< ʻEkisotosi 10 >

1 Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese, “ʻAlu kia Felo: he kuo u fakafefeka hono loto, mo e loto ʻo ʻene kau tamaioʻeiki, koeʻuhi ke u fakahā ʻa ʻeku ngaahi fakaʻilonga ni ʻi hono ʻao:
Yavé dijo a Moisés: Vé a Faraón, pues Yo endurecí su corazón y el corazón de sus esclavos, para mostrar entre ellos estas señales mías,
2 Pea koeʻuhi ke ke tala ʻi he telinga ʻo ho foha, mo e fānau ʻa ho foha, ʻae ngaahi meʻa kuo u fai ʻi ʻIsipite, mo ʻeku ngaahi fakaʻilonga, ʻaia kuo u fai ʻi honau ʻao koeʻuhi ke mou ʻilo ko au ko Sihova.”
para que cuentes a tus hijos y a tus nietos lo que Yo ejecuté en Egipto, y mis señales que hice entre ellos, para que ustedes entiendan que Yo soy Yavé.
3 Pea naʻe ʻalu ʻa Mōsese mo ʻElone kia Felo, ʻo na pehē kiate ia, “ʻOku pehē mai ʻa Sihova ko e ʻOtua ʻoe kakai Hepelū, ‘ʻE tuku afe hoʻo taʻefakavaivai koe ʻi hoku ʻao? Tuku hoku kakai ke ʻalu, koeʻuhi ke nau tauhi au.’
Moisés y Aarón fueron a Faraón y le dijeron: Yavé el ʼElohim de los hebreos dice: ¿Hasta cuándo rehusarás humillarte delante de Mí? Deja que mi pueblo salga para que me sirva.
4 Pea kapau te ke taʻofi ʻae tukuange ʻo hoku kakai, vakai, te u ʻomi ʻae fanga heʻe ki ho fonua ʻapongipongi:
Porque si tú rehúsas dejar ir a mi pueblo, ciertamente mañana traeré saltamontes a tu territorio,
5 Pea te nau ʻufiʻufi ʻae funga ʻoe fonua, pea ʻe ʻikai faʻa mamata ʻe ha tokotaha ki he kelekele: pea te nau kai ʻo ʻosi hono toe ʻo ia naʻe hao, ʻaia naʻe toe ʻiate kimoutolu mei he ʻuha maka, pea te nau kai ʻae ʻakau kotoa pē ʻoku tupu ʻi he ngoue kiate kimoutolu:
los cuales cubrirán la superficie de la tierra, de modo que nadie pueda ver la tierra. Ellas también se comerán el resto, lo que te quedó del granizo. Se comerán todo árbol que te brota en el campo.
6 Pea te nau fakapito ho ngaahi fale, mo e ngaahi fale ʻo hoʻo kau tamaioʻeiki, mo e ngaahi fale ʻoe kakai ʻIsipite kotoa pē; ʻaia naʻe ʻikai mamata ai ʻa hoʻo ngaahi tamai, pe ko e nau ngaahi kui, talu ʻae ʻaho naʻa nau ʻi he fonua ʻo aʻu ki he ʻaho ni. Pea naʻe tafoki ia ʻo ʻalu mei he ʻao ʻo Felo.”
Se llenarán tus casas, las casas de todos tus esclavos y las casas de todos los egipcios, como nunca lo vieron tus antepasados, ni tus abuelos desde el día cuando se establecieron en la tierra hasta hoy. Y dio la vuelta y salió de la presencia de Faraón.
7 Pea pehē ʻe he kau tamaioʻeiki ʻa Felo kiate ia, “ʻE fēfeeʻi hono fuoloa mo e kei ʻiate kitautolu ʻae tangata ni ko e tauhele? Tuku ʻae kau tangata ke ʻalu, koeʻuhi ke nau tauhi ʻa Sihova ko honau ʻOtua: ʻoku teʻeki ai te ke ʻilo kuo ʻauha ʻa ʻIsipite?”
Los esclavos de Faraón le dijeron: ¿Hasta cuándo este hombre será una trampa para nosotros? Deja que esta gente vaya y sirva a Yavé su ʼElohim. ¿No reconoces que Egipto es destruido?
8 Pea naʻe toe omi ʻa Mōsese mo ʻElone kia Felo: pea pehē ʻe ia kiate kinaua, “ʻAlu ʻo tauhi ʻa Sihova ko homou ʻOtua: ka ko hai ʻakinautolu ʻe ʻalu?
Entonces Moisés y Aarón fueron llevados de regreso ante Faraón, quien les dijo: Vayan, sirvan a Yavé su ʼElohim. ¿Quiénes son los que van?
