Taniela 10
1 ʻI hono tolu ʻoe taʻu ʻo Kolesi ko e tuʻi ʻo Peasia, naʻe ai ha meʻa naʻe fakahā kia Taniela, ʻaia naʻe hingoa ko Pelitisasa; pea naʻe moʻoni ʻae meʻa, ka naʻe fuoloa ʻae kuonga naʻe tuʻutuʻuni ki ai, pea naʻa ne poto ʻi he meʻa, pea naʻe ʻiate ia ʻae ʻiloʻi ʻoe meʻa hā mai.
In het derde jaar van Cyrus, den koning der Perzen, werd aan Daniël, ook Beltsjassar geheten, een openbaring gegeven. Dit woord was waarachtig, al sprak het ook van vreselijke nood. Daar hij die openbaring wilde verstaan, werd hem in een visioen het inzicht verleend.
2 ʻI he ngaahi ʻaho ko ia, ko au Taniela ne u mamahi ʻi he uike kātoa ʻe tolu.
In die tijd was ik, Daniël, drie weken lang in diepe rouw gedompeld;
3 Naʻe ʻikai te u kai ʻae mā melie, pea naʻe ʻikai ʻi hoku ngutu ʻae kanomate pe ha uaine, pea naʻe ʻikai siʻi te u takai au, kaeʻoua ke kakato ʻae uike ʻe tolu.
ik at geen lekkere spijzen, vlees noch wijn kwam over mijn lippen, en ik zalfde mij geen enkele keer, voordat er drie volle weken waren verlopen.
4 Pea ʻi hono uofulu ma fā ʻoe ʻaho ʻoe ʻuluaki māhina, ʻi heʻeku nofo ʻi he veʻe vaitafe lahi, ʻaia ʻoku ui ko Hitikeli;
Maar op de vier en twintigste dag der eerste maand bevond ik mij aan de oever van de grote rivier, de Tigris.
5 Ne u hanga hake ai hoku mata ʻo sio, pea vakai, ko e tangata naʻe kofuʻaki ʻae tupenu lelei, pea naʻe noʻo hono noʻotanga vala ʻaki ʻae koula lelei ʻo ʻUfasi:
Toen ik mijn ogen opsloeg: zie, daar zag ik een man in een linnen gewaad en met een gordel van het fijnste goud om de lenden.
6 Ko hono sino foki naʻe hangē ko e pelili, pea ko hono mata naʻe hangē ko e ʻuhila, pea mo hono ongo mata naʻe hangē ko e ongo maama afi, pea ko hono nima mo hono vaʻe, naʻe ulo ʻo tatau mo e palasa kuo fakangingila, pea ko hono leʻo ʻi heʻene lea, naʻe hangē ko e leʻo ʻoe tokolahi.
Zijn lichaam was als smaragd, zijn gelaat was als een bliksemflits; zijn ogen waren als laaiende vlammen, zijn armen en voeten als glimmend koper; en de stem waarmee hij sprak, was als het rumoer van een volksoploop.
7 Pea ko au Taniela ne u mamata tokotaha pe ki he meʻa hā mai: he ko e kau tangata naʻe ʻi ai mo au naʻe ʻikai te nau mamata ki he meʻa hā mai; ka naʻe hoko ʻae manavahē lahi kiate kinautolu, ko ia naʻa nau hola ke fakafufū ʻakinautolu.
Ik alleen, Daniël, zag die verschijning. De mannen, die bij me waren, zagen ze niet; maar een ontzettende angst greep hen aan, zodat ze wegvluchtten, om zich te verbergen,
8 Ko ia naʻe tuku tokotaha pe au, pea ne u mamata ki he meʻa lahi ni naʻe hā mai, pea naʻe ʻikai toe ha mālohi siʻi ʻiate au: he naʻe liliu ʻiate au ʻa ʻeku matamatalelei ʻo fakalielia, pea naʻe ʻikai te u kei maʻu ha mālohi.
en ik heel alleen achterbleef. Toen ik die vreselijke verschijning aanschouwde, ontzonk mij de kracht, mijn gelaatskleur verbleekte, en ik had geen macht meer over mezelf;
9 Ka naʻaku fanongo pe ki he leʻo ʻo ʻene ngaahi lea: pea ʻi heʻeku fanongo ki he leʻo ʻo ʻene ngaahi lea, naʻe lolotonga ia ʻae mohe maʻu ʻa hoku mata, ʻo fakafoʻohifo hoku mata ki he kelekele.
en toen ik de stem hoorde, waarmee hij sprak, viel ik in zwijm, met mijn gezicht op de grond.
10 Pea vakai, naʻe ala mai ha nima kiate au, mo ne fokotuʻu au ki hoku ongo tui mo hoku ʻaofi nima.
En zie, een hand raakte mij aan, en hief mij omhoog op mijn knieën en handen.
11 Pea ne pehē mai kiate au, “ʻE Taniela, ko e tangata ʻofeina lahi, ke ke ʻilo ʻae ngaahi lea ʻaia ʻoku ou lea ʻaki kiate koe, pea ke tuʻu tonu: he kuo toki fekau au kiate koe.” Pea hili ʻene lea ʻaki ʻae lea ni kiate au, ne u tuʻu tetetete pe.
Hij sprak mij toe: Daniël, geliefde man, richt u geheel overeind, en let goed op de woorden, die ik tot u ga spreken; want daarvoor ben ik tot u gezonden. Op dit woord stond ik sidderend op.
