< 1 Tuʻi 19 >
1 Pea naʻe fakahā ʻe ʻEhapi kia Sisipeli ʻae meʻa kotoa pē naʻe fai ʻe ʻIlaisiā, pea mo ʻene tāmate ʻae kau kikite kotoa pē ʻaki ʻae heletā.
Achab apprit à Jézabel tout ce qu’avait fait Elie, et comme quoi il avait fait périr tous les prophètes par l’épée.
2 Pea naʻe toki fekau atu ha talafekau ʻe Sisipeli kia ʻIlaisiā, ke ne pehē, “Ke fai pehē pe kiate au ʻe he ngaahi ʻotua, pea lahi hake foki, ʻo kapau ʻe ʻikai te u fakatatau ʻa hoʻo moʻui ʻaʻau mo e moʻui ʻa ha taha ʻiate kinautolu, ʻi he feituʻulaʻā ni ʻapongipongi.”
Et Jézabel envoya un messager à Elie pour lui dire: "Que les dieux m’en fassent tant et plus, si demain, à pareille heure, je ne t’ai rendu semblable à l’un de ceux-là!"
3 Pea ʻi heʻene mamata ki ai, naʻa ne tuʻu hake, mo ne hola ke ne moʻui, pea ne haʻu ki Peasipa ʻaia ʻoku ʻi Siuta, ʻo ne tuku ʻi ai ʻa ʻene tamaioʻeiki.
Devant cette menace, il se leva, partit pour sauver sa vie, et, arrivé à Bersabée en Juda, il y laissa son serviteur.
4 Ka ka ʻalu pe ia ki he toafa ko e fonongaʻanga ʻoe ʻaho ʻe taha, pea ne haʻu ʻo nofo hifo ʻi he lolo ʻakau ko e sunipa: pea naʻa ne kole maʻana ke ne mate; ʻo ne pehē, “Kuo lahi, ʻE Sihova, toʻo atu eni ʻa ʻeku moʻui: he ʻoku ʻikai te u lelei lahi hake au ʻi heʻeku ngaahi tamai.”
Pour lui, il fit une journée de chemin dans le désert, puis alla s’asseoir sous un genêt, et implora la mort en disant: "Assez maintenant, ô mon Dieu! Prends ma vie, car je ne suis pas meilleur que mes pères!"
5 Pea lolotonga ʻa ʻene tokoto ʻo mohe ʻi he lolo ʻakau ko e sunipa, vakai, naʻe toki ala kiate ia ha ʻāngelo, ʻo ne pehē kiate ia, “Tuʻu hake, ʻo kai.”
Et il se coucha sous le genêt et s’endormit. Soudain un ange posa la main sur lui et lui dit: "Lève-toi, mange."
6 Pea naʻa ne sio, pea vakai, ko e foʻi mā naʻe tunu ʻi he funga fefie, pea tuʻu ofi ha ipu vai ki hono ʻolunga. “Pea naʻa ne kai mo inu, pea toe tokoto ia ki lalo.”
Il regarda, et aperçut, près de sa tête, un gâteau cuit à la braise et un vase plein d’eau. Il mangea et but, puis il se recoucha.
7 Pea naʻe toe haʻu ʻae ʻāngelo ʻa Sihova ko hono liunga ua, ʻo ala kiate ia, ʻo ne pehē, “Tuʻu hake ʻo kai; he ʻoku lōloa fau ʻae hala kiate koe.”
Une seconde fois, l’envoyé du Seigneur vint le toucher en disant: "Lève-toi, mange, car tu as une longue traite à faire."
8 Pea naʻa ne tuʻu hake, mo ne kai mo inu, pea naʻa ne ʻalu ʻi he mālohi ʻoe meʻakai ko ia ʻi he ʻaho ʻe fāngofulu mo e pō ʻe fāngofulu ki Holepi ko e moʻunga ʻoe ʻOtua.
Il se leva, mangea et but, puis, réconforté par ce repas, il marcha quarante jours et quarante nuits jusqu’au Horeb, la montagne de Dieu.
