< Teutalonome 21 >

1 “Kapau ʻoku ʻilo ha tokotaha kuo tāmateʻi ʻi he fonua ʻaia ʻoku foaki ʻe Sihova ko ho ʻOtua ke ke maʻu, kuo tuku ʻi he ngoue, pea ʻoku ʻikai ʻilo pe ko hai kuo ne tāmateʻi ia:
Wanneer in het land, hetwelk de HEERE, uw God, u geven zal, om dat te erven, een verslagene zal gevonden worden, liggende in het veld, niet bekend zijnde, wie hem geslagen heeft;
2 ‌ʻE toki haʻu ai hoʻo kau mātuʻa mo hoʻo kau fakamaau, pea tenau fakafuofua ki he ngaahi kolo ʻoku tuʻu takatakai ʻiate ia kuo fakapoongi:
Zo zullen uw oudsten en uw rechters uitgaan, en zij zullen meten naar de steden, die rondom den verslagene zijn.
3 Pea ʻe pehē, ʻilonga ʻae kolo ʻoku ofi ki he tangata kuo tāmateʻi, ʻio ʻae kau mātuʻa ʻoe kolo ko ia, tenau ʻomi ha pulu fefine mui ʻaia naʻe ʻikai ngāueʻaki, pea naʻe ʻikai toho meʻa ʻi ha haʻamonga;
De stad nu, die de naaste zal zijn aan den verslagene, daar zullen de oudsten derzelver stad een jonge koe van de runderen nemen, met dewelke niet gearbeid is, die aan het juk niet getrokken heeft.
4 Pea ʻe ʻomi ʻe he kau mātuʻa ʻoe kolo ko ia ʻae pulu fefine mui ki ha teleʻa tokakovi, ʻaia ʻoku ʻikai keli pe tō, pea ʻe tutuʻu ai ʻae ʻulu ʻoe pulu fefine mui ʻi he teleʻa.
En de oudsten derzelver stad zullen de jonge koe afbrengen in een ruw dal, dat niet bearbeid noch bezaaid zal zijn; en zij zullen deze jonge koe aldaar in het dal den nek doorhouwen.
5 Pea ʻe haʻu ʻo ofi ʻae kau taulaʻeiki ko e ngaahi foha ʻo Livai: he kuo fili ʻakinautolu ʻe Sihova ko ho ʻOtua ke tauhi kiate ia, pea ke[fai ʻae ]tāpuaki ʻi he huafa ʻo Sihova: pea ʻe fakamaauʻaki ʻenau lea ʻae fakakikihi kotoa pē mo e tā kotoa pē:
Dan zullen de priesters, de kinderen van Levi, toetreden; want de HEERE, uw God, heeft hen verkoren, om Hem te dienen, en om in des HEEREN Naam te zegenen, en naar hun mond zal alle twist en alle plaag afgedaan worden.
6 Pea ko e kau mātuʻa kotoa pē ʻoe kolo ko ia, ʻaia ʻoku tuʻu ofi ki he tangata kuo tāmateʻi, tenau fanofano honau nima ʻi ʻolunga ʻi he pulu fefine mui ʻaia kuo tutuʻu hono ʻulu ʻi he teleʻa:
En alle oudsten derzelver stad, die naast aan den verslagene zijn, zullen hun handen wassen over deze jonge koe, die in dat dal de nek doorgehouwen is;
7 Pea tenau lea ʻo pehē, ‘Naʻe ʻikai lilingi ʻe homau nima ʻae toto ni, pea naʻe ʻikai mamata homau mata ki ai.
En zij zullen betuigen en zeggen: Onze handen hebben dit bloed niet vergoten, en onze ogen hebben het niet gezien;
8 Ke ke ʻaloʻofa, ʻE Sihova, ki ho kakai ʻIsileli, ʻaia kuo ke huhuʻi, pea ʻoua naʻa tuku ʻae hia ʻoe toto māʻoniʻoni ki ho kakai ʻIsileli. Pea ʻe fakamolemole ʻae toto kiate kinautolu.’
Wees genadig aan Uw volk Israel, dat Gij, o HEERE! verlost hebt, en leg geen onschuldig bloed in het midden van Uw volk Israel! En dat bloed zal voor hen verzoend zijn.
