< 2 Meʻa Hokohoko 21 >
1 Pea naʻe mohe ʻa Sihosafate mo ʻene ngaahi tamai, pea naʻe tanu ia mo ʻene ngaahi tamai ʻi he kolo ʻa Tevita. Pea naʻe fetongi ia ʻi he pule ʻe Siholami ko hono foha.
Josafat descansó con sus antepasados y fue sepultado en la Ciudad de David. Reinó en su lugar su hijo Joram.
2 Pea naʻe ʻiate ia hono ngaahi kāinga ko e ngaahi foha ʻo Sihosafate, ko ʻAsalia, mo Sehieli, mo Sakalia, mo ʻAsalia, mo Mikaeli, mo Sifatia: ko kinautolu ni ko e ngaahi foha ʻo Sihosafate ko e tuʻi ʻo ʻIsileli.
Tuvo como hermanos a Azarías, Jeiel, Zacarías, Azarías, Micael y Sefatías. Todos estos fueron hijos de Josafat, rey de Israel,
3 Pea naʻe foaki kiate kinautolu ʻe heʻenau tamai ʻae ngaahi foaki lahi ʻoe siliva mo e koula, pea mo e ngaahi meʻa mahuʻinga lahi, mo e ngaahi kolotau ʻi Siuta: ka naʻa ne foaki ʻae puleʻanga kia Siholami: he ko e ʻuluaki tupu ia.
a quienes su padre dio grandes regalos de plata, oro y cosas preciosas, así como ciudades fortificadas en Judá. Pero el reino se lo dio a Joram, porque él era su primogénito.
4 Pea ʻi he hoko ʻa Siholami ki he puleʻanga ʻo ʻene tamai, naʻa ne fakamālohi ia: pea ne tāmateʻi hono ngaahi kāinga ʻaki ʻae heletā, mo e houʻeiki niʻihi ʻo ʻIsileli foki.
Joram fue elevado al reino de su padre. Cuando fue fuerte, mató a espada a todos sus hermanos, y también a algunos de los jefes de Israel.
5 Naʻe tolungofulu taʻu mo e taʻu ʻe ua ʻae motuʻa ʻo Siholami ʻi heʻene kamata pule, pea naʻe pule ʻe ia ʻi he taʻu ʻe valu ʻi Selūsalema.
Joram tenía 32 años cuando comenzó a reinar, y reinó ocho años en Jerusalén.
6 Pea naʻe ʻalu ia ʻi he hala ʻoe ngaahi tuʻi ʻo ʻIsileli, ʻo hangē ko ia naʻe fai ʻe he fale ʻo ʻEhapi: he naʻa ne fakamaʻu mali mo e ʻofefine ʻo ʻEhapi: pea naʻe fai ʻe ia ʻaia naʻe kovi ʻi he ʻao ʻo Sihova.
Anduvo en el camino de los reyes de Israel, como la casa de Acab, pues una hija de Acab fue su esposa. Hizo lo malo ante Yavé.
7 Ka ko e moʻoni naʻe ʻikai fie fakaʻauha ʻe Sihova ʻae fale ʻo Tevita, ko e meʻa ʻi he fuakava naʻa ne fai mo Tevita, pea mo ʻene talaʻofa ke foaki ʻae maama kiate ia pea ki hono ngaahi foha ʻo taʻengata.
Pero Yavé no quiso destruir la casa de David a causa del Pacto que hizo con él según su promesa, según la cual le daría una lámpara a él y a sus hijos para siempre.
8 naʻe angatuʻu ʻi hono ngaahi ʻaho ʻae kakai ʻItomi ki he puleʻanga ʻo Siuta, pea naʻa nau fakanofo honau tuʻi ʻonautolu.
En su tiempo Edom se rebeló contra el dominio de Judá, y proclamaron un rey de ellos.
9 Pea naʻe ʻalu atu ʻa Siholami mo ʻene ngaahi houʻeiki, mo ʻene ngaahi saliote kotoa pē: pea tuʻu hake ia ʻi he poʻuli, ʻo ne taaʻi ʻae kakai ʻItomi naʻe nofo takatakai ʻiate ia, mo e ngaahi ʻeiki pule ʻoe ngaahi saliote.
Entonces Joram fue con sus oficiales y todos sus carruajes. Al levantarse de noche, derrotó a los edomitas, quienes lo habían sitiado a él y a todos los comandantes de sus carruajes.
10 Ko ia naʻe angatuʻu ʻae kakai ʻItomi mei he pule ʻo Siuta ʻo aʻu ki he ʻaho ni. Pea naʻe angatuʻu ʻa Lipina foki ʻi he kuonga ko ia ki heʻene pule: ko e meʻa ʻi heʻene liʻaki ʻa Sihova ko e ʻOtua ʻo ʻene ngaahi tamai.
Sin embargo, Edom siguió en rebeldía contra el dominio de Judá hasta hoy. En aquel tiempo Libna también se rebeló contra su dominio, porque él abandonó a Yavé ʼElohim de sus antepasados.
11 Pea naʻa ne ngaohi ʻae ngaahi potu māʻolunga ʻi he ngaahi moʻunga ʻo Siuta, mo ne pule ke fai feʻauaki ʻae kakai ʻo Selūsalema, ʻo ne fakamālohi ʻa Siuta ke fai ia.
