2 Meʻa Hokohoko 24

1 Naʻe fitu taʻu ʻae motuʻa ʻo Soasi ʻi heʻene kamata ʻene pule, pea naʻe pule ia ʻi he taʻu ʻe fāngofulu ʻi Selūsalema. Pea ko e hingoa ʻo ʻene faʻē ko Sipia mei Peasipa.

W siedmiu latach był, Joaz, gdy królować począł, a czterdzieści lat królował w Jeruzalemie. Imię matki jego było Sebija z Beersaby.

2 Pea naʻe fai ʻe Soasi ʻaia naʻe lelei ʻi he ʻao ʻo Sihova ʻi he ngaahi ʻaho kotoa pē ʻo Sihoiata ko e taulaʻeiki.

I czynił Joaz, co było dobrego przed oczyma Pańskiemi, po wszystkie dni Jojady kapłana.

3 Pea naʻe ʻomi moʻona ʻe Sihoiata ʻae uaifi ʻe ua: pea naʻe tupu ʻiate ia ʻae ngaahi foha mo e ngaahi ʻofefine.

A Jojada dał mu dwie żony; i płodził synów i córki.

4 Pea hili ʻae meʻa ni naʻe hoko ʻo pehē, naʻe loto ʻa Soasi ke teuteuʻi foʻou ʻae fale ʻo Sihova.

I stało się potem, że umyślił w sercu swojem Joaz odnowić dom Pański.

5 Pea naʻa ne tānaki fakataha ʻae kau taulaʻeiki mo e kau Livai, ʻo ne pehē kiate kinautolu, ʻAlu kituaʻā ki he ngaahi kolo kotoa pē ʻo Siuta, pea tānaki ʻae paʻanga mei ʻIsileli kotoa pē ke ngaohi ʻo fakalelei ai ʻae fale ʻo homou ʻOtua ʻi he taʻu tuku fakaholo, pea vakai ʻo fakavavevave ia. Ka naʻe ʻikai fakavavevave ia ʻe he kau Livai.

Przetoż zebrawszy kapłanów i Lewitów rzekł do nich: Wynijdźcie do miast Judzkich, i wybierajcie od wszystkiego Izraela pieniądze na poprawę domu Boga waszego na każdy rok, a wy się z tem pospieszcie; ale się nie spieszyli Lewitowie.

6 Pea naʻe fekau ʻe he tuʻi ke haʻu ʻa Sihoiata ko e tuʻukimuʻa, ʻo ne pehē kiate ia, “Ko e hā naʻe ʻikai te ke fekau ki he kau Livai ke fetuku mei Siuta mo Selūsalema ʻae koloa tānaki, ʻo fakatatau ki he fekau ʻa Mōsese ko e tamaioʻeiki ʻa Sihova, pea mo e fakataha kātoa ʻo ʻIsileli, maʻae fale nofoʻanga ʻoe fakamoʻoni?”

Tedy wezwał król Jojady, przedniejszego kapłana, i rzekł mu: Przeczże się nie upominasz u Lewitów, aby znosili z Judy i z Jeruzalemu podarki postanowione przez Mojżesza, sługę Pańskiego, zgromadzeniu Izraelskiemu, na namiot zgromadzenia?

7 He ko e ngaahi tama ʻae fefine angakovi ko ia, ko ʻAtalia, naʻa nau maumauʻi ʻae fale ʻoe ʻOtua: pea ko e ngaahi meʻa fakatapui foki ʻoe fale ʻo Sihova naʻa nau foaki kia Peali.

Bo Atalija niezbożna i synowie jej wyłupili dom Boży, a wszystkie rzeczy poświęcone z domu Pańskiego obrócili na bałwany.

8 Pea ʻi he fekau ʻae tuʻi naʻa nau ngaohi ʻae puha, ʻonau tuku ia ʻituʻa ʻi he matapā ʻoe fale ʻo Sihova,

Przetoż rozkazał król, aby uczyniono skrzynię jednę, a postawiono ją przed bramą domu Pańskiego.

