ప్రకటన గ్రంథము 19
1 ౧ ఈ విషయాలు జరిగిన తరువాత అనేకమంది మాట్లాడుతున్నట్టు పరలోకంలో నుండి ఒక పెద్ద శబ్దం నేను విన్నాను. “హల్లెలూయ! రక్షణ, యశస్సు, బల ప్రభావాలు మన దేవునివే.
tataH paraM svargasthAnAM mahAjanatAyA mahAzabdo 'yaM mayA zrUtaH, brUta parezvaraM dhanyam asmadIyo ya IzvaraH| tasyAbhavat paritrANAM prabhAvazca parAkramaH|
2 ౨ ఆయన తీర్పులు సత్యంగా న్యాయంగా ఉన్నాయి. తన లైంగిక అవినీతితో భూలోకాన్ని భ్రష్టత్వంలోకి నెట్టిన మహా వేశ్యను ఆయన శిక్షించాడు. ఆమె ఒలికించిన తన సేవకుల రక్తానికి ఆయన ప్రతీకారం తీర్చాడు.”
vicArAjJAzca tasyaiva satyA nyAyyA bhavanti ca| yA svavezyAkriyAbhizca vyakarot kRtsnamedinIM| tAM sa daNDitavAn vezyAM tasyAzca karatastathA| zoNitasya svadAsAnAM saMzodhaM sa gRhItavAn||
3 ౩ రెండోసారి వారంతా, “హల్లెలూయ! ఆ నగరం నుండి పొగ కలకాలం పైకి లేస్తూనే ఉంటుంది” అన్నారు. (aiōn g165)
punarapi tairidamuktaM yathA, brUta parezvaraM dhanyaM yannityaM nityameva ca| tasyA dAhasya dhUmo 'sau dizamUrddhvamudeSyati|| (aiōn g165)
4 ౪ అప్పుడు ఆ ఇరవై నలుగురు పెద్దలూ ఆ నాలుగు ప్రాణులూ సాష్టాంగపడి సింహాసనంపై కూర్చున్న దేవునికి, “ఆమెన్, హల్లెలూయ!” అని చెబుతూ ఆయనను పూజించారు.
tataH paraM caturvviMzatiprAcInAzcatvAraH prANinazca praNipatya siMhAsanopaviSTam IzvaraM praNamyAvadan, tathAstu paramezazca sarvvaireva prazasyatAM||
5 ౫ అప్పుడు, “దేవుని దాసులు, ఆయనకు భయపడే వారు, గొప్పవారైనా అనామకులైనా అందరూ మన దేవుణ్ణి స్తుతించండి” అంటూ ఒక స్వరం సింహాసనం నుండి వినిపించింది.
anantaraM siMhAsanamadhyAd eSa ravo nirgato, yathA, he Izvarasya dAseyAstadbhaktAH sakalA narAH| yUyaM kSudrA mahAntazca prazaMsata va IzvaraM||
6 ౬ తరువాత అనేకమంది మాట్లాడుతున్నట్టు, అనేక జలపాతాల గర్జనలా, బలమైన ఉరుముల ధ్వనిలా ఒక స్వరం ఇలా వినిపించింది. “హల్లెలూయ! సర్వ శక్తిశాలి, మన ప్రభువు అయిన దేవుడు పరిపాలిస్తున్నాడు.”
tataH paraM mahAjanatAyAH zabda iva bahutoyAnAJca zabda iva gRrutarastanitAnAJca zabda iva zabdo 'yaM mayA zrutaH, brUta parezvaraM dhanyaM rAjatvaM prAptavAn yataH| sa paramezvaro 'smAkaM yaH sarvvazaktimAn prabhuH|
7 ౭ “గొర్రెపిల్ల వివాహ మహోత్సవ సమయం వచ్చింది. పెండ్లికుమార్తె సిద్ధపడి ఉంది. కాబట్టి మనం సంతోషించి ఆనందించుదాం. ఆయనకు మహిమ ఆపాదించుదాం.”
kIrttayAmaH stavaM tasya hRSTAzcollAsitA vayaM| yanmeSazAvakasyaiva vivAhasamayo 'bhavat| vAgdattA cAbhavat tasmai yA kanyA sA susajjitA|
8 ౮ ఆమె ధరించుకోడానికి మెరిసిపోయే, పరిశుభ్రమైన శ్రేష్ఠవస్త్రాలు ఇచ్చారు. ఈ శ్రేష్ఠవస్త్రాలు పరిశుద్ధుల నీతి కార్యాలు.
paridhAnAya tasyai ca dattaH zubhraH sucelakaH||
9 ౯ అప్పుడు ఆ దూత నాతో ఇలా అన్నాడు, “గొర్రెపిల్ల పెళ్ళి విందుకు ఆహ్వానం అందినవారు ధన్యులు అని రాయి.” అతడే ఇంకా, “ఇవి నిజంగా దేవుని మాటలు” అన్నాడు.
sa sucelakaH pavitralokAnAM puNyAni| tataH sa mAm uktavAn tvamidaM likha meSazAvakasya vivAhabhojyAya ye nimantritAste dhanyA iti| punarapi mAm avadat, imAnIzvarasya satyAni vAkyAni|
10 ౧౦ అందుకు నేను అతణ్ణి పూజించడానికి అతని ముందు సాష్టాంగపడబోయాను. కానీ అతడు, “అలా చేయకు! యేసుకు సాక్షులుగా ఉన్న నీకూ నీ సోదరులకూ నేను తోటి దాసుణ్ణి మాత్రమే” అన్నాడు.
