Hapakuki 3
1 Ko e lotu ʻa Hapakuki ko e palōfita ʻi he Sikaiona.
En bønn av profeten Habakuk; efter Sjigjonot.
2 ʻE Sihova, kuo u fanongo ki hoʻo folofola, pea ne u manavahē: ʻE Sihova, fakaakeake hoʻo ngāue ʻi he lotolotonga ʻoe ngaahi taʻu, fakahā ia ʻi he lotolotonga ʻoe ngaahi taʻu; ʻi he houhau, manatu ki he ʻaloʻofa.
Herre, jeg har hørt budskapet om dig, jeg er forferdet. Herre, din gjerning - kall den til live før mange år er lidd, ja, kunngjør den før mange år er lidd! I din vrede komme du i hu å forbarme dig!
3 Naʻe hāʻele mai ʻae ʻOtua mei Timani, mo e tokotaha māʻoniʻoni mei he moʻunga ko Palani. (Sila) Naʻe ʻufiʻufi ʻae ngaahi langi ʻe hono nāunau, pea naʻe fonu ʻa māmani ʻi hono fakamālō.
Gud kommer fra Teman, den Hellige fra Paran-fjellet. (Sela) Hans prakt dekker himmelen, og jorden er full av hans herlighet.
4 Pea naʻe malama ia ʻo hangē ko e maama; naʻe ʻalu atu ʻae maama ulo mei hono nima: pea naʻe ʻi ai ʻae fakafufū ʻo ʻene māfimafi.
En glans som solens lys bryter frem, stråler omgir ham, og i dem er hans makt skjult.
5 Naʻe ʻalu atu ʻi hono ʻao ʻae mahaki fakaʻauha, pea naʻe ʻalu atu ʻi hono vaʻe ʻae maka fefie ʻoku vela.
Pest går frem for hans åsyn, og sott følger hans fottrin.
6 Naʻe tuʻu ia, ʻo fuofua ʻae fonua: naʻa ne ʻafioʻi, mo fakamovetevete ʻae ngaahi puleʻanga; naʻe fakamovetevete ʻae ngaahi moʻunga taʻengata, naʻe ofeʻi hifo ʻae ngaahi tafungofunga tuʻumaʻu: ʻoku taʻengata ʻa hono ngaahi ʻaluʻanga.
Han stiger frem og ryster jorden; han ser op og får folkene til å skjelve; de evige fjell sprenges i stykker, de eldgamle hauger synker sammen; hans gang er som i eldgammel tid.
7 Naʻaku mamata ʻoku ʻi he mamahi ʻae ngaahi fale fehikitaki ʻo Kusani: pea naʻe tetetete ʻae ngaahi puipui ʻoe fonua ko Mitiane.
Jeg ser Kusans telter i sorg, teltteppene i Midians land bever.
8 Naʻe mamahi ʻa Sihova ki he ngaahi vaitafe? Naʻa ke houhau ki he ngaahi vaitafe? Naʻe ʻi he tahi ʻa ho tuputāmaki, koeʻuhi naʻa ke heka ai ʻi hoʻo fanga hoosi, mo hoʻo ngaahi saliote ʻoe fakamoʻui?
Harmes du, Herre, på elvene, er din vrede optendt mot dem, eller din harme mot havet, siden du farer frem på dine hester, på dine seierrike vogner?
9 Naʻe toʻo ʻo teke ʻa hoʻo kaufana, ʻo fakatatau mo e ngaahi fuakava ki he ngaahi faʻahinga, ʻio, ko hoʻo folofola. (Sila) Naʻa ke fahifahi ʻaki ʻae fonua ʻae ngaahi vaitafe.
Bar og naken er din bue - dine eder til stammene, ditt ord! (Sela) Til elver kløver du jorden.
10 Naʻe mamata kiate koe ʻae ngaahi moʻunga, pea nau tetetete ai: naʻe ʻalu atu ʻae fetafeaki ʻoe vai: naʻe fakahā ʻe he moana ʻa hono leʻo, pea hiki hake hono nima ki ʻolunga.
Fjellene ser dig og bever, vannstrømmer styrter frem; avgrunnen lar sin røst høre, den løfter sine hender mot det høie.
