Senesi 25

1 Pea toe maʻu ʻe ʻEpalahame ʻae uaifi, ko hono hingoa ko Ketula.

Og Abraham tok seg ei kona att; ho heitte Ketura.

2 Pea ne fanauʻi kiate ia ʻa Similani, mo Sokesani, mo Metani mo Mitiani: mo ʻIsipaka, mo Suaa.

Med henne fekk han Simran og Joksan og Medan og Midjan og Jisbak og Suah.

3 Pea naʻe fānau kia Sokesani ʻa Sipa mo Titani, pea ko e ngaahi foha ʻo Titani ko ʻAsuli, mo Litusi mo Leumi.

Og Joksan var far til Sjeba og Dedan. Og sønerne hans Dedan var Assurar og Letusar og Leummar.

4 Pea ko e ngaahi foha ʻo Mitiani: ko ʻEfaa, mo ʻEfee, mo Henoke, mo ʻApaita, mo Elitaa. Ko e ngaahi fānau eni ʻa Ketula.

Og sønerne hans Midjan var Efa og Efer og Hanok og Abida og Elda’a. Alle desse var borni hennar Ketura.

5 Pea naʻe foaki ʻe ʻEpalahame ʻene meʻa kotoa pē kia ʻAisake.

Abraham gav Isak alt det han åtte.

6 Ka ko e ngaahi foha ʻo ʻEpalahame ʻi hono sinifu, naʻe ʻatu ki ai ʻe ʻEpalahame ʻae ngaahi foaki, pea ʻi heʻene kei moʻui naʻa ne fekau ke nau ʻalu ki he feituʻu hahake, koeʻuhi ke ʻataʻatā ʻo hono foha ko ʻAisake.

Men sønerne åt fylgjekonorne sine gav Abraham gåvor og let deim flytja burt frå Isak, son sin, og taka austetter, til Austerland, medan han endå livde.

7 Pea ko e ngaahi ʻaho ʻoe ngaahi taʻu naʻe moʻui ai ʻa ʻEpalahame, ko e taʻu ʻe teau mo e taʻu ʻe fitungofulu ma nima.

Og dette er dagarne hans Abraham og den alderen han nådde: hundrad og fem og sytti år.

8 Pea naʻe tukuange ʻe ʻEpalahame hono laumālie, pea pekia ia ʻi he motuʻa lelei, ko e tangata motuʻa kuo aʻu; pea naʻe fakataha ia ki hono kakai.

Og Abraham sålast og døydde etter ein god alderdom, gamall og mett av dagar, og kom til federne sine.

9 Pea naʻe tanu ia ʻe hono ongo foha ko ʻAisake mo ʻIsimeʻeli, ʻi he ʻana ʻi Makipila, ʻi he ngoue ʻa ʻEfilone, ko e foha ʻo Sohaʻa, ko e Heti, ʻaia ʻoku fehangai mo Mamili.

Og Isak og Ismael, sønerne hans, jorda honom i Makpelahelleren, på gjordet hans Efron, son åt Sohar, hetiten, austanfor Mamre,

10 Ko e ngoue ia naʻe fakatau ʻe ʻEpalahame mei he ngaahi foha ʻo Heti; naʻe tanu ʻi ai ʻa ʻEpalahame mo hono uaifi ko Sela.

det gjordet som Abraham hadde kjøpt av Hets-sønerne. Der vart Abraham og Sara, kona hans, jorda.

11 Pea hili ʻae pekia ʻa ʻEpalahame, naʻe tāpuakiʻi ʻe he ʻOtua hono foha ko ʻAisake: pea naʻe nofo ʻa ʻAisake ʻo ofi ki he vaikeli ko Lehai-Loʻai.

Men då Abraham var slokna, gav Gud velsigningi si til Isak, son hans. Og Isak, han budde attmed «Kjelda åt den som liver, og ser meg».

12 Pea ko e hako eni ʻo ʻIsimeʻeli, ko e foha ʻo ʻEpalahame, ʻaia naʻe fanauʻi kia ʻEpalahame ʻe Hekaʻā ko e ʻIsipite, ko e kaunanga ʻa Sela.

