< ʻEkisotosi 33 >

1 Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese, “ʻAlu, pea hiki ʻi heni, ʻa koe mo e kakai ʻaia kuo ke ʻomi mei he fonua ko ʻIsipite, ki he fonua ʻaia naʻaku fuakava ai kia ʻEpalahame, mo ʻAisake, pea kia Sēkope, ʻo pehē, Te u foaki ia ki ho hako:
Hierauf sagte der HERR zu Mose: »Ziehe nunmehr weiter, hinweg von hier, du und das Volk, das du aus dem Land Ägypten hergeführt hast, in das Land, das ich Abraham, Isaak und Jakob zugeschworen habe mit den Worten: ›Deinen Nachkommen will ich es geben!‹
2 Pea te u fekau ha ʻāngelo ke muʻomuʻa ʻiate koe: pea te u kapusi ʻae kakai Kēnani, mo e kau ʻAmoli, mo e kau Heti, mo e kau Pelesi, ko e kau Hevi, pea mo e kau Sepusi:
Ich will aber einen Engel vor dir hersenden und die Kanaanäer, Amoriter, Hethiter, Pherissiter, Hewiter und Jebusiter vertreiben, – in ein Land, das von Milch und Honig überfließt.
3 [Mou ʻalu ]ki he fonua mahu tāfea ʻi he huʻahuhu mo e honi: ka ʻe ʻikai te u ʻalu hake ʻi homou lotolotonga; he ko e kakai kia kekeva koe: telia naʻaku fakaʻauha koe ʻi he hala.”
Doch ich selbst will nicht in deiner Mitte hinaufziehen, weil du ein halsstarriges Volk bist; ich müßte dich sonst unterwegs vertilgen.«
4 Pea ʻi he fanongo ʻae kakai ki he ongoongo kovi ni, naʻa nau tangi: pea naʻe ʻikai ʻai ʻe ha tangata haʻa ne teunga.
Als das Volk diese schlimme Botschaft vernahm, wurde es betrübt, und keiner legte seinen Schmuck an;
5 He naʻe pehē ʻe Sihova kia Mōsese, “Tala ki he fānau ʻa ʻIsileli, koe kakai kia kekeva ʻakimoutolu: Te u ʻalu atu ki loto ʻiate koe ʻi he kemo pe taha, ʻo fakaʻauha koe; ko ia ke ke tukuange ai ʻae ngaahi teunga ʻiate koe, kaeʻoua ke u ʻilo ai ha meʻa ke fai kiate koe.”
denn der HERR hatte zu Mose gesagt: »Sage den Israeliten: ›Ihr seid ein halsstarriges Volk; wenn ich auch nur einen Augenblick in deiner Mitte einherzöge, müßte ich dich vertilgen. So lege denn jetzt deinen Schmuck von dir ab, dann will ich sehen, was ich für dich tun kann!‹«
6 Pea naʻe vete ʻe he fānau ʻa ʻIsileli ʻenau ngaahi teunga ʻiate kinautolu ʻi he moʻunga ko Holepi.
Da legten die Israeliten ihren Schmuck ab, vom Berge Horeb an.
7 Pea naʻe hiki ʻe Mōsese ʻae fale fehikitaki, ʻo fokotuʻu ia ʻi tuaʻā mei he ʻapitanga, ʻo mamaʻo atu mei he ʻapitanga, ʻo ne ui ia ko e Fale fehikitaki ʻoe kakai. Pea naʻe pehē, ko ia kotoa pē naʻe kumi kia Sihova naʻe ʻalu ia kituaʻā ki he fale fehikitaki ʻoe kakai, ʻaia naʻe ʻi tuaʻā mei he ʻapitanga.
Mose aber nahm jedesmal das Zelt und schlug es für sich außerhalb des Lagers in einiger Entfernung vom Lager auf und gab ihm den Namen ›Offenbarungszelt‹. Sooft nun jemand den HERRN befragen wollte, ging er zu dem Offenbarungszelt hinaus, das außerhalb des Lagers lag.