9 Pea pehē ʻe Mōsese, Te mau ʻalu mo e mau fānau siʻi mo e mau mātuʻa, mo homau ngaahi foha, mo homau ngaahi ʻofefine, ʻa ʻemau fanga sipi mo ʻemau fanga manu lalahi: he ʻoku tonu ke mau fai ha kātoanga kia Sihova.”
Moisés respondió: Iremos con nuestros jóvenes y con nuestros ancianos, con nuestros hijos y con nuestras hijas. Iremos con nuestras ovejas y manadas de ganado vacuno, porque tenemos una festividad para Yavé.
10 Pea pehē ʻe ia kiate kinaua, “Ke ʻiate kimoutolu pehē pe ʻa Sihova, ʻo kapau te u tuku ʻakimoutolu ke ʻalu mo hoʻomou fānau iiki: vakai ki ai; he ʻoku ʻi homou ʻao ʻae kovi.”
Y él les respondió: ¡Aunque Yavé esté con ustedes, no los dejaré salir con sus pequeños! ¡Consideren cómo sus malas intenciones están a la vista!
11 “ʻE ʻikai pehē: ka e ʻalu pe ʻakimoutolu ʻoku tangata, pea tauhi ʻa Sihova; he ko ia ne mou kole ki ai.” Pea naʻe kapusi ai ʻakinaua mei he ʻao ʻo Felo.
¡No será así! Vayan ustedes, los varones, y sirvan a Yavé, pues esto es lo que ustedes pidieron. Y los echaron de la presencia de Faraón.
12 Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese, “Mafao atu ho nima ki he fonua ko ʻIsipite ki he fanga heʻe, koeʻuhi ke nau ʻalu hake ki he fonua ko ʻIsipite, ʻo kai ʻae ʻakau kotoa pē ʻoe fonua, ʻio, ʻaia kotoa pē naʻe hao ʻi he ʻuha maka.”
Yavé dijo a Moisés: Extiende tu mano sobre la tierra de Egipto para que los saltamontes vengan sobre la tierra de Egipto y se coman toda planta de la tierra, todo lo que dejó el granizo.
13 Pea naʻe mafao atu ʻae tokotoko ʻo Mōsese, ki he fonua ko ʻIsipite, pea naʻe ʻomi ʻe Sihova ʻae matangi hahake ki he fonua ʻi he ʻaho ko ia, pea mo e pō kotoa ko ia; pea kuo pongipongi ai, naʻe ʻomi ʻe he matangi hahake ʻae fanga heʻe.
Moisés extendió su vara sobre la tierra de Egipto, y todo aquel día y toda aquella noche Yavé trajo un viento del este sobre el país. Al llegar la mañana, el viento del este trajo los saltamontes.
14 Pea naʻe ʻalu hake ʻae fanga heʻe ki he potu fonua kotoa pē ʻo ʻIsipite, ʻo tuʻu ʻi he ngaahi potu kotoa pē ʻo ʻIsipite; ko e meʻa fakamamahi ʻaupito: naʻe ʻikai ha fanga heʻe pehē ʻi muʻa, pea ʻe ʻikai ha toe heʻe pehē ʻamui.
Los saltamontes subieron y se posaron toda la tierra de Egipto. Eran muy numerosos. Nunca antes hubo tantos saltamontes, ni volverá a haber.
15 He naʻa nau ʻufiʻufi ʻae funga fonua kotoa pē, ko ia naʻe fakapoʻuli ai ʻae fonua: pea naʻe kai ʻae ʻakau kotoa pē ʻoe fonua, mo e fua kotoa pē ʻoe ngaahi ʻakau naʻe toe ʻi he ʻuha maka: pea naʻe ʻikai ha meʻa mata ʻe toe ʻi he ngaahi ʻakau pe ʻi he ngaahi louʻakau ʻoe ngoue, ʻi he fonua kotoa pē ʻo ʻIsipite.
Cubrieron la superficie de todo el país y la tierra fue oscurecida. Consumieron toda planta y todo el fruto de los árboles que dejó el granizo. Nada quedó verde en los árboles ni en las plantas del campo en toda la tierra de Egipto.
16 Pea naʻe fekau fakatoʻotoʻo ʻe Felo ke haʻu ʻa Mōsese mo ʻElone; ʻo ne pehē, “Kuo u fai angahala kia Sihova, ko homou ʻOtua, pea mo kimoua.
Entonces Faraón se apresuró a llamar a Moisés y a Aarón, y les dijo: Pequé contra Yavé su ʼElohim y contra ustedes.
17 Pea ko ʻeni, ʻoku ou kole kiate koe, fakamolemole ʻeku angahala ʻi he meʻa ni pe taha, pea fakakolekole kia Sihova ko homou ʻOtua, koeʻuhi ke ne ʻave pe ʻiate au ʻae mate ni.”
Por tanto les ruego que perdonen mi pecado solo esta vez y que supliquen a Yavé su ʼElohim, que solo quite de mí esta muerte.
