కీర్తనల~ గ్రంథము 74
1 ౧ ఆసాపు కీర్తన దేవా, నువ్వు మమ్మల్ని శాశ్వతంగా ఎందుకు విడిచిపెట్టావు? నువ్వు మేపే గొర్రెల మీద ఎందుకు కోపగించుకుంటున్నావు?
A maskil of Asaph. Why, O God, have you spurned us forever? Why smokes your wrath against the sheep of your pasture?
2 ౨ నీ వారసత్వంగా కొనుక్కున్న గోత్రాన్ని, నువ్వు అనాది కాలంలో విమోచించిన నీ ప్రజలను జ్ఞాపకం చేసుకో. నీ నివాసమైన ఈ సీయోను పర్వతాన్ని జ్ఞాపకం చేసుకో.
Remember the community you purchased of old to become by redemption the tribe of your heritage, Zion, the mountain you made your home.
Rouse yourself, visit its ruins complete. In the temple the foe has made havoc of all things.
Like lions your enemies roared through your house, replacing our symbols by signs of their own,
hacking, like woodsmen who lift axes on thickets of trees,
smashing with hatchets and hammers all of its carved work together.
They have set your temple on fire, to the very ground they have outraged the place where lives your name.
8 ౮ వాటినన్నిటినీ పూర్తిగా ధ్వంసం చేద్దాం అనుకుంటూ వారు దేశంలోని నీ సమావేశ మందిరాలన్నిటినీ కాల్చివేశారు.
They have said in their heart, ‘Let us utterly crush them.’ They have burned all the houses of God in the land.
9 ౯ దేవుని నుండి మరి ఏ సూచకక్రియలూ మాకు కనబడటం లేదు. ఇంకా ప్రవక్త కూడా ఎవరూ లేరు. ఇలా ఎంతకాలం జరుగుతుందో ఎవరికీ తెలియదు.
No symbol of ours do we see any more: no prophet is there any more, none is with us who knows how long.
How long, O God, is the foe to insult? Shall the enemy spurn your name forever?
11 ౧౧ నీ హస్తాన్ని, నీ కుడి చేతిని ఎందుకు ముడుచుకుని ఉన్నావు? నీ వస్త్రంలో నుండి దాన్ని తీసి వారిని నాశనం చెయ్యి.
Why, O Lord, do you hold back your hand, why keep your right hand in the folds of your robe?
Yet God is our king from the ancient days, in the midst of the earth working deeds of salvation.
13 ౧౩ నీ బలంతో సముద్రాన్ని పాయలుగా చేశావు. నీటిలోని బ్రహ్మాండమైన సముద్ర వికృత జీవుల తలలు చితకగొట్టావు.
It was you who did cleave the sea by your might, and shatter the heads of the ocean monsters.
14 ౧౪ సముద్ర రాక్షసి తలలను నువ్వు ముక్కలు చేశావు. అరణ్యాల్లో నివసించే వారికి దాన్ని ఆహారంగా ఇచ్చావు.
It was you who did crush many-headed Leviathan, and give him as food to the beasts of the wilderness.
It was you who did cleave the fountains and torrents; it was you who did dry the perennial streams.
Yours is the day; yours, too, is the night, it was you who did establish the sun and the star.
It was you who did fix all the borders of earth: summer and winter it’s you who have made them.
Yet, for all this, the foe has insulted you, Lord, and a nation of fools has reviled your name.
Do not give your dove to the beasts, do not forget your afflicted forever.
Look to the sleek ones – how full they are: the dark places of earth are the dwellings of violence.
O let not the downtrodden turn back ashamed: let the poor and the needy sing praise to your name.
Arise, God, and defend your cause: remember how fools all the day insult you.
Do not forget the uproar of your enemies, the din of your foes that ascends evermore.