9 Pea naʻa nau fai ʻae fono ki Siuta kotoa pē mo Selūsalema, ke ʻomi kia Sihova ʻae koloa tukuhau ʻaia naʻe fekau ʻe Mōsese ko e tamaioʻeiki ʻae ʻOtua ki ʻIsileli ʻi he toafa:

I obwołano w Judzie i w Jeruzalemie, aby znoszono Panu podarek postanowiony przez Mojżesza, sługę Bożego, na Izraela na puszczy.

10 Pea naʻe fiefia ʻae houʻeiki kotoa pē mo e kakai kotoa pē, ʻonau ʻomi ki loto ʻosi ki he puha, ʻonau fai ai pe ke ʻosi.

I weselili się wszyscy książęta, i wszystek lud, a przynosząc, rzucali do onej skrzyni, aż ją napełnili.

11 Pea naʻe hoko ʻo pehē, ʻilonga ʻae ʻaho naʻe ʻomi ai ʻae puha ki he fale ʻoe tuʻi ʻi he nima ʻoe kau Livai, pea nau mamata ʻoku lahi ʻae paʻanga, naʻe haʻu ai ʻae tangata tohi ʻae tuʻi mo e matāpule ʻoe taulaʻeiki lahi pea lilingi ke maha ʻae puha, pea naʻe ʻave ia, ʻo haʻamo ki hono potu. Naʻe pehē ʻenau hokohoko fai ʻi he ʻaho kotoa pē, pea naʻe tānaki ʻae paʻanga lahi ʻaupito.

A gdy przynosili skrzynię na rozkaz królewski przez ręce Lewitów, (gdy widzieli, że było wiele pieniędzy) przychodził pisarz królewski, i przystaw kapłana najwyższego, i wypróżniali skrzynię; potem ją odnosili, i stawiali ją na miejscu swem. Tak czynili na każdy dzień, i zebrali pieniędzy bardzo wiele.

12 Pea naʻe ʻatu ia ʻe he tuʻi mo Sihoiata kiate kinautolu naʻe fai ʻae ngāue ʻi he ngāue ki he fale ʻo Sihova, ʻonau totongi ki he kau tufunga maka, mo e kau tufunga ʻakau ke fakalelei ʻae fale ʻo Sihova, pea mo e niʻihi foki naʻe ngāue ʻi he ukamea mo e palasa ke ngaohi ke lelei ʻae fale ʻo Sihova.

Które oddawał król i Jojada przełożonym nad robotą około domu Pańskiego; a ci najmowali kamienników i cieśli do poprawy domu Pańskiego, także i kowali robiących żelazem i miedzią, ku zmocnieniu domu Pańskiego.

13 Ko ia naʻe ngāue ʻae kau tangata ngāue, pea naʻe fakaʻosi lelei ʻae ngāue ʻekinautolu, pea naʻa nau teuʻi ʻae fale ʻoe ʻOtua ʻi hono anga ʻo ia, pea fakamālohiʻi ia.

A tak robili robotnicy, i brało naprawę ono dzieło przez ręce ich; i przywiedli dom Boży do całości swojej, i zmocnili go.

14 Pea hili ʻa hono fakaʻosi, naʻa nau ʻomi hono toe ʻoe paʻanga ki he ʻao ʻoe tuʻi mo Sihoiata, pea naʻe ngaohi ʻaki ia ʻae ngaahi ipu ki he fale ʻo Sihova, ʻio ʻoe ngaahi ipu ke ngāueʻaki, pea ke fai ʻi ai ʻae ʻatu [meʻa], mo e ngaahi sēpuni, mo e ngaahi ipu koula mo e siliva. Pea naʻa nau ʻatu ʻae ngaahi feilaulau tutu maʻuaipē ʻi he fale ʻo Sihova ʻi he ngaahi ʻaho kotoa pē ʻo Sihoiata.

