ʻEkisotosi 9
1 Pea folofola ai ʻa Sihova kia Mōsese, “ʻAlu kia Felo, ʻo tala kiate ia, ʻOku pehē mai ʻa Sihova ko e ʻOtua ʻoe kakai Hepelū, ‘Tukuange hoku kakai ke ʻalu,’ koeʻuhi ke nau tauhi au.”
Toen sprak Jahweh tot Moses: Ga naar Farao en zeg hem: "Zo spreekt Jahweh, de God der Hebreën! Laat mijn volk vertrekken, om Mij te vereren."
2 He kapau te ke taʻofi hono tukuange, mo ke puke pe ʻakinautolu,
Want zo gij weigert, het te laten vertrekken, en het nog langer weerhoudt,
3 Vakai, ko e nima ʻo Sihova ʻoku ʻi hoʻo ngaahi manu ʻaia ʻoku ʻi he ngoue, ki he fanga hoosi, pea ki he fanga asi, ki he fanga kāmeli, ki he fanga pulu, pea ki he fanga sipi: ʻe ai ʻae mahaki lahi mo mamahi.
zal de hand van Jahweh uw vee in het veld met een verschrikkelijke pest slaan: paarden, ezels, kamelen, runderen en schapen.
4 Pea ʻe vaheʻi ʻe Sihova ʻae ngaahi manu ʻa ʻIsileli mei he ngaahi manu ʻa ʻIsipite: pea ʻe ʻikai ha meʻa ʻe mate ʻi he meʻa kotoa pē ʻae fānau ʻa ʻIsileli.
Maar Jahweh zal onderscheid maken tussen het vee van Israël en dat van Egypte; geen enkel beest van de Israëlieten zal verloren gaan.
5 Pea naʻe kotofa ʻe Sihova hono feituʻulaʻā, ʻo pehē, “ʻE fai ʻe Sihova ʻae meʻa ni ʻapongipongi ʻi he fonua.”
Jahweh heeft ook de tijd bepaald: morgen zal Jahweh dit in het land voltrekken.
6 Pea naʻe fai ʻe Sihova ʻae meʻa ko ia ʻi he ʻapongipongi, pea naʻe mate ai ʻae ngaahi manu ʻa ʻIsipite; ka ko e ngaahi manu ʻae kakai ʻIsileli, naʻe ʻikai mate ai ha taha.
En de volgende morgen voltrok Jahweh het ook: al het vee der Egyptenaren kwam om, maar van de kudden der Israëlieten ging niets verloren.
7 Pea fekau ʻe Felo, pea vakai, naʻe ʻikai mate ha manu ʻe taha ʻi he kakai ʻIsileli. Pea naʻe fakafefeka ʻae loto ʻo Felo, pea naʻe ʻikai te ne tukuange ʻae kakai ke ʻalu.
Farao stelde een onderzoek in; en werkelijk, geen enkel beest van de Israëlieten was omgekomen Maar Farao bleef hardnekkig, en liet het volk niet vertrekken.
8 Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese, pea mo ʻElone, “Mo toʻo ʻae faluku ʻoe efuefu mei he ngotoʻumu, pea tuku ke laku hake ia ʻe Mōsese ki langi ʻi he ʻao ʻo Felo:
Toen sprak Jahweh tot Moses en Aäron: Neemt uw handen vol roet uit de oven, en laat Moses het in de lucht strooien voor de ogen van Farao.
9 Pea ʻe hoko ia ko e efu ʻi he fonua kotoa pē ʻo ʻIsipite, pea ʻe hoko ia ko e hangatāmaki mo e vakafoha, ki he tangata mo e manu ʻi he fonua kotoa pē ʻo ʻIsipite.”
Het zal over heel Egypte stuiven, en bij mens en dier in heel Egypte builen verwekken, die in etterende wonden zullen openbreken.
10 Pea naʻa na toʻo mai ʻae efuefu ʻoe ngotoʻumu, ʻo na tuʻu ʻi he ʻao ʻo Felo: pea laku hake ia ʻe Mōsese ki langi; pea naʻe hoko ia ko e hangatāmaki, pea naʻe tupu ʻae vakafoha ki he tangata mo e manu.
Zij namen dus roet uit de oven, en terwijl zij voor Farao stonden, wierp Moses het in de lucht; en het verwekte builen bij mens en dier, die openbraken in etterende wonden.
11 Pea naʻe ʻikai faʻa tuʻu ʻae kau fie mana ʻi he ʻao ʻo Mōsese ko e meʻa ʻi he hangatāmaki; he naʻe ʻi he kau fie mana ʻae hangatāmaki, pea naʻe ʻi he kakai ʻIsipite kotoa pē.
Zelfs de tovenaars konden het door de builen bij Moses niet uithouden; want ook zij kregen builen, zoals de rest van Egypte.
12 Pea naʻe fakafefeka ʻe Sihova ʻae loto ʻo Felo, pea naʻe ʻikai tokanga ia kiate kinaua; ʻo hangē ko e folofola ʻa Sihova kia Mōsese.