11 Naʻe tuʻumaʻu ʻae laʻā, mo e māhina ʻi hona nofoʻanga: naʻe ʻalu atu hoʻo ngaahi ngahau ʻi hona maama, pea ʻi he ulo ho tao ngingila.
Sol og måne treder inn i sin bolig for lyset av dine piler, som farer frem, for glansen av ditt lynende spyd.
12 Naʻa ke hāʻele atu ʻi he fonua, ʻi he tuputāmaki, naʻa ke haha ʻae hiteni ʻi ho houhau.
I harme skrider du frem over jorden, i vrede treder du folkene ned.
13 Naʻa ke meʻa atu koeʻuhi ko e fakamoʻui ʻo hoʻo kakai, ʻio, koeʻuhi ko e fakamoʻui ʻo hoʻo kau pani: naʻa ke taaʻi ʻae ʻulu ʻi he fale ʻoe angakovi, naʻa ke fakaʻauha hono tuʻunga, ʻo aʻu ki he maka. (Sila)
Du drar ut til frelse for ditt folk, til frelse for din salvede; du knuser taket på den ugudeliges hus, du avdekker grunnvollen like til halsen. (Sela)
14 Naʻa ke hokaʻi ʻae ʻulu ʻo ʻene kautau, mei hono ngaahi faʻahinga: naʻe haʻu ʻakinautolu ʻo hangē ko e ʻahiohio ke fakamovete au: ko ʻenau fiefiaʻanga ia, ke keina ʻae masiva ʻi he fufū.
Du gjennemborer med hans eget spyd hodene på hans skarer, som stormer frem for å sprede mig og gleder sig likesom de skulde til å opete en arming i lønndom.
15 Naʻa ke hāʻele atu mo hoʻo fanga hoosi ʻi he tahi, ʻi he fokotuʻunga ʻoe ngaahi vai lahi.
Du farer gjennem havet med dine hester, gjennem en haug av store vann.
16 ʻI heʻeku fanongo ki ho leʻo, naʻe ngalulu hoku fatu; naʻe tetetete hoku ngutu ʻi ho leʻo: naʻe hū ʻae popo ki hoku ngaahi hui, pea u tetetete ʻiate au; ka te u mālōlō ʻi he ʻaho ʻoe mamahi: ʻoka hoko hake ia ki he kakai, te ne hoko mo ʻene ngaahi kautau, kiate kinautolu.
Jeg hørte det; da bevet mitt indre, ved lyden dirret mine leber; det kommer råttenhet i mine ben, og jeg bever hvor jeg står, fordi jeg rolig må bie på nødens dag, bie på at han drar op mot folket, han som skal trenge det.
17 Neongo ʻene ʻikai fisi ʻae ʻakau ko e fiki, pea ʻe ʻikai ha fua ʻi he ngaahi vaine; pea kovi ʻae tupu ʻoe ʻolive, pea ʻe ʻikai ʻi he ngaahi ngoue ha meʻakai; pea ʻe motuhi ʻae fanga sipi mei he lotoʻā, pea ʻe ʻikai ha fanga manu ʻi he ngaahi tuʻunga:
For fikentreet springer ikke ut, og vintrærne bærer ikke, oljetreets frukt slår feil, og markene gir ingen føde; han har utryddet fårene av kveen, og det finnes ikke fe i fjøsene.
18 Ka neongo ia te u fiefia ʻia Sihova, pea u nekeneka ʻi he ʻOtua ʻo hoku fakamoʻui.
Men jeg vil fryde mig i Herren, jeg vil juble i min frelses Gud.
19 Ko ʻeku mālohi ʻa Sihova ko e ʻOtua, pea te ne ngaohi hoku vaʻe ke hangē ko e vaʻe ʻoe hainite, pea te ne pule ke u ʻeveʻeva ʻi hoku ngaahi potu māʻolunga. Ki heʻeku takimuʻa ʻoe fasi hiva ʻi he Nekina.
Herren, Israels Gud, er min kraft, han gjør mine føtter som hindenes og lar mig skride frem over mine høider. Til sangmesteren, med min strengelek.
