< ʻEkisotosi 11 >
1 Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese, “ʻOku toe taha pe ʻae tautea te u ʻomi kia Felo mo ʻIsipite; hili ia, te ne tuku ke mou ʻalu ʻi heni: pea ka fekau ia ke mou ʻalu, ko e moʻoni te ne kapusi ʻakimoutolu ke ʻalu kotoa pē ʻi heni.
Dijo Yahvé a Moisés: “Solo una plaga más haré venir sobre el Faraón y sobre los egipcios; después de la cual os dejará marchar de aquí; y cuando, por fin, os deje salir, lo hará expulsándoos por completo de aquí.
2 Ke ke lea ʻi he telinga ʻoe kakai, pea tuku ke nau kole taki taha ʻae tangata ʻi hono kaungāʻapi, mo e fefine kotoa pē ʻi hono kaungāʻapi, ʻae ngaahi teunga siliva, mo e teunga koula.”
Di, pues, al pueblo que cada hombre pida a su vecino, y cada mujer a su vecina, objetos de plata y objetos de oro.”
3 Pea naʻe fakaʻofeina ʻe Sihova ʻae kakai ʻi he ʻao ʻoe kakai ʻIsipite. Kae muʻa hake foki, naʻe ongoongo lahi ʻaupito ʻae tangata ko Mōsese ʻi he fonua ko ʻIsipite, ʻi he ʻao ʻoe kau tamaioʻeiki ʻa Felo, pea mo e ʻao ʻoe kakai.
Pues Yahvé había hecho que el pueblo hallase gracia a los ojos de los egipcios. Además, Moisés era una persona muy grande en la tierra de Egipto, tanto a los ojos de los siervos del Faraón como a los ojos del pueblo.
4 Pea pehē ʻe Mōsese, “ʻOku pehē mai ʻa Sihova, ‘ʻE feʻunga mo e tuʻuapō te u ʻalu atu ki he lotolotonga ʻo ʻIsipite:
Dijo entonces Moisés: “Así dice Yahvé: A medianoche pasaré Yo a través de Egipto;
5 Pea ʻe mate ʻae ʻuluaki fānau kotoa pē ʻi he fonua ko ʻIsipite, mei he ʻuluaki fānau ʻa Felo ʻoku nofo ʻi hono nofoʻanga, ʻo aʻu ki he ʻuluaki fānau ʻae kaunanga ʻoku muimui ʻi he meʻa momosi; pea mo e ʻuluaki fānau kotoa pē ʻoe fanga manu.
y morirá en el país de Egipto todo primogénito, desde el primogénito del Faraón que se sienta en su trono, hasta el primogénito de la esclava que está detrás de la muela, y todo primogénito del ganado.
6 Pea ʻe ai ʻae tangi lahi ʻi he ngaahi potu kotoa pē ʻoe fonua ko ʻIsipite, ʻaia naʻe ʻikai hano tatau ʻi muʻa, pea ʻe ʻikai toe ai ha meʻa pehē.
Y se alzará en todo el país de Egipto un alarido grande cual nunca ha habido, y nunca lo habrá.
7 Ka ko e fānau ʻa ʻIsileli, ʻe ʻikai ha kulī ʻe taha ke ne ueʻi hono ʻelelo ki ai, ki ha tangata pe ki ha manu: koeʻuhi ke mou ʻilo kuo fai kehekehe ʻe Sihova ki he kakai ʻIsipite mo e kakai ʻIsileli.’”
Pero contra ninguno de los hijos de Israel, contra ningún hombre y ninguna bestia, ni siquiera ladrará un perro; para que sepáis qué distinción hace Yahvé entre los egipcios e Israel.
8 Pea ko kinautolu ni ko hoʻo kau tamaioʻeiki kotoa pē, te nau ʻalu hifo kiate au, ʻonau punou hifo ʻakinautolu kiate au, ʻo pehē, “Ke ke ʻalu koe, pea mo e kakai kotoa pē ʻoku muimui ʻiate koe; pea hili ia, te u ʻalu kituaʻā.” Pea naʻe ʻalu ia kituaʻā meia Felo ʻoku ʻita lahi.
Entonces vendrán a mí todos estos tus siervos, y se postrarán delante de mí, diciendo: Sal tú y todo el pueblo que te sigue. Y después de esto saldré.” Y encendido en cólera se retiró de la presencia del Faraón.
9 Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese, “ʻE ʻikai tokanga ʻa Felo kiate kimoua: koeʻuhi ke fakalahi ai ʻeku ngaahi meʻa mana ʻi he fonua ko ʻIsipite.”
Y dijo Yahvé a Moisés: “No os escuchará el Faraón, para que se multipliquen mis prodigios en la tierra de Egipto.”
10 Pea naʻe fai ʻe Mōsese mo ʻElone ʻae ngaahi mana ni kotoa pē ʻi he ʻao ʻo Felo: pea naʻe fakafefeka ʻe Sihova ʻae loto ʻo Felo, ko ia naʻe ʻikai te ne tukuange ʻae fānau ʻa ʻIsileli ke ʻalu mei hono fonua.
Moisés y Aarón obraron todos estos prodigios delante del Faraón; pero Yahvé endureció el corazón del Faraón, el cual no dejó salir de su país a los hijos de Israel.