Maar Jahweh verhardde het hart van Farao; hij wilde niet naar hen luisteren, zoals Jahweh Moses voorspeld had.
13 Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese, “Tuʻu hengihengi hake ʻi he ʻapongipongi, pea tuʻu ʻi he ʻao ʻo Felo, ʻo tala kiate ia, ʻOku pehē mai ʻa Sihova ko e ʻOtua ʻoe kakai Hepelū, ‘Tukuange hoku kakai ke ʻalu, koeʻuhi ke nau tauhi au.’
Jahweh sprak tot Moses: Ga morgen vroeg Farao weer tegemoet, en zeg hem: Zo spreekt Jahweh, de God der Hebreën! Laat mijn volk vertrekken, om Mij te vereren.
14 He te u fekau eni ʻa ʻeku ngaahi tautea kotoa pē ki ho loto, pea ki hoʻo kau tamaioʻeiki, pea mo ho kakai; koeʻuhi ke ke ʻilo ai ʻoku ʻikai ha tokotaha ʻi māmani ʻo hangē ko au.
Want deze keer zal Ik u, uw hof en uw volk met al mijn plagen meedogenloos treffen, opdat ge moogt weten, dat niemand op de hele aarde gelijk is aan Mij.
15 He ko ʻeni, teu mafao atu hoku nima, koeʻuhi ke u taaʻi koe mo ho kakai ʻaki ʻae mahaki fakaʻauha; pea ʻe tuʻusi koe mei māmani.
Zeker, thans zou Ik mijn hand kunnen uitsteken, en u en uw volk met de pest kunnen slaan, zodat gij van de aarde werdt weggevaagd.
16 Pea ko e moʻoni kuo u fokotuʻu koe, koeʻuhi ke fakahā ʻiate koe ʻeku mālohi; pea ke fakaongo atu ai hoku huafa ʻi māmani kotoa pē.
Maar Ik laat u in leven, om u mijn almacht te tonen, en mijn Naam te verkonden over de hele aarde.
17 ʻOku ke kei fakahikihiki koe ki hoku kakai, pea ʻoku ʻikai te ke fie tuku ʻakinautolu ke ʻalu?
Zo ge u dus opnieuw tegen mijn volk durft verzetten, en het niet laat vertrekken,
18 Vakai, ko e feituʻulaʻā ni ʻapongipongi, Te u pule ke tō ai ʻae ʻuha maka fakamamahi lahi, naʻe ʻikai hano tatau ʻi ʻIsipite, talu hono fokotuʻu ʻo ia ʻo aʻu ki heni.
zal Ik het morgen op deze tijd zo vreselijk doen hagelen, als nog nooit in Egypte is voorgekomen, zolang het bestaat tot de dag van vandaag.
19 Ko ia ke ke fekau ni, ke tānaki hoʻo fanga manu mo ia kotoa pē ʻoku ke maʻu ʻi he ngoue; he ko e tangata kotoa pē mo e manu kotoa pē ʻaia ʻe ʻilo ʻi he ngoue, pea ʻe ʻikai ʻomi ia ki ʻapi, ʻe tō hifo ʻae ʻuha maka ki ai, pea te nau mate.”
Laat dus uw kudde en alles, wat ge op het veld hebt staan, in veiligheid brengen; alle mensen en dieren, die zich buiten bevinden en niet onderdak zijn gebracht, zullen door de hagel worden getroffen en sterven.
20 Pea ʻilonga ia naʻe manavahē ki he folofola ʻa Sihova ʻi he kau tamaioʻeiki ʻa Felo, naʻa ne pule ke puna ʻene kau tamaioʻeiki, mo e fanga manu ki he ngaahi fale:
Wie van Farao’s hovelingen het woord van Jahweh vreesde, bracht zijn slaven en vee naar binnen;
21 Pea ko ia naʻe ʻikai tokanga ki he folofola ʻa Sihova, naʻe tuku ʻe ia ʻene kau tamaioʻeiki mo e fanga manu ʻi he ngoue.
maar wie niet aan het woord van Jahweh geloofde, liet zijn slaven en vee buiten.
22 Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese, “Mafao atu ho nima ki langi: koeʻuhi ke hoko ʻae ʻuha maka ki he tangata mo e manu ʻi he fonua kotoa pē ʻo ʻIsipite, pea ki he ʻakau kotoa pē ʻoe ngoue, ʻi he fonua kotoa pē ʻo ʻIsipite.”
Toen sprak Jahweh tot Moses: Strek uw hand uit naar de hemel, om het over heel Egypte te laten hagelen op mens en dier en op het veldgewas van heel Egypte.
23 Pea mafao atu hono tokotoko e Mōsese ki langi: pea naʻe fekau ʻe Sihova ʻae mana mo e ʻuha maka, pea naʻe malele ʻae afi ʻi he funga fonua; pea naʻe fakaʻuha maka ʻe Sihova ki he fonua ko ʻIsipite.
Moses hief zijn staf naar de hemel, en Jahweh liet het donderen en hagelen; de bliksem schoot op de aarde, en Jahweh liet een zware hagel neerkletteren op Egypte.
