కీర్తనల~ గ్రంథము 102
1 ౧ బాధితుడి ప్రార్థన, దుఃఖంలో సోలిపోయి యెహోవా సన్నిధిలో పెట్టిన మొర. యెహోవా, నా ప్రార్థన విను, నా మొర నీకు చేరనివ్వు.
Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
2 ౨ నా కష్టసమయాన నీ ముఖం నాకు దాచవద్దు. నా మాట విను. నేను నిన్ను పిలిచినప్పుడు వెంటనే నాకు జవాబివ్వు.
Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
8 ౮ రోజంతా నా విరోధులు నా మీద వ్యంగ్యంగా మాట్లాడుతున్నారు. నన్ను నిందించేవాళ్ళు నా పేరు ఎత్తి శపిస్తారు.
Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
26 ౨౬ అవి అంతరించిపోతాయి. కానీ నువ్వు నిలిచి ఉంటావు. అవన్నీ బట్టల్లాగా పాతవై పోతాయి. నువ్వు వాటిని దుస్తుల్లాగా మార్చి వేస్తావు. అవి ఇక కనబడవు.
One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