Dette er ættartalet åt Ismael, son hans Abraham, han som Abraham fekk med Hagar frå Egyptarland, terna hennar Sara.

13 Pea ko e hingoa eni ʻoe ngaahi foha ʻo ʻIsimeʻeli, ko honau hingoa ʻi honau ngaahi toʻutangata; ko e ʻuluaki ʻo ʻIsimeʻeli, ko Nepeoti; mo Keta, mo ʻAtieli, mo Mipisami,

Og dette er namni på sønerne hans Ismael, dei namni som er i ættarsoga deira: Nebajot, det var eldste son hans Ismael, og Kedar og Adbe’el og Mibsam

14 Mo Misima, mo Tumaʻā mo Masa:

og Misma og Duma og Massa

15 Ko Hetaʻa, mo Tima, mo Situa, mo Nefisi, mo Kitema.

og Hadar og Tema og Jetur og Nafis og Kedma.

16 Ko e ngaahi foha ia ʻo ʻIsimeʻeli, pea ko honau hingoa ia, ʻi honau ngaahi kolo, ʻi honau ngaahi fale: ko e ʻeiki ʻe toko hongofulu ma toko ua, ʻo fakatatau mo honau ngaahi puleʻanga.

Dette var sønerne hans Ismael, og dette var namni deira, med grenderne og lægri deira, tolv ættarhovdingar.

17 Pea ko e ngaahi taʻu eni ʻoe moʻui ʻa ʻIsimeʻeli, ko e taʻu ʻe teau mo e tolungofulu ma fitu: pea tukuange ʻe ia hono laumālie, pea pekia ia, pea fakataha ia ki hono kakai.

Og dette er liveåri hans Ismael: hundrad og sju og tretti år. Og han sålast og døydde, og kom til federne sine.

18 Pea naʻa nau nofo mei Havila ʻo aʻu ki Sua, ʻaia ʻoku ofi ki ʻIsipite, ʻi he hala ki ʻAsilia; pea naʻe pekia ia ʻi he ʻao ʻo hono ngaahi kāinga kotoa pē.

Og dei budde frå Havila til Sur, som ligg midt for Egyptarland, når du tek leidi mot Assur. Midt for augo åt alle brørne sine slo han seg ned.

19 Pea ko e hako eni ʻo ʻAisake ko e foha ʻo ʻEpalahame: naʻe fānau kia ʻEpalahame ʻa ʻAisake.

Dette er ættarsoga hans Isak, son åt Abraham:

20 Pea naʻe fāngofulu taʻu ʻae motuʻa ʻo ʻAisake, ʻi heʻene maʻu ʻa Lepeka ko hono uaifi, ko e ʻofefine ʻo Petueli, ko e Silia ʻa Petanalami, ko e tuofefine ʻo Lepani ko e Silia.

Abraham var far åt Isak. Og Isak var fyrti år gamall, då han gifte seg med Rebekka, dotter åt Betuel, aramæaren frå Mesopotamia, syster åt Laban, aramæaren.

21 Pea naʻe hūfia ʻe ʻAisake hono uaifi kia Sihova, he naʻe paʻa ia; pea tui kiate ia ʻa Sihova, pea feitama hono uaifi ko Lepeka.

Og Isak bad til Herren for Rebekka, kona si, av di ho var barnlaus. Og Herren høyrde bøni hans, og Rebekka, kona hans, vart umhender.

22 Pea naʻe fengaueʻi ʻae fānau ʻiate ia; pea pehē ʻe ia, “Kapau ʻoku moʻoni, ko e hā ʻoku ou pehē ai?” Pea ʻalu ia ke fehuʻi kia Sihova.

Men borni drogst i livet hennar. Då sagde ho: «Er det so, kvi skal eg då vera til?» Og ho gjekk av stad og spurde Herren.

23 Pea naʻe pehē ʻe Sihova kiate ia, “ʻOku ai ʻae puleʻanga ʻe ua ʻi ho manāva, pea ʻe mahuʻi mei ho manava ʻae kakai ʻe ua, ʻo taki taha hono anga; pea ʻe mālohi ʻae kakai ʻe taha ki he taha; pea ʻe tauhi ʻe he ʻuluaki ʻae kimui.”