8 Pea naʻe pehē, ʻi he ʻalu kituaʻā ʻa Mōsese ki he fale fehikitaki, naʻe tuʻu hake leva ʻae kakai kotoa pē, ʻo tuʻu ʻae tangata taki taha ʻi he matapā ʻo hono fale fehikitaki, ke sio atu kia Mōsese, ke ʻoua ke hū ia ki he fale fehikitaki.
Sooft aber Mose zu dem Zelt hinausging, standen alle Leute auf und traten ein jeder in den Eingang seines Zeltes und blickten hinter Mose her, bis er in das Zelt eingetreten war.
9 Pea ʻi he hū ʻa Mōsese ki he fale fehikitaki, naʻe ʻalu hifo ʻae pou ʻao, pea tuʻu ia ʻi he matapā ʻoe fale fehikitaki, pea alea[ʻa Sihova ]mo Mōsese.
Sobald dann Mose in das Zelt getreten war, senkte sich die Wolkensäule herab und nahm ihren Stand am Eingang des Zeltes, solange der HERR mit Mose redete.
10 Pea naʻe mamata ʻe he kakai kotoa pē ki he pou ʻao ʻoku tuʻu ʻi he matapā ʻoe fale fehikitaki: pea naʻe tuʻu hake ʻae kakai kotoa pē ʻo hū, ʻo taki taha ʻae tangata ʻi he matapā ʻo hono fale fehikitaki.
Wenn nun das ganze Volk die Wolkensäule am Eingang des Zeltes stehen sah, erhob sich das ganze Volk, und jeder warf sich im Eingang seines Zeltes nieder.
11 Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese, ko e mata ki he mata, ʻo hangē ko e lea ʻae tangata ki hono kāinga. Pea naʻe liu mai ia ki he ʻapitanga; he ko hono tauhi, ʻa Siosiua ko e foha ʻo Nuni, ko e tangata talavou, naʻe ʻikai ʻalu ia mei he fale fehikitaki.
Der HERR aber redete mit Mose von Angesicht zu Angesicht, wie jemand mit seinem Freunde redet. Mose kehrte dann wieder ins Lager zurück, während sein Diener Josua, der Sohn Nuns, ein junger Mann, das Innere des Zeltes nie verließ.
12 Pea naʻe pehē ʻe Mōsese kia Sihova, “Vakai, ʻoku ke pehē mai kiate au, Ke ke ʻohake ʻae kakai ni: pea ʻoku ʻikai te ke fakahā kiate au, pe ko hai ia te ke fekau ke ma ō mo au. Ka kuo ke tala mai, ʻOku ou ʻilo koe ʻi ho hingoa, pea kuo ʻofeina koe ʻi hoku ʻao.
Hierauf sagte Mose zum HERRN: »Siehe, du hast mir wohl geboten, dieses Volk (nach Kanaan) hinaufzuführen, hast mich aber nicht wissen lassen, wen du mit mir senden willst; und doch hast du zu mir gesagt: ›Ich kenne dich mit Namen, und du hast auch Gnade bei mir gefunden!‹
13 Pea ko ʻeni, ʻoku ou kole kiate koe, kapau kuo u maʻu ʻae ʻofa ʻi ho ʻao, ke ke fakahā ni kiate au ho hala, koeʻuhi ke u ʻilo koe, pea te u ʻilo ai ʻae ʻofa ʻi ho ʻao: pea ke ʻafioʻi ko e puleʻanga ni ko ho kakai.”
Wenn ich denn wirklich Gnade bei dir gefunden habe, so laß mich doch deine Pläne wissen, damit ich dich erkenne und damit ich (inne werde, daß ich) Gnade bei dir gefunden habe! Bedenke doch auch, daß dies Volk dein Volk ist!«
14 Pea pehē ʻe ia, “Te u ʻalu mo koe, pea te u tuku kiate koe ʻae fiemālie.”
Da antwortete der HERR: »Wenn ich in Person mitzöge, würde ich dir dadurch Beruhigung verschaffen?«
15 Pea pehē ʻe ia kiate ia, “Kapau ʻe ʻikai ʻalu ʻa hoʻo ʻafio mo au, ʻoua naʻa ke fetuku hake ʻakimautolu ʻi heni.
Da entgegnete ihm Mose: »Wenn du nicht in Person mitziehst, so laß uns lieber nicht von hier wegziehen!