A gdy dokończyli, przynieśli przed króla i przed Jojadę ostatek pieniędzy, a narobiono z nich naczynia do domu Pańskiego, naczynia ku posługiwaniu, i moździerzy i czasz, i innego naczynia złotego i srebrnego, a ofiarowali całopalenia w domu Pańsk im ustawicznie po wszystkie dni Jojady.

15 Ka naʻe fakaʻaʻau ʻo motuʻa ʻa Sihoiata, pea naʻe lahi hono ʻaho ʻi heʻene pekia: ko e taʻu ʻe teau ma tolungofulu hono motuʻa pea ne toki pekia.

Potem zstarzał się Jojada, a będąc pełen dni, umarł; sto i trzydzieści lat miał, gdy umarł.

16 Pea naʻa nau tanu ia ʻi he Kolo ʻo Tevita fakataha mo e ngaahi tuʻi, ko e meʻa ʻi heʻene fai lelei ʻi ʻIsileli, ki he ʻOtua, pea ki hono fale.

I pochowano go w mieście Dawidowem z królmi, przeto, że czynił dobrze w Izraelu, i Bogu, i domowi jego.

17 Pea hili ʻae pekia ʻa Sihoiata naʻe haʻu ʻae houʻeiki ʻo Siuta, ʻonau fai ʻae hū ki he tuʻi. Pea naʻe tokanga ʻae tuʻi kiate kinautolu.

A gdy umarł Jojada, przyszli książęta Judzcy, i pokłonili się królowi; tedy ich usłuchał król.

18 Pea naʻa nau liʻaki ʻae fale ʻo Sihova ko e ʻOtua ʻo ʻenau ngaahi tamai, ke tauhi ʻae ngaahi vaotapu mo e ngaahi ʻotua loi: pea naʻe hoko ai ʻae houhau ki Siuta mo Selūsalema, ʻi heʻenau angahala ni.

Skąd opuściwszy dom Pana, Boga ojców swych, służyli gajom i bałwanom; przetoż przyszedł gniew na Judę i na Jeruzalem dla tego występku ich.

19 Ka naʻa ne fekau ʻae kau palōfita kiate kinautolu, ke toe ʻomi ʻakinautolu kia Sihova: pea naʻa nau lea valoki kiate kinautolu: ka naʻe ʻikai te nau loto ke tokanga ki ai.

I posyłał do nich proroków, żeby ich nawrócili do Pana; którzy choć się oświadczali przeciw nim, ale ich przecież nie słuchali.

20 Pea naʻe hoko ʻae Laumālie ʻae ʻOtua kia Sakalia ko e foha ʻo Sihoiata ko e taulaʻeiki, pea tuʻu ki ʻolunga ia ʻi he kakai, ʻo ne pehē kiate kinautolu, “ʻOku pehē mai ʻe he ʻOtua, Koeʻumaʻā hoʻomou fai talangataʻa ki he ngaahi fekau ʻa Sihova, ko ia ʻoku ʻikai ai te mou faʻa monūʻia? Ko e meʻa ʻi hoʻomou liʻaki ʻa Sihova, kuo ne liʻaki ai ʻakimoutolu foki.”

Owszem, gdy Duch Boży wzbudził Zacharyjasza, syna Jojady kapłana, (który stanąwszy przed ludem, rzekł im: Tak mówi Bóg: Przeczże przestępujecie przykazania Pańskie? Nie poszczęści się wam; albowiem iżeście wy opuścili Pana, on was też opuści.)

21 Pea naʻa nau alea fakataha ʻo tuʻu kiate ia ʻo tolongaki ia ʻaki ʻae maka ʻi he fekau ʻae tuʻi, ʻi he lotoʻā ʻoe fale ʻo Sihova.

Tedy się sprzysięgli przeciwko niemu, i ukamionowali go za rozkazaniem królewskim w sieni domu Pańskiego.