Og Herren sagde til henne: «I livet ditt er lydar tvo, Tvo folk skal frå ditt fang seg greina; Eitt folk er sterkare enn hitt. Den eldre skal den yngre tena!»

24 Pea ʻi heʻene kakato hono ngaahi ʻaho ke fāʻele, pea vakai, naʻe ai ʻae māhanga ʻi hono manāva.

Då so tidi hennar kom, at ho skulde eiga barn, sjå, då var det tvillingar i livet hennar.

25 Pea fāʻele ʻae ʻuluaki kuo kulokula kotoa pē, ʻo hangē ha kofu fulufulu: pea ne nau ui hono hingoa ko ʻIsoa.

Og den som kom fyrst, var raud, og loden yver allan, som ein feld; so kalla dei honom Esau.

26 Pea toki fāʻeleʻi hono tehina, pea naʻe puke ʻe hono nima ʻae mui vaʻe ʻo ʻIsoa; pea naʻe ui hono hingoa ko Sēkope; pea naʻe onongofulu taʻu ʻa ʻAisake ʻi he fanauʻi ʻakinaua.

Og då bror hans kom, heldt han med handi i hælen på Esau. So kalla dei honom Jakob. Då dei kom til verdi, var Isak seksti år gamall.

27 Pea tupu ʻae ongo tama: pea naʻe poto ʻa ʻIsoa ʻi he tuli manu, ko e tangata taka ʻuta; ka ko e tangata angamalūʻia ʻa Sēkope, pea naʻe nofo ia ʻi he ngaahi fale fehikitaki.

Og sveinarne voks upp, og Esau vart ein glup veidemann, og heldt til i skog og mark; men Jakob var ein mild og fredsam kar, og heldt seg heime, attmed tjeldbuderne.

28 Pea ʻofa ʻa ʻAisake kia ʻIsoa, he naʻa ne kai ʻa ʻene kanoʻi manu, ka naʻe ʻofa ʻa Lepeka kia Sēkope.

Og Isak tykte gildast um Esau, for han åt gjerne vilt; men Rebekka tykte gildast um Jakob.

29 Pea naʻe fei haka ʻa Sēkope; pea haʻu ʻa ʻIsoa mei he vao, pea kuo vaivai ia;

Ein gong koka Jakob ein velling; då kom Esau heim av skogen, og var trøytt og mod.

30 Pea pehē ʻe ʻIsoa kia Sēkope, “ʻOku ou kole kiate koe, ke ke fafanga au ʻaki ʻae lū kulokula na, he kuo u vaivai; ko ia naʻe ui ai hono hingoa, ko ʻItomi.”

Og Esau sagde med Jakob: «Å lat meg få gløypa i meg noko av det raude, dette raude der; eg er reint kvitt!» Difor kallar dei honom Edom.

31 Pea pehēange ʻe Sēkope, Fakatau kiate au he ʻaho ni, ʻae ʻinasi ʻoe ʻuluaki foha.

Då sagde Jakob: «Sel meg fyrst odelen din!»

32 Pea pehē ʻe ʻIsoa, “Vakai, kuo u teitei mate: pea ko e hā hono ʻaonga kiate au ʻoe ʻinasi ʻoe ʻuluaki foha?”

Og Esau sagde: «Du ser, eg er åt og skal døy; kva skal eg då med odelen?»

33 Pea pehēange ʻe Sēkope; “Fuakava mai kiate au he ʻaho ni; pea ne fuakava kiate ia:” pea naʻa ne fakatau ʻae ʻinasi ʻoe ʻuluaki foha kia Sēkope.

«Gjer fyrst eiden på det!» sagde Jakob. So gjorde Esau eiden på det, og selde odelen sin til Jakob.

34 Pea toki ʻatu ai ʻe Sēkope kia ʻIsoa ʻae mā mo e haka lū; pea kai ia mo inu, pea ne tuʻu hake ʻo ʻalu ʻi hono hala; naʻe pehē ʻae siʻaki ʻe ʻIsoa ʻae ʻinasi ʻoe ʻuluaki foha.

Og Jakob gav Esau brød og linsevelling, og han åt, og drakk, og reis upp, og gjekk sin veg. So lite vyrde Esau odelen.