9 ‌ʻE pehē ʻa hoʻomou tukuange ai meiate kimoutolu ʻae hia ʻoe toto māʻoniʻoni, ʻoka ke ka fai ʻaia ʻoku totonu ʻi he ʻao ʻo Sihova.
Alzo zult gij het onschuldig bloed uit het midden van u wegdoen; want gij zult doen, wat recht is in de ogen des HEEREN.
10 “ʻOka ke ka ʻalu atu ki he tau ki ho ngaahi fili, pea tuku mai ʻakinautolu ʻe Sihova ko ho ʻOtua ki ho nima, pea kuo ke maʻu pōpula ʻakinautolu,
Wanneer gij zult uitgetogen zijn tot den strijd tegen uw vijanden; en de HEERE, uw God, hen zal gegeven hebben in uw hand, dat gij hun gevangenen gevankelijk wegvoert;
11 Pea ʻoku ke mamata ʻi he kau pōpula ki ha fefine hoihoifua, pea ʻoku ke tokanga kiate ia koeʻuhi ke hoko ia ko ho uaifi:
En gij onder de gevangenen zult zien een vrouw, schoon van gedaante, en gij lust tot haar gekregen zult hebben, dat gij ze u ter vrouwe neemt;
12 pehē, te ke ʻomi ia ki ʻapi ki ho fale: pea te ne tekefua ia, pea fakanounou hono ngeʻesinima.
Zo zult gij haar binnen in uw huis brengen; en zij zal haar hoofd scheren, en haar nagelen besnijden.
13 Pea ʻe toʻo ʻe ia ʻae kofu ʻo ʻene pōpula ʻiate ia, pea ʻe nofo ia ʻi ho fale, pea ʻe tēngihia ʻe ia ʻene tamai mo ʻene faʻē ʻi he māhina kātoa ʻe taha: pea hili ia, ʻe ngofua hoʻo toki ʻalu kiate ia, ʻo hoko ko hono husepāniti, pea ʻe hoko ia ko ho uaifi ʻoʻou.
En zij zal het kleed harer gevangenis van zich afleggen, en in uw huis zitten, en haar vader en haar moeder een maand lang bewenen; en daarna zult gij tot haar ingaan, en haar man zijn, en zij zal u ter vrouwe zijn.
14 Pea ʻe pehē, kapau ʻoku ʻikai te ke fiemālie siʻi ʻiate ia, te ke toki tukuange ia ke ʻalu ʻo faʻiteliha pe ia; ka ʻe ʻikai ʻaupito te ke fakatauʻaki ia ʻae paʻanga, ke ʻoua naʻa ke meʻa fakatauʻaki ia, koeʻuhi kuo ke fakavaivaiʻi ia.
En het zal geschieden, indien gij geen behagen in haar hebt, dat gij haar zult laten gaan naar haar begeerte; doch gij zult haar geenszins voor geld verkopen, gij zult met haar geen gewin drijven, daarom dat gij haar vernederd hebt.
15 “Kapau ʻoku maʻu ʻae uaifi ʻe ua ʻe ha tangata, ko e ʻofeina ʻae taha ka ko e fehiʻanekina ʻae taha, pea kuo na fānau fakatouʻosi pe kiate ia, ʻae ʻofeina mo e fehiʻanekina; pea kapau ko e ʻuluaki foha ko e tama ia ʻo ia ʻoku fehiʻanekina:
Wanneer een man twee vrouwen heeft, een beminde, en een gehate; en de beminde en de gehate hem zonen zullen gebaard hebben, en de eerstgeboren zoon van de gehate zal zijn;
16 Pea ʻe hoko ʻo pehē, ʻi heʻene fai ke fakahoko hono ngaahi foha ke maʻu ʻaia ʻoku ʻaʻana, ʻoku ʻikai lelei ke ngaohi ʻae tama ʻae ʻofeina ke ʻuluaki ia ʻo tuʻukimuʻa ʻi he tama ʻae fehiʻanekina, ʻaia ko e ʻuluaki fānau[moʻoni]:
Zo zal het geschieden, ten dage als hij zijn zonen zal doen erven wat hij heeft, dat hij niet zal vermogen de eerstgeboorte te geven aan den zoon der beminde, voor het aangezicht van den zoon der gehate, die de eerstgeborene is.