22 Ko ia naʻe ʻikai manatuʻi ʻe he tuʻi ko Soasi ki he angalelei ʻaia naʻe fai ʻe Sihoiata kiate ia, ka naʻa ne tāmateʻi hono foha. Pea ʻi heʻene pekia, naʻe pehē ʻe ia, “Ke ʻafio ki ai ʻa Sihova, pea totongi ki ai.”

I nie pamiętał król Joaz na miłosierdzie, które był uczynił z nim Jojada, ojciec jego, ale zabił syna jego; który gdy umierał, mówił: Niech to obaczy Pan, a zemści się.

23 Pea ʻi he ngataʻanga ʻoe taʻu naʻe hoko ʻo pehē, naʻe haʻu ʻae tau mei Silia ke tauʻi ia: pea naʻa nau ʻomi ki Siuta mo Selūsalema, ʻonau tāmateʻi ʻae houʻeiki kotoa pē mei he lotolotonga ʻoe kakai, ʻonau foaki ʻae koloa vete kotoa pē ʻanautolu ki he tuʻi ʻo Tamasikusi.

I stało się po roku, przyciągnęło przeciwko niemu wojsko Syryjskie, a przyszło do Judy i do Jeruzalemu, i wygładzili z ludu wszystkich książąt ich, a wszystkie łupy ich posłali królowi w Damaszku.

24 He naʻe haʻu ʻae tau ʻae kakai Silia mo e kau tangata tau tokosiʻi, pea naʻe tuku ʻe Sihova ʻae fuʻu tau lahi ki honau nima, ko e meʻa ʻi heʻenau liʻaki ʻa Sihova ko e ʻOtua ʻo ʻenau ngaahi tamai. Naʻe pehē ʻenau fai ʻae tautea kia Soasi.

Bo w małym poczcie ludu przyciągnęło było wojsko Syryjskie; a wżdy Pan podał w ręce ich bardzo wielkie wojsko, przeto, iż opuścili Pana, Boga ojców swoich. A tak nad Joazem wykonali sądy.

25 Pea ʻi heʻenau ʻalu ʻiate ia, (he naʻa nau tuku ia kuo ne mahaki lahi, ) naʻe lapasi ia ʻe heʻene kau tamaioʻeiki koeʻuhi ko e toto ʻoe ngaahi foha ʻo Sihoiata ko e taulaʻeiki, ʻonau tāmateʻi ia ʻi hono mohenga, pea naʻe pekia ia: pea naʻa nau tanu ia ʻi he kolo ʻa Tevita, ka naʻe ʻikai te nau tanu ia ʻi he faʻitoka ʻoe ngaahi tuʻi.

A gdy odciągnęli od niego, zostawiwszy go w wielkich niemocach, sprzysięgli się przeciwko niemu słudzy jego dla krwi synów Jojady kapłana, i zabili go na łożu jego. I tak umarł, a pochowano go w mieście Dawidowem; ale go nie pochowano w grobach królewskich.

26 Pea ko kinautolu eni, naʻe fai ʻae lapa kiate ia: ko Sapati ko e tama ʻa Simiati ko e fefine ʻAmoni, mo Sihosapati ko e tama ʻa Similiti ko e fefine Moape.

A cić są, którzy się byli sprzysięgli przeciw niemu: Zabat, syn Semaaty Ammonitki, i Jozabat, syn Semaryty Moabitki.

27 Pea ko e meʻa ki hono ngaahi foha, mo hono lahi ʻoe ngaahi kavenga [naʻe hili ]kiate ia, mo hono fakalelei ʻoe fale ʻoe ʻOtua, vakai, kuo tohi ia ʻi he tohi fakamatala ʻoe ngaahi tuʻi. Pea naʻe fetongi ia ʻi he pule ʻe ʻAmasia ko hono foha.

Lecz o synach jego, i o wielkim podatku nań włożonym, i o naprawie domu Bożego, to wszystko napisane w księgach królewskich; i królował Amazyjasz, syn jego, miasto niego.