofonga māʻoniʻoni fau ʻā koe, pea ʻikai ai te ke faʻa ʻafio ki he kovi, pea ʻoku ʻikai te ke faʻa sio ki he angahala: ko e hā ʻoku ke ʻafio ai kiate kinautolu ʻoku fai kākā, pea ke longo pe, ka ʻoku fakaʻauha ʻe he angahala ʻaia ʻoku māʻoniʻoni hake ʻiate ia?

Οι οφθαλμοί σου είναι καθαρώτεροι παρά ώστε να βλέπης τα πονηρά, και δεν δύνασαι να επιβλέπης εις την ανομίαν· διά τι επιβλέπεις εις τους παρανόμους και σιωπάς, όταν ο ασεβής καταπίνη τον δικαιότερον εαυτού,

14 Pea ʻoku ngaohi ʻae kakai ʻo hangē ko e ngaahi ika ʻoe tahi, mo tatau mo e ngaahi meʻa totolo, ʻoku ʻikai ha pule kiate kinautolu?

και κάμνεις τους ανθρώπους ως τους ιχθύας της θαλάσσης, ως τα ερπετά, τα μη έχοντα άρχοντα εφ' εαυτών;

15 ‌ʻOku nau toʻo hake ʻakinautolu kotoa pē ʻi he mātaʻu, ʻoku nau moʻua ʻakinautolu ʻi honau kupenga, mo tānaki ʻakinautolu ʻi honau kupenga toho, ko ia ʻoku nau fiefia mo nekeneka ai.

Ανασύρουσι πάντας διά του αγκίστρου, έλκουσιν αυτούς εις το δίκτυον αυτών και συνάγουσιν αυτούς εις την σαγήνην αυτών· διά τούτο ευφραίνονται και χαίρουσι.

16 Ko ia ʻoku nau feilaulau ki honau kupenga, mo feilaulau tutu ki honau kupenga toho; koeʻuhi ko e meʻa ʻiate kinautolu ʻoku momona ai honau ʻinasi, pea lahi ʻa ʻenau meʻakai.

Διά τούτο θυσιάζουσιν εις το δίκτυον αυτών και καίουσι θυμίαμα εις την σαγήνην αυτών· διότι δι' αυτών η μερίς αυτών είναι παχεία και το φαγητόν αυτών εκλεκτόν.

17 Ko ia, ʻe ʻaʻau koā honau kupenga, pea ʻikai ʻaupito ha taʻofi ki he fakaʻauha ʻoe ngaahi puleʻanga?

Μη διά τούτο θέλουσι πάντοτε εκκενόνει το δίκτυον αυτών; και δεν θέλουσι φείδεσθαι φονεύοντες πάντοτε τα έθνη;