9 Pea naʻa ne ʻomi ai ki ha ʻanaʻi maka, ʻo ne nofo ai; pea vakai naʻe hoko mai ʻae folofola ʻa Sihova kiate ia, pea naʻa ne pehē kiate ia, “Ko e hā ʻoku ke fai ʻi heni, ʻIlaisiā?”
Là, il entra dans une caverne, où il passa la nuit. Et voici que la voix divine s’adressa à lui, disant: "Que fais-tu là, Elie?"
10 Pea naʻe pehē ʻe ia, “Naʻaku loto feinga ʻaupito koeʻuhi ko Sihova ko e ʻOtua ʻoe ngaahi tokolahi: he kuo liʻaki hoʻo fuakava ʻe he fānau ʻa ʻIsileli, pea kuo lī hifo hoʻo ngaahi feilaulauʻanga, pea nau tāmateʻi ʻa hoʻo kau palōfita ʻaki ʻae heletā; pea ko au, ʻio, ko au tokotaha pe ʻoku toe; pea ʻoku nau kumi ʻa ʻeku moʻui, ke toʻo atu ia.”
Il répondit: "J’Ai fait éclater mon zèle pour toi, Seigneur, Dieu-Cebaot, parce que les enfants d’Israël ont répudié ton alliance, renversé tes autels, fait périr tes prophètes par le glaive moi seul, je suis resté, et ils cherchent aussi à m’enlever la vie."
11 Pea naʻe pehē ʻe ia, “Ke ke ʻalu atu, mo ke tuʻu ʻi he funga moʻunga ʻi he ʻao ʻo Sihova. Pea vakai, naʻe hāʻele atu ʻa Sihova, pea naʻe mafahifahi ʻae moʻunga ʻe he matangi mālohi, pea ne fakamomomomoiiki ʻae ngaahi maka ʻi he ʻao ʻo Sihova; ka naʻe ʻikai ʻi he matangi ʻa Sihova: pea hili ʻae matangi naʻe mofuike; ka naʻe ʻikai ʻi he mofuike ʻa Sihova:
La voix reprit: "Sors, et tiens-toi sur la montagne pour attendre le Seigneur!" Et de fait, le Seigneur se manifesta. Devant lui un vent intense et violent, entr’ouvrant les monts et brisant les rochers, mais dans ce vent n’était point le Seigneur. Après le vent, une forte secousse; le Seigneur n’y était pas encore.
12 Pea hili ʻae mofuike ko e afi; ka naʻe ʻikai ʻi he afi ʻa Sihova: pea hili ʻae afi naʻe ʻi ai ʻae kihiʻi leʻo mālie.”
Après la secousse, un feu; le Seigneur n’était point dans le feu. Puis, après le feu, un doux et subtil murmure.
13 Pea pehē, ʻi heʻene fanongo ki ai ʻa ʻIlaisiā, naʻa ne fakapulou hono mata ʻaki ʻa hono pulupulu, mo ne ʻalu atu ʻo tuʻu ʻi he hūʻanga ʻoe ʻana. Pea vakai, ko e leʻo naʻe pehē mai kiate ia, “Ko e hā ʻoku ke fai ʻi heni ʻIlaisiā?”
Aussitôt qu’Elie le perçut, il se couvrit le visage de son manteau et alla se placer à l’entrée de la caverne, et une voix lui arriva qui disait: "Que fais-tu là, Elie?"
14 Pea naʻe pehē ʻe ia, “Naʻaku loto feinga ʻaupito koeʻuhi ko Sihova ko e ʻOtua ʻoe ngaahi tokolahi: koeʻuhi kuo liʻaki hoʻo fuakava ʻe he fānau ʻa ʻIsileli, pea kuo lī hifo hoʻo ngaahi feilaulauʻanga, pea tāmateʻi hoʻo kau palōfita ʻaki ʻae heletā; pea ko au, ʻio, ko au tokotaha pe ʻoku kei toe; pea ʻoku nau kumi ʻa ʻeku moʻui, ke toʻo atu ia.”
Il répondit: "J’Ai fait éclater mon zèle pour toi, Seigneur, Dieu-Cebaot, parce que les enfants d’Israël ont répudié ton alliance, renversé tes autels et fait périr tes prophètes par le glaive; moi seul je suis resté, et ils cherchent aussi à m’enlever la vie."