12 Pea ne toki pehē mai kiate au, “ʻOua naʻa ke manavahē, Taniela: he kuo talu ʻae ʻuluaki ʻaho ʻaia naʻa ke tukupau ai ho loto ke ʻilo, pea naʻa ke fakamamahiʻi koe ʻi he ʻao ʻoe ʻOtua, naʻe ongoʻi hoʻo ngaahi lea, pea koeʻuhi ko hoʻo ngaahi lea kuo u haʻu au.
Hij zeide tot mij: Daniël, wees niet bang; want van de eerste dag af, dat gij er uw hart op gezet hadt, om inzicht te krijgen, en gij u verootmoedigd hebt voor uw God, is uw smeken verhoord, en wilde ik ingaan op uw verzoek.
13 Ka naʻe taʻofi au ʻe he ʻEiki ʻoe puleʻanga ʻo Peasia, ʻi he ngaahi ʻaho ʻe uofulu ma taha: kae vakai, naʻe haʻu ʻa Maikeli, ko e tokotaha ia ʻoku tuʻu ki muʻa, ke tokoni au; pea ne u nofo ai mo e ngaahi tuʻi ʻo Peasia.
Maar de engel van het perzische rijk stond mij een en twintig dagen lang in de weg. Doch zie, Mikaël, een van de aartsengelen, kwam mij te hulp. Ik liet hem ginds achter bij den engel van het perzische rijk,
14 Pea ko eni, kuo u haʻu ke fakahā kiate koe, ʻae meʻa e hoko ki hoʻo kakai ʻi he ngaahi ʻaho fakamui: he ʻoku kau ʻae meʻa hā mai ki he ngaahi ʻaho lahi.”
en ik ben nu gekomen, om u te doen zien, wat er met uw volk zal geschieden op het einde der tijden; want ook dit visioen heeft op de verre toekomst betrekking.
15 Pea ʻi heʻene lea pehē kiate au, ne u foʻohifo hoku mata ki he kelekele, pea ne u longo pe.
Terwijl hij zó tot mij sprak, sloeg ik mijn blik naar de grond, en stond sprakeloos.
16 Pea vakai, ko e tokotaha naʻe hangē ko ha taha ʻi he ngaahi foha ʻoe tangata, naʻe ala mai ki hoku loungutu: pea ne u toki mafaʻa hoku ngutu, ʻo lea, pea ne u pehē kiate ia naʻe tuʻu ʻi hoku ʻao, “ʻE hoku ʻEiki, ko e meʻa ʻi he meʻa hā mai, kuo toe foki mai ʻeku mamahi kiate au, pea ʻoku ʻikai te u kei maʻu ha mālohi.
Maar zie, hij die op een mensenkind leek, raakte mijn lippen aan. Ik opende mijn mond, en sprak tot hem, die voor mij stond: Mijn Heer, door deze verschijning heeft de smart mij overmeesterd, en is de kracht mij ontzonken.
17 He koeʻuhi ʻe faʻa alea fēfē ʻae tamaioʻeiki ʻo hoku ʻEiki ni, mo hoku ʻEiki ni? He ko au eni, naʻe fakafokifā ʻoku ʻikai toe ha mālohi ʻiate au, pea kuo ʻosi foki mo ʻeku mānava.”
Hoe zou ik hier, de knecht van mijn Heer, tot zulk een Heer durven spreken; ik heb er de kracht niet meer toe, en de adem is mij benomen.
18 Pea naʻe toe haʻu ha taha ʻo hangē ko ha tangata, ʻo ala mai kiate au, ʻo ne fakamālohi au,
Toen raakte hij, die op een mens geleek, mij wederom aan, om mij de kracht te hergeven.
19 Pea ne pehē mai ʻe ia, “ʻE tangata ʻofeina lahi, ʻOua naʻa ke manavahē: fiemālie pe koe, pea ke mālohi, ʻio, ke ke mālohi.” Pea ʻi heʻene lea kiate au ne u mālohi, pea ne u pehē, “Ke lea pe ʻa hoku ʻEiki, he kuo ke fakamālohi au.”
En hij sprak tot mij: Wees niet bang, geliefde man; vrede zij u; wees krachtig en sterk! En terwijl hij nog tot mij sprak, voelde ik mijn krachten herleven, en ik zei: Mijn Heer moge nu spreken, want gij hebt mij gesterkt.
20 Pea naʻe toki pehē ʻe ia, “ʻOku ke ʻilo hono ʻuhinga ʻo ʻeku haʻu kiate koe; pea ko eni, te u foki atu ke tau mo e tuʻi ʻo Peasia: pea ʻi heʻeku ʻalu atu, vakai ʻe haʻu ʻae ʻeiki ʻo Kalisi.
Hij sprak: Begrijpt ge nu, waarom ik tot u ben gekomen? Maar nu moet ik terug, om tegen den engel der Perzen te strijden; en als ik daarmee klaar ben, dan komt de engel van Griekenland nog.
21 Ka te u fakahā kiate koe ʻaia ʻoku tohi ʻi he tohi tapu moʻoni: pea ʻoku ʻikai mo ha niʻihi ʻoku kau mo au ʻi he ngaahi meʻa ni, ka ko Maikeli ko hoʻomou ʻeiki.”
En niemand helpt mij tegen hem, dan Mikaël, uw schutsengel.