24 Pea naʻe ai ʻae ʻuha maka naʻe fefiofi mo e afi, ko e meʻa mamahi ʻaupito, naʻe ʻikai hano tatau ʻi he fonua kotoa pē ʻo ʻIsipite talu hono hoko ko e puleʻanga.
De hagelbui werd doorschoten van bliksemflitsen; zo vreselijk was de hagelslag, als men, sinds er in Egypte mensen wonen, nog nooit had beleefd.
25 Pea naʻe teʻia ʻe he ʻuha maka ʻaia kotoa pē naʻe ʻi he ngoue ʻi he fonua kotoa pē ʻo ʻIsipite, ʻae tangata mo e manu: pea teʻia ʻe he ʻuha maka ʻae ʻakau siʻi kotoa pē, pea ne fesiʻi ʻae ʻakau lahi kotoa pē ʻoe ngoue.
De hagel teisterde over heel Egypte mens en dier, die zich buitenshuis bevonden: al het gewas op het veld werd door de hagel verpletterd, al de bomen op het land braken middendoor.
26 Ka ko e fonua ko Koseni, ʻaia naʻe nofo ai ʻae fānau ʻa ʻIsileli, naʻe ʻikai ʻi ai ha ʻuha maka.
Alleen in het land Gósjen, waar de Israëlieten woonden, hagelde het niet.
27 Pea naʻe fekau ʻe Felo ke haʻu ʻa Mōsese mo ʻElone, ʻo ne pehē kiate kinaua, “Kuo u fai angahala ʻi he feituʻulaʻā ni: ʻoku māʻoniʻoni ʻa Sihova, ka ko au mo hoku kakai ʻoku angahala.
Nu liet Farao Moses en Aäron ontbieden en zei hun: Thans moet ik wel mijn schuld bekennen; Jahweh is in zijn recht, en ik en mijn volk hebben ongelijk.
28 Mo hū kia Sihova (he kuo lahi, ) ke ʻoua naʻa kei fai ʻae mana lahi mo e ʻuha maka; pea te u tuku ʻakimoutolu ke ʻalu, pea ʻe ʻikai te mou tatali.”
Weest dus mijn voorspraak bij Jahweh. Het donderen en hagelen heeft lang genoeg geduurd. Ik zal u laten vertrekken; gij behoeft niet langer hier te blijven.
29 Pea pehē ʻe Mōsese kiate ia, “ʻI heʻeku hoko leva ki he tuʻa kolo, teu mafao atu hoku nima kia Sihova; pea ʻe tuku leva ʻae mana, pea ʻe ʻikai kei tō ʻae ʻuha maka: koeʻuhi ke ke ʻilo ai ʻoku ʻo Sihova ʻa māmani.
Moses antwoordde: Zodra ik buiten de stad ben, zal ik mijn handen tot Jahweh uitstrekken; het onweer zal ophouden, en er zal geen hagel meer vallen, opdat gij moogt weten, dat de aarde aan Jahweh behoort.
30 Ka ko koe mo hoʻo kau tamaioʻeiki, ʻoku ou ʻilo ʻe ʻikai te mou manavahē kia Sihova ko e ʻOtua.”
Maar ik ben er zeker van, dat gij met uw hof ook nu nog den God Jahweh niet vreest.
31 Pea naʻe teʻia ʻae falakesi mo e paʻale he naʻe fua ʻae paʻale, pea kamata fua mo e falakesi.
Het vlas en de gerst waren intussen vernield: want de gerst rijpte al in de aren, en het vlas stond in bloei.
32 Ka ko e uite mo e lai naʻe ʻikai teʻia, he naʻe teʻeki ai tupu hake.
Tarwe en spelt werden niet neergeslagen, omdat die later in de tijd zijn.
33 Pea ʻalu ʻa Mōsese meia Felo ki he tuaʻā kolo, ʻo ne mafao atu hono nima kia Sihova: pea naʻe tuku ai ʻae mana mo e ʻuha maka, pea naʻe ʻikai kei tō ʻae ʻuha ki he kelekele.
Toen Moses van Farao was heengegaan, en buiten de stad was gekomen, strekte hij zijn handen tot Jahweh uit. Het onweer en de hagel hielden op, en er stroomde geen regen meer op de aarde.
34 Pea ʻi he mamata ʻa Felo kuo matuʻu ʻae ʻuha mo e ʻuha maka, mo e mana, naʻe toe fai angahala ia, ʻo fakafefeka hono loto, ʻaia mo ʻene kau tamaioʻeiki.
Toen Farao zag, dat regen, hagel en onweer hadden opgehouden, bleef hij met zijn hof verstokt in de zonde volharden.
35 Pea naʻe fefeka ʻae loto ʻo Felo, pea naʻe ʻikai te ne tuku ʻae fānau ʻa ʻIsileli ke ʻalu: ʻo hangē ko e folofola ʻa Sihova kia Mōsese.
Farao bleef hardnekkig, en liet de Israëlieten niet vertrekken, zoals Jahweh door Moses voorspeld had.