18 Pea naʻe ʻalu ia mei he ʻao ʻo Felo, ʻo hū kia Sihova.
Él salió de la presencia de Faraón y suplicó a Yavé.
19 Pea liliu ʻe Sihova ʻae fuʻu matangi mālohi mei lulunga, ʻaia naʻa ne ʻave ʻae fanga heʻe, ʻo lī ia ki he tahi Kulokula; naʻe ʻikai ke toe ha heʻe ʻe taha ʻi he potu fonua kotoa pē ʻo ʻIsipite.
Yavé cambió por un fuerte viento de occidente que llevó los saltamontes y los lanzó al mar Rojo. No quedó ni un saltamontes en todo el territorio de Egipto.
20 Ka naʻe fakafefeka ʻe Sihova ʻae loto ʻo Felo, pea naʻe ʻikai te ne tuku ʻae fānau ʻa ʻIsileli ke ʻalu.
Pero Yavé endureció el corazón de Faraón, y éste no dejó salir a los hijos de Israel.
21 Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese, “Mafao hake ho nima ki langi, koeʻuhi he hoko ai ʻae fakapoʻuli ki he fonua kotoa pē ʻo ʻIsipite, ʻio, ʻae poʻuli matolu.”
Luego Yavé dijo a Moisés: Extiende tu mano hacia el cielo para que haya oscuridad sobre la tierra de Egipto, una oscuridad de tal clase que se palpe.
22 Pea naʻe mafao hake hono nima ʻe Mōsese ki langi; pea hoko ʻae poʻuli matolu ʻi he fonua kotoa pē ʻo ʻIsipite ʻi he ʻaho ʻe tolu:
Moisés extendió su mano al cielo, y hubo una densa oscuridad en toda la tierra de Egipto durante tres días.
23 Naʻe ʻikai te nau femātaaki ʻakinautolu, pea naʻe ʻikai tuʻu hake ha tokotaha mei hono potu ʻi he ʻaho ʻe tolu: ka naʻe māmangia ʻae fānau ʻa ʻIsileli ʻi honau ngaahi nofoʻanga.
No se veían el uno al otro, ni alguno se levantó de su lugar en tres días. Pero para todos los hijos de Israel hubo luz en sus viviendas.
24 Pea naʻe ui ʻe Felo kia Mōsese, ʻo ne pehē, “Mou ʻalu, ʻo tauhi ʻa Sihova: kae tuku hoʻomou fanga sipi, mo e fanga manu lalahi; kae ʻalu hoʻomou ngaahi fānau siʻi mo kimoutolu.”
Entonces Faraón llamó a Moisés: Vayan, sirvan a Yavé, y vayan también sus pequeños con ustedes. Solamente queden sus ovejas y sus manadas de ganado vacuno.
25 Pea naʻe pehē ʻe Mōsese, “Ka te ke tuku mai ʻae ngaahi feilaulau foki mo e ngaahi feilaulau tutu, koeʻuhi ke mau feilaulau ʻaki kia Sihova ko homau ʻOtua.
Pero Moisés respondió: Tú también tienes que dejarnos ofrecer sacrificios y holocaustos a Yavé nuestro ʼElohim.
26 ‌ʻE ʻalu ʻemau fanga manu mo kimautolu ʻe ʻikai tuku ki mui ha pesipesi pe taha koeʻuhi te mau toʻo mei ai ʻaia te mau tauhi ʻaki ʻa Sihova ko homau ʻOtua: pea ʻoku ʻikai te mau ʻilo pau, ʻaia te mau tauhi ʻaki ʻa Sihova, kaeʻoua ke mau hoko ki ai.”
También nuestro ganado irá con nosotros. No quedará ni una pezuña, porque tenemos que tomar de ellos para servir a Yavé nuestro ʼElohim, pues hasta que lleguemos allí, no sabremos con qué serviremos a Yavé.
27 Ka naʻe fakafefeka ʻe Sihova ʻae loto ʻo Felo, pea naʻe ʻikai te ne tukuange ʻakinautolu ke ʻalu.
Pero Yavé endureció el corazón de Faraón, y no quiso dejarlos salir.
28 Pea talaange ʻe Felo kiate ia, “ʻAlu koe ʻiate au, vakai kiate koe, ʻoua naʻa ke toe sio ki hoku mata; he ko e ʻaho ko ia te ke mamata ai ki hoku mata te ke mate.”
Faraón le dijo: ¡Retírate de mí! ¡Guárdate de no volver a ver mi rostro, porque el día cuando veas mi rostro, morirás!
29 Pea pehē ʻe Mōsese, “Kuo ke lea lelei, ʻe ʻikai te u toe mamata ki ho mata.”
Moisés respondió: Bien dijiste. No volveré a ver tu rostro.

< ʻEkisotosi 10 >