Además construyó lugares altos en la región montañosa de Judá, y fomentó la prostitución entre los habitantes de Jerusalén y Judá.
12 Pea naʻe haʻu ʻae tohi kiate ia meia ʻIlaisa ko e palōfita, ʻo pehē, “ʻOku pehē ʻe Sihova ko e ʻOtua ʻo Tevita ko hoʻo tamai, Ko e meʻa ʻi he ʻikai te ke ʻalu ʻi he ngaahi hala ʻo Sihosafate ko hoʻo tamai, pe ʻi he ngaahi hala ʻo ʻAsa ko e tuʻi ʻo Siuta,
Entonces le llegó una carta del profeta Elías que decía: Yavé ʼElohim de David, tu antepasado, dice: Por cuanto no andas en los caminos de tu padre Josafat, ni en los caminos de Asa, rey de Judá,
13 Ka kuo ke ʻalu ʻi he hala ʻoe ngaahi tuʻi ʻo ʻIsileli, pea kuo ke fakaangahalaʻi ʻa Siuta mo e kakai ʻo Selūsalema ke feʻauaki, ʻo hangē ko e ngaahi feʻauaki ʻoe fale ʻo ʻEhapi, pea kuo ke tāmateʻi foki ʻa ho ngaahi kāinga ʻi he fale ʻo hoʻo tamai, ʻaia naʻe angalelei lahi hake ʻiate koe:
sino en el camino de los reyes de Israel, causaste que Judá y los habitantes de Jerusalén forniquen según la fornicación de la casa de Acab. Por cuanto asesinaste a tus hermanos, a la familia de tu padre, que eran mejores que tú,
14 Vakai, te u taaʻi ho kakai, ʻaki ʻae mamahi lahi, mo hoʻo ngaahi fānau, mo ho ngaahi uaifi, pea mo hoʻo ngaahi meʻa kotoa pē:
ciertamente Yavé va a golpear con una gran calamidad a tu pueblo, tus hijos, tus mujeres, todas tus posesiones
15 Pea ʻe ʻiate koe ʻae mahaki lahi ʻi he mahaki ʻi ho kete, pea ʻe mokulu kituʻa ʻa ho kete ko e meʻa ʻi he mahaki ʻi he ʻaho taki taha kotoa pē.
y a ti con muchas enfermedades, con dolencia de tus intestinos, hasta que salgan tus intestinos por causa de la enfermedad día tras día.
16 Pea naʻe langaʻi hake foki ʻe Sihova ʻae loto ʻoe kakai Filisitia, mo e kakai ʻAlepea, ʻakinautolu naʻe vāofi mo e kakai ʻItiopea, ke nau tau kia Siholami:
Entonces Yavé incitó la ira de los filisteos y los árabes que estaban con los etíopes contra Joram.
17 Pea naʻa” nau ʻalu hake ki Siuta, pea naʻa nau ʻoho ki loto fonua ʻonau fetuku ʻo ʻave ʻae ngaahi koloa kotoa pē naʻe ʻilo ʻi he fale ʻoe tuʻi, pea mo hono ngaahi foha foki, mo hono ngaahi uaifi: ko ia naʻe ʻikai hano foha ʻe taha ʻe tuku kiate ia, ka ko Sihoaasi, ko e kimui ʻi hono ngaahi foha.
Estos subieron contra Judá y la invadieron. Se llevaron todo que hallaron en la casa del rey, los bienes, sus hijos y sus mujeres. No le quedó algún hijo, excepto Joacaz, el menor de sus hijos.
18 Pea hili ʻae meʻa ni kotoa pē naʻe taaʻi ia ʻe Sihova ʻi hono kete ʻaki ʻae mahaki taʻefaʻafakamoʻui.
Después de todo esto, Yavé lo hirió con una enfermedad incurable en los intestinos.
19 Pea fai ai pe ʻo fuoloa pea hoko ʻo pehē, hili ʻae taʻu ʻe ua, naʻe mokulu hono ngākau kituʻa ko e meʻa ʻi heʻene mahaki: ko ia naʻe pekia ia ʻi he ngaahi mahaki lahi. Pea naʻe ʻikai ha tutu maʻana, ʻo hangē ko e tutu ki heʻene ngaahi tamai.
Aconteció que en el transcurso del tiempo, después de dos años, se le salieron los intestinos a causa de la enfermedad y murió con gran dolor. Su pueblo no encendió una hoguera para él, como la hoguera que encendieron para sus antepasados.
20 Ko e taʻu ʻe tolungofulu ia mo e taʻu ʻe ua hono motuʻa, ʻi heʻene kamata pule, pea naʻe pule ia ʻi Selūsalema ʻi he taʻu ʻe valu, pea naʻe ʻalu ia, pea naʻe ʻikai ha tokanga ki ai. Ka naʻa nau tanu ia ʻi he Kolo ʻo Tevita, ka naʻe ʻikai ʻi he ngaahi tanuʻanga ʻoe ngaahi tuʻi.
Tenía 32 años cuando comenzó a reinar, y reinó en Jerusalén ocho años. Desapareció sin que nadie lo lamentara, y lo sepultaron en la Ciudad de David, pero no en los sepulcros de los reyes.