16 He koeʻuhi ʻe ʻilo ni ʻi he ha kuo ʻofeina au mo hoʻo kakai ʻi ho ʻao? ʻIkai ʻi he meʻa ni, ʻi hoʻo ʻalu mo kimautolu? Ko ia te mau mavahe ai, ʻa au mo hoʻo kakai, mei he kakai kotoa pē ʻoku ʻi he funga ʻo māmani.”
Woran soll man denn sonst erkennen, daß ich samt deinem Volk Gnade bei dir gefunden habe? Doch eben daran, daß du mit uns ziehst und daß wir, ich und dein Volk, dadurch vor allen Völkern auf dem Erdboden ausgezeichnet werden.«
17 Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese, “Te u fai ʻae meʻa ni foki ʻaia kuo ke lea ki ai: he kuo ke maʻu ʻae ʻofa ʻi hoku ʻao, pea ʻoku ou ʻilo koe ʻi ho hingoa.’
Da antwortete der HERR dem Mose: »Auch diese Bitte, die du jetzt ausgesprochen, will ich dir erfüllen; denn du hast Gnade bei mir gefunden, und ich kenne dich mit Namen.«
18 Pea pehē ʻe ia, “ʻOku ou kole kiate koe, fakahā kiate au ho nāunau.’
Als Mose nun bat: »Laß mich doch deine Herrlichkeit schauen!«,
19 Pea naʻa ne pehē, “Te u fai ke hā atu ʻeku angalelei kotoa pē ʻi ho ʻao, pea te u fakahā ʻae huafa ʻo Sihova ʻi ho ʻao; pea te u ʻofa mataʻatā pe kiate ia ʻoku ou loto ke ʻofa mataʻatā pe ki ai, pea te u ʻaloʻofa kiate ia ʻoku ou loto ke ʻaloʻofa ki ai.
antwortete der HERR: »Ich will all meine Schöne vor deinen Augen vorüberziehen lassen und will den Namen des HERRN laut vor dir ausrufen, nämlich daß ich Gnade erweise, wem ich eben gnädig bin, und Barmherzigkeit dem erzeige, dessen ich mich erbarmen will.«
20 Pea pehē ʻe ia, ʻOku ʻikai te ke mafai ke mamata ki hoku fofonga: he ʻoku ʻikai ha tangata te ne mamata kiate au, pea moʻui.
Dann fuhr er fort: »Mein Angesicht kannst du nicht schauen; denn kein Mensch, der mich schaut, bleibt am Leben.«
21 Pea pehē ʻe Sihova, Vakai, ʻoku ai ʻae potu ʻoku ofi kiate au, pea te ke tuʻu koe ki he funga maka:
Doch der HERR fuhr fort: »Siehe, es ist ein Platz neben mir: da magst du dich auf den Felsen stellen!
22 Pea ʻe hoko ʻo pehē, ʻi he ʻalu atu ʻa hoku nāunau, te u ai koe ki he mafahi ʻoe maka, pea teu ʻufiʻufi koe ʻaki hoku nima lolotonga ʻeku ʻalu atu:
Wenn ich dann in meiner Herrlichkeit vorüberziehe, will ich dich in die Höhlung des Felsens stellen und meine Hand schirmend über dich halten, bis ich vorübergezogen bin.
23 Pea te u toʻo hoku nima, pea te ke mamata ki hoku tuʻa; ka ko hoku fofonga ʻe ʻikai hā ia.”
Habe ich dann meine Hand zurückgezogen, so wirst du meine Rückseite schauen; mein Angesicht aber kann nicht geschaut werden.«

< ʻEkisotosi 33 >