15 Pea naʻe pehē ʻe Sihova kiate ia, “Ke ke ʻalu, toe foki atu ʻi ho hala ki he toafa ʻo Tamasikusi; pea ʻoka ke ka hoko ange, tākai ʻaki ʻae lolo ʻa Hasaeli ke ne tuʻi ʻi Silia:
Le Seigneur lui dit: "Va, reprends ta route vers le désert de Damas. Arrivé là, tu sacreras Hazaël comme roi de Syrie;
16 Pea ko Sehu ko e foha ʻo Nimisi te ke tākai ʻaki ʻae lolo ke ne tuʻi ʻi ʻIsileli: pea ko ʻIlaisa ko e foha ʻo Safati mei ʻEpeli-Mihola, te ke tākai ʻaki ʻae lolo ke hoko ko e palōfita ke ne fetongi koe.
puis, Jéhu, fils de Nimchi, tu le sacreras roi d’Israël, et Elisée, fils de Chafat, d’Abel-Mehôla, tu l’oindras comme prophète pour te succéder.
17 Pea ʻe hoko ʻo pehē, ‘Ko ia ia ʻe hao moʻui mei he heletā ʻa Hasaeli ʻe tāmateʻi ia ʻe Sehu: pea ko ia ʻe hao moʻui mei he heletā ʻa Sehu ʻe tāmateʻi ʻe ʻIlaisa.’
Or, celui qui aura échappé au glaive d’Hazaël, Jéhu le fera mourir; et qui aura échappé au glaive de Jéhu, Elisée le fera mourir.
18 Ka te u tuku ha toko fitu afe ʻapē kuo ʻikai mapelu kia Peali, pea mo e ngutu kotoa pē kuo ʻikai ʻuma kiate ia.”
Mais j’en épargnerai sept mille en Israël: à savoir, tous ceux dont le genou n’a point fléchi devant Baal, et dont la bouche ne lui a point adressé d’hommages."
19 Ko ia naʻe ʻalu ia mei he potu ko ia, mo ne maʻu atu ʻa ʻIlaisa ko e foha ʻo Safati, lolotonga ʻa ʻene keli ngoue ʻaki ʻae tauluaʻi [pulu ]ʻe hongofulu ma ua ʻi hono ʻao, ka naʻe tuʻu ia mo ia ki mui: pea naʻe ʻalu ange ʻa ʻIlaisiā ʻi hono tafaʻaki ʻo ne lī atu ʻa hono pulupulu kiate ia.
Il partit de ce lieu et rencontra Elisée, fils de Chafat, qui labourait ayant douze paires de bœufs devant lui et se tenant près de la douzième. Elie s’avança vers lui et lui jeta son manteau.
20 Pea naʻa ne tukuange ʻae fanga pulu, ka ka lele muimui ʻia ʻIlaisiā, ʻo ne pehē, “ʻOku ou kole kiate koe, tuku ke u ʻuma ki heʻeku tamai pea mo ʻeku faʻē, pea te u toki muimui kiate koe.” Pea naʻa ne pehēange kiate ia, “Toe foki atu pe: he ko e hā ha meʻa kuo u fai kiate koe?”
Elisée quitta les bœufs, courut après Elie et lui dit: "Je voudrais embrasser mon père et ma mère, puis je te suivrai." Il lui répondit: "Va, retire-toi, car que t’ai-je fait?"
21 Pea naʻa ne toe foki atu meiate ia, mo ne ʻave ʻae tauluaʻi pulu, mo ne tāmateʻi ia, pea naʻa ne haka hona kakano ʻaki ʻae nāunau ʻoe fanga pulu, pea naʻa ne ʻatu ki he kakai ke nau kai. Pea hili ia naʻa ne tuʻu hake, mo ne muimui kia ʻIlaisiā, ʻo ne tauhi kiate ia.
Elisée s’éloigna de lui, prit une paire de bœufs qu’il tua, en fit cuire la chair avec le bois de l’attelage et la donna à manger à ses gens; puis il se mit en devoir de suivre Elie, et il devint son serviteur.