anantaraM ahaM tasya caraNayorantike nipatya taM praNantumudyataH|tataH sa mAm uktavAn sAvadhAnastiSTha maivaM kuru yIzoH sAkSyaviziSTaistava bhrAtRbhistvayA ca sahadAso 'haM| Izvarameva praNama yasmAd yIzoH sAkSyaM bhaviSyadvAkyasya sAraM|
11 ౧౧ తరువాత పరలోకం తెరుచుకుని ఉండడం చూశాను. అప్పుడు చూడండి! తెల్లని గుర్రం ఒకటి నాకు కనిపించింది. దానిమీద కూర్చున్న వ్యక్తి పేరు ‘నమ్మకమైన వాడు, సత్యవంతుడు.’ ఆయన న్యాయంగా తీర్పు చెబుతూ యుద్ధం చేస్తాడు.
anantaraM mayA muktaH svargo dRSTaH, ekaH zvetavarNo 'zvo 'pi dRSTastadArUDho jano vizvAsyaH satyamayazceti nAmnA khyAtaH sa yAthArthyena vicAraM yuddhaJca karoti|
12 ౧౨ ఆయన నేత్రాలు అగ్నిజ్వాలల్లా ఉన్నాయి. ఆయన తలపై అనేక కిరీటాలున్నాయి. ఆయనపై ఒక పేరు రాసి ఉంది. అది ఆయనకు తప్ప వేరెవరికీ తెలియదు.
tasya netre 'gnizikhAtulye zirasi ca bahukirITAni vidyante tatra tasya nAma likhitamasti tameva vinA nAparaH ko 'pi tannAma jAnAti|
sa rudhiramagnena paricchadenAcchAdita IzvaravAda iti nAmnAbhidhIyate ca|
aparaM svargasthasainyAni zvetAzvArUDhAni parihitanirmmalazvetasUkSmavastrANi ca bhUtvA tamanugacchanti|
15 ౧౫ వివిధ జాతి ప్రజలను కొట్టడానికి ఆయన నోటి నుండి పదునైన కత్తి బయటకు వస్తూ ఉంది. ఆయన ఇనుప లాఠీతో వారిని పరిపాలిస్తాడు. సర్వాధికారి అయిన దేవుని తీక్షణమైన ఆగ్రహపు ద్రాక్ష గానుగ తొట్టిని ఆయనే తొక్కుతాడు.
tasya vaktrAd ekastIkSaNaH khaGgo nirgacchati tena khaGgena sarvvajAtIyAstenAghAtitavyAH sa ca lauhadaNDena tAn cArayiSyati sarvvazaktimata Izvarasya pracaNDakoparasotpAdakadrAkSAkuNDe yadyat tiSThati tat sarvvaM sa eva padAbhyAM pinaSTi|
aparaM tasya paricchada urasi ca rAjJAM rAjA prabhUnAM prabhuzceti nAma nikhitamasti|
17 ౧౭ అప్పుడు ఒక దూత సూర్యబింబంలో నిలబడి ఉండడం నేను చూశాను. అతడు బిగ్గరగా కేక వేసి పైన ఎగిరే పక్షులను పిలిచాడు, “రండి, దేవుడు ఏర్పాటు చేసిన మహా విందును ఆరగించండి.
anantaraM sUryye tiSThan eko dUto mayA dRSTaH, AkAzamadhya uDDIyamAnAn sarvvAn pakSiNaH prati sa uccaiHsvareNedaM ghoSayati, atrAgacchata|
18 ౧౮ రాజుల మాంసం, సైన్యాధిపతుల మాంసం, బలవంతుల మాంసం, గుర్రాల మాంసం, వాటిపై స్వారీ చేసేవారి మాంసం, స్వతంత్రులూ, బానిసలూ, పలుకుబడి లేనివారూ, గొప్పవారూ అయిన మనుషులందరి మాంసం, వచ్చి తినండి” అన్నాడు.
Izvarasya mahAbhojye milata, rAjJAM kravyANi senApatInAM kravyANi vIrANAM kravyANyazvAnAM tadArUDhAnAJca kravyANi dAsamuktAnAM kSudramahatAM sarvveSAmeva kravyANi ca yuSmAbhi rbhakSitavyAni|
19 ౧౯ క్రూరమృగం, భూమి మీదనున్న రాజులందరూ తమ సైన్యాలతో వ్యూహం తీరి ఉండడం నేను చూశాను. వారు ఆ గుర్రం మీద కూర్చున్న వ్యక్తితోనూ ఆయన సైన్యంతోనూ యుద్ధం చేయడానికి సిద్ధం అవుతున్నారు.
tataH paraM tenAzvArUDhajanena tadIyasainyaizca sArddhaM yuddhaM karttuM sa pazuH pRthivyA rAjAnasteSAM sainyAni ca samAgacchantIti mayA dRSTaM|
21 ౨౧ మిగిలిన వారు గుర్రం మీద కూర్చున్న వ్యక్తి నోటి నుండి వస్తున్న కత్తివాత పడి చచ్చిపోయారు. వారి మాంసాన్ని పక్షులు కడుపారా ఆరగించాయి.
avaziSTAzca tasyAzvArUDhasya vaktranirgatakhaGgena hatAH, teSAM kravyaizca pakSiNaH sarvve tRptiM gatAH|