17 Ka ʻe fakahā ʻe ia ʻae tama ʻae fehiʻanekina ko e ʻuluaki tupu, ʻi heʻene ʻatu kiate ia ʻae vāhenga ʻe ua ʻi he meʻa kotoa pē ʻoku ne maʻu, he ko e kamataʻanga ia ʻo hono mālohi; ʻoku ʻaʻana pe ʻae lelei ʻoe ʻuluaki tupu.
Maar den eerstgeborene, den zoon der gehate, zal hij kennen, gevende hem het dubbele deel van alles, wat bij hem zal worden gevonden; want hij is het beginsel zijner kracht, het recht der eerstgeboorte is het zijne.
18 “Kapau ʻoku maʻu ʻe ha tangata ha foha ʻoku paongataʻa mo angatuʻu, ʻaia ʻoku ʻikai ʻaupito fai talangofua ki he leʻo ʻo ʻene tamai, pe ki he leʻo ʻo ʻene faʻē, pea ʻi heʻena tautea ia, ʻoku ʻikai tokanga ia kiate kinaua:
Wanneer iemand een moedwilligen en wederspannigen zoon heeft, die de stem zijns vaders en de stem zijner moeder niet gehoorzaam is; en zij hem gekastijd zullen hebben, en hij naar hen niet horen zal,
19 ‌ʻE toki puke ia ʻe heʻene tamai mo ʻene faʻē, ʻo ʻomi ia kituʻa ki he kau mātuʻa ʻoe kolo, pea ki he matapā ʻo honau potu;
Zo zullen zijn vader en zijn moeder hem grijpen, en zij zullen hem uitbrengen tot de oudsten zijner stad, en tot de poorte zijner plaats.
20 Pea te na pehē ki he kau mātuʻa ʻoe kolo, ‘Ko homa foha ko eni ʻoku paongataʻa mo angatuʻu, ʻoku ʻikai tui ia ki heʻema fekau: ko e ʻuakai ia mo e konā.’
En zij zullen zeggen tot de oudsten zijner stad: Deze onze zoon is afwijkende en wederspannig, hij is onze stem niet gehoorzaam; hij is een brasser en zuiper.
21 Pea ʻe tolongaki ia ʻe he kau tangata kotoa pē ʻa hono kolo ʻaki ʻae maka, ke mate ai ia: ʻe pehē pe hoʻo motuhi ai ʻae kovi meiate kimoutolu; pea ʻe fanongo ki ai ʻe ʻIsileli kotoa pē, pea manavahē.
Dan zullen alle lieden zijner stad hem met stenen overwerpen, dat hij sterve; en gij zult het boze uit het midden van u wegdoen; dat het gans Israel hore, en vreze.
22 “Pea kapau kuo fai angahala ʻe ha tangata ʻaia ʻoku totonu ke mate ai ia, pea kuo tonu ke tāmateʻi ia, pea ʻoku ke tautau ia ki he ʻakau:
Voorts, wanneer in iemand een zonde zal zijn, die het oordeel des doods waardig is, dat hij gedood zal worden, en gij hem aan het hout zult opgehangen hebben;
23 ‌ʻE ʻikai tuku hono sino ʻi he ʻakau ʻi he pō ʻo ʻaho, ka te ke tanu moʻoni ia ʻi he ʻaho ko ia: (he ko ia kuo tautau ko e malaʻia ia ʻi he ʻOtua; ) koeʻuhi ke ʻoua naʻa halaia ho fonua, ʻaia ʻoku foaki ʻe Sihova ko ho ʻOtua kiate koe ko ho tofiʻa.
Zo zal zijn dood lichaam aan het hout niet overnachten; maar gij zult het zekerlijk ten zelven dage begraven; want een opgehangene is Gode een vloek. Alzo zult gij uw land niet verontreinigen, dat u de HEERE, uw God, ten erve geeft.

< Teutalonome 21 >